Home > Unfolding Consciousness > Spirituality & the Tamil Nation > Ramalinga Atikal - Vallalar >  திருவருட்பா - முதல் திருமுறை (1 - 537) > இரண்டாம் திருமுறை (571 - 1006) > இரண்டாம் திருமுறை (1007 - 1543) > இரண்டாம் திருமுறை (1544 - 1958) > மூன்றாம் திருமுறை (1959 - 2570) > நான்காம் திருமுறை (2571- 3028) > ஐந்தாம் திருமுறை (3029-3266) >ஆறாம் திருமுறை (3267 -3871) > ஆறாம் திருமுறை (3872 - 4614) > ஆறாம் திருமுறை - (4615 - 5063) > ஆறாம் திருமுறை - (5064 -5818) > திருவருட்பா - பல்வகைய தனிப்பாடல்கள் > திருவருட்பா அகவல் & திருவொற்றியூர் வடிவுடை மாணிக்க மாலை

Etext preparation (inaimathi format) Mr. Sivakumar of Singapore (www.vallalar.org)
Proof-reading: Mr. P.K. Ilango, Erode, Tamilnadu, India
PDF and Web version: Dr. K. Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland
© Project Madurai 1999 - 2004
Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation of
electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet.
Details of Project Madurai are available at the website
http://www.projectmadurai.org/
You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact.

---

உள்ளுறை


1. அன்பு மாலை	31	3029 - 3059
2. அருட்பிரகாச மாலை	100	3060 - 3159
3. பிரசாத மாலை	10	3160 - 3169
4. ஆனந்த மாலை	10	3170 - 3179
5. பக்தி மாலை	10	3180 - 3189
6. சௌந்தர மாலை	12	3190 - 3201
7. அதிசய மாலை	14	3202 - 3215
8. அபராத மன்னிப்பு மாலை	10	3216 - 3225
9. ஆளுடைய பிள்ளையார் அருண்மாலை	11	3226 - 3236
10. ஆளுடைய அரசுகள் அருண்மாலை	10	3237 - 3246
11. ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை	10	3247 - 3256
12. ஆளுடைய அடிகள் அருண்மாலை	10	3257 - 3266

அடிக்குறிப்புகளில் காணப்படும் பதிப்பாசிரியர்களின் பெயர்ச் சுருக்க விரிவு

1. தொ.வே --- தொழுவூர் வேலாயுத முதலியார்
2. ஆ.பா --- ஆ.பாலகிருஷ்ண பிள்ளை
3. ச.மு.க --- ச.மு.கந்தசாமி பிள்ளை
4. பி.இரா --- பிருங்கிமாநகரம் இராமசாமி முதலியார்
5. பொ.சு --- பொ.சுந்தரம் பிள்ளை

திருச்சிற்றம்பலம்

---

ஐந்தாம் திருமுறை

 

1. அன்பு மாலை

எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3029	அற்புதப்பொன் அம்பலத்தே ஆடுகின்ற அரசே ஆரமுதே அடியேன்றன் அன்பேஎன் அறிவே கற்புதவு பெருங்கருணைக் கடலேஎன் கண்ணே கண்ணுதலே ஆனந்தக் களிப்பேமெய்க் கதியே வெற்புதவு பசுங்கொடியை மருவுபெருந் தருவே வேதஆ கமமுடியின் விளங்கும்ஒளி விளக்கே பொற்புறவே இவ்வுலகில் பொருந்துசித்தன் ஆனேன் பொருத்தமும் நின்திருவருளின் பொருத்தமது தானே.	1
3030	நிறைஅணிந்த சிவகாமி நேயநிறை ஒளியே நித்தபரி பூரணமாம் சுத்தசிவ வெளியே கறைஅணிந்த களத்தரசே கண்ணுடைய கரும்பே கற்கண்டே கனியேஎன் கண்ணேகண் மணியே பிறைஅணிந்த முடிமலையே பெருங்கருணைக் கடலே பெரியவரெல் லாம்வணங்கும் பெரியபரம் பொருளே குறைஅணிந்து திரிகின்றேன் குறைகளெலாந் தவிர்த்தே குற்றமெலாங் குணமாகக் கொள்வதுநின் குணமே.	2	3031	ஆண்பனைபெண் பனையாக்கி அங்கமதங் கனையாய் ஆக்கிஅருண் மணத்தில்ஒளி அனைவரையும் ஆக்கும் மாண்பனைமிக் குவந்தளித்த மாகருணை மலையே வருத்தமெலாந் தவிர்த்தெனக்கு வாழ்வளித்த வாழ்வே நாண்பனையுந் தந்தையும்என் நற்குருவும் ஆகி நாயடியேன் உள்ளகத்து நண்ணியநா யகனே வீண்பனைபோன் மிகநீண்டு விழற்கிறைப்பேன் எனினும் விருப்பமெலாம் நின்அருளின் விருப்பம்அன்றி இலையே.	3	3032	சித்தமனே கம்புரிந்து திரிந்துழலுஞ் சிறியேன் செய்வகைஒன் றறியாது திகைக்கின்றேன் அந்தோ உத்தமனே உன்னையலால் ஒருதுணைமற் றறியேன் உன்னாணை உன்னாணை உண்மைஇது கண்டாய் இத்தமனே யச்சலனம் இனிப்பொறுக்க மாட்டேன் இரங்கிஅருள் செயல்வேண்டும் இதுதருணம் எந்தாய் சுத்தமனே யத்தவர்க்கும் எனைப்போலு மவர்க்கும் துயர்தவிப்பான் மணிமன்றில் துலங்குநடத் தரசே.	4	3033	துப்பாடு திருமேனிச் சோதிமணிச் சுடரே துரியவெளிக் குள்ளிருந்த சுத்தசிவ வெளியே அப்பாடு சடைமுடிஎம் ஆனந்த மலையே அருட்கடலே குருவேஎன் ஆண்டவனே அரசே இப்பாடு படஎனக்கு முடியாது துரையே இரங்கிஅருள் செயல்வேண்டும் இதுதருணங் கண்டாய் தப்பாடு வேன்எனினும் என்னைவிடத் துணியேல் தனிமன்றுள் நடம்புரியுந் தாண்மலர்எந் தாயே.	5	3034	கண்ணோங்கு நுதற்கரும்பே கரும்பினிறை அமுதே கற்கண்டே சர்க்கரையே கதலிநறுங் கனியே விண்ணோங்கு வியன்சுடரே வியன்சுடர்க்குட் சுடரே விடையவனே சடையவனே வேதமுடிப் பொருளே பெண்ணோங்கும் ஒருபாகம் பிறங்குபெருந் தகையே பெருமானை ஒருகரங்கொள் பெரியபெரு மானே எண்ணோங்கு சிறியவனேன் என்னினும்நின் னடியேன் என்னைவிடத் துணியேல்நின் இன்னருள்தந் தருளே.	6	3035	திருநெறிசேர் மெய்அடியர் திறனஒன்றும் அறியேன் செறிவறியேன் அறிவறியேன் செய்வகையை அறியேன் கருநெறிசேர்ந் துழல்கின்ற கடையரினுங் கடையேன் கற்கின்றேன் சாகாத கல்விநிலை காணேன் பெருநெறிசேர் மெய்ஞ்ஞான சித்திநிலை பெறுவான் பிதற்றுகின்றேன் அதற்குரிய பெற்றியிலேன் அந்தோ வருநெறியில் என்னைவலிந் தாட்கொண்ட மணியே மன்றுடைய பெருவாழ்வே வழங்குகநின் அருளே.	7	3036	குன்றாத குணக்குன்றே கோவாத மணியே குருவேஎன் குடிமுழுதாட் கொண்டசிவக் கொழுந்தே என்றாதை யாகிஎனக் கன்னையுமாய் நின்றே எழுமையும்என் றனை ஆண்ட என்உயிரின் துணையே பொன்றாத பொருளேமெய்ப் புண்ணியத்தின் பயனே பொய்யடியேன் பிழைகளெலாம் பொறுத்தபெருந் தகையே அன்றால நிழல்அமர்ந்த அருள்இறையே எளியேன் ஆசையெலாம் நின்னடிமேல் அன்றிஒன்றும் இலையே.	8	3037	பூணாத பூண்களெலாம் பூண்டபரம் பொருளே பொய்யடியேன் பிழைமுழுதும் பொறுத்தருளி என்றும் காணாத காட்சியெலாங் காட்டிஎனக் குள்ளே கருணைநடம் புரிகின்ற கருணையைஎன் புகல்வேன் மாணாத குணக்கொடியேன் இதைநினைக்குந் தோறும் மனமுருகி இருகண்ணீர் வடிக்கின்றேன் கண்டாய் ஏணாதன் என்னினும்யான் அம்மையின்நின் அடியேன் எனஅறிந்தேன் அறிந்தபின்னர் இதயமலர்ந் தேனே.	9	3038	அந்தோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அறிவறியாச் சிறியேனை அறிவறியச் செய்தே இந்தோங்கு சடைமணிநின் அடிமுடியுங் காட்டி இதுகாட்டி அதுகாட்டி என்நிலையுங் காட்டிச் சந்தோட சித்தர்கள்தந் தனிச்சூதுங் காட்டி சாகாத நிலைகாட்டிச் சகசநிலை காட்டி வந்தோடு(184) நிகர்மனம்போய்க் கரைந்த இடங் காட்டி மகிழ்வித்தாய் நின்அருளின் வண்மைஎவர்க் குளதே.	10

184. வந்து - காற்று. ச.மு.க.

3039	அன்பர்உளக் கோயிலிலே அமர்ந்தருளும் பதியே அம்பலத்தில் ஆடுகின்ற ஆனந்த நிதியே வன்பர்உளத் தேமறைந்து வழங்கும்ஒளி மணியே மறைமுடிஆ கமமுடியின் வயங்குநிறை மதியே என்பருவங் குறியாமல் என்னைவலிந் தாட்கொண் டின்பநிலை தனைஅளித்த என்னறிவுக் கறிவே முன்பருவம் பின்பருவங் கண்டருளிச் செய்யும் முறைமைநின தருள்நெறிக்கு மொழிதல்அறிந் திலனே.	11
3040	பால்காட்டும் ஒளிவண்ணப் படிகமணி மலையே பத்திக்கு நிலைதனிலே தித்திக்கும் பழமே சேல்காட்டும் விழிக்கடையால் திருவருளைக் காட்டும் சிவகாம வல்லிமகிழ் திருநடநா யகனே மால்காட்டி மறையாதென் மதிக்குமதி யாகி வழிகாட்டி வழங்குகின்ற வகையதனைக் காட்டிக் கால்காட்டிக் காலாலே காண்பதுவும் எனக்கே காட்டியநின் கருணைக்குக் கைம்மாறொன் றிலனே.	12	3041	என்னைஒன்றும் அறியாத இளம்பவருவந் தனிலே என்உளத்தே அமர்ந்தருளி யான்மயங்குந் தோறும் அன்னைஎனப் பரிந்தருளி அப்போதைக் கப்போ தப்பன்எனத் தெளிவித்தே அறிவுறுத்தி நின்றாய் நின்னைஎனக் கென்என்பேன் என்உயிர் என்பேனோ நீடியஎன் உயிர்த்துணையாம் நேயமதென் பேனோ இன்னல்அறுத் தருள்கின்ற என்குருவென் பேனோ என்என்பேன் என்னுடைய இன்பமதென் பேனே.	13	3042	பாடும்வகை அணுத்துணையும் பரிந்தறியாச் சிறிய பருவத்தே அணிந்தணிந்து பாடும்வகை புரிந்து நாடும்வகை உடையோர்கள் நன்குமதித் திடவே நல்லறிவு சிறிதளித்துப் புல்லறிவு போக்கி நீடும்வகை சன்மார்க்க சுத்தசிவ நெறியில் நிறுத்தினைஇச் சிறியேனை நின்அருள்என் என்பேன் கூடும்வகை உடையரெலாங் குறிப்பெதிர்பார்க் கின்றார் குற்றமெலாங் குணமாகக் கொண்டகுணக் குன்றே.	14	3043	சற்றும்அறி வில்லாத எனையும்வலிந் தாண்டு தமியேன்செய் குற்றமெலாஞ் சம்மதமாக் கொண்டு கற்றுமறிந் துங்கேட்டுந் தெளிந்தபெரி யவருங் கண்டுமகி ழப்புரிந்து பண்டைவினை அகற்றி மற்றும்அறி வனவெல்லாம் அறிவித்தென் உளத்தே மன்னுகின்ற மெய்இன்ப வாழ்க்கைமுதற் பொருளே பெற்றுமறி வில்லாத பேதைஎன்மேல் உனக்குப் பெருங்கருணை வந்தவகை எந்தவகை பேசே.	15	3044	சுற்றதுமற் றவ்வழிமா சூததுஎன் றெண்ணாத் தொண்டரெலாங் கற்கின்றார் பண்டுமின்றுங் காணார் எற்றதும்பு மணிமன்றில் இன்பநடம் புரியும் என்னுடைய துரையேநான் நின்னுடைய அருளால் கற்றதுநின் னிடத்தேபின் கேட்டதுநின் னிடத்தே கண்டதுநின் னிடத்தேஉட் கொண்டதுநின் னிடத்தே பெற்றதுநின் னிடத்தேஇன் புற்றதுநின் னிடத்தே பெரியதவம் புரிந்தேன்என் பெற்றிஅதி சயமே.	16	3045	ஏறியநான் ஒருநிலையில் ஏறஅறி யாதே இளைக்கின்ற காலத்தென் இளைப்பெல்லாம் ஒழிய வீறியஓர் பருவசத்தி கைகொடுத்துத் தூக்கி மேலேற்றச் செய்தவளை மேவுறவுஞ் செய்து தேறியநீர் போல்எனது சித்தமிகத் தேறித் தெளிந்திடவுஞ் செய்தனைஇச் செய்கைஎவர் செய்வார் ஊறியமெய் அன்புடையார் உள்ளம்எனும் பொதுவில் உவந்துநடம் புரிகின்ற ஒருபெரிய பொருளே.	17	3046	தருநிதியக் குருவியற்றச் சஞ்சலிக்கு மனத்தால் தளர்ந்தசிறி யேன்தனது தளர்வெல்லாந் தவிர்த்து இருநிதியத் திருமகளிர் இருவர்எனை வணங்கி இசைந்திடுவந் தனம்அப்பா என்றுமகிழ்ந் திசைத்துப் பெருநிதிவாய்த் திடஎனது முன்பாடி ஆடும் பெற்றிஅளித் தனைஇந்தப் பேதமையேன் தனக்கே ஒருநிதிநின் அருள்நிதியும் உவந்தளித்தல் வேண்டும் உயர்பொதுவில் இனபநடம் உடையபரம் பொருளே.	18	3047	அஞ்சாதே என்மகனே அனுக்கிரகம் புரிந்தாம் ஆடுகநீ வேண்டியவா றாடுகஇவ் வுலகில் செஞ்சாலி வயலோங்கு தில்லைமன்றில் ஆடுந் திருநடங்கண் டன்புருவாய்ச் சித்தசுத்த னாகி எஞ்சாத நெடுங்காலம் இன்பவெள்ளந் திளைத்தே இனிதுமிக வாழியவென் றெனக்கருளிச் செய்தாய் துஞ்சாதி யந்தமிலாச் சுத்தநடத் தரசே துரியநடு வேஇருந்த சுயஞ்சோதி மணியே.	19	3048	நான்கேட்கின் றவையெல்லாம் அளிக்கின்றாய் எனக்கு நல்லவனே எல்லாமும் வல்லசிவ சித்தா தான்கேட்கின் றவையின்றி முழுதொருங்கே உணர்ந்தாய் தத்துவனே மதிஅணிந்த சடைமுடிஎம் இறைவா தேன்கேட்கும் மொழிமங்கை ஒருபங்கில் உடையாய் சிவனேஎம் பெருமானே தேவர்பெரு மானே வான்கேட்கும் புகழ்த்தில்லை மன்றில்நடம் புரிவாய் மணிமிடற்றுப் பெருங்கருணை வள்ளல்என்கண் மணியே.	20	3049	ஆனந்த வெளியினிடை ஆனந்த வடிவாய் ஆனந்த நடம்புரியும் ஆனந்த அமுதே வானந்த முதல்எல்லா அந்தமுங்கண் டறிந்தோர் மதிக்கின்ற பொருளேவெண் மதிமுடிச்செங் கனியே ஊனந்தங் கியமாயை உடலினிடத் திருந்தும் ஊனமிலா திருக்கின்ற உளவருளிச் செய்தாய் நானந்த உளவுகண்டு நடத்துகின்ற வகையும் நல்லவனே நீமகிழ்ந்து சொல்லவரு வாயே.	21	3050	ஆரணமும் ஆகமமும் எதுதுணிந்த ததுவே அம்பலத்தில் ஆடுகின்ற ஆட்டமென எனக்குக் காரணமுங் காரியமும் புலப்படவே தெரித்தாய் கண்ணுதலே இங்கிதற்குக் கைம்மாறொன் றறியேன் பூரணநின் அடித்தொண்டு புரிகின்ற சிறியேன் போற்றிசிவ போற்றிஎனப் போற்றிமகிழ் கின்றேன் நாரணநான் முகன்முதலோர் காண்பரும்அந் நடத்தை நாயடியேன் இதயத்தில் நவிற்றியருள் வாயே.	22	3051	இறைவநின தருளாலே எனைக்கண்டு கொண்டேன் எனக்குள்உனைக் கண்டேன்பின் இருவரும்ஒன் றாக உறைவதுகண் டதிசயித்தேன் அதிசயத்தை ஒழிக்கும் உளவறியேன் அவ்வுளவொன் றுரைத்தருளல் வேண்டும் மறைவதிலா மணிமன்றுள் நடம்புரியும் வாழ்வே வாழ்முதலே பரமசுக வாரிஎன்கண் மணியே குறைவதிலாக் குளிர்மதியே சிவகாமவல்லிக் கொழுந்துபடர்ந் தோங்குகின்ற குணநிமலக் குன்றே.	23	3052	சத்தியமெய் அறிவின்ப வடிவாகிப் பொதுவில் தனிநடஞ்செய் தருளுகின்ற சற்குருவே எனக்குப் புத்தியொடு சித்தியும்நல் லறிவும்அளித் தழியாப் புனிதநிலை தனிலிருக்கப் புரிந்தபரம் பொருளே பத்திஅறி யாச்சிறியேன் மயக்கம்இன்னுந் தவிர்த்துப் பரமசுக மயமாக்கிப் படிற்றுளத்தைப் போக்கித் தத்துவநீ நான்என்னும் போதமது நீக்கித் தனித்தசுகா தீதமும்நீ தந்தருள்க மகிழ்ந்தே.	24	3053	ஏதும்அறி யாதிருளில் இருந்தசிறி யேனை எடுத்துவிடுத் தறிவுசிறி தேய்ந்திடவும் புரிந்து ஓதுமறை முதற்கலைகள் ஓதாமல் உணர உணர்விலிருந் துணர்த்திஅருள் உண்மைநிலை காட்டித் தீதுசெறி சமயநெறி செல்லுதலைத் தவிர்த்துத் திருஅருண்மெய்ப் பொதுநெறியில் செலுத்தியும் நான்மருளும் போதுமயங் கேல்மகனே என்றுமயக் கெல்லாம் போக்கிஎனக் குள்ளிருந்த புனிதபரம் பொருளே.	25	3054	முன்னறியேன் பின்னறியேன் முடிபதொன்று மறியேன் முன்னியுமுன் னாதும்இங்கே மொழிந்தமொழி முழுதும் பன்னிலையில் செறிகின்றோர் பலரும்மனம் உவப்பப் பழுதுபடா வண்ணம்அருள் பரிந்தளித்த பதியே தன்னிலையில் குறைவுபடாத் தத்துவப்பேர் ஒளியே தனிமன்றுள் நடம்புரியஞ் சத்தியதற் பரமே இந்நிலையில் இன்னும்என்றன் மயக்கமெலாந் தவிர்த்தே எனைஅடிமை கொளல்வேண்டும் இதுசமயங் காணே.	26	3055	ஐயறிவிற் சிறிதும்அறிந் தனுபவிக்கக் தெரியா தழுதுகளித் தாடுகின்ற அப்பருவத் தெளியேன் மெய்யறிவிற் சிறந்தவருங் களிக்கஉனைப் பாடி விரும்பிஅருள் நெறிநடக்க விடுத்தனைநீ யன்றோ பொய்யறிவிற் புலைமனத்துக் கொடியேன்முன் பிறப்பில் புரிந்ததவம் யாததனைப் புகன்றருள வேண்டும் துய்யறிவுக் கறிவாகி மணிமன்றில் நடஞ்செய் சுத்தபரி பூரணமாஞ் சுகரூபப் பொருளே.	27	3056	அருள்நிறைந்த பெருந்தகையே ஆனந்த அமுதே அற்புதப்பொன் அம்பலத்தே ஆடுகின்ற அரசே தெருள்நிறைந்த சிந்தையிலே தித்திக்குந் தேனே செங்கனியே மதிஅணிந்த செஞ்சடைஎம் பெருமான் மருள்நிறைந்த மனக்கொடியேன் வஞ்சமெலாங் கண்டு மகிழ்ந்தினிய வாழ்வளித்த மாகருணைக் கடலே இருள்நிறைந்த மயக்கம்இன்னுந் தீர்த்தருளல் வேண்டும் என்னுடைய நாயகனே இதுதருணங் காணே.	28	3057	மன்னியபொன் னம்பலத்தே ஆனந்த நடஞ்செய் மாமணியே என்னிருகண் வயங்கும்ஒளி மணியே தன்னியல்பின் நிறைந்தருளுஞ் சத்துவபூ ரணமே தற்பரமே சிற்பரமே தத்துவப்பே ரொளியே அன்னியமில் லாதசுத்த அத்துவித நிலையே ஆதியந்த மேதுமின்றி அமர்ந்தபரம் பொருளே என்னியல்பின் எனக்கருளி மயக்கம்இன்னுந் தவிர்த்தே எனைஆண்டு கொளல்வேண்டும் இதுதருணங் காணே.	29	3058	பூதநிலை முதற்பரம நாதநிலை அளவும் போந்தவற்றின் இயற்கைமுதற் புணர்ப்பெல்லாம் விளங்க வேதநிலை ஆகமத்தின் நிலைகளெலாம் விளங்க வினையேன்றன் உளத்திருந்து விளக்கியமெய் விளக்கே போதநிலை யாய்அதுவுங் கடந்தஇன்ப நிலையாய்ப் பொதுவினின்மெய் அறிவின்ப நடம்புரியும் பொருளே ஏதநிலை யாவகைஎன் மயக்கம்இன்னுந் தவிர்த்தே எனைக்காத்தல் வேண்டுகின்றேன் இதுதருணங் காணே.	30	3059	செவ்வண்ணத் திருமேனி கொண்டொருபாற் பசந்து திகழ்படிக வண்ணமொடு தித்திக்குங் கனியே இவ்வண்ணம் எனமறைக்கும் எட்டாமெய்ப் பொருளே என்னுயிரே என்னுயிர்க்குள் இருந்தருளும் பதியே அவ்வண்ணப் பெருந்தகையே அம்பலத்தே நடஞ்செய் ஆரமுதே அடியேனிங் ககமகிழ்ந்து புரிதல் எவ்வண்ணம் அதுவண்ணம் இசைத்தருளல் வேண்டும் என்னுடைய நாயகனே இதுதருணங் காணே.	31

திருச்சிற்றம்பலம்

---

2. அருட்பிரகாச மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3060	உலகமெலாம் உதிக்கின்ற ஒளிநிலைமெய் யின்பம் உறுகின்ற வெளிநிலையென் றுபயநிலை யாகி இலகியநின் சேவடிகள் வருந்தியிட நடந்தே இரவில்எளி யேன்இருக்கும் இடந்தேடி அடைந்து கலகமிலாத் தெருக்கதவங் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து களித்தெனைஅங் கழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்தாய் அலகில்அருட் கடலாம்உன் பெருமையைஎன் என்பேன் ஆனந்த வல்லிமகிழ் அருள்நடநா யகனே.	1
3061	ஒளிவண்ணம் வெளிவண்ணம் என்றனந்த வேத உச்சியெலாம் மெச்சுகின்ற உச்சமல ரடிகள் அளிவண்ணம் வருந்தியிட நடந்தருளி அடியேன் அடைந்தவிடத் தடைந்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து களிவண்ணம் எனைஅழைத்தென் கையில்வண்ணம் அளித்த கருணைவண்ணந் தனைவியந்து கருதும்வண்ணம் அறியேன் தெளிவண்ண முடையர்அன்பு செய்யும்வண்ணம் பொதுவில் தெய்வநடம் புரிகின்ற சைவபரம் பொருளே.	2	3062	திருமாலும் உருமாறிச் சிரஞ்சீவி யாகித் தேடியுங்கண் டறியாத சேவடிகள் வருந்த வருமாலை மண்ணுறுத்தப் பெயர்த்துநடந் தருளி வஞ்சகனேன் இருக்குமிடம் வலிந்திரவில் தேடித் தெருமாலைக் கதவுதனைத் திறப்பித்து நின்று செவ்வண்ணத் திடைப்பசந்த திருமேனி காட்டிக் குருமாலைப் பெருவண்ணக் கொழுந்தொன்று கொடுத்தாய் குருமணிநின் திருவருளைக் குறித்துமகிழ்ந் தனனே.	3	3063	அன்றொருநாள் இரவிடைவந் தணிக்கதவந் திறப்பித் தருண்மலர்ச்சே வடிவாயிற் படிப்புறத்தும் அகத்தும் மன்றவைத்துக் கொண்டென்னை வரவழைத்து மகனே வருந்தாதே இங்கிதனை வாங்கிக்கொள் ளென்ன ஒன்றுசிறி யேன்மறுப்ப மறித்தும்வலிந் தெனது ஒருகைதனிற் கொடுத்திங்கே உறைதிஎன்று மறைந்தாய் இன்றதுதான் அனுபவத்துக் கிசைந்ததுநா யடியேன் என்னதவம் புரிந்தேனோ இனித்துயரொன் றிலனே.	4	3064	இரவில்அடி வருந்தநடந் தெழிற்கதவந் திறப்பித் தெனைஅழைத்து மகனேநீ இவ்வுலகிற் சிறிதும் கரவிடைநெஞ் சயர்ந்திளைத்துக் கலங்காதே இதனைக் களிப்பொடுவாங் கெனஎனது கைதனிலே கொடுத்து உரவிடைஇங் குறைகமகிழ்ந் தெனத்திருவாய் மலர்ந்த உன்னுடைய பெருங்கருணைக் கொப்பிலைஎன் புகல்வேன் அரவிடையில் அசைந்தாட அம்பலத்தி னடுவே ஆனந்தத் திருநடஞ்செய் தாட்டுகின்ற அரசே.	5	3065	இயங்காத இரவிடைஅன் றொருநாள்வந் தெளியேன் இருக்குமிடந் தனைத்தேடிக் கதவுதிறப் பித்துக் கயங்காத மலரடிகள் கவின்வாயிற் படியின் கடைப்புறத்தும் அகத்தும்வைத்துக் களித்தெனைஅங் கழைத்து மயங்காதே இங்கிதனை வாங்கிக்கொண் டுலகில் மகனேநீ விளையாடி வாழ்கஎன உரைத்தாய் புயங்காநின் அருளருமை அறியாது திரிந்தேன் பொய்யடியேன் அறிந்தின்று பூரித்தேன் உளமே.	6	3066	ஒருநாளன் றிரவில்அடி வருந்தநடந் தடியேன் உற்றஇடந் தனைத்தேடிக் கதவுதிறப் பித்து மருநாள மலரடிஒன்றுள்ளகத்தே பெயர்த்து வைத்துமகிழ்ந் தெனைஅழைத்து வாங்கிதனை என்று தருநாளில் யான்மறுப்ப மறித்தும்வலிந் தெனது தடங்கைதனிற் கொடுத்திங்கே சார்கஎன உரைத்தாய் வருநாளில் அதனருமை அறிந்துமகிழ் கின்றேன் மணிமன்றுள் நடம்புரியும் மாணிக்க மணியே.	7	3067	நெடுமாலும் பன்றிஎன நெடுங்காலம் விரைந்து நேடியுங்கண் டறியாது நீடியபூம் பதங்கள் தொடுமாலை யெனவருபூ மகள்முடியிற் சூட்டித் தொல்வினையேன் இருக்குமிடந் தனைத்தேடித் தொடர்ந்து கடுமாலை நடுஇரவிற் கதவுதிறப் பித்துக் கடையேனை அழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்துக் கொடுமாலை விடுத்துமகிழ் எனத்திருவாய் மலர்ந்தாய் குணக்குன்றே இந்நாள்நின் கொடையைஅறிந் தனனே.	8	3068	மறைமுடிக்கு மணியாகி வயங்கியசே வடிகள் மண்மீது படநடந்து வந்தருளி அடியேன் குறைமுடிக்கும் படிக்கதவந் திறப்பித்து நின்று கூவிஎனை அழைத்தொன்று கொடுத்தருளிச் செய்தாய் கறைமுடிக்குங் களத்தரசே கருணைநெடுங் கடலே கண்ணோங்கும் ஒளியேசிற் கனவெளிக்குள் வெளியே பிறைமுடிக்குஞ் சடைக்கடவுட் பெருந்தருவே குருவே பெரியமன்றுள் நடம்புரியும் பெரியபரம் பொருளே.	9	3069	அன்றகத்தே அடிவருந்த நடந்தென்னை அழைத்திங் கஞ்சாதே மகனேஎன் றளித்தனைஒன் றதனைத் துன்றகத்துச் சிறியேன் நான் அறியாது வறிதே சுழன்றதுகண் டிரங்கிமிகத் துணிந்துமகிழ் விப்பான் இன்றகத்தே புகுந்தருளி எனக்கதனைத் தெரிவித் தின்புறச்செய் தருளியநின் இரக்கம்எவர்க் குளதோ மன்றகத்து நடம்புரிந்து வயங்கும்ஒரு குருவே வல்லவரெல் லாம்வணங்கும் நல்லபரம் பொருளே.	10	3070	அன்பர்மனக் கோயிலிலே அமர்ந்தருளி விளங்கும் அரும்பொருளாம் உனதுமல ரடிவருந்த நடந்து வன்பர்களில் தலைநின்ற வஞ்சகனேன் இருந்த மனைக்கதவு திறப்பித்து மகிழ்ந்தெனைஅங் கழைத்துத் துன்பமெலாம் நீங்குகஇங் கிதுதனைவாங் குகநீ தொழும்பன்என்ற என்னுடைய துரையேநின் னருளை என்பகர்வேன் என்வியப்பேன் எங்ஙனம்நான் மறப்பேன் என்உயிருக் குயிராகி இலங்கியசற் குருவே.	11	3071	ஞாலநிலை அடிவருந்த நடந்தருளி அடியேன் நண்ணும்இடந் தனிற்கதவம் நன்றுதிறப் பித்துக் காலநிலை கருதிமனங் கலங்குகின்ற மகனே கலங்காதே என்றெனது கையில்ஒன்று கொடுத்துச் சீலநிலை உறவாழ்க எனத்திருவாய் மலர்ந்த சிவபெருமான் நின்பெருமைத் திருவருள்என் னென்பேன் ஆலநிலை மணிகண்டத் தரும்பெருஞ்சீர் ஒளியே அம்பலத்தில் திருநடஞ்செய் தாட்டுகின்ற அரசே.	12	3072	இருள்நிறைந்த இரவில்அடி வருந்தநடந் தடியேன் இருக்குமிடந் தனைத்தேடிக் கதவுதிறப் பித்து மருள்நிறைந்த மனத்தாலே மயங்குகின்ற மகனே மயங்காதே என்றென்னை வரவழைத்துப் புகன்று தெருள்நிறைந்த தொன்றெனது செங்கைதனிற் கொடுத்துத் திகழ்ந்துநின்ற பரம்பொருள்நின் திருவருள்என் னென்பேன் அருள்நிறைந்த மெய்ப்பொருளே அடிமுடிஒன் றில்லா ஆனந்த மன்றில்நடம் ஆடுகின்ற அரசே.	13	3073	கன்மயமுங் கனிவிக்குந் திருவடிகள் வருந்தக் கடைப்புலையேன் இருக்குமிடந் தனைத்தேடி நடந்து தொன்மயமாம் இரவினிடைக் கதவுதிறப் பித்துத் துணிந்தழைத்தென் கைதனிலே தூயஒன்றை யளித்து வன்மயமில் லாமனத்தால் வாழ்கஎன உரைத்த மாமணிநின் திருவருளின் வண்மையைஎன் என்பேன் தன்மயமே சின்மயப்பொன் அம்பலத்தே இன்பத் தனிநடஞ்செய் தருளுகின்ற தத்துவப்பே ரொளியே.	14	3074	பிரணவத்தின் அடிமுடியின் நடுவினும்நின் றோங்கும் பெருங்கருணைத் திருவடிகள் பெயர்ந்துவருந் திடவே கரணமுற்று நடந்தடியேன் இருக்குமிடந் தேடிக் கதவுதிறப் பித்தருளிக் கடையேனை அழைத்துச் சரணமுற்று வருந்தியஎன் மகனேஇங் கிதனைத் தாங்குகஎன் றொன்றெனது தடங்கைதனிற் கொடுத்து மரணமற்று வாழ்கஎனத் திருவார்த்தை அளித்தாய் மன்றுடையாய் நின்அருளின் வண்மைஎவர்க் குளதே.	15	3075	ஒங்காரத் துள்ளொளியாய் அவ்வொளிக்குள் ஒளியாய் உபயவடி வாகியநின் அபயபதம் வருந்த ஈங்கார நடந்திரவில் யானிருக்கும் இடம்போந் தெழிற்கதவந் திறப்பித்தங் கென்னைவலிந் தழைத்துப் பாங்காரும் வண்ணம்ஒன்றென் கைதனிலே அளித்துப் பண்பொடுவாழ்ந் திடுகஎனப் பணித்தபரம் பொருளே ஆங்கார வண்ணம்அகன் றதைஅறிந்து மகிழ்ந்தே அனுபவிக்கின் றேன்பொதுவில் ஆடுகின்ற அரசே.	16	3076	அரிபிரமா தியரெல்லாம் அறிந்தணுக ஒண்ணா அரும்பெருஞ்சீர் அடிமலர்கள் அன்றொருநாள் வருந்தக் கரிஇரவில் நடந்தருளி யானிருக்கு மிடத்தே கதவுதிறப் பித்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்து உரிமையொடு வாழ்கஎன உரைத்ததுவும் அன்றி உவந்தின்றை இரவினும்வந் துணர்த்தினைஎன் மீது பிரியமுனக் கிருந்தவண்ணம் என்புகல்வேன் பொதுவில் பெருநடஞ்செய் அரசேஎன் பிழைபொறுத்த குருவே.	17	3077	காரணன்என் றுரைக்கின்ற நாரணனும் அயனும் கனவிடத்துங் காண்பரிய கழலடிகள் வருந்த ஊரணவி நடந்தெளியேன் உறையும்இடந் தேடி உவந்தெனது கைதனிலே ஒன்றுகொடுத் திங்கே ஏரணவி உறைகமகிழ்ந் தெனஉரைத்தாய் நின்சீர் யாதறிந்து புகன்றேன்முன் யாதுதவம் புரிந்தேன் பாரணவி அன்பரெலாம் பரிந்துபுகழ்ந் தேத்தப் பணிஅணிந்து மணிமன்றுள் அணிநடஞ்செய் பதியே.	18	3078	துரியவெளி தனிற்பரம நாதஅணை நடுவே சுயஞ்சுடரில் துலங்குகின்ற துணையடிகள் வருந்தப் பிரியமொடு நடந்தெளியேன் இருக்குமிடந் தேடிப் பெருங்கதவந் திறப்பித்துப் பேயன்எனை அழைத்து உரியபொருள் ஒன்றெனது கையில்அளித் திங்கே உறைகமகிழ்ந் தெனஉரைத்த உத்தமநின் னருளைப் பெரியபொரு ளெவற்றினுக்கும் பெரியபொரு ளென்றே பின்னர்அறிந் தேன்இதற்கு முன்னர்அறி யேனே.	19	3079	நீளாதி மூலமென நின்றவனும் நெடுநாள் நேடியுங்கண் டறியாத நின்னடிகள் வருந்த ஆளாநான் இருக்குமிடம் அதுதேடி நடந்தே அணிக்கதவந் திறப்பித்துள் ளன்பொடெனை அழைத்து வாளாநீ மயங்காதே மகனேஇங் கிதனை வாங்கிக்கொள் என்றெனது மலர்க்கைதனிற் கொடுத்தாய் கேளாய்என் உயிர்த்துணையாய்க் கிளர்மன்றில் வேத கீதநடம் புரிகின்ற நாதமுடிப் பொருளே.	20	3080	சத்தஉரு வாமறைப்பொற் சிலம்பணிந்தம் பலத்தே தனிநடஞ்செய் தருளும்அடித் தாமரைகள் வருந்த சித்தஉரு வாகிஇங்கே எனைத்தேடி நடந்து தெருக்கதவந் திறப்பித்தென் செங்கையில்ஒன் றளித்து மத்தஉரு வாமனத்தால் மயக்கமுறேல் மகனே மகிழ்ந்துறைக எனத்திருவாய் மலர்ந்தகுண மலையே சுத்தஉரு வாய்ச்சுத்த அருவாகி அழியாச் சுத்தஅரு உருவான சுத்தபரம் பொருளே.	21	3081	பலகோடி மறைகளெலாம் உலகோடி மயங்கப் பரநாத முடிநடிக்கும் பாதமலர் வருந்தச் சிலகோடி நடந்தெளியேன் இருக்குமிடத் தணைந்து தெருக்கதவந் திறப்ித்தென் செங்கையில்ஒன் றளித்தே அலகோடி வருந்தேல்இங் கமர்கஎனத் திருவாய் அலர்ந்தஅருட் குருவேபொன் னம்பலத்தெம் அரசே விலகோடி எனத்துயர்கள் ஒன்றொடொன்று புகன்று விரைந்தோடச் செய்தனைஇவ் விளைவறியேன் வியப்பே.	22	3082	செய்வகைஒன் றறியாது திகைப்பினொடே இருந்தேன் திடுக்கெனஇங் கெழுந்திருப்பத் தெருக்கதவந் திறப்பித் துய்வகைஒன் றெனதுகரத் துவந்தளித்து மகனே உய்கமகிழ்ந் தின்றுமுதல் ஒன்றும்அஞ்சேல் என்று மெய்வகையில் புகன்றபின்னும் அஞ்சியிருந் தேனை மீட்டும்இன்றை இரவில்உணர் வூட்டிஅச்சந் தவிர்த்தாய் ஐவகையாய் நின்றுமன்றில் ஆடுகின்ற அரசே அற்புதத்தாள் மலர்வருத்தம் அடைந்தனஎன் பொருட்டே.	23	3083	உள்ளிரவி மதியாய்நின் றுலகமெலாம் நடத்தும் உபயவகை யாகியநின் அபயபதம் வருந்த நள்ளிரவின் மிகநடந்து நான்இருக்கும் இடத்தே நடைக்கதவந் திறப்பித்து நடைக்கடையில் அழைத்து எள்ளிரவு நினைந்துமயக் கெய்தியிடேல் மகனே என்றென்கை தனில்ஒன்றை ஈந்துமகிழ் வித்தாய் அள்ளிரவு போல்மிடற்றில் அழகுகிளர்ந் தாட அம்பலத்தில் ஆடுகின்ற செம்பவளக் குன்றே.	24	3084	விளங்கறிவுக் கறிவாகி மெய்த்துரிய நிலத்தே விளையும்அனு பவமயமாம் மெல்லடிகள் வருந்தத் துளங்குசிறி யேன்இருக்கும் இடந்தேடி நடந்து தொடர்க்கதவந் திறப்பித்துத் தொழும்பன்எனை அழைத்துக் களங்கமிலா ஒன்றெனது கைதனிலே கொடுத்துக் களித்துறைக எனத்திருவாக் களித்தஅருட் கடலே குளங்கொள்விழிப் பெருந்தகையே மணிமன்றில் நடஞ்செய் குருமணியே அன்பர்மனக் கோயிலில்வாழ் குருவே.	25	3085	வேதமுடி மேற்சுடராய் ஆகமத்தின் முடிமேல் விளங்கும்ஒளி யாகியநின் மெல்லடிகள் வருந்தப் பூதமுடி மேல்நடந்து நானிருக்கு மிடத்தே போந்திரவிற் கதவுதனைக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து நாதமுடி மேல்விளங்குந் திருமேனி காட்டி நற்பொருள்என் கைதனிலே நல்கியநின் பெருமை ஓதமுடி யாதெனில்என் புகல்வேன்அம் பலத்தே உயிர்க்கின்பந் தரநடனம் உடையபரம் பொருளே.	26	3086	தங்குசரா சரமுழுதும் அளித்தருளி நடத்துந் தாள்மலர்கள் மிகவருந்தத் தனித்துநடந் தொருநாள் கங்குலில்யான் இருக்குமனைக் கதவுதிறப் பித்துக் கையில்ஒன்று கொடுத்தஉன்றன் கருணையைஎன் என்பேன் இங்குசிறி யேன்பிழைகள் எத்தனையும் பொறுத்த என்குருவே என்உயிருக் கின்பருளும் பொருளே திங்களணி சடைப்பவளச் செழுஞ்சோதி மலையே சிவகாம வல்லிமகிழ் திருநடநா யகனே.	27	3087	மாமாயை அசைந்திடச்சிற் றம்பலத்தே நடித்தும் வருந்தாத மலரடிகள் வருந்தநடந் தருளி ஆமாறன் றிரவினிடை அணிக்கதவந் திறப்பித் தங்கையில்ஒன் றளித்தினிநீ அஞ்சேல்என் றுவந்து தேமாவின் பழம்பிழிந்து வடித்துநறு நெய்யுந் தேனும்ஒக்கக் கலந்ததெனத் திருவார்த்தை அளித்தாய் கோமான்நின் அருட்பெருமை என்உரைப்பேன் பொதுவில் கூத்தாடி எங்களைஆட் கொண்டபரம் பொருளே.	28	3088	படைப்பவனுங் காப்பவனும் பற்பலநாள் முயன்று பார்க்கவிரும் பினுங்கிடையாப் பாதமலர் வருந்த நடைப்புலையேன் பொருட்டாக நடந்திரவிற் கதவம் நன்குதிறப் பித்தொன்று நல்கியதும் அன்றி இடைப்படுநா ளினும்வந்தென் இதயமயக் கெல்லாம் இரிந்திடச்செய் தனைஉன்றன் இன்னருள்என் என்பேன் தடைப்படுமா றில்லாத பேரின்பப் பெருக்கே தனிமன்றில் ஆனந்தத் தாண்டவஞ்செய் அரசே.	29	3089	முன்னைமறை முடிமணியாம் அடிமலர்கள் வருந்த முழுதிரவில் நடந்தெளியேன் முயங்குமிடத் தடைந்து அன்னையினும் பரிந்தருளி அணிக்கதவந் திறப்பித் தங்கையில்ஒன் றளித்தெனையும் அன்பினொடு நோக்கி என்னைஇனி மயங்காதே என்மகனே மகிழ்வோ டிருத்திஎன உரைத்தாய்நின் இன்னருள்என் என்பேன் மின்னைநிகர் செஞ்சடைமேன் மதியம்அசைந் தாட வியன்பொதுவில் திருநடஞ்செய் விமலபரம் பொருளே.	30	3090	மீதானத் தருள்ஒளியாய் விளங்கியநின் அடிகள் மிகவருந்த நடந்திரவில் வினையேன்றன் பொருட்டாச் சீதானக் கதவுதனைத் திறப்பித்துச் சிறியேன் செங்கையில்ஒன் றளித்தினிநீ சிறிதுமஞ்சேல் இங்கு மாதானத் தவர்சூழ வாழ்கஎன உரைத்தாய் மாமணிநின் திருவருளின் வண்மைஎவர்க் குளதே ஓதானத் தவர்தமக்கும் உணர்வரிதாம் பொருளே ஓங்கியசிற் றம்பலத்தே ஒளிநடஞ்செய் பதியே.	31	3091	வேதாந்த சித்தாந்தம் என்னும்அந்தம் இரண்டும் விளங்கஅமர்ந் தருளியநின் மெல்லடிகள் வருந்த நாதாந்த வெளிதனிலே நடந்தருளும் அதுபோல் நடந்தருளிக் கடைநாயேன் நண்ணும்இடத் தடைந்து போதாந்த மிசைவிளக்குந் திருமேனி காட்டிப் புலையேன்கை யிடத்தொன்று பொருந்தவைத்த பொருளே சூதாந்த மனைத்தினுக்கும் அப்பாற்பட் டிருந்த துரியவெளிக் கேவிளங்கும் பெரியஅருட் குருவே.	32	3092	ஒருமையிலே இருமைஎன உருக்காட்டிப் பொதுவில் ஒளிநடஞ்செய் தருளுகின்ற உபயபதம் வருந்த அருமையிலே நடந்தெளியேன் இருக்குமிடத் தடைந்தே அணிக்கதவந் திறப்பித்தென் அங்கையில்ஒன் றளித்துப் பெருமையிலே பிறங்குகநீ எனத்திருவாய் மலர்ந்த பெருங்கருணைக் கடலேநின் பெற்றியைஎன் என்பேன் கருமையிலே நெடுங்காலங் கலந்துகலக் குற்ற கலக்கமெலாந் தவிர்த்தெம்மைக் காத்தருளும் பதியே.	33	3093	விந்துநிலை நாதநிலை இருநிலைக்கும் அரசாய் விளங்கியநின் சேவடிகள் மிகவருந்த நடந்து வந்துநிலை பெறச்சிறியேன் இருக்குமிடத் தடைந்து மணிக்கதவந் திறப்பித்து மகனேஎன் றழைத்து இந்துநிலை முடிமுதலாந் திருஉருவங் காட்டி என்கையில்ஒன் றளித்தின்பம் எய்துகஎன் றுரைத்தாய் முந்துநிலைச் சிறியேன்செய் தவமறியேன் பொதுவில் முத்தர்மனந் தித்திக்க நிருத்தமிடும் பொருளே.	34	3094	நவநிலைக்கும் அதிகாரம் நடத்துகின்ற அரசாய் நண்ணியநின் பொன்னடிகள் நடந்துவருந் திடவே அவநிலைக்குங் கடைப்புலையேன் இருக்கும்இடத் திரவில் அணைந்தருளிக் கதவுதிறந் தடியேனை அழைத்தே சிவநிலைக்கும் படிஎனது செங்கையில்ஒன் றளித்துச் சித்தமகிழ்ந் துறைகஎனத் திருப்பவளந் திறந்தாய் பவநிலைக்குங் கடைநாயேன் பயின்றதவம் அறியேன் பரம்பரமா மன்றில்நடம் பயின்றபசு பதியே.	35	3095	புண்ணியர்தம் மனக்கோயில் புகுந்தமர்ந்து விளங்கும் பொன்மலர்ச்சே வடிவருத்தம் பொருந்தநடந் தெளியேன் நண்ணியஓர் இடத்தடைந்து கதவுதிறப் பித்து நற்பொருள்ஒன் றென்கைதனில் நல்கியநின் பெருமை எண்ணியபோ தெல்லாம்என் மனமுருக்கும் என்றால் எம்ப஦ருமான் நின்அருளை என்னெனயான் புகல்வேன் தண்ணியவெண் மதிஅணிந்த செஞ்சடைநின் றாடத் தனித்தமன்றில் ஆனந்தத் தாண்டவஞ்செய் அரசே.	36	3096	மூவருக்கும் எட்டாது மூத்ததிரு அடிகள் முழுதிரவில் வருந்தியிட முயங்கிநடந் தருளி யாவருக்கும் இழிந்தேன்இங் கிருக்கும்இடத் தடைந்தே எழிற்கதவந் திறப்பித்துள் எனைஅழைத்து மகனே தேவருக்கும் அரிதிதனை வாங்கெனஎன் கரத்தே சித்தமகிழ்ந் தளித்தனைநின் திருவருள்என் என்பேன் பூவருக்கும் பொழிற்றில்லை அம்பலத்தே நடனம் புரிந்துயிருக் கின்பருளும் பூரணவான் பொருளே.	37	3097	கற்றவர்தம் கருத்தினின்முக் கனிரசம்போல் இனிக்கும் கழலடிகள் வருந்தியிடக் கடிதுநடந் திரவில் மற்றவர்கா ணாதெளியேன் இருக்கும்இடத் தடைந்து மனைக்கதவு திறப்பித்து வலிந்தெனைஅங் கழைத்து நற்றவர்க்கும் அரிதிதனை வாங்கெனஎன் கரத்தே நல்கியநின் பெருங்கருணை நட்பினைஎன் என்பேன் அற்றவர்க்கும் பற்றவர்க்கும் பொதுவினிலே நடஞ்செய் அருட்குருவே சச்சிதா னந்தபரம் பொருளே.	38	3098	கருணைவடி வாய்அடியார் உள்ளகத்தே அமர்ந்த கழலடிகள் வருந்தியிடக் கங்குலிலே நடந்து மருணிறையுஞ் சிறியேன்நான் இருக்குமிடத் தடைந்து மணிக்கதவந் திறப்பித்து மகிழ்ந்தழைத்து மகனே பொருணிறையும் இதனைஇங்கே வாங்கெனஎன் கரத்தே பொருந்தஅளித் தருளியநின் பொன்னருள்என் என்பேன் அருணிறையும் பெருங்கடலே அம்பலத்தில் பரமா னந்தவுரு வாகிநடம் ஆடுகின்ற அரசே.	39	3099	அருளுருவாய் ஐந்தொழிலும் நடத்துகின்ற அடிகள் அசைந்துவருந் திடஇரவில் யானிருக்கும் இடத்தே தெருளுருவின் நடந்துதெருக் கதவுதிறப் பித்துச் சிறியேனை அழைத்தெனது செங்கையில்ஒன் றளித்து மருளுருவின் மற்றவர்போல் மயங்கேல்என் மகனே மகிழ்ந்துதிரு அருள்வழியே வாழ்கஎன உரைத்தாய் இருளுருவின் மனக்கொடியேன் யாதுதவம் புரிந்தேன் எல்லாம்வல் லவனாகி இருந்தபசு பதியே.	40	3100	முழுதும்உணர்ந் தவர்முடிமேல் முடிக்குமணி யாகி முப்பொருளு மாகியநின் ஒப்பில்அடி மலர்கள் கழுதும்உணர் வரியநடுக் கங்குலிலே வருந்தக் கடிதுநடந் தடிநாயேன் கருதுமிடத் தடைந்து பழுதுபடா வண்ணம்எனைப் பரிந்தழைத்து மகனே பணிந்திதனை வாங்கெனஎன் பாணியுறக் கொடுத்துத் தொழுதெனைப்பா டுகஎன்று சொன்னபசு பதிநின் தூயஅருட் பெருமையைஎன் சொல்லிவியக் கேனே.	41	3101	மானினைத்த அளவெல்லாங் கடந்தப்பால் வயங்கும் மலரடிகள் வருந்தியிட மகிழ்ந்துநடந் தருளிப் பானினைத்த சிறியேன்நான் இருக்குமிடத் தடைந்து பணைக்கதவந் திறப்பித்துப் பரிந்தழைத்து மகனே நீநினைத்த வண்ணமெலாங் கைகூடும் இதுஓர் நின்மலம்என் றென்கைதனில் நேர்ந்தளித்தாய் நினக்கு நானினைத்த நன்றிஒன்றும் இலையேநின் அருளை நாயடியேன் என்புகல்வேன் நடராஜ மணியே.	42	3102	சூரியசந் திரரெல்லாந் தோன்றாமை விளங்கும் சுயஞ்சோதி யாகும்அடித் துணைவருந்த நடந்து கூரியமெய் அறிவென்ப தொருசிறிதுங் குறியாக் கொடியேன்நான் இருக்குமிடங் குறித்திரவில் நடந்து காரியம்உண் டெனக்கூவிக் கதவுதிறப் பித்துக் கையில் ஒன்றை அளித்தனைஉன் கருணையைஎன் என்பேன் ஆரியர்தம் அளவுகடந் தப்பாலுங் கடந்த ஆனந்த மன்றில்நடம் ஆடுகின்ற அரசே.	43	3103	தற்போதந் தோன்றாத தலந்தனிலே தோன்றும் தாள்மலர்கள் வருந்தியிடத் தனித்துநடந் தருளி எற்போதங் ககன்றிரவில் யானிருக்கு மிடம்போந் தெழிற்கதவந் திறப்பித்திவ் வெளியேனை அழைத்துப் பொற்போத வண்ணம்ஒன்றென் கைதனிலே அளித்துப் புலையொழிந்த நிலைதனிலே பொருந்துகஎன் றுரைத்தாய் சிற்போத மயமான திருமணிமன் றிடத்தே சிவமயமாம் அனுபோகத் திருநடஞ்செய் அரசே.	44	3104	கற்பனைகள் எல்லாம்போய்க் கரைந்ததலந் தனிலே கரையாது நிறைந்ததிருக் கழலடிகள் வருந்த வெற்பனையும் இன்றிஒரு தனியாக நடந்து விரைந்திரவிற் கதவுதனைக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து அற்பனைஓர் பொருளாக அழைத்தருளி அடியேன் அங்கையில்ஒன் றளித்தனைநின் அருளினைஎன் புகல்வேன் நற்பனவர் துதிக்கமணி மன்றகத்தே இன்ப நடம்புரியும் பெருங்கருணை நாயகமா மணியே.	45	3105	ஒன்றாகி இரண்டாகி ஒன்றிரண்டின் நடுவே உற்றஅனு பவமயமாய் ஒளிர்அடிகள் வருந்த அன்றார நடந்திரவில் யானுறையும் இடத்தே அடைந்துகத வந்திறப்பித் தன்பொடெனை அழைத்து நன்றார எனதுகரத் தொன்றருளி இங்கே நண்ணிநீ எண்ணியவா நடத்துகஎன் றுரைத்தாய் இன்றார வந்ததனை உணர்த்தினைநின் அருளை என்புகல்வேன் மணிமன்றில் இலங்கியசற் குருவே.	46	3106	எங்கும்விளங் குவதாகி இன்பமய மாகி என்னுணர்வுக் குணர்வுதரும் இணையடிகள் வருந்த பொங்குமிர விடைநடந்து நானுறையும் இடத்தே போந்துமணிக் கதவுதனைக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து தங்குமடி யேனைஅழைத் தங்கையில்ஒன் றளித்தே தயவினொடு வாழ்கஎனத் தனித்திருவாய் மலர்ந்தாய் இங்குநின தருட்பெருமை என்னுரைப்பேன் பொதுவில் இன்பநடம் புரிகின்ற என்னுடைநா யகனே.	47	3107	சித்தெவையும் வியத்தியுறுஞ் சுத்தசிவ சித்தாய்ச் சித்தமதில் தித்திக்குந் திருவடிகள் வருந்த மத்தஇர விடைநடந்து வந்தருளி அடியேன் வாழுமனைத் தெருக்கதவு திறப்பித்தங் கடைந்து அத்தகவின் எனைஅழைத்தென் அங்கையில்ஒன் றளித்தாய் அன்னையினும் அன்புடையாய் நின்னருள்என் என்பேன் முத்தர்குழுக் காணமன்றில் இன்பநடம் புரியும் முக்கணுடை ஆனந்தச் செக்கர்மணி மலையே.	48	3108	சகலமொடு கேவலமுந் தாக்காத இடத்தே தற்பரமாய் விளங்குகின்ற தாள்மலர்கள் வருந்தப் பகலொழிய நடுவிரவில் நடந்தருளி அடியேன் பரியுமிடத் தடைந்துமணிக் கதவுதிறப் பித்துப் புகலுறுக வருகஎன அழைத்தெனது கரத்தே பொருந்தஒன்று கொடுத்தனைநின் பொன்னருள்என் என்பேன் உகல்ஒழியப் பெருந்தவர்கள் உற்றுமகிழ்ந் தேத்த உயர்பொதுவில் இன்பநடம் உடையபரம் பொருளே.	49	3109	உள்ளுருகுந் தருணத்தே ஒளிகாட்டி விளங்கும் உயர்மலர்ச்சே வடிவருந்த உவந்துநடந் தருளிக் கள்ளமனத் தேனிருக்கும் இடந்தேடி அடைந்து கதவுதிறப் பித்தருளிக் களித்தெனைஅங் கழைத்து நள்ளுலகில் உனக்கிதுநாம் நல்கினம்நீ மகிழ்ந்து நாளும்உயிர்க் கிதம்புரிந்து நடத்திஎன உரைத்தாய் தெள்ளும்அமு தாய்அன்பர் சித்தம்எலாம் இனிக்கும் செழுங்கனியே மணிமன்றில் திருநடநா யகனே.	50	3110	தன்னுருவங் காட்டாத மலஇரவு விடியுந் தருணத்தே உதயஞ்செய் தாள்மலர்கள் வருந்தப் பொன்னுருவத் திருமேனி கொண்டுநடந் தடியேன் பொருந்துமிடத் தடைந்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து தன்னுருவம் போன்றதொன்றங் கெனை அழைத்தென் கரத்தே தந்தருளி மகிழ்ந்திங்கே தங்குகஎன் றுரைத்தாய் என்னுருவம் எனக்குணர்த்தி அருளியநின் பெருமை என்னுரைப்பேன் மணிமன்றில் இன்பநடத் தரசே.	51	3111	அண்டவகை பிண்டவகை அனைத்தும்உதித் தொடுங்கும் அணிமலர்ச்சே வடிவருத்தம் அடையநடந் தருளிக் கண்டவருங் காணாத நடுஇரவு தனில்யான் கருதுமிடத் தடைந்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து தொண்டனென எனையும்அழைத் தென்கையில்ஒன் றளித்தாய் துரையேநின் அருட்பெருமைத் தொண்மையைஎன் என்பேன் உண்டவர்கள் உணுந்தோறும் உவட்டாத அமுதே உயர்பொதுவில் இன்பநடம் உடையபரம் பருளே.	52	3112	அறிவுடையார் உள்ளகப்போ தலருகின்ற தருணத் தருள்மணத்தே னாகிஉற்ற அடிஇணைகள் வருந்தப் பிறிவுடையேன் இருக்குமிடந் தேடிநடந் தடைந்து பெருங்கதவந் திறப்பித்துப் பேயன்எனை அழைத்துச் செறிவுடையாய் இதுவாங்கென் றுதவவும்நான் மறுப்பத் திரும்பவும்என் கைதனிலே சேரஅளித் தனையே பொறிவறியேன் அளவினில்உன் கருணையைஎன் என்பேன் பொற்பொதுவில் நடம்புரியும் பூரணவான் பொருளே.	53	3113	விடையமொன்றுங் காணாத வெளிநடுவே ஒளியாய் விளங்குகின்ற சேவடிகள் மிகவருந்த நடந்து கடையனையுங் குறிக்கொண்டு கருதுமிடத் தடைந்து கதவுதிறப் பித்தெனது கையில்ஒன்று கொடுக்க இடையின்அது நான்மறுப்ப மறுக்கேல்என் மகனே என்றுபின்னுங் கொடுத்தாய்நின் இன்னருள்என் என்பேன் உடையபரம் பொருளேஎன் உயிர்த்துணையே பொதுவில் உய்யும்வகை அருள்நடனஞ் செய்யும்ஒளி மணியே.	54	3114	நான்தனிக்குந் தரணத்தே தோன்றுகின்ற துணையாய் நான்தனியா இடத்தெனக்குத் தோன்றாத துணையாய் ஏன்றருளுந் திருவடிகள் வருந்தநடந் தருளி யானுறையும் இடத்தடைந்து கதவுதிறப் பித்து ஆன்றஎனை அழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்தாய்க் கறிவிலியேன் செய்யும்வகை அறியேன்நின் கருணை ஈன்றவட்கும் இல்லைஎன நன்கறிந்தேன் பொதுவில் இன்பநடம் புரிகின்ற என்னுயிர்நா யகனே.	55	3115	அருள்விளங்கும் உள்ளகத்தே அதுஅதுவாய் விளங்கும் அணிமலர்ச்சே வடிவருத்தம் அடையநடந் தருளிப் பொருள்விளங்கா நடுஇரவில் நானுறையும் இடத்தே போந்துதெருக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்தெனைஅங் கழைத்துத் தெருள்விளங்கும் ஒருபொருள்என் செங்கைதனில் அளித்தாய் சிவபெருமான் பெருங்கருணைத் திறத்தினைஎன் என்பேன் மருள்விளங்கி உணர்ச்சியுறத் திருமணிமன் றிடத்தே மன்னுயிர்க் கின்பருள வயங்குநடத் தரசே.	56	3116	பருவமுறு தருணத்தே சர்க்கரையும் தேனும் பாலுநெய்யும் அளிந்தநறும் பழரசமும் போல மருவும்உளம் உயிர்உணர்வோ டெல்லாந்தித் திக்க வயங்கும்அடி யிணைகள்மிக வருந்தநடந் தருளித் தெருவடைந்து நானிருக்கு மனைக்காப்புத் திறக்கச் செய்தருளிப் பொருள்ஒன்றென் செங்கைதனில் அளித்தாய் திருமணிமன் றிடைநடிக்கும் பெருமான்நின் கருணைத் திறத்தினைஇச் சிறியேன்நான் செப்புதல்எங் ஙனமே.	57	3117	என்அறிவை உண்டருளி என்னுடனே கூடி என்இன்பம் எனக்கருளி என்னையுந்தா னாக்கித் தன்அறிவாய் விளங்குகின்ற பொன்னடிகள் வருந்தத் தனிநடந்து தெருக்கதவந் தாள்திறப்பித் தருளி முன்னறிவில் எனைஅழைத்தென் கையில்ஒன்று கொடுத்த முன்னவநின் இன்னருளை என்எனயான் மொழிவேன் மன்அறிவுக் கறிவாம்பொன் னம்பலத்தே இன்ப வடிவாகி நடிக்கின்ற மாகருணை மலையே.	58	3118	பரயோக அனுபவத்தே அகம்புறந்தோன் றாத பரஞ்சோதி யாகும்இணைப் பாதமலர் வருந்த வரயோகர் வியப்பஅடி யேன்இருக்கும் இடத்தே வந்துதெருக் கதவுதனைக் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து திரயோகர்க் கரிதிதனை வாங்குகஎன் றெனது செங்கைதனில் அளித்தாய்நின் திருவருள்என் என்பேன் உரயோகர் உளம்போல விளங்குமணி மன்றில் உயிர்க்கின்பந் தரநடனம் உடையபரம் பொருளே.	59	3119	சொன்னிறைந்த பொருளும்அதன் இலக்கியமும் ஆகித் துரியநடு விருந்தஅடித் துணைவருந்த நடந்து கொன்னிறைந்த இரவினிடை எழுந்தருளிக் கதவம் கொழுங்காப்பை அவிழ்வித்துக் கொடியேனை அழைத்து என்னிறைந்த ஒருபொருள்என் கையில்அளித் தருளி என்மகனே வாழ்கஎன எழில்திருவாய் மலர்ந்தாய் தன்னிறைந்த நின்கருணைத் தன்மையைஎன் புகல்வேன் தனிமன்றில் ஆனந்தத் தாண்டவஞ்செய் அரசே.	60	3120	முத்திஒன்று வியத்திஒன்று காண்மின்என்றா கமத்தின் முடிகள்முடித் துரைக்கின்ற அடிகள்மிக வருந்தப் பத்திஒன்றும் இல்லாத கடைப்புலையேன் பொருட்டாப் படிற்றுளத்தேன் இருக்கும்இடந் தனைத்தேடி நடந்து சித்திஒன்று திருமேனி காட்டிமனைக் கதவம் திறப்பித்தங் கெனைஅழைத்தென் செங்கையிலே மகிழ்ந்து சத்திஒன்று கொடுத்தாய்நின் தண்ணருள்என் என்பேன் தனிமன்றுள் ஆனந்தத் தாண்டவஞ்செய் அரசே.	61	3121	எனக்குநன்மை தீமையென்ப திரண்டுமொத்த இடத்தே இரண்டும்ஒத்துத் தோன்றுகின்ற எழிற்பதங்கள் வருந்தத் தனக்குநல்ல வண்ணம்ஒன்று தாங்கிநடந் தருளித் தனித்திரவில் கடைப்புலையேன் தங்குமிடத் தடைந்து கனக்குமனைத் தெருக்கதவங் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து களிப்பொடெனை அழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்து உனக்கினிய வண்ணம்இதென் றுரைத்தருளிச் சென்றாய் உடையவநின் அருட்பெருமை உரைக்கமுடி யாதே.	62	3122	இம்மையினோ டம்மையினும் எய்துகின்ற இன்பம் எனைத்தொன்றும் வேண்டாத இயற்கைவருந் தருணம் எம்மையினும் நிறைசொருப சுத்தசுகா ரம்பம் இயற்சொருப சுத்தசுக அனுபவம்என் றிரண்டாய்ச் செம்மையிலே விளங்குகின்ற திருவடிகள் வருந்தச் சிறியேன்பால் அடைந்தெனது செங்கையில்ஒன் றளித்தாய் உம்மையிலே யான்செய்தவம் யாதெனவும் அறியேன் உயர்பொதுவில் இன்பநடம் உடையபரம் பொருளே.	63	3123	அன்பளிப்ப தொன்றுபின்னர் இன்பளிப்ப தொன்றென் றறிஞரெலாம் மதிக்கின்ற அடிமலர்கள் வருந்த என்பளித்த உடல்கள்தொறும் உயிர்க்குயிராய் இருக்கும் எம்பெருமான் நடந்தருளிக் கதவுதிறப் பித்துத் துன்பளிக்கும் நெஞ்சகத்தென் றனைக்கூவி அழைத்துத் தூயஇள நகைமுகத்தே துளும்பஎனை நோக்கி முன்பளித்த தென்றனது கையில்ஒன்றை அளித்தாய் முன்னவநின் அருட்பெருமை முன்னஅறி யேனே.	64	3124	மோகஇருட் கடல்கடத்தும் புணைஒன்று நிறைந்த மோனசுகம் அளிப்பிக்கும் துணைஒன்றென் றுரைக்கும் யோகமலர்த் திருவடிகள் வருந்தநடந் தருளி உணர்விலியேன் பொருட்டாக இருட்டிரவில் நடந்து போகமனைப் பெருங்கதவந் திறப்பித்துட் புகுந்து புலையேனை அழைத்தொன்று பொருந்தஎன்கை கொடுத்தாய் நாகமணிப் பணிமிளிர அம்பலத்தே நடஞ்செய் நாயகநின் பெருங்கருணை நவிற்றமுடி யாதே.	65	3125	காணுகின்ற கண்களுக்குக் காட்டுகின்ற ஒளியாய்க் காட்டுகின்ற ஒளிதனக்குக் காட்டுவிக்கும் ஒளியாய் பூணுகின்ற திருவடிகள் வருந்தநடந் தடியேன் பொருந்துமிடத் தடைந்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து கோணுகின்ற மனத்தாலே நாணுவதேன் மகனே குறைவறவாழ் கெனமகிழ்ந்து கொடுத்தனைஒன் றெனக்கு மாணுகின்ற நின்னருளின் பெருமையைஎன் என்பேன் மணிமன்றில் ஆனந்த மாநடஞ்செய் அரசே.	66	3126	ஆறாறு தத்துவத்தின் சொரூபமுதல் அனைத்தும் அறிவிக்கும் ஒன்றவற்றின் அப்பாலே இருந்த வீறாய தற்சொருப முதலனைத்தும் அறிவில் விளக்குவிக்கும் ஒன்றென்று விளைவறிந்தோர் விளம்பும் பேறாய திருவடிகள் வருந்தநடந் திரவில் பேயடியேன் இருக்குமிடத் தடைந்தென்னை அழைத்துச் சோறாய பொருள்ஒன்றென் கரத்தளித்தாய் பொதுவில் சோதிநின தருட்பெருமை ஓதிமுடி யாதே.	67	3127	கருவிகளை நம்முடனே கலந்துளத்தே இயக்கிக் காட்டுவதொன் றக்கருவி கரணங்கள் அனைத்தும் ஒருவிஅப்பாற் படுத்திநமை ஒருதனியாக் குவதொன் றுபயம்எனப் பெரியர்சொலும் அபயபதம் வருந்தத் துருவிஅடி யேன்இருக்கும் இடத்திரவில் அடைந்து துணிந்தெனது கையில்ஒன்று சோதியுறக் கொடுத்து வெருவியிடேல் இன்றுமுதல் மிகமகிழ்க என்றாய் வித்தகநின் திருவருளை வியக்கமுடி யாதே.	68	3128	ஆதியிலே கலப்பொழிய ஆன்மசுத்தி அளித்தாங் கதுஅதுஆக் குவதொன்றாம் அதுஅதுவாய் ஆக்கும் சோதியிலே தானாகிச் சூழ்வதொன்றாம் என்று சூழ்ச்சிஅறிந் தோர்புகலும் துணையடிகள் வருந்த வீதியிலே நடந்தடியேன் இருக்கும்இடந் தேடி விரும்பிஅடைந் தெனைக்கூவி விளைவொன்று கொடுத்தாய் பாதியிலே ஒன்றான பசுபதிநின் கருணைப் பண்பைஅறிந் தேன்ஒழியா நண்பைஅடைந் தேனே.	69	3129	இருட்டாய மலச்சிறையில் இருக்கும்நமை எல்லாம் எடுப்பதொன்றாம் இன்பநிலை கொடுப்பதொன்றாம் எனவே பொருட்டாயர் போற்றுகின்ற பொன்னடிகள் வருந்தப் பொறையிரவில் யானிருக்கும் இடந்தேடிப் புகுந்து மருட்டாயத் திருந்தேனைக் கூவிவர வழைத்து வண்ணம்ஒன்றென் கைதனிலே மகிழ்ந்தளித்தாய் நின்றன் அருட்டாயப் பெருமைதனை என்னுரைப்பேன் பொதுவில் ஆனந்தத் திருநடஞ்செய் தருளுகின்ற அரசே.	70	3130	உன்மனியின் உள்ளகத்தே ஒளிருவதொன் றாகி உற்றஅதன் வெளிப்புறத்தே ஓங்குவதொன் றாகிச் சின்மயமாய் விளங்குகின்ற திருவடிகள் வருந்தச் சிறுநாயேன் பொருட்டாகத் தெருவில்நடந் தருளிப் பொன்மயமாந் திருமேனி விளங்கஎன்பால் அடைந்து பொருள்ஒன்றென் கைதனிலே பொருந்தஅளித் தனையே நின்மலனே நின்னருளை என்புகல்வேன் பொதுவில் நிறைந்தஇன்ப வடிவாகி நிருத்தம்இடும் பதியே.	71	3131	ஐவர்களுக் கைந்தொழிலும் அளித்திடுவ தொன்றாம் அத்தொழிற்கா ரணம்புரிந்து களித்திடுவ தொன்றாம் தெய்வநெறி என்றறிஞர் புகழ்ந்துபுகழ்ந் தேத்துந் திருவடிகள் மிகவருந்தத் தெருவினிடை நடந்து கைவரயான் இருக்கும்மணைக் கதவுதிறப் பித்துக் களித்தெனைஅங் கழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்தாய் சைவமணி மன்றிடத்தே தனிநடனம் புரியும் தற்பரநின் அருட்பெருமை சாற்றமுடி யாதே.	72	3132	அருளுதிக்குந் தருணத்தே அமுதவடி வாகி ஆனந்த மயமாகி அமர்ந்ததிரு வடிகள் இருளுதிக்கும் இரவினிடை வருந்தநடந் தருளி யானிருக்கும் மனைக்கதவந் திறப்பித்தங் கடைந்து மருளுதிக்கும் மனத்தேனை வரவழைத்து நோக்கி மகிழ்ந்தெனது கரத்தொன்று வழங்கியசற் குருவே தெருளுதிக்கும் மணிமன்றில் திருநடஞ்செய் அரசே சிவபெருமான் நின்கருணைத் திறத்தைவியக் கேனே.	73	3133	நான்கண்ட போதுசுயஞ் சோதிமய மாகி நான்பிடித்த போதுமதி நளினவண்ண மாகித் தேன்கொண்ட பாலெனநான் சிந்திக்குந் தோறுந் தித்திப்ப தாகிஎன்றன் சென்னிமிசை மகிழ்ந்து தான்கொண்டு வைத்தஅந்நாள் சில்லென்றென் உடம்பும் தகஉயிருங் குளிர்வித்த தாண்மலர்கள் வருந்த வான்கொண்டு நடந்திங்கு வந்தெனக்கும் அளித்தாய் மன்றில்நடத் தரசேநின் மாகருணை வியப்பே.	74	3134	யோகாந்த மிசைஇருப்ப தொன்றுகலாந் தத்தே உவந்திருப்ப தொன்றெனமெய் யுணர்வுடையோர் உணர்வால் ஏகாந்தத் திருந்துணரும் இணையடிகள் வருந்த என்பொருட்டாய் யானிருக்கும் இடந்தேடி நடந்து வாகாந்தச் சணிக்கதவந் திறப்பித்தங் கென்னை வரவழைத்தென் கைதனிலே மகிழ்ந்தொன்று கொடுத்தாய் மோகாந்த காரம்அறுத் தவர்ஏத்தப் பொதுவில் முயங்கிநடம் புரிகின்ற முக்கனுடை அரசே.	75	3135	மகமதிக்கு மறையும்மறை யான்மதிக்கும் அயனும் மகிழ்ந்தயனான் மதிக்கும்நெடு மாலும்நெடு மாலான் மிகமதிக்கும் உருத்திரனும் உருத்திரனால் மதிக்கும் மேலவனும் அவன்மதிக்க விளங்குசதா சிவனும் தகமதிக்குந் தோறும்அவர் அவர்உளத்தின் மேலும் தலைமேலும் மறைந்துறையுந் தாள்மலர்கள் வருந்த அகமதிக்க நடந்தென்பால் அடைந்தொன்று கொடுத்தாய் அம்பலத்தில் ஆடுகின்றாய் அருட்பெருமை வியப்பே.	76	3136	இருவினைஒப் பாகிமல பரிபாகம் பொருந்தல் எத்தருணம் அத்தருணத் தியல்ஞான ஒளியாம் உருவினையுற் றுள்ளகத்தும் பிரணவமே வடிவாய் உற்றுவெளிப் புறத்தும்எழுந் துணர்த்திஉரைத் தருளும் திருவடிகள் மிகவருந்த நடந்தெளியேன் பொருட்டாத் தெருக்கவந் திறப்பித்துச் சிறியேனை அழைத்துக் குருவடிவங் காட்டிஒன்று கொடுத்தாய் என்கரத்தே குணக்குன்றே நின்னருட்கென் குற்றமெலாங் குணமே.	77	3137	தம்மடியார் வருந்திலது சகியாதக் கணத்தே சார்ந்துவருத் தங்களெலாந் தயவினொடு தவிர்த்தே எம்மடியார் என்றுகொளும் இணையடிகள் வருந்த இரவினிடை நடந்தெளியேன் இருக்கும்இடத் தடைந்து கம்மடியா(185)க் கதவுபெருங் காப்பவிழப் புரிந்து கடையேனை அழைத்தெனது கையில்ஒன்று கொடுத்து நம்மடியான் என்றெனையுந் திருவுளத்தே அடைத்தாய் நடம்புரியும் நாயகநின் நற்கருணை வியப்பே.	78

185. கம்மடியர் - தொ.வே. - அடிகளார் எழுத்து
இவ் விரு வகையாகக் கொள்ளக் கிடக்கிறது.
பொருத்தமான பொருள் தருவதைக் கொள்க. ஆ.பா.

3138	உம்பருக்குங் கிடைப்பரிதாம் மணிமன்றில் பூத உருவடிவங் கடந்தாடுந் திருவடிக ளிடத்தே செம்பருக்கைக் கல்லுறுத்தத் தெருவில்நடந் திரவில் தெருக்கதவந் திறப்பித்துச் சிறியேனை அழைத்து வம்பருக்குப் பெறலரிதாம் ஒருபொருள்என் கரத்தே மகிழ்ந்தளித்துத் துயர்தீர்ந்து வாழ்கஎன உரைத்தாய் இம்பருக்கோ அம்பருக்கும் இதுவியப்பாம் எங்கள் இறைவநின தருட்பெருமை இசைப்பதெவன் அணிந்தே.	79
3139	உருவம்ஒரு நான்காகி அருவமும்அவ் வளவாய் உருஅருஒன் றாகிஇவை ஒன்பானுங் கடந்து துருவமுடி யாப்பரம துரியநடு விருந்த சொருபஅனு பவமயமாந் துணையடிகள் வருந்தத் தெருவமிசை நடந்துசிறு செம்பரற்கல் உறுத்தச் சிறியேன்பால் அடைந்தெனது செங்கையில்ஒன் றளித்தாய் மருவஇனி யாய்மன்றில் நடம்புரிவாய் கருணை மாகடலே நின்பெருமை வழுத்தமுடி யாதே.	80	3140	பக்குவத்தால் உயர்வாழைப் பழங்கனிந்தாற் போலும் பரங்கருணை யாற்கனிந்த பத்தர்சித்தந் தனிலே பொக்கமில்அப் பழந்தனிலே தெள்ளமுதங் கலந்தாற் போற்கலந்து தித்திக்கும் பொன்னடிகள் வருந்த மிக்கஇருள் இரவினிடை நடந்தெளியேன் இருக்கும் வியன்மனையில் அடைந்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து ஒக்கஎனை அழைத்தொன்று கொடுத்திங்கே இருஎன் றுரைத்தனைஎம் பெருமான்நின் உயர்கருணை வியப்பே.	81	3141	உளவறிந்தோர் தமக்கெல்லாம் உபநிடதப் பொருளாய் உளவறியார்க் கிகபரமும் உறுவிக்கும் பொருளாய் அளவறிந்த அறிவாலே அறிந்திடநின் றாடும் அடிமலர்கள் வருந்தியிட நடந்திரவில் அடைந்து களவறிந்தேன் தனைக்கூவிக் கதவுதிறப் பித்துக் கையில்ஒன்று கொடுத்தாய்நின் கருணையைஎன் என்பேன் விளவெறிந்தோன் அயன்முதலோர் பணிந்தேத்தப் பொதுவில் விளங்குநடம் புரிகின்ற துளங்கொளிமா மணியே.	82	3142	எவ்வுலகும் எவ்வுயிரும் எச்செயலும் தோன்றி இயங்கும்இட மாகிஎல்லாம் முயங்கும்இட மாகித் தெவ்வுலகும் நண்புலகுஞ் சமனாகக் கண்ட சித்தர்கள்தம் சித்தத்தே தித்திக்கும் பதங்கள் இவ்வுலகில் வருந்தநடந் தென்பொருட்டால் இரவில் எழிற்கதவந் திறப்பித்தங் கென்கையில்ஒன் றளித்தாய் அவ்வுலக முதல்உலகம் அனைத்துமகிழ்ந் தேத்த அம்பலத்தே நடம்புரியும் செம்பவளக் குன்றே.	83	3143	மானினொடு மோகினியும் மாமாயை யுடனே வைந்துவமும் ஒன்றினொன்று வதிந்தசைய அசைத்தே ஊனினொடும் உயிருணர்வுங் கலந்துகலப் புறுமா றுறுவித்துப் பின்கரும ஒப்புவருந் தருணம் தேனினொடு கலந்தஅமு தெனருசிக்க இருந்த திருவடிகள் வருந்தநடந் தடியேன்பால் அடைந்து வானினொடு விளங்குபொருள் ஒன்றெனக்கும் அளித்தாய் மன்றில்நடத் தரசேநின் மாகருணை வியப்பே.	84	3144	பசுபாச பந்தம்அறும் பாங்குதனைக் காட்டிப் பரமாகி உள்ளிருந்து பற்றறவும் புரிந்தே அசமான மானசிவா னந்தஅனு பவமும் அடைவித்தவ் வனுபவந்தாம் ஆகியசே வடிகள் வசுமீது வருந்தியிட நடந்தடியேன் இருக்கும் மனையைஅடைந் தணிக்கதவந் திறப்பித்து நின்று விசுவாச முறஎனைஅங் கழைத்தொன்று கொடுத்தாய் விடையவநின் அருட்பெருமை என்புகல்வேன் வியந்தே.	85	3145	ஆதியுமாய் அந்தமுமாய் நடுவாகி ஆதி அந்தநடு வில்லாத மந்தணவான் பொருளாய்ச் சோதியுமாய்ச் சோதியெலாந் தோன்றுபர மாகித் துரியமுமாய் விளங்குகின்ற துணையடிகள் வருந்த பாதியிர விடைநடந்து நான்இருக்கும் இடத்தே படர்ந்துதெருக் கதவங்காப் பவிழ்த்திடவும் புரிந்து ஓதியிலங் கெனையழைத்தென் கரத்தொன்று கொடுத்தாய் உடையவநின் அருட்பெருமை என்னுரைப்பேன் உவந்தே.	86	3146	பாடுகின்ற மறைகளெலாம் ஒருபுறஞ்சூழ்ந் தாடப் பத்தரொடு முத்தரெலாம் பார்த்தாடப் பொதுவில் ஆடுகின்ற திருவடிகள் வருந்தநடந் தடியேன் அடையும்இடத் தடைந்திரவிற் காப்பவிழ்க்கப் புரிந்து நாடுகின்ற சிறியேனை அழைத்தருளி நோக்கி நகைமுகஞ்செய் தென்கரத்தே நல்கினைஒன் றிதனால் வாடுகின்ற வாட்டமெலாந் தவிர்ந்துமகிழ் கின்றேன் மன்னவநின் பொன்னருளை என்னெனவாழ்த் துவனே.	87	3147	எம்மதத்தில் எவரெவர்க்கும் இயைந்தஅனு பவமாய் எல்லாமாய் அல்லவுமாய் இருந்தபடி இருந்தே அம்மதப்பொன் னம்பலத்தில் ஆனந்த நடஞ்செய் அரும்பெருஞ்சே வடியிணைகள் அசைந்துமிக வருந்த இம்மதத்தில் என்பொருட்டாய் இரவில்நடந் தருளி எழிற்கதவந் திறப்பித்தங் கெனைஅழைத்தென் கரத்தே சம்மதத்தால் ஒன்றளித்த தயவினைஎன் புகல்வேன் தம்மைஅறிந் தவர்அறிவின் மன்னும்ஒளி மணியே.	88	3148	பூதவெளி கரணவெளி பகுதிவெளி மாயா போகவெளி மாமாயா யோகவெளி புகலும் வேதவெளி அபரவிந்து வெளிஅபர நாத வெளிஏக வெளிபரம வெளிஞான வெளிமா நாதவெளி சுத்தவெறு வெளிவெட்ட வெளியா நவில்கின்ற வெளிகளெலாம் நடிக்கும்அடி வருந்த ஏதஎளி யேன்பொருட்டா நடந்தென்பால் அடைந்தே என்கையின்ஒன் றளித்தனைநின் இரக்கம்எவர்க் குளதே.	89	3149	வானதுவாய்ப் பசுமலம்போய்த் தனித்துநிற்குந் தருணம் வயங்குபரா னந்தசுகம் வளைந்துகொள்ளுந் தருணம் தானதுவாய் அதுதானாய்ச் சகசமுறுந் தருணம் தடையற்ற அனுபவமாந் தன்மையடி வருந்த மானதுவாய் நடந்தெளியேன் இருக்குமிடத் தடைந்து மணிக்கதவந் திறப்பித்து மகிழ்ந்தெனைஅங் கழைத்து ஆனதொரு பொருளளித்தாய் நின்னருள்என் என்பேன் அம்பலத்தே நடம்புரியும் எம்பெருஞ்சோ தியனே.	90	3150	புன்றலைஎன் தலையெனநான் அறியாமல் ஒருநாள் பொருத்தியபோ தினிற்சிவந்து பொருந்தியபொன் னடிகள் இன்றலைவின் மிகச்சிவந்து வருந்தநடந் தெளியேன் இருக்குமிடத் தடைத்துகத வந்திறக்கப் புரிந்து மன்றலின்அங் கெனைஅழைத்தென் கையில்ஒன்று கொடுத்தாய் மன்னவநின் பெருங்கருணை வண்மையைஎன் என்பேன் பொன்றலிலாச் சித்தர்முத்தர் போற்றமணி மன்றில் புயங்கநடம் புரிகின்ற வயங்கொளிமா மணியே.	90	3151	தஞ்சமுறும் உயிர்க்குணர்வாய் இன்பமுமாய் நிறைந்த தம்பெருமை தாமறியாத் தன்மையவாய் ஒருநாள் வஞ்சகனேன் புன்றலையில் வைத்திடவுஞ் சிவந்து வருந்தியசே வடிபின்னும் வருந்தநடந் தருளி எஞ்சலிலா இரவினிடை யானிருக்கும் இடஞ்சேர்ந் தெழிற்கதவந் திறப்பித்தங் கெனைஅழைத்தொன் றளித்தாய் விஞ்சுபரா னந்தநடம் வியன்பொதுவிற் புரியும் மேலவநின் அருட்பெருமை விளம்பலெவன் வியந்தே.	92	3152	எழுத்தினொடு பதமாகி மந்திரமாய்ப் புவனம் எல்லாமாய்த் தத்துவமாய் இயம்புகலை யாகி வழுத்துமிவைக் குள்ளாகிப் புறமாகி நடத்தும் வழியாகி நடத்துவிக்கும் மன்னிறையு மாகி அழுத்துறுமிங் கிவையெல்லாம் அல்லனவாய் அப்பால் ஆகியதற் கப்பாலும் ஆனபதம் வருந்த இழைத்துநடந் திரவில்என்பால் அடைந்தொன்று கொடுத்தாய் எம்பெருமான் நின்பெருமை என்னுரைப்பேன் வியந்தே.	93	3153	மாவின்மணப் போர்விடைமேல் நந்திவிடை மேலும் வயங்கிஅன்பர் குறைதவிர்த்து வாழ்வளிப்ப தன்றிப் பூவின்மணம் போல்உயிருக் குயிராகி நிறைந்து போகம்அளித் தருள்கின்ற பொன்னடிகள் வருந்தத் தாவிநடந் திரவின்மனைக் கதவுதிறப் பித்தே தயவுடன்அங் கெனைஅழைத்துத் தக்கதொன்று கொடுத்தாய் நாவின்மணந் துறப்புலவர் வியந்தேத்தும் பொதுவில் நடம்புரியும் நாயகநின் நற்கருணை இதுவே.	94	3154	மணப்போது வீற்றிருந்தான் மாலவன்மற் றவரும் மனஅழுக்கா றுறச்சிறியேன் வருந்தியநாள் அந்தோ கணப்போதுந் தரியாமற் கருணைஅடி வருந்தக் கங்குலிலே நடந்தென்னைக் கருதிஒன்று கொடுத்தாய் உணப்போது போக்கினன்முன் உளவறியா மையினால் உளவறிந்தேன் இந்நாள்என் உள்ளமகிழ் வுற்றேன் தணப்போது மறைகளெலாந் தனித்தனிநின் றேத்தத் தனிமன்றில் ஆனந்தத் தாண்டவஞ்செய் அரசே.	95	3155	நடுங்கமலக் கண்குறுகி நெடுங்கமலக் கண்விளங்கும்(186) நல்லதிரு வடிவருந்த வல்இரவில் நடந்து தொடுங்கதவந் திறப்பித்துத் துணிந்தெனையங் கழைத்துத் துயரமெலாம் விடுகஇது தொடுகஎனக் கொடுத்தாய் கொடுங்குணத்தேன் அளவினில்என் குற்றமெலாங் குணமாக் கொண்டகுணக் குன்றேநின் குறிப்பினைஎன் புகல்வேன் இடுங்கடுக என்றுணர்த்தி ஏற்றுகின்ற அறிவோர் ஏத்தமணிப் பொதுவில்அருட் கூத்துடைய பொருளே.	96

186. அடிகளாரின் எழுத்து பாவில் உள்ளபடி தோன்றுகிறது.
தொ.வே. அவர்களும் அப்படியே பதித்திருக்கிறார்கள்.
சீர் அமைவு கருதி "நெடுங்கமலம் விளங்கும்" எனக்
கொள்வார் கொள்க ஆ.பா.

3156	வெய்யபவக் கோடையிலே மிகஇளைத்து மெலிந்த மெய்யடியர் தமக்கெல்லாம் விரும்புகுளிர் சோலைத் துய்யநிழ லாய்அமுதாய் மெலிவனைத்துந் தவிர்்கும் துணையடிகள் மிகவருந்தத் துணிந்துநடந் தடியேன் உய்யநடு இரவினில்யான் இருக்குமிடத் தடைந்தே உயர்கதவந் திறப்பித்தங் குவந்தழைத்தொன் றளித்தாய் வையகமும் வானகமும் வாழமணிப் பொதுவில் மாநடஞ்செய் அரசேநின் வண்மைஎவர்க் குளதே.	97
3157	சிறயவனேன் சிறுமையெலாம் திருவுளங்கொள் ளாதென் சென்னிமிசை அமர்ந்தருளும் திருவடிகள் வருந்தச் செறியிரவில் நடந்தணைந்து நானிருக்கு மிடத்தே தெருக்கதவந் திறப்பித்துச் சிறப்பின்எனை அழைத்துப் பிறிவிலதிங் கிதுதணைநீ பெறுகவெனப் பரிந்து பேசிஒன்று கொடுத்தாய்நின் பெருமையைஎன் என்பேன் பொறியினற வோர்துதிக்கப் பொதுவில்நடம் புரியும் பொருளேநின் அருளேமெய்ப் பொருள்எனத்தேர்ந் தனனே.	98	3158	அடிநாளில் அடியேனை அறிவுகுறிக் கொள்ளா தாட்கொண்டென் சென்னிமிசை அமர்ந்தபதம் வருந்தப் படிநாளில் நடந்திரவில் அடைந்தருளித் தெருவில் படர்கதவந் திறப்பித்துப் பரிந்தெனைஅங் கழைத்துப் பிடிநாளு மகிழ்ந்துனது மனங்கொண்ட படியே பேரறஞ்செய் துறுகஎனப் பேசிஒன்று கொடுத்தாய் பொடிநாளும் அணிந்துமணிப் பொதுவில்நடம் புரியும் பொருளேநின் அருளேமெய்ப் பொருள்எனத்தேர்ந் தனனே.	99	3159	உலகியலோ டருளியலும் ஒருங்கறியச் சிறியேன் உணர்விலிருந் துணர்த்திஎன துயிர்க்குயிராய் விளங்கித் திலகமெனத் திகழ்ந்தெனது சென்னிமிசை அமர்ந்த திருவடிகள் வருந்தநடை செய்தருளி அடியேன் இலகுமனைக் கதவிரவில் திறப்பித்தங் கென்னை இனிதழைத்தொன் றளித்துமகிழ்ந் தின்னும்நெடுங் காலம் புலவர்தொழ வாழ்கஎன்றாய் பொதுவில்நடம் புரியும் பொருளேநின் அருளேமெய்ப் பொருள்எனத்தேர்ந் தனனே.	100

திருச்சிற்றம்பலம்

---

3. பிரசாத மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3160	திருஉருக்கொண் டெழுந்தருளிச் சிறியேன்முன் அடைந்து திருநீற்றுப் பைஅவிழ்த்துச் செஞ்சுடர்ப்பூ அளிக்கத் தருவுருக்கொண் டெதிர்வணங்கி வாங்கியநான் மீட்டும் தயாநிதியே திருநீறும் தருகஎனக் கேட்ப மருவுருக்கொண் டன்றளித்தாம் திருநீறின் றுனக்கு மகிழ்ந்தளித்தாம் இவைஎன்று வாய்மலர்ந்து நின்றாய் குருஉருக்கொண் டம்பலத்தே அருள்நடனம் புரியும் குருமணியே என்னைமுன்னாட் கொண்டகுணக் குன்றே.	1
3161	என்வடிவந் தழைப்பஒரு பொன்வடிவந் தரித்தே என்முன்அடைந் தெனைநோக்கி இளநகைசெய் தருளித் தன்வடிவத் திருநீற்றுத் தனிப்பைஅவிழ்த் தெனக்குத் தகுசுடர்ப்பூ அளிக்கவும்நான் தான்வாங்கிக் களித்து மின்வடிவப் பெருந்தகையே திருநீறும் தருதல் வேண்டுமென முன்னரது விரும்பியளித் தனம்நாம் உன்வடிவிற் காண்டியென உரைத்தருளி நின்றாய் ஒளிநடஞ்செய் அம்பலத்தே வெளிநடஞ்செய் அரசே.	2	3162	அழகுநிறைந் திலகஒரு திருமேனி தரித்தே அடியேன்முன் எழுந்தருளி அருள்நகைகொண் டடியார் கழகநடு எனைஇருத்தி அவர்க்கெல்லாம் நீறு களித்தருளி என்னளவிற் கருணைமுக மலர்ந்து குழகியற்செஞ் சுடர்ப்பூவைப் பொக்கணத்தில் எடுத்துக் கொடுத்தருளி நின்றனைநின் குறிப்பறியேன் குருவே மழகளிற்றின் உரிவிளங்க மணிப்பொதுவிற் சோதி மயவடிவோ டின்பநடம் வாய்ந்தியற்றும் பதியே.	3	3163	விலைகடந்த மணிஎனஓர் திருமேனி தரித்து வினையேன்முன் எழுந்தருளி மெய்யடியர் விரும்பக் கலைகடந்த பொருட்கெல்லாங் கரைகடந்து நாதக் கதிகடந்த பெருங்கருணைக் கடைக்கண்மலர்ந் தருளி அலைகடந்த கடல்மலர்ந்த மணச்செழும்பூ அடியேன் அங்கைதனில் அளித்தனைநின் அருட்குறிப்பே தறியேன் மலைகடந்த நெடுந்தோளில் இதழிஅசைந் தாட மன்றில்நடம் புரிகின்ற வள்ளல்அருட் குருவே.	4	3164	உலர்ந்தமரந் தழைக்கும்ஒரு திருஉருவந் தாங்கி உணர்விலியேன் முன்னர்உவந் துறுகருணை துளும்ப மலர்ந்தமுகம் காட்டிநின்று திருநீற்றுப் பையை மலர்க்கரத்தால் அவிழ்த்தங்கு வதிந்தவர்கட் கெல்லாம் அலர்ந்ததிரு நீறளித்துப் பின்னர்என்றன் கரத்தில் அருள்மணப்பூ அளித்தனைநின் அருட்குறிப்பே தறியேன் கலந்தவரைக் கலந்துமணிக் கனகமன்றில் நடஞ்செய் கருணைநெடுங் கடலேஎன் கண்அமர்ந்த ஒளியே.	5	3165	பிழைஅலதொன் றறியாத சிறியேன்முன் புரிந்த பெருந்தவமோ திருவருளின் பெருமையிதோ அறியேன் மழைஎனநின் றிலகுதிரு மணிமிடற்றில் படிக வடந்திகழ நடந்துகுரு வடிவதுகொண் டடைந்து விழைவினொடென் எதிர்நின்று திருநீற்றுக் கோயில் விரித்தருளி அருண்மணப்பூ விளக்கம்ஒன்று கொடுத்தாய் குழைஅசையச் சடைஅசையக் குலவுபொன்னம் பலத்தே கூத்தியற்றி என்னைமுன்னாட் கொண்டசிவக் கொழுந்தே.	6	3166	முத்தேவர் அழுக்காற்றின் மூழ்கியிடத் தனித்த முழுமணிபோன் றொருவடிவென் முன்கொடுவந் தருளி எத்தேவர் தமக்குமிக அரியஎனும் மணப்பூ என்கரத்தே கொடுத்தனைநின் எண்ணம்இதென் றறியேன் சித்தேஎன் பவரும்ஒரு சத்தேஎன் பவரும் தேறியபின் ஒன்றாகத் தெரிந்துகொள்ளும் பொதுவில் அத்தேவர் வழுத்தஇன்ப உருவாகி நடஞ்செய் ஆரமுதே என்னுயிருக் கானபெருந் துணையே.	7	3167	தெள்ளமுதம் அனையஒரு திருஉருவந் தாங்கிச் சிறியேன்முன் எழுந்தருளிச் செழுமணப்பூ அளித்தாய் உள்ளமுதம் ஆகியநின் திருக்குறிப்பே துணரேன் உடையவளை உடையவனே உலகுணரா ஒளியே கள்ளமிலா அறிவாகி அவ்வறிவுக் கறிவாய்க் கலந்துநின்ற பெருங்கருணைக் கடலேஎன் கண்ணே கொள்ளுதொறும் கரணமெலாங் கரைந்துகனிந் தினிக்கும் கொழுங்கனியே கோற்றேனே பொதுவிளங்குங் குருவே.	8	3168	கண்விருப்பங் கொளக்கரணங் கனிந்துகனிந் துருகக் கருணைவடி வெடுத்தருளிக் கடையேன்முன் கலந்து மண்விருப்பங் கொளுமணப்பூ மகிழ்ந்தெனக்குக் கொடுத்து வாழ்கஎன நின்றனைநின் மனக்குறிப்பே தறியேன் பெண்விருப்பந் தவிர்க்கும்ஒரு சிவகாம வல்லிப் பெண்விருப்பம் பெறஇருவர் பெரியர்(187)உளங் களிப்பப் பண்விருப்பந் தருமறைகள் பலபலநின் றேத்தப் பரமசிதம் பரநடனம் பயின்றபசு பதியே.	9

187. இருவர் பெரியர் - பதஞ்சலி, வியாக்கிரபாதர். ச.மு.க.

3169

உன்னுதற்கும் உணர்வதற்கும் உவட்டாத வடிவம் ஒன்றெடுத்து மெய்யன்பர் உவக்கஎழுந் தருளி முன்னுதற்கோர் அணுத்துணையுந் தரமில்லாச் சிறியேன் முகநோக்கிச் செழுமணப்பூ முகமலர்ந்து கொடுத்தாய் துன்னுதற்கிங் கரிதாம்நின் திருஉள்ளக் குறிப்பைத் துணிந்தறியேன் என்னினும்ஓர் துணிவின்உவக் கின்றேன் பொன்னுதற்குத் திலகமெனுஞ் சிவகாம வல்லிப் பூவைஒரு புறங்களிப்பப் பொதுநடஞ்செய் பொருளே.

10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

4. ஆனந்த மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3170	திருவருடுந் திருவடிப்பொற் சிலம்பசைய நடந்தென் சிந்தையிலே புகுந்துநின்பாற் சேர்ந்துகலந் திருந்தாள் தெருமரலற் றுயர்ந்தமறைச் சிரத்மர்ந்த புனிதை சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்பப் பொருவருமெய் யன்புடையார் இருவருங்கண் டுவந்து போற்றமணிப் பொதுவில்நடம் புரிகின்ற துரையே பருவரல்அற் றடிச்சிறியேன் பெருவரம்பெற் றுனையே பாடுகின்றேன் பெரியஅருட் பருவமடைந் தனனே.	1
3171	சண்பைமறைக் கொழுந்துமகிழ் தரஅமுதங் கொடுத்தாள் தயவுடையாள் எனையுடையாள் சர்வசத்தி யுடையாள் செண்பகப்பொன் மேனியினாள் செய்யமலர்ப் பதத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்பப் பண்பகர்பொன் அம்பலத்தே ஆனந்த நடஞ்செய் பரம்பரநின் திருவருளைப் பாடுகின்றேன் மகிழ்ந்து எண்பகர்குற் றங்களெலாங் குணமாகக் கொள்ளும் எந்துரைஎன் றெண்ணுகின்ற எண்ணமத னாலே.	2	3172	அருளுடைய நாயகிஎன் அம்மைஅடி யார்மேல் அன்புடையாள் அமுதனையாள் அற்புதப்பெண் ணரசி தெருளுடைய சிந்தையிலே தித்திக்கும் பதத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்ப மருளுடைய மாயையெலாந் தேயமணி மன்றின் மாநடஞ்செய் துரையேநின் மன்னருளின் திறத்தை இருளுடைய மனச்சிறியேன் பாடுகின்றேன் பருவம் எய்தினன்என் றறிஞரெலாம் எண்ணிமதித் திடவே.	3	3173	மாசுடையேன் பிழைஅனைத்தும் பொறுத்துவர மளித்தாள் மங்கையர்கள் நாயகிநான் மறைஅணிந்த பதத்தாள் தேசுடையாள் ஆனந்தத் தெள்ளமுத வடிவாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவே஢உளங் களிப்பக் காசுடைய பவக்கோடைக் கொருநிழலாம் பொதுவில் கனநடஞ்செய் துரையேநின் கருணையையே கருதி ஆசுடையேன் பாடுகின்றேன் துயரமெலாந் தவிர்ந்தேன் அன்பர்பெறும் இன்பநிலை அனுபவிக்கின் றேனே.	4	3174	பொய்யாத வரம்எனக்குப் புரிந்தபரம் பரைவான் பூதமுதற் கருவியெலாம் பூட்டுவிக்குந் திறத்தாள் செய்யாளுங் கலையவளும் உருத்திரையும் வணங்கும் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்பக் கையாத இன்பநடங் கனகமணிப் பொதுவில் களித்தியற்றுந் துரையேநின் கருணையைநான் கருதி நையாத வண்ணமெலாம் பாடுகின்றேன் பருவம் நண்ணியபுண் ணியரெல்லாம் நயந்துமகிழ்ந் திடவே.	5	3175	அறங்கனிந்த அருட்கொடிஎன் அம்மைஅமு தளித்தாள் அகிலாண்ட வல்லிசிவா னந்திசௌந் தரிசீர்த் திறங்கலந்த நாதமணிச் சிலம்பணிந்த பதத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்ப மறங்கனிந்தார் மயக்கமெலாந் தெளியமணிப் பொதுவில் மாநடஞ்செய் துரையேநின் வண்மைதனை அடியேன் புறங்கவியப் பாடுகின்றேன் அகங்கவியப் பாடும் புண்ணியரெல் லாம்இவன்ஓர் புதியன்எனக் கொளவே.	6	3176	உள்ளமுதம் ஊற்றுவிக்கும் உத்தமிஎன் அம்மை ஓங்கார பீடமிசைப் பாங்காக இருந்தாள் தெள்ளமுத வடிவுடையாள் செல்வநல்கும் பதத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்பக் கள்ளமறுத் தருள்விளக்கும் வள்ளன்மணிப் பொதுவில் கால்நிறுத்திக் கால்எடுத்துக் களித்தாடுந் துரையே எள்ளலறப் பாடுகின்றேன் நின்னருளை அருளால் இப்பாட்டிற் பிழைகுறித்தல் எங்ஙனம்இங் ஙனமே.	7	3177	பார்பூத்த பசுங்கொடிபொற் பாவையர்கள் அரசி பரம்பரைசிற் பரைபரா பரைநிமலை யாதி சீர்பூத்த தெய்வமறைச் சிலம்பணிந்த பதத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்ப ஏர்பூத்த மணிமன்றில் இன்பநடம் புரியும் என்னருமைத் துரையேநின் இன்னருளை நினைந்து கார்பூத்த கனைமழைபோல் கண்களின்நீர் சொரிந்து கனிந்துமிகப் பாடுகின்ற களிப்பைஅடைந் தனனே.	8	3178	பூரணிசிற் போதைசிவ போகிசிவ யோகி பூவையர்கள் நாயகிஐம் பூதமுந்தா னானாள் தேரணியும் நெடுவீதித் தில்லைநக ருடையாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்ப ஏரணியும் மணிமன்றில் இன்பவடி வாகி இன்பநடம் புரிகின்ற எம்முடைய துரையே தாரணியில் உனைப்பாடுந் தரத்தைஅடைந் தனன்என் தன்மையெலாம் நன்மைஎனச் சம்மதித்த வாறே.	9	3179	தன்னொளியில் உலகமெலாந் தாங்குகின்ற விமலை தற்பரைஅம் பரைமாசி தம்பரைசிற் சத்தி சின்னவய தினில்என்னை ஆளநினக் கிசைத்தாள் சிவகாம வல்லிபெருந் தேவிஉளங் களிப்ப மன்னியபொன் மணிப்பொதுவில் இன்பநடம் புரிந்து வயங்குகின்ற துரையேநின் மாகருணைத் திறத்தை உன்னிஉவந் துணர்ந்துருகிப் பாடுகின்றேன் எங்கள் உடையானே நின்னருளின் அடையாளம் இதுவே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

5. பக்தி மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3180	அருளுடையாய் அடியேன்நான் அருளருமை அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து மருளுடையேன் தனைஅழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே மகிழ்ந்தளித்த பெருங்கருணை வண்ணம்என்றன் மனமும் தெருளுடைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் தெரிகின்ற தாயினும்என் சிந்தைஉரு கிலதே இருளுடைய சிலையும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	1
3181	அன்புடையாய் அடியேன்நான் அருளருமை அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து வன்புடையேன் தனைஅழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே வலிந்தளித்த பெருங்கருணை வண்ணம்என்றன் மனமும் இன்புடைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் விளங்குகின்ற தாயினும்என் வெய்யமனம் உருகா என்புடைய உடலும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	2	3182	ஆளுடையாய் சிறியேன்நான் அருளருமை அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து வாளுடையேன்(188) தனைஅழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே வலிந்தளித்த பெருங்கருணை வண்ணம்என்றன் மனமும் நீளுடைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் நிகழ்கின்ற தாயினும்என் நெஞ்சம்உரு கிலதே ஏளுடைய மலையும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	3

188. வாள் - ஒளி, பட்டயம். ச.மு.க.

3183	ஆரமுதே அடியேன்நான் அருளருமை அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து வாரமுற எனையழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே மகிழ்ந்தளித்த பெருங்கருணை வண்ணம்என்றன் மனமும் சீருடைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் தெரிகின்ற தாயினும்என் சிந்தைஉரு கிலதே ஈரமிலா மரமும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	4
3184	அற்புதநின் அருளருமை அறியேன்நான் சிறிதும் அறியாதே மறுத்தபிழை ஆயிரமும் பொறுத்து வற்புறுவேன் தனைஅழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே வலிந்தளித்த பெருங்கருணை வண்ணம்என்றன் மனமும் கற்புடைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் காண்கின்ற தென்னினும்என் கன்மனமோ உருகா இற்புடைய இரும்பும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	5	3185	ஆண்டவநின் அருளருமை அறியாதே திரிந்தேன் அன்றிரவின் மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து வேண்டிஎனை அருகழைத்துத் திரும்பவும்என் கரத்தே மிகஅளித்த அருள்வண்ணம் வினைுடையேன் மனமும் காண்தகைய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் காண்கின்ற தாயினும்என் கருத்துருகக் காணேன் ஈண்டுருகாக் கரடும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	6	3186	அரசேநின் திருவருளின் அருமைஒன்றும் அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து விரவும்அன்பில் எனைஅழைத்து வலியவும்என் கரத்தே வியந்தளித்த பெருங்கருணை விளக்கம்என்றன் மனமும் உரவுமலர்க் கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் ஒளிர்கின்ற தாயினும்என் உள்ளம்உரு கிலதே இரவுநிறத் தவரும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	7	3187	ஐயாநின் அருட்பெருமை அருமைஒன்றும் அறியேன் அறியாதே மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து மெய்யாஅன் றெனைஅழைத்து வலியவுமென் கரத்தே வியந்தளித்த பெருங்கருணை விளக்கம்என்றன் மனமும் கையாது கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் காண்கின்ற தாயினும்என் கருத்துருகக் காணேன் எய்யாவன் பரலும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	8	3188	அப்பாநின் திருவருட்பேர் அமுதருமை அறியேன் அன்றிரவின் மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து இப்பாரில் எனைஅழைத்து வலியவும்என் கரத்தே இனிதளித்த பெருங்கருணை இன்பமென்றன் மனமும் துப்பாய கண்களும்விட் டகலாதே இன்னும் தோன்றுகின்ற தாயினும்இத் துட்டநெஞ்சம் உருகா எப்பாவி நெஞ்சுமிதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	9	3189	அம்மான்நின் அருட்சத்தி அருமைஒன்றும் அறியேன் அன்றிரவின் மறுத்தபிழை அத்தனையும் பொறுத்து வெம்மாயை அகற்றிஎனை அருகழைத்தென் கரத்தே மிகஅளித்த பெருங்கருணை விளக்கம்என்றன் மனமும் மைம்மாழை விழிகளும்விட் டகலாதே இன்னும் வதிகின்ற தாயினும்என் வஞ்சநெஞ்சம் உருகா எம்மாய நெஞ்சும்இதற் குருகல்அரி தலவே இனித்தநடம் புரிந்துமன்றில் தனித்தசிவக் கொழுந்தே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

6. சௌந்தர மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3190	சேலோடும் இணைந்தவிழிச் செல்விபெருந் தேவி சிவகாம வல்லியொடு சிவபோக வடிவாய் மேலோடு கீழ்நடுவுங் கடந்தோங்கு வெளியில் விளங்கியநின் திருஉருவை உளங்கொளும்போ தெல்லாம் பாலோடு பழம்பிழிந்து தேன்கலந்து பாகும் பசுநெய்யுங் கூட்டிஉண்ட படிஇருப்ப தென்றால் மாலோடு காண்கின்ற கண்களுக்கங் கிருந்த வண்ணம்இந்த வண்ணம்என எண்ணவும்ஒண் ணாதே.	1
3191	இன்பருளும் பெருந்தாய்என் இதயேத்தே இருந்தாள் இறைவியொடும் அம்பலத்தே இலங்கியநின் வடிவை வன்புறுகன் மனக்கொடியேன் நினைக்கும்இடத் தெல்லாம் மனங்கரைந்து சுகமயமாய் வயங்கும்எனில் அந்தோ அன்புடையார் நின்றுநின்று கண்டுகொண்ட காலம் ஆங்கவர்கட் கிருந்தவண்ணம் ஈங்கெவர்கள் புகல்வார் துன்புறுதல் இல்லாத சுத்தநிலை உடையார் தொழுகின்ற தோறுமகிழ்ந் தெழுகின்ற துரையே.	2	3192	சிவயோக சந்திதரும் தேவிஉல குடையாள் சிவகாம வல்லியொடுஞ் செம்பொன்மணிப் பொதுவில் நவயோக உருமுடிக்கண் விளங்கியநின் வடிவை நாய்க்கடையேன் நான்நினைத்த நாள்எனக்கே மனமும் பவயோக இந்தியமும் இன்பமய மான படிஎன்றால் மெய்யறிவிற் பழுத்தபெருங் குணத்துத் தவயோகர் கண்டவிடத் தவர்க்கிருந்த வண்ணம் தன்னைஇந்த வண்ணம்என என்னை உரைப்பதுவே.	3	3193	சித்தியெலாம் அளித்தசிவ சத்திஎனை யுடையாள் சிவகாம வல்லியொடு சிவஞானப் பொதுவில் முத்தியெலாந் தரவிளங்கும் முன்னவநின் வடிவை மூடமனச் சிறியேன்நான் நாடவரும் பொழுது புத்தியெலாம் ஒன்றாகிப் புத்தமுதம் உண்டாற் போலும்இருப் பதுஅதற்கு மேலும்இருப் பதுவேல் பத்திஎலாம் உடையவர்கள் காணுமிடத் திருக்கும் படிதான்எப் படியோஇப் படிஎன்ப தரிதே.	4	3194	தெய்வமெலாம் வணங்குகின்ற தேவிஎனை அளித்தாள் சிவகாம வல்லியொடு திருமலிஅம் பலத்தே சைவமெலாந் தரவிளங்கு நின்வடிவைக் கொடியேன் தான்நினைத்த போதெனையே நான்நினைத்த திலையேல் ஐவகைஇந் தியங்கடந்தார் கண்டவிடத் திருந்த அனுபவத்தின் வண்ணமதை யார்புகல வல்லார் உய்வகைஅந் நாள் உரைத்த தன்றியும்இந் நாளில் உந்திரவில் வந்துணர்வு தந்தசிவ குருவே.	5	3195	தேன்மொழிப்பெண் ணரசிஅருட் செல்வம்எனக் களித்தாள் சிவகாம வல்லியொடு செம்பொன்மணிப் பொதுவில் வான்மொழிய நின்றிலங்கு நின்வடிவைச் சிறியேன் மனங்கொண்ட காலத்தே வாய்த்தஅனு பவத்தை நான்மொழிய முடியாதேல் அன்பர்கண்ட காலம் நண்ணியமெய் வண்ணமதை எண்ணிஎவர் புகல்வார் நூன்மொழிக்கும் பொருட்கும்மிக நுண்ணியதாய் ஞான நோக்குடையார் நோக்கினிலே நோக்கியமெய்ப் பொருளே.	6	3196	சிற்றிடைஎம் பெருமாட்டி தேவர்தொழும் பதத்தாள் சிவகாம வல்லியொடு சிறந்தமணிப் பொதுவில் உற்றிடைநின் றிலங்குகின்ற நின்வடிவைக் கொடியேன் உன்னுதொறும் உளம்இளகித் தளதளஎன் றுருகி மற்றிடையில் வலியாமல் ஆடுகின்ற தென்றால் வழியடியர் விழிகளினால் மகிழ்ந்துகண்ட காலம் பற்றிடையா தாங்கவர்கட் கிருந்தவண்ணந் தனையார் பகர்வாரே பகர்வாரேல் பகவன்நிகர் வாரே.	7	3197	ஆரமுதம் அனையவள்என் அம்மைஅபி ராமி ஆனந்த வல்லியொடும் அம்பலத்தே விளங்கும் பேரமுத மயமாம்உன் திருவடிவைக் குறித்துப் பேசுகின்ற போதுமணம் வீசுகின்ற தொன்றோ சீரமுத மாகிஎல்லாந் தித்திப்ப தன்போர் சிறிதுமிலாக் கடைப்புலையேன் திறத்துக்கிங் கென்றால் ஊரமுதப் பேரன்பர் பேசுமிடத் தவர்பால் உற்றவண்ணம் இற்றிதென்ன உன்னமுடி யாதே.	8	3198	பொற்பதத்தாள் என்னளவிற் பொன்னாசை தவிர்த்தாள் பூரணிஆ னந்தசிவ போகவல்லி யோடு சொற்பதமுங் கடந்தமன்றில் விளங்கியநின் வடிவைத் தூய்மையிலேன் நான்எண்ணுந் தோறும்மனம் இளகிச் சிற்பதத்திற் பரஞான மயமாகும் என்றால் தெளிவுடையார் காண்கின்ற திறத்தில்அவர்க் கிருக்கும் நற்பதம்எத் தன்மையதோ உரைப்பரிது மிகவும் நாதமுடி தனிற்புரியும் ஞானநடத் தரசே.	9	3199	என்பிழையா வையும்பொறுத்தாள் என்னைமுன்னே அளித்தாள் இறைவிசிவ காமவல்லி என்னம்மை யுடனே இன்பவடி வாய்ப்பொதுவில் இலங்கியநின் வண்ணம் இற்றெனநான் நினைத்திடுங்கால் எற்றெனவும் மொழிவேன் அன்புருவாய் அதுஅதுவாய் அளிந்தபழம் ஆகி அப்பழச்சா றாகிஅதன் அருஞ்சுவையும் ஆகி என்புருக மனஞான மயமாகும் என்றால் எற்றோமெய் அன்புடையார் இயைந்துகண்ட இடத்தே.	10	3200	கரும்பனையாள் என்னிரண்டு கண்களிலே இருந்தாள் கற்பகப்பொன் வல்லிசிவ காமவல்லி யுடனே விரும்புமணிப் பொதுவினிலே விளங்கியநின் வடிவை வினையுடையேன் நினைக்கின்ற வேளையில்என் புகல்வேன் இரும்பனைய மனம்நெகிழ்ந்து நெகிழ்ந்துருகி ஒருபேர் இன்பமய மகும்எனில் அன்பர்கண்ட காலம் அரும்பிமலர்ந் திட்டசிவா னந்தஅனு பவத்தை யாரறிவார் நீஅறிவாய் அம்பலத்தெம் அரசே.	11	3201	காமசத்தி யுடன்களிக்கும் காலையிலே அடியேன் கனஞான சத்தியையும் கலந்துகொளப் புரிந்தாள் வாமசத்தி சிவகாம வல்லியொடும் பொதுவில் வயங்கியநின் திருவடியை மனங்கொளும்போ தெல்லாம் ஆமசத்தன் எனும்எனக்கே ஆனந்த வெள்ளம் அதுததும்பிப் பொங்கிவழிந் தாடும்எனில் அந்தோ ஏமசத்தர் எனும்அறிஞர் கண்டவிடத் திருந்த இன்பஅனு பவப்பெருமை யாவர்புகல் வாரே.	12

திருச்சிற்றம்பலம்

---

7. அதிசய மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3202	அக்கோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அயன்முதலோர் நெடுங்காலம் மயன்முதல்நீத் திருந்து மிக்கோல மிடவும்அவர்க் கருளாமல் இருளால் மிகமருண்டு மதியிலியாய் வினைவிரிய விரித்து இக்கோலத் துடனிருந்தேன் அன்பறியேன் சிறியேன் எனைக்கருதி என்னிடத்தே எழுந்தருளி எனையும் தக்கோன்என் றுலகிசைப்பத் தன்வணம்ஒன் றளித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	1
3203	அச்சேஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அரிமுதலோர் நெடுங்காலம் புரிமுதல்நீத் திருந்து நச்சோல மிடவும்அவர்க் கருளாமல் மருளால் நாள்கழித்துக் கோள்கொழிக்கும் நடைநாயிற் கடையேன் எச்சோடும் இழிவினுக்கொன் றில்லேன்நான் பொல்லேன் எனைக்கருதி யானிருக்கும் இடத்திலெழுந் தருளித் தச்சோதி வணப்பொருள்ஒன் றெனக்களித்துக் களித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	2	3204	அத்தோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அந்தணரெல் லாரும்மறை மந்தணமே புகன்று ஒத்தோல மிடவும்அவர்க் கொருசிறிதும் அருளான் ஒதியனையேன் விதியறியேன்ஒருங்கேன்வன் குரங்கேன் இத்தோட மிகவுடையேன் கடைநாய்க்குங் கடையேன் எனைக்கருதி யானிருக்கும் இடந்தேடி நடந்து சத்தோட முறஎனக்கும் சித்தியொன்று கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	3	3205	அந்தேஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அறிவுடையார் ஐம்புலனும் செறிவுடையார் ஆகி வந்தோல மிடவும்அவர்க் கருளாமல் மருளால் மனஞ்சென்ற வழியெல்லாந் தினஞ்சென்ற மதியேன் எந்தோஎன் றுலகியம்ப விழிவழியே உழல்வேன் எனைக்கருதி எளியேன்நான் இருக்குமிடத் தடைந்து சந்தோட முறஎனக்கும் தன்வணம்ஒன் றளித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	4	3206	அப்பாஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அருந்தவர்கள் விரும்பிமிக வருந்திஉளம் முயன்று இப்பாரில் இருந்திடவும் அவர்க்கருளான் மருளால் இவ்வுலக நடைவிழைந்து வெவ்வினையே புரிந்து எப்பாலும் இழிந்துமனத் திச்சைபுரி கின்றேன் எனைக்கருதி யானிருக்கும் இடந்தேடி அடைந்து தப்பாத ஒளிவண்ணந் தந்தென்னை அளித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	5	3207	அம்மாஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அன்பரெலாம் முயன்றுமுயன் றின்படைவான் வருந்தி எம்மானென் றேத்திடவும் அவர்க்கருளான் மருளால் இதுநன்மை இதுதீமை என்றுநினை யாமே மைம்மாலிற் களிசிறந்து வல்வினையே புரியும் வஞ்சகனேன் தனைக்கருதி வந்துமகிழ்ந் தெனக்கும் தம்மான முறவியந்து சம்மான மளித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	6	3208	ஆவாஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அடியரெலாம் நினைந்துநினைந் தவிழ்ந்தகநெக் குருகி ஓவாமல் அரற்றிடவும் அவர்க்கருளான் மாயை உலகவிட யானந்தம் உவந்துவந்து முயன்று தீவாய நரகினிடை விழக்கடவேன் எனைத்தான் சிவயாநம எனப்புகலும் தெளிவுடையன் ஆக்கிச் சாவாத வரங்கொடுத்துத் தனக்கடிமை பணித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	7	3209	அண்ணஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அறங்கரைந்த நாவினர்கள் அகங்கரைந்து கரைந்து கண்ணார நீர்பெருக்கி வருந்தவும்அங் கருளான் கடைநாயிற் கடையேன்மெய்க் கதியைஒரு சிறிதும் எண்ணாத கொடும்பாவிப் புலைமனத்துச் சிறியேன் எனைக்கருதி வலியவும்நான் இருக்குமிடத் தடைந்து தண்ணார்வெண் மதியமுதம் உணவொன்று கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	8	3210	ஐயாஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அருமைஅறிந் தருள்விரும்பி உரிமைபல இயற்றிப் பொய்யாத நிலைநின்ற புண்ணியர்கள் இருக்கப் புலைமனத்துச் சிறியேன்ஓர் புல்லுநிகர் இல்லேன் செய்யாத சிறுதொழிலே செய்துழலுங் கடையேன் செருக்குடையேன் எனைத்தனது திருவுளத்தில் அடைத்தே சையாதி அந்தநடுக் காட்டிஒன்று கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	9	3211	அன்னோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அருளருமை அறிந்தவர்கள் அருளமுதம் விரும்பி என்னோஇங் கருளாமை என்றுகவன் றிருப்ப யாதுமொரு நன்றியிலேன் தீதுநெறி நடப்பேன் முன்னோபின் னும்அறியா மூடமனப் புலையேன் முழுக்கொடியேன் எனைக்கருதி முன்னர்எழுந் தருளித் தன்னோடும் இணைந்தவண்ணம் ஒன்றெனக்குக் கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினிந்தநடத் தவனே.	10	3212	ஐயோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் புகல்வேன் அருவினைகள் அணுகாமல் அறநெறியே நடந்து மெய்யோதும் அறிஞரெலாம் விரும்பியிருந்திடவும் வெய்யவினைக் கடல்குளித்து விழற்கிறைத்துக் களித்துப் பொய்ஓதிப் புலைபெருக்கி நிலைசுருக்கி உழலும் புரைமனத்தேன் எனைக்கருதிப் புகுந்தருளிக் கருணைச் சையோக முறஎனக்கும் வலிந்தொன்று கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	11	3213	எற்றேஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் இசைப்பேன் இச்சையெலாம் விடுத்துவனத் திடத்தும்மலை யிடத்தும் உற்றேமெய்த் தவம்புரிவார் உன்னிவிழித் திருப்ப உலகவிட யங்களையே விலகவிட மாட்டேன் கற்றேதும் அறியகிலேன் கடையரினுங் கடையேன் கருணையிலாக் கல்மனத்துக் கள்வன்எனைக் கருதிச் சற்றேயும் அன்றுமிகப் பெரிதெனக்கிங் களித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	12	3214	என்னேஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் இசைப்பேன் இரவுபகல் அறியாமல் இருந்தஇடத் திருந்து முன்னேமெய்த் தவம்புரிந்தார் இன்னேயும் இருப்ப மூடர்களில் தலைநின்ற வேடமனக் கொடியேன் பொன்னேயம் மிகப்புரிந்த புலைக்கடையேன் இழிந்த புழுவினும்இங் கிழிந்திழிந்து புகுந்தஎனைக் கருதித் தன்னேய முறஎனக்கும் ஒன்றளித்துக் களித்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	13	3215	ஓகோஈ ததிசயம்ஈ ததிசயம்என் னுரைப்பேன் உள்ளபடி உள்ளஒன்றை உள்ளமுற விரும்பிப் பாகோமுப் பழரசமோ எனருசிக்கப் பாடிப் பத்திசெய்வார் இருக்கவும்ஓர் பத்தியும்இல் லாதே கோகோஎன் றுலகுரைப்பத் திரிகின்ற கொடியேன் குற்றமன்றிக் குணமறியாப் பெத்தன்எனைக் கருதித் தாகோத ரங்குளிர்ந்த தன்மைஒன்று கொடுத்தான் தனித்தசிவ காமவல்லிக் கினித்தநடத் தவனே.	14

திருச்சிற்றம்பலம்

---

8. அபராத மன்னிப்பு மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3216	செய்வகைநன் கறியாதே திருவருளோ டூடிச் சிலபுகன்றேன் அறிவறியாச் சிறியரினுஞ் சிறியேன் பொய்வகையேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் புண்ணியனே மதியணிந்த புரிசடையாய் விடையாய் மெய்வகையோர் விழித்திருப்ப விரும்பிஎனை அன்றே மிகவலிந்தாட் கொண்டருளி வினைதவிர்த்த விமலா ஐவகைய கடவுளரும் அந்தணரும் பரவ ஆனந்தத் திருநடஞ்செய் அம்பலத்தெம் அரசே.	1
3217	நிலைநாடி அறியாதே நின்னருளோ டூடி நீர்மையல புகன்றேன்நன் னெறிஒழுகாக் கடையேன் புலைநாயேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் பூதகணஞ் சூழநடம் புரிகின்ற புனிதா கலைநாடு மதியணிந்த கனபவளச் சடையாய் கருத்தறியாக் காலையிலே கருணைஅளித் தவனே தலைஞான முனிவர்கள்தந் தலைமீது விளங்கும் தாளுடையாய் ஆளுடைய சற்குருஎன் அரசே.	2	3218	கலைக்கடைநன் கறியாதே கனஅருளோ டூடிக் கரிசுபுகன் றேன்கவலைக் கடற்புணைஎன் றுணரேன் புலைக்கடையேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் போற்றிசிவ போற்றிசிவ போற்றிசிவ போற்றி தலைக்கடைவாய் அன்றிரவில் தாள்மலரொன் றமர்த்தித் தனிப்பொருள்என் கையிலளித்த தயவுடைய பெருமான் கொலைக்கடையார்க் கெய்தரிய குணமலையே பொதுவில் கூத்தாடிக் கொண்டுலகைக் காத்தாளுங் குருவே.	3	3219	நின்புகழ்நன் கறியாதே நின்னருளோ டூடி நெறியலவே புகன்றேன்நன் னிலைவிரும்பி நில்லேன் புன்புலையேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் பூரணசிற் சிவனேமெய்ப் பொருள்அருளும் புனிதா என்புடைஅந் நாளிரவில் எழுந்தருளி அளித்த என்குருவே என்னிருகண் இலங்கியநன் மணியே அன்புடையார் இன்படையும் அழகியஅம் பலத்தே ஆத்தாளும் அப்பனுமாய்க் கூத்தாடும் பதியே.	4	3220	துலைக்கொடிநன் கறியோதே துணைஅருளோ டூடித் துரிசுபுகன் றேன்கருணைப் பரிசுபுகன் றறியேன் புலைக்கொடியேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் பொங்குதிரைக் கங்கைமதி தங்கியசெஞ் சடையாய் மலைக்கொடிஎன் அம்மைஅருள் மாதுசிவ காம வல்லிமறை வல்லிதுதி சொல்லிநின்று காணக் கலைக்கொடிநன் குணர்முனிவர் கண்டுபுகழ்ந் தேத்தக் கனகசபை தனில்நடிக்குங் காரணசற் குருவே.	5	3221	பழுத்தலைநன் குணராதே பதியருளோ டூடிப் பழுதுபுகன் றேன்கருணைப் பாங்கறியாப் படிறேன் புழுத்தலையேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் புண்ணியர்தம் உள்ளகத்தே நண்ணியமெய்ப் பொருளே கழுத்தலைநஞ் சணிந்தருளுங் கருணைநெடுங் கடலே கால்மலர்என் தலைமீது தான்மலர அளித்தாய் விழுத்தலைவர் போற்றமணி மன்றில்நடம் புரியும் மெய்ம்மைஅறி வின்புருவாய் விளங்கியசற் குருவே.	6	3222	கையடைநன் கறியாதே கனஅருளோ டூடிக் காசுபுகன் றேன்கருணைத் தேசறியாக் கடையேன் பொய்யடியேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் புத்தமுதே சுத்தசுக பூரணசிற் சிவமே ஐயடிகள் காடவர்கோன் அகமகிழ்ந்து போற்றும் அம்பலத்தே அருள்நடஞ்செய் செம்பவள மலையே மெய்யடியர் உள்ளகத்தில் விளங்குகின்ற விளக்கே வேதமுடி மீதிருந்த மேதகுசற் குருவே.	7	3223	திறப்படநன் குணராதே திருவருளோ டூடித் தீமைபுகன் றேன்கருணைத் திறஞ்சிறிதுந் தெளியேன் புறப்படிறேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் பூதமுதல் நாதவரைப் புணருவித்த புனிதா உறப்படுமெய் உணர்வுடையார் உள்ளகத்தே விளங்கும் உண்மையறி வானந்த உருவுடைய குருவே சிறப்படைமா தவர்போற்றச் செம்பொன்மணிப் பொதுவில் திருத்தொழில்ஐந் தியற்றுவிக்குந் திருநடநா யகனே.	8	3224	தேர்ந்துணர்ந்து தெளியாதே திருவருளோ டூடிச் சிலபுகன்றேன் திருக்கருணைத் திறஞ்சிறிதுந் தெரியேன் போந்தகனேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் போதாந்த மிசைவிளங்கு நாதாந்த விளக்கே ஊர்ந்தபணக் கங்கணமே முதற்பணிகள் ஒளிர உயர்பொதுவில் நடிக்கின்ற செயலுடைய பெருமான் சார்ந்தவரை எவ்வகையுந் தாங்கிஅளிக் கின்ற தயவுடைய பெருந்தலைமைத் தனிமுதல்எந் தாயே.	9	3225	ஒல்லும்வகை அறியாதே உன்னருளோ டூடி ஊறுபுகன் றேன்துயரம் ஆறும்வகை உணரேன் புல்லியனேன் புகன்றபிழை பொறுத்தருளல் வேண்டும் பூதியணிந் தொளிர்கின்ற பொன்மேனிப் பெருமான் சொல்லியலும் பொருளியலும் கடந்தபர நாதத் துரியவெளிப் பொருளான பெரியநிலைப் பதியே மெல்லியல்நற் சிவகாம வல்லிகண்டு மகிழ விரியுமறை ஏத்தநடம் புரியும்அருள் இறையே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

9. ஆளுடைய பிள்ளையார் அருண்மாலை எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3226	உலகியல் உணர்வோர் அணுத்துணை மேலும் உற்றிலாச் சிறியஓர் பருவத் திலகிய எனக்குள் இருந்தருள் நெறியில் ஏற்றவுந் தரமிலா மையினான் விலகுறங் காலத் தடிக்கடி ஏற விடுத்துப்பின் விலகுறா தளித்தாய் திலகநற் காழி ஞானசம் பந்தத் தெள்ளமு தாஞ்சிவ குருவே.(189)	1
	உலகியல் உணர்வோர் அணுத்துணை யேனும் உற்றிலாச் சிறியஓர் பருவத் திலகிய எனக்குள் இருந்தருள் நெறியில் ஏற்றவுந் தரமிலா மையினான் விலகுறுங் காலத் தடிக்கடி ஏற விடுத்துப்பின் விலகுறா வண்ணம் அலகிலா உணர்ச்சி அளித்தனை உன்றன் அருட்கடற் பெருமைஎன் புகல்வேன் திலகநற் காழி ஞாநசம் பந்தத் தெள்ளமு தாஞ்சிவ குருவே.

189. பெருமானின் கையெழுத்து மூலத்தில் இவ்விருத்தம் இவ்வாறு ஐந்து அடிகளுடன் காணப்பெறுவதாக ஆ.பா.கூறி
இங்ஙனமே பதிப்பித்துள்ளார். தொ. வே. முதற்பதிப்பிலும் பின் பதிப்புகளிலும் `அலகிலா உணர்ச்சி அளித்தனை' என்னும்
நான்காம் அடி இல்லை. `திலகநற்காழி' என்பதனை நான்காம் அடியாக அவர்கள் கொண்டனர். ஆசிரியவிருத்தம் நான்கடியின்
மிக்கு வராது. பெருமானது கையெழுத்து மூலங்களில் அடித்தல் திருத்தல்கள் உண்டு. பாடும் வேகத்தில் ஐந்தடியாக அமைந்த
இதனைப் பெருமான் திருத்தியமைக்காதுவிட்டார்கள் போலும்.

3227	உயிர்அனு பவம்உற் றிடில்அத னிடத்தே ஓங்கருள் அனுபவம் உறும்அச் செயிரில்நல் அனுப வத்திலே சுத்த சிவஅனு பவம்உறும் என்றாய் பயிலுமூ வாண்டில் சிவைதரு ஞானப் பால்மகிழ்ந் துண்டுமெய்ந் நெறியாம் பயிர்தழைந் துறவைத் தருளிய ஞான பந்தன்என் றோங்குசற் குருவே.	2
3228	தத்துவநிலைகள் தனித்தனி ஏறித் தனிப்பர நாதமாந் தலத்தே ஒத்ததன் மயமாம் நின்னைநீ இன்றி உற்றிடல் உயிரனு பவம்என் றித்துணை வெளியின் என்னைஎன் னிடத்தே இருந்தவா றளித்தனை அன்றோ சித்தநற் காழி ஞானசம் பந்தச் செல்வமே எனதுசற் குருவே.	3	3229	தனிப்பர நாத வெளியின்மேல் நினது தன்மயந் தன்மயம் ஆக்கிப் பனிப்ிலா தென்றும் உள்ளதாய் விளங்கிப் பரம்பரத் துட்புற மாகி இனிப்புற ஒன்றும் இயம்புறா இயல்பாய் இருந்ததே அருளனு பவம்என் றெனக்கருள் புரிந்தாய் ஞானசம் பந்தன் என்னும்என் சற்குரு மணியே.	4	3230	உள்ளதாய் விளங்கும் ஒருபெரு வெளிமேல் உள்ளதாய் முற்றும்உள் ளதுவாய் நள்ளதாய் எனதாய் நானதாய்த் தளதாய் நவிற்றருந் தானதாய் இன்ன விள்ளொணா அப்பால் அப்படிக் கப்பால் வெறுவெளி சிவஅனு பவம்என் றுள்ளுற அளித்த ஞானசம் பந்த உத்தம சுத்தசற் குருவே.	5	3231	பொத்திய மூல மலப்பிணி தவிர்க்கும் பொருள்அரு ளனுபவம் அதற்குப் பத்தியம் உயிரின் அனுபவம் இதனைப் பற்றறப் பற்றுதி இதுவே சத்தியம் எனஎன் தனக்கருள் புரிந்த தனிப்பெருங் கருணைஎன் புகல்வேன் முத்தியற் சிவிகை இவர்ந்தருள் நெறியின் முதலர சியற்றிய துரையே.	6	3232	அடியெனல் எதுவோ முடியெனல் எதுவோ அருட்சிவ மதற்கெனப் பலகால் படியுற வருந்தி இருந்தஎன் வருத்தம் பார்த்தரு ளால்எழுந் தருளி மிடியற எனைத்தான் கடைக்கணித் துனக்குள் விளங்குவ அடிமுடி என்றாய் வடிவிலாக் கருணை வாரியே மூன்று வயதினில் அருள்பெற்ற மணியே.	7	3233	செவ்வகை ஒருகால் படுமதி அளவே செறிபொறி மனம்அதன் முடிவில் எவ்வகை நிலையும் தோற்றும்நீ நினக்குள் எண்ணிய படிஎலாம் எய்தும் இவ்வகை ஒன்றே வருத்தமில் வகைஎன் றெனக்கருள் புரிந்தசற் குருவே தெவ்வகை அமண இருளற எழுந்த தீபமே சம்பந்தத் தேவே.	8	3234	முன்புறு நிலையும் பின்புறு நிலையும் முன்னிநின் றுளமயக் குறுங்கால் அன்புறு நிலையால் திருநெறித் தமிழ்கொண் டையநீத் தருளிய அரசே என்புபெண் ணுருவோ டின்னுயி ரதுகொண் டெழுந்திடப் புரிந்துல கெல்லாம் இன்புறப் புரிந்த மறைத்தனிக் கொழுந்தே என்னுயிர்க் குயிர்எனுங் குருவே.	9	3235	வருபகற் கற்பம் பலமுயன் றாலும் வரலருந் திறனெலாம் எனக்கே ஒருபகற் பொழுதில் உறஅளித் தனைநின் உறுபெருங் கருணைஎன் உரைப்பேன் பெருமண நல்லூர்த் திருமணங் காணப் பெற்றவர் தமையெலாம் ஞான உருவடைந் தோங்கக் கருணைசெய் தளித்த உயர்தனிக் கவுணிய மணியே.	10

பன்னிருசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3236

சீரார் சண்பைக் கவுணியர்தம் தெய்வ மரபில் திகழ்விளக்கே தெவிட்டா துளத்தில் தித்திக்கும் தேனே அழியாச் செல்வமே காரார் மிடற்றுப் பவளமலைக் கண்ணின் முளைத்த கற்பகமே கரும்பே கனியே என்இரண்டு கண்ணே கண்ணிற் கருமணியே ஏரார் பருவம் மூன்றில்உமை இனிய முலைப்பால் எடுத்தூட்டும் இன்பக் குதலைமொழிக்குருந்தே என்ஆ ருயிருக் கொருதுணையே பேரார் ஞான சம்பந்தப் பெருமா னேநின் திருப்புகழைப் பேசு கின்றோர் மேன்மேலும் பெருஞ்செல் வத்தில் பிறங்குவரே.(190)

11

190. இஃதோர் தனிப்பாடல். இதனை இவ்விடத்தில் சேர்த்துத் தொ.வே. பதிப்பித்துள்ளார்.

திருச்சிற்றம்பலம்

---

10. ஆளுடைய அரசுகள் அருண்மாலை எண்சீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்

3237	திருத்தகுசீர் அதிகைஅருள் தலத்தின் ஓங்கும் சிவக்கொழுந்தின் அருட்பெருமைத் திறத்தால் வாய்மை உருத்தகுமெய் உணர்ச்சிவடி வாகிச் சைவ ஒளிவிளங்க நாவரசென் றொருபேர் பெற்றுப் பொருத்தமுற உழவாரப் படைகைக் கொண்ட புண்ணியனே நண்ணியசீர்ப் புனித னேஎன் கருத்தமர்ந்த கலைமதியே கருணை ஞானக் கடலேநின் கழல்கருதக் கருது வாயே.	1
3238	வாய்மையிலாச் சமணாதர் பலகாற் செய்த வஞ்சமெலாம் திருவருட்பேர் வலத்தால் நீந்தித் தூய்மைபெறும் சிவநெறியே விளங்க ஓங்கும் சோதிமணி விளக்கேஎன் துணையே எம்மைச் சேய்மைவிடா தணிமையிடத் தாள வந்த செல்வமே எல்லையிலாச் சிறப்பு வாய்ந்துள் ஆய்மையுறு பெருந்தகையே அமுதே சைவ அணியேசொல் லரசெனும்பேர் அமைந்த தேவே.	2	3239	தேவரெலாம் தொழுந்தலைமைத் தேவர் பாதத் திருமலரை முடிக்கணிந்து திகழ்ந்து நின்ற நாவரசே நான்முகனும் விரும்பும் ஞான நாயகனே நல்லவர்க்கு நண்ப னேஎம் பாவமெலாம் அகற்றிஅருட் பான்மை நல்கும் பண்புடைய பெருமானே பணிந்து நின்பால் மேவவிருப் புறும்அடியர்க் கன்பு செய்ய வேண்டினேன் அவ்வகைநீ விதித்தி டாயே.	3	3240	விதிவிலக்கீ தென்றறியும் விளைவொன் றில்லா வினையினேன் எனினும்என்னை விரும்பி என்னுள் மதிவிளக்கை ஏற்றிஅருள் மனையின் ஞான வாழ்வடையச் செயல்வேண்டும் வள்ள லேநற் பதிமலர்த்தாள் நிழலடைந்த தவத்தோர்க் கெல்லாம் பதியேசொல் லரசெனும்பேர் படைத்த தேவே கதிதருகற் பகமேமுக் கனியே ஞானக் கடலேஎன் கருத்தேஎன் கண்ணு ளானே.	4	3241	கண்ணுளே விளங்குகின்ற மணியே சைவக் கனியேநா வரசேசெங் கரும்பே வேதப் பண்ணுளே விளைந்தஅருட் பயனே உண்மைப் பதியோங்கு நிதியேநின் பாதம் அன்றி விண்ணுளே அடைகின்ற போகம் ஒன்றும் விரும்பேன்என் றனையாள வேண்டுங் கண்டாய் ஒண்ணுளே ஒன்பதுவாய் வைத்தாய் என்ற உத்தமனே(191) சித்தமகிழ்ந் துதவு வோனே.	5

191. எண்ணுகேன் என்சொல்லி எண்ணுகேனோ
எம்பெருமான் திருவடியே எண்ணினல்லால்
கண்ணிலேன் மற்றோர்க ளைகண்இல்லேன்
கழலடியே கைதொழுது காணின்அல்லால்
ஒண்ணுளே ஒன்பது வாசல்வைத்
தாய்ஒக்க அடைக்கும்போ துணரமாட்டேன்
புண்ணியா உன்னடிக்கே போதுகின்றேன்
பூம்புகலூர் மேவிய புண்ணியனே.
7215 (6-99-1) திருநாவுக்கரசர், திருப்புகலூர்த் திருத்தாண்டகம்.

3242	ஓங்காரத் தனிமொழியின் பயனைச் சற்றும் ஓர்கிலேன் சிறியேன்இவ் வுலக வாழ்வில் ஆங்காரப் பெருமதமால் யானை போல அகம்பாவ மயனாகி அலைகின் றேன்உன் பாங்காய மெய்யடியர் தம்மைச் சற்றும் பரிந்திலேன் அருளடையும் பரிசொன் றுண்டோ தீங்காய செயலனைத்தும் உடையேன் என்ன செய்வேன்சொல் லரசேஎன் செய்கு வேனே.	6
3243	செய்வகைஒன் றறியாத சிறியேன் இந்தச் சிற்றுலக வாழ்க்கையிடைச் சிக்கி அந்தோ பொய்வகையே புரிகின்றேன் புண்ணி யாநின் பொன்னடியைப் போற்றிலேன் புனித னேநான் உய்வகைஎவ் வகையாது செய்வேன் நீயே உறுதுணைஎன் றிருக்கின்றேன் உணர்வி லேனை மெய்வகையிற் செலுத்தநினைத் திடுதி யோசொல் வேந்தேஎன் உயிர்த்துணையாய் விளங்குங் கோவே.	7	3244	விளங்குமணி விளக்கெனநால் வேதத் துச்சி மேவியமெய்ப் பொருளை உள்ளே விரும்பி வைத்துக் களங்கறுமெய் யன்பரெல்லாங் களிப்ப அன்றோர் கற்றுணையாற் கடல்கடந்து கரையிற் போந்து துளங்குபெருஞ் சிவநெறியைச் சார்ந்த ஞானத் துணையேநந் துரையேநற் சுகமே என்றும் வளங்கெழும்ஆ கமநெறியை வளர்க்க வந்த வள்ளலே நின்னருளை வழங்கு வாயே.	8	3245	அருள்வழங்குந் திலகவதி அம்மை யார்பின் அவதரித்த மணியேசொல லரசே ஞானத் தெருள்வழங்கும் சிவநெறியை விளக்க வந்த செழுஞ்சுடர்மா மணிவிளக்கே சிறிய னேனை இருள்வழங்கும் உலகியல்நின் றெடுத்து ஞான இன்னருள்தந் தாண்டருள்வாய் இன்றேல் அந்தோ மருள்வழங்கும் பவநெறியிற் சுழல்வேன் உய்யும் வகைஅறியேன் நின்னருட்கு மரபன் றீதே.	9	3246	தேர்ந்தஉளத் திடைமிகவும் தித்தித் தூறும் செழுந்தேனே சொல்லரசாம் தேவே மெய்ம்மை சார்ந்துதிகழ் அப்பூதி அடிகட் கின்பம் தந்தபெருந் தகையேஎம் தந்தை யேஉள் கூர்ந்தமதி நிறைவேஎன் குருவே எங்கள் குலதெய்வ மேசைவக் கொழுந்தே துன்பம் தீர்ந்தபெரு நெறித்துணையே ஒப்பி லாத செல்வமே அப்பனெனத் திகழ்கின் றோனே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

11. ஆளுடைய நம்பிகள் அருண்மாலை கொச்சகக் கலிப்பா

3247	மதியணிசெஞ் சடைக்கனியை மன்றுள்நடம் புரிமருந்தைத் துதியணிசெஞ் சுவைப்பொருளில் சொன்மாலை தொடுத்தருளி விதியணிமா மறைநெறியும் மெய்ந்நிலைஆ கமநெறியும் வதியணிந்து விளங்கவைத்த வன்தொண்டப் பெருந்தகையே.	1
3248	நீற்றிலிட்ட நிலையாப்புன் னெறியுடையார் தமைக்கூடிச் சேற்றிலிட்ட கம்பமெனத் தியங்குற்றேன் தனைஆளாய் ஏற்றிலிட்ட திருவடியை எண்ணிஅரும் பொன்னையெலாம் ஆற்றில்இட்டுக் குளத்தெடுத்த அருட்டலைமைப் பெருந்தகையே.	2	3249	இலைக்குளநீ ரழைத்ததனில் இடங்கர்உற அழைத்ததன்வாய்த் தலைக்குதலை மதலைஉயிர் தழைப்பஅழைத் தருளியநின் கலைக்கும்வட கலையின்முதற் கலைக்கும்உறு கணக்குயர்பொன் மலைக்கும்அணு நிலைக்கும்உறா வன்தொண்டப் பெருந்தகையே.	3	3250	வேதமுதற் கலைகளெலாம் விரைந்துவிரைந் தனந்தமுறை ஓதஅவைக் கணுத்துணையும் உணர்வரிதாம் எம்பெருமான் பாதமலர் நினதுதிருப் பணிமுடிமேற் படப்புரிந்த மாதவம்யா துரைத்தருளாய் வன்தொண்டப் பெருந்தகையே.	4	3251	ஏழிசையாய் இசைப்பயனாய் இன்னமுதாய் என்னுடைய தோழனுமாய் என்றுமுன்நீ சொன்னபெருஞ் சொற்பொருளை192 ஆழநினைத் திடில்அடியேன் அருங்கரணம் கரைந்துகரைந் தூழியல்இன் புறுவதுகாண் உயர்கருணைப் பெருந்தகையே.

192. ஏழிசையாய் இசைப்பயனாய் இன்னமுதாய் என்னுடைய
தோழனுமாய் யான்செய்யும் துரிசுகளுக் குடனாகி
மாழைஒண்கண் பரவையைத்தந் தாண்டானை மதிகில்லா
ஏழையேன் பிரிந்திருக்கேன் என்ஆரூர் இறைவனையே.

- 7751 (7-51-10) சுந்தரர், திருவாரூர்ப்பதிகம்.

3252	வான்காண இந்திரனும் மாலையனும் மாதவரும் தான்காண இறைஅருளால் தனித்தவள யானையின்மேல் கோன்காண எழுந்தருளிக் குலவியநின் கோலமதை நான்காணப் பெற்றிலனே நாவலூர்ப் பெருந்தகையே.	6
3253	தேன்படிக்கும் அமுதாம்உன் திருப்பாட்டைத்(193) தினந்தோறும் நான்படிக்கும் போதென்னை நானறியேன் நாஒன்றோ ஊன்படிக்கும் உளம்படிக்கும் உயிர்படிக்கும் உயிர்க்குயிரும் தான்படிக்கும் அனுபவங்காண் தனிக்கருணைப் பெருந்தனையே.	7

193. திருஞானசம்பந்தர் தேவாரத்தைத் திருக்கடைக்காப்பு என்பதும்,
திருநாவுக்கரசர் தேவாரத்தைத் தேவாரம் என்பதும், சுந்தரமூர்த்திகள் தேவாரத்தைத்
திருப்பாட்டு என்பதும் ஒருவகை வழக்கு.

3254	இன்பாட்டுத் தொழிற்பொதுவில் இயற்றுகின்ற எம்பெருமான் உன்பாட்டுக் குவப்புறல்போல் ஊர்பாட்டுக் குவந்திலர்என் றென்பாட்டுக் கிசைப்பினும்என் இடும்பாட்டுக் கரணமெலாம் அன்பாட்டுக் கிசைவதுகாண் அருட்பாட்டுப் பெருந்தகையே.	8
3255	பரம்பரமாம் துரியமெனும் பதத்திருந்த பரம்பொருளை உரம்பெறத்தோ ழமைகொண்ட உன்பெருமை தனைமதித்து வரம்பெறநற் றெய்வமெலாம் வந்திக்கும் என்றால்என் தரம்பெறஎன் புகல்வேன்நான் தனித்தலைமைப் பெருந்தகையே.	9	3256	பேரூரும் பரவைமனப் பிணக்கறஎம் பெருமானை ஊரூரும் பலபுகல ஓரிரவில் தூதன்எனத் தேரூரும் திருவாரூர்த் தெருவுதொறும் நடப்பித்தாய் ஆரூர நின்பெருமை அயன்மாலும் அளப்பரிதே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

---

12. ஆளுடைய அடிகள் அருண்மாலை தரவு கொச்சகக் கலிப்பா

3257	தேசகத்தில் இனிக்கின்ற தெள்ளமுதே மாணிக்க வாசகனே ஆனந்த வடிவான மாதவனே மாசகன்ற நீதிருவாய் மலர்ந்ததமிழ் மாமறையின் ஆசகன்ற அனுபவம்நான் அனுபவிக்க அருளுதியே.	1
3258	கருவெளிக்குட் புறனாகிக் கரணமெலாங் கடந்துநின்ற பெருவெளிக்கு நெடுங்காலம் பித்தாகித் திரிகின்றோர் குருவெளிக்கே நின்றுழலக் கோதறநீ கலந்ததனி உருவெளிக்கே மறைபுகழும் உயர்வாத வூர்மணியே.	2	3259	மன்புருவ நடுமுதலா மனம்புதைத்து நெடுங்காலம் என்புருவாய்த் தவஞ்செய்வார் எல்லாரும் ஏமாக்க அன்புருவம் பெற்றதன்பின் அருளுருவம் அடைந்துபின்னர் இன்புருவம் ஆயினைநீ எழில்வாத வூர்இறையே.	3	3260	உருஅண்டப் பெருமறைஎன் றுலகமெலாம் புகழ்கின்ற திருஅண்டப் பகுதிஎனும் திருஅகவல் வாய்மலர்ந்த குருஎன்றெப் பெருந்தவரும் கூறுகின்ற கோவேநீ இருஎன்ற தனிஅகவல்(194) எண்ணம்எனக் கியம்புதியே.	4

194. `இருஎன்ற தனிஅகவல்' என்றது திருவாசகம்,
திருவண்டப்பகுதியில்`என்னையும் இருப்பதாக்கினன்' என்ற வாசகத்தை

வாக்கிறந்து அமுதம் மயிர்க்கால் தோறும்
தேக்கிடச் செய்தனன் கொடியேன் ஊன்தழை
குரம்பை தோறும் நாயுட லகத்தே
குரம்புகொண்டு இன்தேன் பாய்த்தினன் நிரம்பிய
அற்புத மான அமுத தாரைகள்
எற்புத் துளைதொறும் ஏற்றினன் உருகுவது
உள்ளம் கொண்டுஓர் உருச்செய்தாங்கு எனக்கு
அள்ளூறு ஆக்கை அமைத்தனன் ஒள்ளிய
கன்னற் கனிதேர் களிறெனக் கடைமுறை
என்னையும் இருப்ப தாக்கினன் என்னில்
கருணை வான்தேன் கலக்க
அருளொடு பராவமுது ஆக்கினன்
பிரமன்மால் அறியாப் பெற்றி யோனே.
- திருவாசகம். 3. திருவண்டப் பகுதி 170-182.

3261	தேடுகின்ற ஆனந்தச் சிற்சபையில் சின்மயமாய் ஆடுகின்ற சேவடிக்கீழ் ஆடுகின்ற ஆரமுதே நாடுகின்ற வாதவூர் நாயகனே நாயடியேன் வாடுகின்ற வாட்டமெலாம் வந்தொருக்கால் மாற்றுதியே.	5
3262	சேமமிகும் திருவாத வூர்த்தேவென் றுலகுபுகழ் மாமணியே நீஉரைத்த வாசகத்தை எண்ணுதொறும் காமமிகு காதலன்றன் கலவிதனைக் கருதுகின்ற ஏமமுறு கற்புடையாள் இன்பினும்இன் பெய்துவதே.	6	3263	வான்கலந்த மாணிக்க வாசகநின் வாசகத்தை நான்கலந்து பாடுங்கால் நற்கருப்பஞ் சாற்றினிலே தேன்கலந்து பால்கலந்து செழுங்கனித்தீஞ் சுவைகலந்தென் ஊன்கலந்து உயிர்கலந்து உவட்டாமல் இனிப்பதுவே.	7	3264	வருமொழிசெய் மாணிக்க வாசகநின் வாசகத்தில் ஒருமொழியே என்னையும்என் உடையனையும் ஒன்றுவித்துத் தருமொழியாம் என்னில்இனிச் சாதகமேன் சஞ்சலமேன் குருமொழியை விரும்பிஅல் கூடுவதேன் கூறுதியே.	8	3265	பெண்சுமந்த பாகப் பெருமான் ஒருமாமேல் எண்சுமந்த சேவகன்போல் எய்தியதும் வைகைநதி மண்சுமந்து நின்றதும்ஓர் மாறன் பிரம்படியால் புண்சுமந்து கொண்டதும்நின் பொருட்டன்றோ புண்ணியனே.	9	3266	வாட்டமிலா மாணிக்க வாசகநின் வாசத்தைக் கேட்டபொழு தங்கிருந்த கீழ்ப்பறவைச் சாதிகளும் வேட்டமுறும் பொல்லா விலங்குகளும் மெய்ஞ்ஞான நாட்டமுறும் என்னில்இங்கு நானடைதல் வியப்பன்றே.	10

திருச்சிற்றம்பலம்

ஐந்தாம் திருமுறை முற்றிற்று

Mail Us

- truth is a pathless land -

Home