Audio Presentations
of Vallalar's Thirumurai

CONTENTS
OF THIS SECTION
Last updated
23/09/07

rAmalinga atikaL - TiruvarutpA

Spirituality
& the Tamil Nation

இராமலிங்க அடிகள் - வள்ளலார்
 rAmalinga atikaL -  VaLLalAr
(1823-1874)

From Professor C.R.Krishnamurthy in Thamizh Literature Through the Ages.....

The nineteenth century poet-saint rAmalinga atikaL (இராமலிங்க அடிகள்) is one among the few leaders who had succeeded in making profound changes in people's religious perception with their thoughts, deeds and words. He is also respectfully referred to as VaLLalAr (வள்ளலார்).  rAamalingar's life is an epitome of simplicity, compassion for all living things and selfless service. He lived most of his life in the city of Madras and had the opportunity of learning first hand the social problems of modern communities and decided to dedicate his life for the achievement of religious equanimity (சமரச சமயம்) and righteousness in all endeavours (சன்மார்க்கம்).

With these objectives in mind, he moved to a small place, VadalUr (வடலூர்)  near Cithambaram (சிதம்பரம்) and established institutions (சத்திய ஞானசபை & சத்திய தருமசாலை) for the promotion of his spiritual concepts. At the time when his philosophy was introduced, he appeared to be well ahead of his time and people were not ready to comprehend his teachings (MInAtchi sun^tharan, 1974). It is extremely gratifying that the universality of his concepts has since been appreciated by many and his followers are increasing in numbers.

Literary Features of rAmalingar's literary works

a) His Thiru arutpA (திருவருட்பா) , made up of 5818 poems is regarded to be an excellent blend of literary beauty and divine grace. He had adopted the Aciriya Viruttham style (ஆசிரிய விருத்தம்) for most of his poems which are arranged in six, seven or eight meters (ஆறுசீர், எழுசீர், எண்சீர் வரிசைகள்).

Thiru arutpA is a collection of several works (தொகைநூல்) written by VaLLalAr on a variety of topics. VaLLalAr made it clear to his followers that his literary efforts represent his personal experiences of spiritual ecstasy and requested them not to publish them and make it commercial. With great persuasion his followers did manage to obtain his permission and got Thiru arutpA published in six volumes (ஆறுதிருமுறைகள்)..

His repentance for the predicament he faced subsequently and the humility he suffered in this regard can be appreciated from the following poem:

செவ்வண்ணம் பழுத்த தனித் திருஉருக்கண்டு எவர்க்கும்
தெரியாமல் இருப்பம் எனச் சிந்தனை செய்திருந்தேன்
இவ்வண்ணம் இருந்தஎனைப் பிறர்அறியத் தெருவில்
இழுத்துவிடுத்தது கடவுள் இயற்கை அருட்செயலோ?

His followers regard VaLLalAr's collected work as the twelfth Thiru MuRai (பன்னிரண்டாம்திருமுறை) and claim that it should be added to the eleven Saiva canons (Thiru MuRai) already in existence.

b) His literary policy is that only divine literature is true literature (இறைஇலக்கியம் தான் நிறைஇலக்கியம்). He has used the word, ilakkiyam (இலக்கியம்)  specifically in his poems:

என்மாலை மாத்திரமோ யார்மாலை எனினும்
இறைவரையே இலக்கியமாய் இசைப்பதெனில் அவைதாம்
நன்மாலை யாகும் அந்தச்சொல் மாலைதனக்கே
நான்அடிமை தந்தனன்பல் வந்தனம்செய் கின்றேன்
(அருட்பா 5797)

c) VaLLalAr believed in a simple literary style which will deliver the message (எளிமையிற் பொருண்மை). Yet his verses carried deep spiritual concepts with clarity. Instead of trying to please his followers, he described his own personal experiences with conviction and sweetness. However his prose contains very long sentences which are difficult to understand. An example of his simplicity follows:

பேதமு மெய்போத வடிவம் ஆகிப்
பெருங்கருணை நிறம்பழுத்துச் சாந்தம் பொங்கிச்
சீதமிகுந்து அருள்கனிந்து கனிந்து மாச்
சின்மயமாய் நின்மலமே மணந்து நீங்கா
ஆதரவோடியன் மெளனச்சுவை மேன்மேற்கொண்டு
ஆனந்த ரசம்ஒழுக்கி அன்பால் என்றும்
சேதமுது அறிஞர்உளம் தித்தித்து ஓங்குந்
செழும் புனிதக் கொழுங்கனியே தேவதேவே

d) In order to convince people that the Absolute Being they are seeking is right within us, he creates a pleasant atmosphere to ease our anguish as in the following poem popularized by famous musicians (eg. S.G.KittappA, T.R.MahAlingam).

கோடையிலே இளப்பாற்றிக் கொள்ளும் வகைகிடைத்த குளிர்தருவில்
தருநிழலில் நிழல்கனிந்த கனியில் ஓடையிலே ஊறுகின்ற தீஞ்சுவைத் தண்ணீரில்
உலந்த தண்ணீரிடை மலர்ந்த சுகந்த மணமலரில் மேடையிலே வீசுகின்ற
மெல்லிய பூங்காற்றில் மென்காற்றில் விளைசுகத்தில்

e) To emphasize that devotional poems should be soft and sweet, VaLLalAr made use of the soft consonants (மெல்லின இடையினங்கள்)  in the words and phrases as in the following stanza :

தாழைப்பழம் பிழிபோலொரு சர்க்கரைச் சாறளித்த
வாழைப்பழம் பசுநெய்ந் நறுந்தேனும் மருவச்செய்து
மாழைப் பலாச்சுளை மாம்பழமாதி வடித்தளவி
ஏழைக் களித்தனையே அளோரமு தென்¦ன்றையே.

This format follows the tradition stipulated by TholkAppiar, (இழுமென்மொழியால் விழுமியது நுவலினும்).

f) In employing similes VaLLalAr chose analogies whcih are most appropriate to the situation. The following poem compares the mind which wanders all over the place to a variety of things with a high sense of humour:

பேய்கொண்டு கள்ளுண்டு கோலினால் மொத்துண்டு
பித்துண்ட வன்குரங்கோ
பேசுறு குலாலனால் சுழல்கின்ற திகிரியோ
பேதை விளையாடு பந்தோ
காய்கொண்டு பாய்கின்ற வெவ்விலங்கோ பெருங்
காற்றினால் சுழல் கறங்கோ
காலவடிவோ இந்திர சால வடிவோ என்
கர்மவடிவோ அறிகிலேன்

g) Apart from decrying the importance of rituals and superstitions, his greatest contributions to spiritual philosophy are his concept of the combined VEdhAn^tham and SitthAn^tham (வேதாந்த சித்தாந்தம்), the equanimity of all religions (cmrcmf) and righteousness (சன்மார்க்கம்.)  Indeed he carries the value of equinamity among all human beings to the extreme limit as described in the following poem. He begs Lord Sivan who dances equally well before one and all to accept his offerings of music; requests Him to bless the literate and illiterate with happiness; bless those who can see and who don't see with real vision; bless the mighty and the meek; bless those who care as well those who don't with wisdom; bless both the good and the bad equally:

கல்லார்க்கும் கற்றவர்க்கும் களிப்பருளும் களிப்பே
காணார்க்கும் கண்டவர்க்கும் கண்ணளிக்கும் கண்ணே
வல்லார்க்கும மாட்டார்க்கும் வரம்அளிக்கும் வரமே
மதியார்க்கும் மதிப்பவர்க்கும் மதிகொடுக்கும் மதியே
நல்லார்க்கும் பொல்லார்க்கும் நடுநின்ற நடுவே
நரர்களுக்கும் சுரர்களுக்கும் நலங்கொடுக்கும் நலமே
எல்லார்க்கும் பொதுவில்நடம் இடுகின்ற சிவமே
என்அரசே யான்புகலும் இசையும்அணிந் தருளே.
(திரு அருட்பா 4128)

h) The catholocity of his teachings is best illustrated in the following prayer song which is very popular. "Oh Kan^thA, guide me to get the friendship of good people who meditate on you with serenity, help me avoid the friendship of hypocrites, help me speak of your glory, help me avoid speaking lies, help me to be virtuous, remove my arrogance, help me to lead a chaste life, help me think of you always, bless me with wisdom, good health and Your grace":

ஒருமையுடன் நினதுதிரு மலரடி நினைக்கின்ற
உத்தமர் தம் உறவுவேண்டும்
உள்ஒன்று வைத்துப் புறம்பொன்று பேசுவார்
உறவுகல வாமைவேண்டும்
பெருமைபெறு நினதுபுகழ் பேசவேண் டும்பொய்மை
பேசா திருக்கவேண்டும்
பெருநெறி பிடித்தொழுக வேண்டும்மத மானபேய்
பிடியா திருக்கவேண்டும்
மருவுபெண் ஆசையை மறக்கவே வேண்டும்உனை
மறவா திருக்கவேண்டும்
மதிவேண்டும் நின்கருணை நிதிவேண்டும் நோயற்ற
வாழ்வில்நான் வாழவேண்டும்
தருமமிகு சென்னையில் கந்தகோட் டத்துள் வளர்
தலம்ஓங்கு கந்தவேளே
தண்முகத் துய்யமணி உண்முகச் சைவமணி
சண்முகத் தெய்வமணியே
(திரு அருட்பா 8)

It appears that ThirumUlar (திருமுலர்) planted the seeds for the personification of the indivisible Sivan (Supreme Being) as love (அன்பும் சிவனும் இரண்டென்பர் அறிவிலார்)  ; ThAyumAnavar (தாயுமானவர்) nurtured these ideas to evolve the concept of equanimity of all religions with his theory of SitthAn^tha Samarasam (சித்தாந்தசமரசம்)  ; rAmalingar (இராமலிங்கர்)  made them bear fruits with his philosophy of VEdhAn^tha SitthAn^tha Samarasa SanmArkkam (வேதாந்த சித்தாந்த சமரச சன்மார்க்கம்).