"To us all towns are one, all men our kin. |
| Home | Trans State Nation | Tamil Eelam | Beyond Tamil Nation | Comments |
"To us all towns are one, all men our kin. |
| Home | Trans State Nation | Tamil Eelam | Beyond Tamil Nation | Comments |
Home > Unfolding Consciousness > Spirituality & the Tamil Nation > The Twelve Thirumurai - பன்னிரண்டு திருமுறைகள் > திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் அருளிச்செய்த தேவாரப் பதிகங்கள் > நான்காம் திருமுறை பாடல்கள் ( 1- 487 ) > நான்காம் திருமுறை பாடல்கள் (488 - 1070) > ஐந்தாம் திருமுறை பாடல்கள் (1 - 509 ) > ஐந்தாம் திருமுறை பாடல்கள் ( 510 -1016 ) > ஆறாம் திருமுறை பாடல்கள் ( 1-508) > ஆறாம் திருமுறை பாடல்கள் (509 - 981)
திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள் அருளிச்செய்த தேவாரப் பதிகங்கள்
ஆறாம் திருமுறை முதற் பகுதி - பாடல்கள் ( 1 - 508 )
Acknowledgements:
Etext preparation (romanized/transliteration format) : Dr. Thomas Malten and Colleagues,
Institute of Indology and Tamil Studies, Univ of Koeln Germany.
Our sincere thanks go to Mr.Mani Manivannan, Fremont, CA, USA for providing us with a
Text Convertor that allowed conversion of romanized version to Tamil script version as per TSCII encoding.
Proof-reading and addition of brief comments: Mr. P.K. Ilango, Erode, Tamilnadu, India
PDF and Web version: Dr. K. Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland© Project Madurai 1999 - 2004 Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation of
electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet.
Details of Project Madurai are available at the website http://www.projectmadurai.org/
You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact.
| 6.001 | கோயில் | (1-10) | மின்பதிப்பு |
| 6.002 | கோயில் | (11-21) | மின்பதிப்பு |
| 6.003 | திருவீரட்டானம் | (22-32) | மின்பதிப்பு |
| 6.004 | திருவதிகைவீரட்டானம் | (33-43) | மின்பதிப்பு |
| 6.005 | திருவீரட்டானம் | (44-53) | மின்பதிப்பு |
| 6.006 | திருவதிகைவீரட்டானம் | (54-63) | மின்பதிப்பு |
| 6.007 | திருவீரட்டானம் | (64-75) | மின்பதிப்பு |
| 6.008 | திருக்காளத்தி | (76-86) | மின்பதிப்பு |
| 6.009 | திருஆமாத்தூர் | (87-96) | மின்பதிப்பு |
| 6.010 | திருப்பந்தணைநல்லூர் | (97-103) | மின்பதிப்பு |
| 6.011 | திருப்புன்கூர் - திருநீடூர் | (107-116) | மின்பதிப்பு |
| 6.012 | திருக்கழிப்பாலை | (117-126) | மின்பதிப்பு |
| 6.013 | திருப்புறம்பயம் | (127-136) | மின்பதிப்பு |
| 6.014 | திருநல்லூர் | (137-147) | மின்பதிப்பு |
| 6.015 | திருக்கருகாவூர் | (148-158) | மின்பதிப்பு |
| 6.016 | திருவிடைமருது | (159-168) | மின்பதிப்பு |
| 6.017 | திருவிடைமருது | (169-178) | மின்பதிப்பு |
| 6.018 | திருப்பூவணம் | (179-189) | மின்பதிப்பு |
| 6.019 | திருவாலவாய் | (190-200) | மின்பதிப்பு |
| 6.020 | திருநள்ளாறு | (201-210) | மின்பதிப்பு |
| 6.021 | திருவாக்கூர் | (211-220) | மின்பதிப்பு |
| 6.022 | திருநாகைக்காரோணம் | (221-231) | மின்பதிப்பு |
| 6.023 | திருமறைக்காடு | (232-241) | மின்பதிப்பு |
| 6.024 | திருவாரூர் | (242-251) | மின்பதிப்பு |
| 6.025 | திருவாரூர் | (252-262) | மின்பதிப்பு |
| 6.026 | திருவாரூர் | (263-268) | மின்பதிப்பு |
| 6.027 | திருவாரூர் | (269-278) | மின்பதிப்பு |
| 6.028 | திருவாரூர் | (279-289) | மின்பதிப்பு |
| 6.029 | திருவாரூர் | (290-299) | மின்பதிப்பு |
| 6.030 | திருவாரூர் | (300-309) | மின்பதிப்பு |
| 6.031 | திருவாரூர் | (310-319) | மின்பதிப்பு |
| 6.032 | திருவாரூர் | (320-329) | மின்பதிப்பு |
| 6.033 | திருவாரூர் | (330-339) | மின்பதிப்பு |
| 6.034 | திருவாரூர் | (340-349) | மின்பதிப்பு |
| 6.035 | திருவெண்காடு | (350-359) | மின்பதிப்பு |
| 6.036 | திருப்பழனம் | (360-369) | மின்பதிப்பு |
| 6.037 | திருவையாறு | (370-379) | மின்பதிப்பு |
| 6.038 | திருவையாறு | (380-390) | மின்பதிப்பு |
| 6.039 | திருமழபாடி | (391-400) | மின்பதிப்பு |
| 6.040 | திருமழபாடி | (401-407) | மின்பதிப்பு |
| 6.041 | திருநெய்த்தானம் | (408-417) | மின்பதிப்பு |
| 6.042 | திருநெய்த்தானம் | (418-427) | மின்பதிப்பு |
| 6.043 | திருப்பூந்துருத்தி | (428-437) | மின்பதிப்பு |
| 6.044 | திருச்சோற்றுத்துறை | (438-447) | மின்பதிப்பு |
| 6.045 | திருவொற்றியூர் | (448-457) | மின்பதிப்பு |
| 6.046 | திருஆவடுதுறை | (458-468) | மின்பதிப்பு |
| 6.047 | திருஆவடுதுறை | (469-478) | மின்பதிப்பு |
| 6.048 | திருவலிவலம் | (479-488) | மின்பதிப்பு |
| 6.049 | திருக்கோகரணம் | (489-498) | மின்பதிப்பு |
| 6.050 | திருவீழிமிழலை | (499-508) | மின்பதிப்பு |
| 1 | அரியானை அந்தணர்தஞ் சிந்தை யானை அருமறையி னகத்தானை அணுவை யார்க்குந் தெரியாத தத்துவனைத் தேனைப் பாலைத் திகழொளியைத் தேவர்கள்தங் கோனை மற்றைக் கரியானை நான்முகனைக் கனலைக் காற்றைக் கனைகடலைக் குலவரையைக் கலந்து நின்ற பெரியானைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 2 | கற்றானைக் கங்கைவார் சடையான் றன்னைக் காவிரிசூழ் வலஞ்சுழியுங் கருதி னானை அற்றார்க்கும் அலந்தார்க்கும் அருள்செய் வானை ஆரூரும் புகுவானை அறிந்தோ மன்றே மற்றாருந் தன்னொப்பா ரில்லா தானை வானவர்க ளெப்பொழுதும் வணங்கி யேத்தப் பெற்றானைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.2 | 3 | கருமானின் உரியதளே உடையா வீக்கிக் கனைகழல்கள் கலந்தொலிப்ப அனல்கை யேந்தி வருமானத் திரள்தோள்கள் மட்டித் தாட வளர்மதியஞ் சடைக்கணிந்து மானேர் நோக்கி அருமான வாண்முகத்தா ளமர்ந்து காண அமரர்கணம் முடிவணங்க ஆடு கின்ற பெருமானைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.3 | 4 | அருந்தவர்கள் தொழுதேத்தும் அப்பன் றன்னை அமரர்கள்தம் பெருமானை அரனை மூவா மருந்தமரர்க் கருள்புரிந்த மைந்தன் றன்னை மறிகடலுங் குலவரையும் மண்ணும் விண்ணுந் திருந்தொளிய தாரகையுந் திசைக ளெட்டுந் திரிசுடர்கள் ஓரிரண்டும் பிறவு மாய பெருந்தகையைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.4 | 5 | அருந்துணையை அடியார்தம் அல்லல் தீர்க்கும் அருமருந்தை அகல்ஞாலத் தகத்துள் தோன்றி வருந்துணையுஞ் சுற்றமும் பற்றும் விட்டு வான்புலன்கள் அகத்தடக்கி மடவா ரோடும் பொருந்தணைமேல் வரும்பயனைப் போக மாற்றிப் பொதுநீக்கித் தனைநினைய வல்லோர்க் கென்றும் பெருந்துணையைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.5 | 6 | கரும்பமரும் மொழிமடவாள் பங்கன் றன்னைக் கனவயிரக் குன்றனைய காட்சி யானை அரும்பமரும் பூங்கொன்றைத் தாரான் றன்னை அருமறையோ டாறங்க மாயி னானைச் சுரும்பமருங் கடிபொழில்கள் சூழ்தென் னாரூர்ச் சுடர்க்கொழுந்தைத் துளக்கில்லா விளக்கை மிக்க பெரும்பொருளைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.6 | 7 | வரும்பயனை எழுநரம்பி னோசை யானை வரைசிலையா வானவர்கள் முயன்ற வாளி அரும்பயஞ்செ யவுணர்புர மெரியக் கோத்த அம்மானை அலைகடல்நஞ் சயின்றான் றன்னைச் சுரும்பமருங் குழல்மடவார் கடைக்கண் நோக்கிற் துளங்காத சிந்தையராய்த் துறந்தோ ருள்ளப் பெரும்பயனைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.7 | 8 | காரானை ஈருரிவைப் போர்வை யானைக் காமருபூங் கச்சியே கம்பன் றன்னை ஆரேனு மடியவர்கட் கணியான் றன்னை அமரர்களுக் கறிவரிய அளவி லானைப் பாரோரும் விண்ணோரும் பணிய நட்டம் பயில்கின்ற பரஞ்சுடரைப் பரனை எண்ணில் பேரானைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.8 | 9 | முற்றாத பால்மதியஞ் சூடினானை மூவுலகுந் தானாய முதல்வன் றன்னைச் செற்றார்கள் புரமூன்றுஞ் செற்றான் றன்னைத் திகழொளியை மரகதத்தைத் தேனைப் பாலைக் குற்றாலத் தமர்ந்துறையுங் குழகன் றன்னைக் கூத்தாட வல்லானைக் கோனை ஞானம் பெற்றானைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.9 | 10 | காரொளிய திருமேனிச் செங்கண் மாலுங் கடிக்கமலத் திருந்தயனுங் காணா வண்ணஞ் சீரொளிய தழற்பிழம்பாய் நின்ற தொல்லைத் திகழொளியைச் சிந்தைதனை மயக்கந் தீர்க்கும் ஏரொளியை இருநிலனும் விசும்பும் விண்ணும் ஏழுலகுங் கடந்தண்டத் தப்பால் நின்ற பேரொளியைப் பெரும்பற்றப் புலியூ ரானைப் பேசாத நாளெல்லாம் பிறவா நாளே. | 6.1.10 |
| 11 | மங்குல் மதிதவழும் மாட வீதி மயிலாப்பி லுள்ளார் மருக லுள்ளார் கொங்கிற் கொடுமுடியார் குற்றா லத்தார் குடமூக்கி லுள்ளார்போய்க் கொள்ளம் பூதூர்த் தங்கு மிடமறியார் சால நாளார் தரும புரத்துள்ளார் தக்க ளூரார் பொங்குவெண் ணீறணிந்து பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 12 | நாக மரைக்கசைத்த நம்ப ரிந்நாள் நனிபள்ளி யுள்ளார்போய் நல்லூர்த் தங்கிப் பாகப் பொழுதெல்லாம் பாசூர்த் தங்கிப் பரிதி நியமத்தார் பன்னி ருநாள் வேதமும் வேள்விப் புகையு மோவா விரிநீர் மிழலை எழுநாள் தங்கிப் போகமும் பொய்யாப் பொருளு மானார் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.2 | 13 | துறங்காட்டி யெல்லாம் விரித்தார் போலுந் தூமதியும் பாம்பு முடையார் போலும் மறங்காட்டி மும்மதிலு மெய்தார் போலும் மந்திரமுந் தந்திரமுந் தாமே போலும் அறங்காட்டி அந்தணர்க்கன் றால நீழல் அறமருளிச் செய்த அரனா ரிந்நாள் புறங்காட் டெரியாடிப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.3 | 14 | வாரேறு வனமுலையாள் பாக மாக மழுவாள்கை யேந்தி மயானத் தாடிச் சீரேறு தண்வயல்சூழ் ஓத வேலித் திருவாஞ்சி யத்தார் திருநள் ளாற்றார் காரேறு கண்டத்தார் காமற் காய்ந்த கண்விளங்கு நெற்றியார் கடல்நஞ் சுண்டார் போரேறு தாமேறிப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.4 | 15 | காரார் கமழ்கொன்றைக் கண்ணி சூடிக் கபாலங்கை யேந்திக் கணங்கள் பாட ஊரா ரிடும்பிச்சை கொண்டு ழலும் உத்தம ராய்நின்ற ஒருவ னார்தாஞ் சீரார் கழல்வணங்குந் தேவ தேவர் திருவாரூர்த் திருமூலத் தான மேயார் போரார் விடையேறிப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.5 | 16 | காதார் குழையினர் கட்டங் கத்தார் கயிலாய மாமலையார் காரோ ணத்தார் மூதாயர் மூதாதை யில்லார் போலும் முதலு மிறுதியுந் தாமே போலும் மாதாய மாதர் மகிழ வன்று மன்மதவேள் தன்னுடலங் காய்ந்தா ரிந்நாட் போதார் சடைதாழப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.6 | 17 | இறந்தார்க்கு மென்றும் இறவா தார்க்கும் இமையவர்க்கும் ஏகமாய் நின்று சென்று பிறந்தார்க்கு மென்றும் பிறவா தார்க்கும் பெரியான்றன் பெருமையே பேச நின்று மறந்தார் மனத்தென்றும் மருவார் போலும் மறைக்காட் டுறையும் மழுவாட் செல்வர் புறந்தாழ் சடைதாழப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.7 | 18 | குலாவெண் டலைமாலை யென்பு பூண்டு குளிர்கொன்றைத் தாரணிந்து கொல்லே றேறிக் கலாவெங் களிற்றுரிவைப் போர்வை மூடிக் கையோ டனலேந்திக் காடு றைவார் நிலாவெண் மதியுரிஞ்ச நீண்ட மாடம் நிறைவயல்சூழ் நெய்த்தான மேய செல்வர் புலால்வெண் டலையேந்திப் பூதஞ் சூழப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.8 | 19 | சந்தித்த கோவணத்தர் வெண்ணூல் மார்பர் சங்கரனைக் கண்டீரோ கண்டோ மிந்நாள் பந்தித்த வெள்விடையைப் பாய வேறிப் படுதலையி லென்கொலோ ஏந்திக் கொண்டு வந்திங்கென் வெள்வளையுந் தாமு மெல்லாம் மணியாரூர் நின்றந்தி கொள்ளக் கொள்ளப் பொன்றி மணிவிளக்குப் பூதம் பற்றப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.9 | 20 | பாதங்கள் நல்லார் பரவி யேத்தப் பத்திமையாற் பணிசெய்யுந் தொண்டர் தங்கள் ஏதங்கள் தீர இருந்தார் போலும் எழுபிறப்பும் ஆளுடைய ஈச னார்தாம் வேதங்க ளோதியோர் வீணை யேந்தி விடையொன்று தாமேறி வேத கீதர் பூதங்கள் சூழப் புலித்தோல் வீக்கிப் புலியூர்ச்சிற் றம்பலமே புக்கார் தாமே. | 6.2.10 | 21 | பட்டுடுத்துத் தோல்போர்த்துப் பாம்பொன் றார்த்துப் பகவனார் பாரிடங்கள் சூழ நட்டஞ் சிட்டராய்த் தீயேந்திச் செல்வார் தம்மைத் தில்லைச்சிற் றம்பலத்தே கண்டோ மிந்நாள் விட்டிலங்கு சூலமே வெண்ணூ லுண்டே ஓதுவதும் வேதமே வீணை யுண்டே கட்டங்கங் கையதே சென்று காணீர் கறைசேர் மிடற்றெங் கபாலி யார்க்கே. | 6.2.11 |
| 22 | வெறிவிரவு கூவிளநற் றொங்க லானை வீரட்டத் தானைவெள் ளேற்றி னானைப் பொறியரவி னானைப்புள் ளூர்தி யானைப் பொன்னிறத்தி னானைப் புகழ்தக் கானை அறிதற் கரியசீ ரம்மான் றன்னை அதியரைய மங்கை அமர்ந்தான் றன்னை எறிகெடிலத் தானை இறைவன் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 23 | வெள்ளிக்குன் றன்ன விடையான் றன்னை வில்வலான் வில்வட்டங் காய்ந்தான் றன்னைப் புள்ளி வரிநாகம் பூண்டான் றன்னைப் பொன்பிதிர்ந் தன்ன சடையான் றன்னை வள்ளி வளைத்தோள் முதல்வன் றன்னை வாரா வுலகருள வல்லான் றன்னை எள்க இடுபிச்சை ஏற்பான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.2 | 24 | முந்தி யுலகம் படைத்தான் றன்னை மூவா முதலாய மூர்த்தி தன்னைச் சந்தவெண் டிங்கள் அணிந்தான் றன்னைத் தவநெறிகள் சாதிக்க வல்லான் றன்னைச் சிந்தையில் தீர்வினையைத் தேனைப் பாலைச் செழுங்கெடில வீரட்ட மேவி னானை எந்தை பெருமானை ஈசன் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.3 | 25 | மந்திரமும் மறைப்பொருளு மானான் றன்னை மதியமும் ஞாயிறுங் காற்றுந் தீயும் அந்தரமு மலைகடலு மானான் றன்னை அதியரைய மங்கை அமர்ந்தான் றன்னைக் கந்தருவஞ் செய்திருவர் கழல்கை கூப்பிக் கடிமலர்கள் பலதூவிக் காலை மாலை இந்திரனும் வானவருந் தொழச்செல் வானை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.4 | 26 | ஒருபிறப்பி லானடியை உணர்ந்துங் காணார் உயர்கதிக்கு வழிதேடிப் போக மாட்டார் வருபிறப்பொன் றுணராது மாசு பூசி வழிகாணா தவர்போல்வார் மனத்த னாகி அருபிறப்பை அறுப்பிக்கும் அதிகை யூரன் அம்மான்றன் அடியிணையே அணைந்து வாழா திருபிறப்பும் வெறுவியராய் இருந்தார் சொற்கேட் டேழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.5 | 27 | ஆறேற்க வல்ல சடையான் றன்னை அஞ்சனம் போலு மிடற்றான் றன்னைக் கூறேற்கக் கூறமர வல்லான் றன்னைக் கோல்வளைக்கை மாதராள் பாகன் றன்னை நீறேற்கப் பூசும் அகலத் தானை நின்மலன் றன்னை நிமலன் றன்னை ஏறேற்க ஏறுமா வல்லான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.6 | 28 | குண்டாக்க னாயுழன்று கையி லுண்டு குவிமுலையார் தம்முன்னே நாண மின்றி உண்டி யுகந்தமணே நின்றார் சொற்கேட் டுடனாகி யுழிதந்தேன் உணர்வொன் றின்றி வண்டுலவு கொன்றையங் கண்ணி யானை வானவர்க ளேத்தப் படுவான் றன்னை எண்டிசைக்கு மூர்த்தியாய் நின்றான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.7 | 29 | உறிமுடித்த குண்டிகைதங் கையிற் றூக்கி ஊத்தைவாய்ச் சமணர்க்கோர் குண்டாக் கனாய்க் கறிவிரவு நெய்சோறு கையி லுண்டு கண்டார்க்குப் பொல்லாத காட்சி யானேன் மறிதிரைநீர்ப் பவ்வநஞ் சுண்டான் றன்னை மறித்தொருகால் வல்வினையேன் நினைக்க மாட்டேன் எறிகெடில நாடர் பெருமான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.8 | 30 | நிறைவார்ந்த நீர்மையாய் நின்றான் றன்னை நெற்றிமேற் கண்ணொன் றுடையான் றன்னை மறையானை மாசொன் றிலாதான் றன்னை வானவர்மேல் மலரடியை வைத்தான் றன்னைக் கறையானைக் காதார் குழையான் றன்னைக் கட்டங்க மேந்திய கையி னானை இறையானை எந்தை பெருமான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.9 | 31 | தொல்லைவான் சூழ்வினைகள் சூழப் போந்து தூற்றியே னாற்றியேன் சுடராய் நின்று வல்லையே இடர்தீர்த்திங் கடிமை கொண்ட வானவர்க்குந் தானவர்க்கும் பெருமான் றன்னைக் கொல்லைவாய்க் குருந்தொசித்துக் குழலு மூதுங் கோவலனும் நான்முகனுங் கூடி யெங்கும் எல்லைகாண் பரியானை எம்மான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.10 | 32 | முலைமறைக்கப் பட்டுநீ ராடப் பெண்கள் முறைமுறையால் நந்தெய்வ மென்று தீண்டித் தலைபறிக்குந் தன்மையர்க ளாகி நின்று தவமேயென் றவஞ்செய்து தக்க தோரார் மலைமறிக்கச் சென்ற இலங்கைக் கோனை மதனழியச் செற்றசே வடியி னானை இலைமறித்த கொன்றையந் தாரான் றன்னை ஏழையே னான்பண் டிகழ்ந்த வாறே. | 6.3.11 |
| 33 | சந்திரனை மாகங்கைத் திரையால் மோதச் சடாமகுடத் திருத்துமே சாம வேதக் கந்தருவம் விரும்புமே கபால மேந்து கையனே மெய்யனே கனக மேனிப் பந்தணவு மெல்விரலாள் பாக னாமே பசுவேறு மேபரம யோகி யாமே ஐந்தலைய மாசுணங்கொண் டரையார்க் கும்மே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 34 | ஏறேறி யேழுலகும் உழிதர் வானே இமையவர்கள் தொழுதேத்த இருக்கின் றானே பாறேறு படுதலையிற் பலிகொள் வானே படவரவந் தடமார்பிற் பயில்வித் தானே நீறேறு செழும்பவளக் குன்றொப் பானே நெற்றிமேல் ஒற்றைக்கண் நிறைவித் தானே ஆறேறு சடைமுடிமேற் பிறைவைத் தானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.2 | 35 | முண்டத்திற் பொலிந்திலங்கு மேனி யானே முதலாகி நடுவாகி முடிவா னானே கண்டத்தில் வெண்மருப்பின் காறை யானே கதநாகங் கொண்டாடுங் காட்சி யானே பிண்டத்தின் இயற்கைக்கோர் பெற்றி யானே பெருநிலநீர் தீவளிஆ காச மாகி அண்டத்துக் கப்பாலாய் இப்பா லானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.3 | 36 | செய்யனே கரியனே கண்டம் பைங்கண் வெள்ளெயிற்றா டரவனே வினைகள் போக வெய்யனே தண்கொன்றை மிலைத்த சென்னிச் சடையனே விளங்குமழுச் சூல மேந்துங் கையனே காலங்கள் மூன்றா னானே கருப்புவிற் றனிக்கொடும்பூண் காமற் காய்ந்த ஐயனே பருத்துயர்ந்த ஆனேற் றானே அவனாகி லதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.4 | 37 | பாடுமே யொழியாமே நால்வே தமும் படர்சடைமேல் ஒளிதிகழப் பனிவெண் டிங்கள் சூடுமே அரைதிகழத் தோலும் பாம்புஞ் சுற்றுமே தொண்டைவாய் உமையோர் பாகங் கூடுமே குடமுழவம் வீணை தாளங் குறுநடைய சிறுபூதம் முழக்க மாக்கூத் தாடுமே அந்தடக்கை அனலேந் தும்மே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.5 | 38 | ஒழித்திடுமே உள்குவார் உள்ளத் துள்ள உறுபிணியுஞ் செறுபகையும் ஒற்றைக் கண்ணால் விழித்திடுமே காமனையும் பொடியா வீழ வெள்ளப் புனற்கங்கை செஞ்சடைமேல் இழித்திடுமே ஏழுலகுந் தானா கும்மே இயங்குந் திரிபுரங்க ளோரம் பினால் அழித்திடுமே ஆதிமா தவத்து ளானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.6 | 39 | குழலோடு கொக்கரைகைத் தாளம் மொந்தை குறட்பூதம் முன்பாடத் தானா டும்மே கழலாடு திருவிரலாற் கரணஞ் செய்து கனவின்கண் திருவுருவந் தான்காட் டும்மே எழிலாருந் தோள்வீசி நடமா டும்மே ஈமப் புறங்காட்டில் ஏமந் தோறும் அழலாடு மேயட்ட மூர்த்தி யாமே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.7 | 40 | மாலாகி மதமிக்க களிறு தன்னை வதைசெய்து மற்றதனின் உரிவை கொண்டு மேலாலுங் கீழாலுந் தோன்றா வண்ணம் வெம்புலால் கைகலக்க மெய்போர்த் தானே கோலாலம் படவரைநட் டரவு சுற்றிக் குரைகடலைத் திரையலறக் கடைந்து கொண்ட ஆலால முண்டிருண்ட கண்டத் தானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.8 | 41 | செம்பொனாற் செய்தழகு பெய்தாற் போலுஞ் செஞ்சடையெம் பெருமானே தெய்வ நாறும் வம்பினார் மலர்க்கூந்த லுமையாள் காதல் மணவாள னேவலங்கை மழுவா ளனே நம்பனே நான்மறைகள் தொழநின் றானே நடுங்காதார் புரமூன்றும் நடுங்கச் செற்ற அம்பனே அண்டகோ சரத்து ளானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.9 | 42 | எழுந்ததிரை நதித்துவலை நனைந்த திங்கள் இளநிலாத் திகழ்கின்ற வளர்ச டையனே கொழும்பவளச் செங்கனிவாய்க் காமக் கோட்டி கொங்கையிணை அமர்பொருது கோலங் கொண்ட தழும்புளவே வரைமார்பில் வெண்ணூ லுண்டே சாந்தமொடு சந்தனத்தின் அளறு தங்கி அழுந்தியசெந் திருவுருவில் வெண்ணீற் றானே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.10 | 43 | நெடியானும் நான்முகனும் நேடிக் காணா நீண்டானே நேரொருவ ரில்லா தானே கொடியேறு கோலமா மணிகண் டனே கொல்வேங்கை அதளனே கோவ ணவனே பொடியேறு மேனியனே ஐயம் வேண்டிப் புவலோகந் திரியுமே புரிநூ லானே அடியாரை அமருலகம் ஆள்விக் கும்மே அவனாகில் அதிகைவீ ரட்ட னாமே. | 6.4.11 |
| 44 | எல்லாஞ் சிவனென்ன நின்றாய் போற்றி எரிசுடராய் நின்ற இறைவா போற்றி கொல்லார் மழுவாட் படையாய் போற்றி கொல்லுங் கூற்றொன்றை உதைத்தாய் போற்றி கல்லாதார் காட்சிக் கரியாய் போற்றி கற்றா ரிடும்பை களைவாய் போற்றி வில்லால் வியனரணம் எய்தாய் போற்றி வீரட்டங் காதல் விமலா போற்றி. | 6.5.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 45 | பாட்டுக்கும் ஆட்டுக்கும் பண்பா போற்றி பல்லூழி யாய படைத்தாய் போற்றி ஓட்டகத்தே யூணா உகந்தாய் போற்றி உள்குவார் உள்ளத் துறைவாய் போற்றி காட்டகத்தே ஆடல் மகிழ்ந்தாய் போற்றி கார்மேக மன்ன மிடற்றாய் போற்றி ஆட்டுவதோர் நாகம் அசைத்தாய் போற்றி அலைகெடில வீரட்டத் தாள்வாய் போற்றி. | 6.5.2 | 46 | முல்லையங் கண்ணி முடியாய் போற்றி முழுநீறு பூசிய மூர்த்தி போற்றி எல்லை நிறைந்த குணத்தாய் போற்றி ஏழ்நரம்பி னோசை படைத்தாய் போற்றி சில்லைச் சிரைத்தலையில் ஊணா போற்றி சென்றடைந்தார் தீவினைகள் தீர்ப்பாய் போற்றி தில்லைச்சிற் றம்பல மேயாய் போற்றி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வா போற்றி. | 6.5.3 | 47 | சாம்பர் அகலத் தணிந்தாய் போற்றி தவநெறிகள் சாதித்து நின்றாய் போற்றி கூம்பித் தொழுவார்தங் குற்றே வலைக் குறிக்கொண் டிருக்குங் குழகா போற்றி பாம்பும் மதியும் புனலுந் தம்மிற் பகைதீர்த் துடன்வைத்த பண்பா போற்றி ஆம்பல் மலர்கொண் டணிந்தாய் போற்றி அலைகெடில வீரட்டத் தாள்வாய் போற்றி. | 6.5.4 | 48 | நீறேறு நீல மிடற்றாய் போற்றி நிழல்திகழும் வெண்மழுவாள் வைத்தாய் போற்றி கூறே றுமையொருபாற் கொண்டாய் போற்றி கோளரவம் ஆட்டுங் குழகா போற்றி ஆறேறு சென்னி யுடையாய் போற்றி அடியார்கட் காரமுத மானாய் போற்றி ஏறேற என்றும் உகப்பாய் போற்றி இருங்கெடில வீரட்டத் தெந்தாய் போற்றி. | 6.5.5 | 49 | பாடுவார் பாட லுகப்பாய் போற்றி பழையாற்றுப் பட்டீச் சுரத்தாய் போற்றி வீடுவார் வீடருள வல்லாய் போற்றி வேழத் துரிவெருவப் போர்த்தாய் போற்றி நாடுவார் நாடற் கரியாய் போற்றி நாகம் அரைக்கசைத்த நம்பா போற்றி ஆடுமா னைந்தும் உகப்பாய் போற்றி அலைகெடில வீரட்டத் தாள்வாய் போற்றி. | 6.5.6 | 50 | மண்டுளங்க ஆடல் மகிழ்ந்தாய் போற்றி மால்கடலு மால்விசும்பு மானாய் போற்றி விண்டுளங்க மும்மதிலும் எய்தாய் போற்றி வேழத் துரிமூடும் விகிர்தா போற்றி பண்டுளங்கப் பாடல் பயின்றாய் போற்றி பார்முழுது மாய பரமா போற்றி கண்டுளங்கக் காமனைமுன் காய்ந்தாய் போற்றி கார்க்கெடிலங் கொண்ட கபாலி போற்றி. | 6.5.7 | 51 | வெஞ்சினவெள் ளேறூர்தி யுடையாய் போற்றி விரிசடைமேல் வெள்ளம் படைத்தாய் போற்றி துஞ்சாப் பலிதேருந் தோன்றால் போற்றி தொழுதகை துன்பந் துடைப்பாய் போற்றி நஞ்சொடுங்குங் கண்டத்து நாதா போற்றி நான்மறையோ டாறங்க மானாய் போற்றி அஞ்சொலாள் பாகம் அமர்ந்தாய் போற்றி அலைகெடில வீரட்டத் தாள்வாய் போற்றி. | 6.5.8 | 52 | சிந்தையாய் நின்ற சிவனே போற்றி சீபர்ப்ப தஞ்சிந்தை செய்தாய் போற்றி புந்தியாய்ப் புண்டரிகத் துள்ளாய் போற்றி புண்ணியனே போற்றி புனிதா போற்றி சந்தியாய் நின்ற சதுரா போற்றி தத்துவனே போற்றியென் தாதாய் போற்றி அந்தியாய் நின்ற அரனே போற்றி அலைகெடில வீரட்டத் தாள்வாய் போற்றி. | 6.5.9 | 53 | முக்கணா போற்றி முதல்வா போற்றி முருகவேள் தன்னைப் பயந்தாய் போற்றி தக்கணா போற்றி தருமா போற்றி தத்துவனே போற்றியென் தாதாய் போற்றி தொக்கணா வென்றிருவர் தோள்கை கூப்பத் துளங்கா தெரிசுடராய் நின்றாய் போற்றி எக்கண்ணுங் கண்ணிலேன் எந்தாய் போற்றி எறிகெடில வீரட்டத் தீசா போற்றி. | 6.5.10 |
| 54 | அரவணையான் சிந்தித் தரற்றும்மடி அருமறையான் சென்னிக் கணியாமடி சரவணத்தான் கைதொழுது சாரும்மடி சார்ந்தார்கட் கெல்லாஞ் சரணாமடி பரவுவார் பாவம் பறைக்கும்மடி பதினெண் கணங்களும் பாடும்மடி திரைவிரவு தென்கெடில நாடன்னடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 55 | கொடுவினையா ரென்றுங் குறுகாவடி குறைந்தடைந்தார் ஆழாமைக் காக்கும்மடி படுமுழவம் பாணி பயிற்றும்மடி பதைத்தெழுந்த வெங்கூற்றைப் பாய்ந்தவடி கடுமுரணே றூர்ந்தான் கழற்சேவடி கடல்வையங் காப்பான் கருதும்மடி நெடுமதியங் கண்ணி யணிந்தானடி நிறைகெடில வீரட்டம் நீங்காவடி. | 6.6.2 | 56 | வைதெழுவார் காமம்பொய் போகாவடி வஞ்சவலைப் பாடொன் றில்லாவடி கைதொழுது நாமேத்திக் காணும்மடி கணக்கு வழக்கைக் கடந்தவடி நெய்தொழுது நாமேத்தி யாட்டும்மடி நீள்விசும்பை ஊடறுத்து நின்றவடி தெய்வப் புனற்கெடில நாடன்னடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.3 | 57 | அரும்பித்த செஞ்ஞாயி றேய்க்கும்மடி அழகெழுத லாகா அருட்சேவடி சுரும்பித்த வண்டினங்கள் சூழ்ந்தவடி சோமனையுங் காலனையுங் காய்ந்தவடி பெரும்பித்தர் கூடிப் பிதற்றும்மடி பிழைத்தார் பிழைப்பறிய வல்லவடி திருந்துநீர்த் தென்கெடில நாடன்னடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.4 | 58 | ஒருகாலத் தொன்றாகி நின்றவடி ஊழிதோ றூழி உயர்ந்தவடி பொருகழலும் பல்சிலம்பும் ஆர்க்கும்மடி புகழ்வார் புகழ்தகைய வல்லவடி இருநிலத்தார் இன்புற்றங் கேத்தும்மடி இன்புற்றார் இட்டபூ ஏறும்மடி திருவதிகைத் தென்கெடில நாடன்னடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.5 | 59 | திருமகட்குச் செந்தா மரையாமடி சிறந்தவர்க்குத் தேனாய் விளைக்கும்மடி பொருளவர்க்குப் பொன்னுரையாய் நின்றவடி புகழ்வார் புகழ்தகைய வல்லவடி உருவிரண்டு மொன்றோடொன் றொவ்வாவடி உருவென் றுணரப் படாதவடி திருவதிகைத் தென்கெடில நாடன்னடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.6 | 60 | உரைமாலை யெல்லா முடையவடி உரையால் உணரப் படாதவடி வரைமாதை வாடாமை வைக்கும்மடி வானவர்கள் தாம்வணங்கி வாழ்த்தும்மடி அரைமாத் திரையில் லடங்கும்மடி அகலம் அளக்கிற்பார் இல்லாவடி கரைமாங் கலிக்கெடில நாடன்னடி கமழ்வீரட் டானக் காபாலியடி. | 6.6.7 | 61 | நறுமலராய் நாறு மலர்ச்சேவடி நடுவாய் உலகநா டாயவடி செறிகதிருந் திங்களுமாய் நின்றவடி தீத்திரளா யுள்ளே திகழ்ந்தவடி மறுமதியை மாசு கழுவும்மடி மந்திரமுந் தந்திரமு மாயவடி செறிகெடில நாடர் பெருமானடி திருவீரட் டானத்தெஞ் செல்வனடி. | 6.6.8 | 62 | அணியனவுஞ் சேயனவு மல்லாவடி அடியார்கட் காரமுத மாயவடி பணிபவர்க்குப் பாங்காக வல்லவடி பற்றற்றார் பற்றும் பவளவடி மணியடி பொன்னடி மாண்பாமடி மருந்தாய்ப் பிணிதீர்க்க வல்லவடி தணிபாடு தண்கெடில நாடன்னடி தகைசார் வீரட்டத் தலைவனடி. | 6.6.9 | 63 | அந்தாம ரைப்போ தலர்ந்தவடி அரக்கனையும் ஆற்றல் அழித்தவடி முந்தாகி முன்னே முளைத்தவடி முழங்கழலாய் நீண்டவெம் மூர்த்தியடி பந்தாடு மெல்விரலாள் பாகன்னடி பவளத் தடவரையே போல்வானடி வெந்தார் சுடலைநீ றாடும்மடி வீரட்டங் காதல் விமலனடி. | 6.6.10 |
| 64 | செல்வப் புனற்கெடில வீரட்டமுஞ் சிற்றேம மும்பெருந்தண் குற்றாலமுந் தில்லைச்சிற் றம்பலமுந் தென்கூடலுந் தென்னானைக் காவுஞ் சிராப்பள்ளியும் நல்லூருந் தேவன் குடிமருகலும் நல்லவர்கள் தொழுதேத்து நாரையூருங் கல்லலகு நெடும்புருவக் கபாலமேந்திக் கட்டங்கத் தோடுறைவார் காப்புக்களே. | 6.7.1 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| 65 | தீர்த்தப் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருக்கோவல் வீரட்டம் வெண்ணெய்நல்லூர் ஆர்த்தருவி வீழ்சுனைநீர் அண்ணாமலை அறையணி நல்லூரும் அரநெறியும் ஏத்துமின்கள் நீரேத்த நின்றஈசன் இடைமரு தின்னம்பர் ஏகம்பமும் கார்த்தயங்கு சோலைக் கயிலாயமுங் கண்ணுதலான் தன்னுடைய காப்புக்களே. | 6.7.2 | 66 | சிறையார் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருப்பா திரிப்புலியூர் திருவாமாத்தூர் துறையார் வனமுனிக ளேத்தநின்ற சோற்றுத் துறைதுருத்தி நெய்த்தானமும் அறையார் புனலொழுகு காவிரிசூழ் ஐயாற் றமுதன் பழனம்நல்ல கறையார் பொழில்புடைசூழ் கானப்பேருங் கழுக்குன்றுந் தம்முடைய காப்புக்களே. | 6.7.3 | 67 | திரையார் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருவாரூர் தேவூர் திருநெல்லிக்கா உரையார் தொழநின்ற ஒற்றியூரும் ஓத்தூரும் மாற்பேறும் மாந்துறையும் வரையா ரருவிசூழ் மாநதியும் மாகாளங் கேதாரம் மாமேருவுங் கரையார் புனலொழுகு காவிரிசூழ் கடம்பந் துறையுறைவார் காப்புக்களே. | 6.7.4 | 68 | செழுநீர்ப் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திரிபுராந் தகந்தென்னார் தேவீச்சரங் கொழுநீர் புடைசுழிக்குங் கோட்டுக்காவுங் குடமூக்குங் கோகரணங் கோலக்காவும் பழிநீர்மை யில்லாப் பனங்காட்டூரும் பனையூர் பயற்றூர் பராய்த்துறையுங் கழுநீர் மதுவிரியுங் காளிங்கமுங் கணபதீச் சரத்தார்தங் காப்புக்களே. | 6.7.5 | 69 | தெய்வப் புனற்கெடில வீரட்டமுஞ் செழுந்தண் பிடவூருஞ் சென்றுநின்று பவ்வந் திரியும் பருப்பதமும் பறியலூர் வீரட்டம் பாவநாசம் மவ்வந் திரையும் மணிமுத்தமும் மறைக்காடும் வாய்மூர் வலஞ்சுழியுங் கவ்வை வரிவண்டு பண்ணேபாடுங் கழிப்பாலை தம்முடைய காப்புக்களே. | 6.7.6 | 70 | தெண்ணீர்ப் புனற்கெடில வீரட்டமுஞ் சிக்காலி வல்லந் திருவேட்டியும் உண்ணீரார் ஏடகமும் ஊறல்அம்பர் உறையூர் நறையூர் அரணநல்லூர் விண்ணார் விடையான் விளமர்வெண்ணி மீயச்சூர் வீழி மிழலைமிக்க கண்ணார் நுதலார் கரபுரமுங் காபாலி யாரவர்தங் காப்புக்களே. | 6.7.7 | 71 | தெள்ளும் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திண்டீச் சரமுந் திருப்புகலூர் எள்ளும் படையான் இடைத்தானமும் ஏயீச் சரமுநல் லேமங்கூடல் கொள்ளு மிலயத்தார் கோடிகாவுங் குரங்கணில் முட்டமுங் குறும்பலாவுங் கள்ளருந்தத் தெள்ளியா ருள்கியேத்துங் காரோணந் தம்முடைய காப்புக்களே. | 6.7.8 | 72 | சீரார் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருக்காட்டுப் பள்ளி திருவெண்காடும் பாரார் பரவுஞ்சீர்ப் பைஞ்ஞீலியும் பந்தணை நல்லூரும் பாசூர்நல்லம் நீரார் நிறைவயல்சூழ் நின்றியூரும் நெடுங்களமும் நெல்வெண்ணெய் நெல்வாயிலுங் காரார் கமழ்கொன்றைத் தாரார்க்கென்றுங் கடவூரில் வீரட்டங் காப்புக்களே. | 6.7.9 | 73 | சிந்தும் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருவாஞ் சியமுந் திருநள்ளாறும் அந்தண் பொழில்புடைசூழ் அயோகந்தியும் ஆக்கூரு மாவூரு மான்பட்டியும் எந்தம் பெருமாற் கிடமாவது இடைச்சுரமும் எந்தை தலைச்சங்காடுங் கந்தங் கமழுங் கரவீரமுங் கடம்பூர்க் கரக்கோயில் காப்புக்களே. | 6.7.10 | 74 | தேனார் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருச்செம்பொன் பள்ளிதிருப் பூவணமும் வானோர் வணங்கும் மணஞ்சேரியும் மதிலுஞ்சை மாகாளம் வாரணாசி ஏனோர்க ளேத்தும் வெகுளீச்சரம் இலங்கார் பருப்பதத்தோ டேணார்சோலைக் கானார் மயிலார் கருமாரியுங் கறைமிடற்றார் தம்முடைய காப்புக்களே. | 6.7.11 | 75 | திருநீர்ப் புனற்கெடில வீரட்டமுந் திருவளப்பூர் தெற்கேறு சித்தவடம் வருநீர் வளம்பெருகு மானிருபமும் மயிலாப்பில் மன்னினார் மன்னியேத்தும் பெருநீர் வளர்சடையான் பேணிநின்ற பிரமபுரஞ் சுழியல் பெண்ணாகடங் கருநீல வண்டரற்றுங் காளத்தியுங் கயிலாயந் தம்முடைய காப்புக்களே. | 6.7.12 |
| 76 | விற்றூணொன் றில்லாத நல்கூர்ந் தான்காண் வியன்கச்சிக் கம்பன்காண் பிச்சை யல்லால் மற்றூணொன் றில்லாத மாசது ரன்காண் மயானத்து மைந்தன்காண் மாசொன் றில்லாப் பொற்றூண்காண் மாமணிநற் குன்றொப் பான்காண் பொய்யாது பொழிலேழுந் தாங்கி நின்ற கற்றூண்காண் காளத்தி காணப் பட்ட கணநாதன் காணவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 77 | இடிப்பான்காண் என்வினையை ஏகம் பன்காண் எலும்பா பரணன்காண் எல்லாம் முன்னே முடிப்பான்காண் மூவுலகு மாயி னான்காண் முறைமையால் ஐம்புரியும் வழுவா வண்ணம் படித்தான் தலையறுத்த பாசு பதன்காண் பராய்த்துறையான் பழனம்பைஞ் ஞீலி யான்காண் கடித்தார் கமழ்கொன்றைக் கண்ணி யான்காண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.2 | 78 | நாரணன்காண் நான்முகன்காண் நால்வே தன்காண் ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாவா யன்ன பூரணன்காண் புண்ணியன்காண் புராணன் றான்காண் புரிசடைமேற் புனலேற்ற புனிதன் றான்காண் சாரணன்காண் சந்திரன்காண் கதிரோன் றான்காண் தன்மைக்கண் தானேகாண் தக்கோர்க் கெல்லாங் காரணன்காண் காளத்தி காணப் பட்ட கணநாதன் காணவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.3 | 79 | செற்றான்காண் என்வினையைத் தீயா டிகாண் திருவொற்றி யூரான்காண் சிந்தை செய்வார்க் குற்றான்காண் ஏகம்பம் மேவி னான்காண் உமையாள்நற் கொழுநன்காண் இமையோ ரேத்துஞ் சொற்றான்காண் சோற்றுத் துறையு ளான்காண் சுறாவேந்தன் ஏவலத்தை நீறா நோக்கக் கற்றான்காண் காளத்தி காணப் பட்ட கணநாதன் காணவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.4 | 80 | மனத்தகத்தான் தலைமேலான் வாக்கி னுள்ளான் வாயாரத் தன்னடியே பாடுந் தொண்டர் இனத்தகத்தான் இமையவர்தஞ் சிரத்தின் மேலான் ஏழண்டத் தப்பாலான் இப்பாற் செம்பொன் புனத்தகத்தான் நறுங்கொன்றைப் போதி னுள்ளான் பொருப்பிடையான் நெருப்பிடையான் காற்றி னுள்ளான் கனத்தகத்தான் கயிலாயத் துச்சி யுள்ளான் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.5 | 81 | எல்லாம்முன் தோன்றாமே தோன்றி னான்காண் ஏகம்ப மேயான்காண் இமையோ ரேத்தப் பொல்லாப் புலனைந்தும் போக்கி னான்காண் புரிசடைமேற் பாய்கங்கை பூரித் தான்காண் நல்லவிடை மேற்கொண்டு நாகம் பூண்டு நளிர்சிரமொன் றேந்தியோர் நாணா யற்ற கல்லாடை மேற்கொண்ட காபா லிகாண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.6 | 82 | கரியுருவு கண்டத்தெங் கண்ணு ளான்காண் கண்டன்காண் வண்டுண்ட கொன்றை யான்காண் எரிபவள வண்ணன்காண் ஏகம் பன்காண் எண்டிசையுந் தானாய குணத்தி னான்காண் திரிபுரங்கள் தீயிட்ட தீயா டிகாண் தீவினைகள் தீர்த்திடுமென் சிந்தை யான்காண் கரியுரிவை போர்த்துகந்த காபா லிகாண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.7 | 83 | இல்லாடிச் சில்பலிசென் றேற்கின் றான்காண் இமையவர்கள் தொழுதிறைஞ்ச இருக்கின் றான்காண் வில்லாடி வேடனா யோடி னான்காண் வெண்ணூ லுஞ்சேர்ந்த அகலத் தான்காண் மல்லாடு திரள்தோள்மேல் மழுவா ளன்காண் மலைமகள்தன் மணாளன்காண் மகிழ்ந்து முன்னாள் கல்லாலின் கீழிருந்த காபா லிகான் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.8 | 84 | தேனப்பூ வண்டுண்ட கொன்றை யான்காண் திருவேகம் பத்தான்காண் தேனார்ந் துக்க ஞானப்பூங் கோதையாள் பாகத் தான்காண் நம்பன்காண் ஞானத் தொளியா னான்காண் வானப்பே ரூரு மறிய வோடி மட்டித்து நின்றான்காண் வண்டார் சோலைக் கானப்பே ரூரான்காண் கறைக்கண் டன்காண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.9 | 85 | இறையவன்காண் ஏழுலகு மாயி னான்காண் ஏழ்கடலுஞ் சூழ்மலையு மாயி னான்காண் குறையுடையார் குற்றேவல் கொள்வான் றான்காண் குடமூக்கிற் கீழ்க்கோட்டம் மேவி னான்காண் மறையுடைய வானோர் பெருமான் றான்காண் மறைக்காட் டுறையும் மணிகண் டன்காண் கறையுடைய கண்டத்தெங் காபா லிகாண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.10 | 86 | உண்ணா வருநஞ்ச முண்டான் றான்காண் ஊழித்தீ யன்னான்காண் உகப்பார் காணப் பண்ணாரப் பல்லியம் பாடி னான்காண் பயின்றநால் வேதத்தின் பண்பி னான்காண் அண்ணா மலையான்காண் அடியா ரீட்டம் அடியிணைகள் தொழுதேத்த அருளு வான்காண் கண்ணாரக் காண்பார்க்கோர் காட்சி யான்காண் காளத்தி யானவனென் கண்ணு ளானே. | 6.8.11 |
| 87 | வண்ணங்கள் தாம்பாடி வந்து நின்று வலிசெய்து வளைகவர்ந்தார் வகையால் நம்மைக் கண்ணம்பால் நின்றெய்து கனலப் பேசிக் கடியதோர் விடையேறிக் காபா லியார் சுண்ணங்கள் தாங்கொண்டு துதையப் பூசித் தோலுடுத்து நூல்பூண்டு தோன்றத் தோன்ற அண்ணலார் போகின்றார் வந்து காணீர் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 88 | வெந்தார்வெண் பொடிப்பூசி வெள்ளை மாலை விரிசடைமேற் றாஞ்சூடி வீணை யேந்திக் கந்தாரந் தாமுரலாப் போகா நிற்கக் கறைசேர் மணிமிடாற்றீ ரூரே தென்றேன் நொந்தார்போல் வந்தென தில்லே புக்கு நுடங்கே ரிடைமடவாய் நம்மூர் கேட்கில் அந்தா மரைமலர்மேல் அளிவண் டியாழ்செய் ஆமாத்தூர் என்றடிகள் போயி னாரே. | 6.9.2 | 89 | கட்டங்கந் தாமொன்று கையி லேந்திக் கடிய விடையேறிக் காபா லியார் இட்டங்கள் தாம்பேசி இல்லே புக்கு இடும்பலியும் இடக்கொள்ளார் போவா ரல்லர் பட்டிமையும் படிறுமே பேசா நின்றார் பார்ப்பாரைப் பரிசழிப்பார் போல்கின் றார்தாம் அட்டிய சில்பலியுங் கொள்ளார் விள்ளார் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.3 | 90 | பசைந்தபல பூதத்தர் பாட லாடல் படநாகக் கச்சையர் பிச்சைக் கென்றங் கிசைந்ததோ ரியல்பினர் எரியின் மேனி இமையாமுக் கண்ணினர் நால்வே தத்தர் பிசைந்ததிரு நீற்றினர் பெண்ணோர் பாகம் பிரிவறியாப் பிஞ்ஞகனார் தெண்ணீர்க் கங்கை அசைந்த திருமுடியர் அங்கைத் தீயர் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.4 | 91 | உருளுடைய தேர்புரவி யோடும் யானை ஒன்றாலுங் குறைவில்லை ஊர்தி வெள்ளே றிருளுடைய கண்டத்தர் செந்தீ வண்ணர் இமையவர்கள் தொழுதேத்தும் இறைவ னார்தாம் பொருளுடைய ரல்லர் இலரு மல்லர் புலித்தோ லுடையாகப் பூதஞ் சூழ அருளுடைய அங்கோதை மாலை மார்பர் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.5 | 92 | வீறுடைய ஏறேறி நீறு பூசி வெண்தோடு பெய்திடங்கை வீணை யேந்திக் கூறுடைய மடவாளோர் பாகங் கொண்டு குழையாடக் கொடுகொட்டி கொட்டா வந்து பாறுடைய படுதலையோர் கையி லேந்திப் பலிகொள்வா ரல்லர் படிறே பேசி ஆறுடைய சடைமுடியெம் மடிகள் போலும் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.6 | 93 | கையோர் கபாலத்தர் மானின் றோலர் கருத்துடையர் நிருத்தராய்க் காண்பார் முன்னே செய்ய திருமேனி வெண்ணீ றாடித் திகழ்புன் சடைமுடிமேல் திங்கள் சூடி மெய்யொரு பாகத் துமையை வைத்து மேவார் திரிபுரங்கள் வேவச் செய்து ஐயனார் போகின்றார் வந்து காணீர் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.7 | 94 | ஒன்றாலுங் குறைவில்லை ஊர்தி வெள்ளே றொற்றியூர் உம்மூரே உணரக் கூறீர் நின்றுதான் என்செய்வீர் போவீ ராகில் நெற்றிமேற் கண்காட்டி நிறையுங் கொண்டீர் என்றுந்தான் இவ்வகையே இடர்செய் கின்றீர் இருக்குமூர் இனியறிந்தோம் ஏகம் பமோ அன்றித்தான் போகின்றீர் அடிக ளெம்மோ டழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.8 | 95 | கல்லலகு தாங்கொண்டு காளத் தியார் கடியவிடை யேறிக் காணக் காண இல்லமே தாம்புகுதா இடுமின் பிச்சை என்றாருக் கெதிரெழுந்தேன் எங்குங் காணேன் சொல்லாதே போகின்றீர் உம்மூ ரேது துருத்தி பழனமோ நெய்த்தானமோ அல்லலே செய்தடிகள் போகின் றார்தாம் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.9 | 96 | மழுங்கலா நீறாடும் மார்பர் போலும் மணிமிழலை மேய மணாளர் போலுங் கொழுங்குவளைக் கோதைக் கிறைவர் போலுங் கொடுகொட்டி தாள முடையார் போலுஞ் செழுங்கயி லாயத்தெஞ் செல்வர் போலுந் தென்னதிகை வீரட்டஞ் சேர்ந்தார் போலும் அழுங்கினார் ஐயுறவு தீர்ப்பார் போலும் அழகியரே ஆமாத்தூர் ஐய னாரே. | 6.9.10 |
| 97 | நோதங்க மில்லாதார் நாகம் பூண்டார் நூல்பூண்டார் நூல்மேலோ ராமை பூண்டார் பேய்தங்கு நீள்காட்டில் நட்ட மாடிப் பிறைசூடுஞ் சடைமேலோர் புனலுஞ் சூடி ஆதங்கு பைங்குழலாள் பாகங் கொண்டார் அனல்கொண்டார் அந்திவாய் வண்ணங் கொண்டார் பாதங்க நீறேற்றார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 98 | காடலாற் கருதாதார் கடல்நஞ் சுண்டார் களிற்றுரிவை மெய்போர்த்தார் கலன தாக ஓடலாற் கருதாதார் ஒற்றி யூரார் உறுபிணியுஞ் செறுபகையு மொற்றைக் கண்ணாற் பீடுலாந் தனைசெய்வார் பிடவ மொந்தை குடமுழவங் கொடுகொட்டி குழலு மோங்கப் பாடலா ராடலார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.2 | 99 | பூதப் படையுடையார் பொங்கு நூலார் புலித்தோ லுடையினார் போரேற் றினார் வேதத் தொழிலார் விரும்ப நின்றார் விரிசடைமேல் வெண்திங்கட் கண்ணி சூடி ஓதத் தொலிகடல்வாய் நஞ்ச முண்டார் உம்பரோ டம்பொன் னுலக மாண்டு பாதத் தொடுகழலார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.3 | 100 | நீருலாஞ் சடைமுடிமேல் திங்க ளேற்றார் நெருப்பேற்றார் அங்கையில் நிறையு மேற்றார் ஊரெலாம் பலியேற்றார் அரவ மேற்றார் ஒலிகடல் வாய்நஞ்சம் மிடற்றி லேற்றார் வாருலா முலைமடவாள் பாக மேற்றார் மழுவேற்றார் மான்மறியோர் கையி லேற்றார் பாருலாம் புகழேற்றார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.4 | 101 | தொண்டர் தொழுதேத்துஞ் சோதி யேற்றார் துளங்கா மணிமுடியார் தூய நீற்றார் இண்டைச் சடைமுடியார் ஈமஞ் சூழ்ந்த இடுபிணக்காட் டாடலா ரேமந் தோறும் அண்டத்துக் கப்புறத்தார் ஆதி யானார் அருக்கனா யாரழலாய் அடியார் மேலைப் பண்டை வினையறுப்பார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.5 | 102 | கடமன்னு களியானை யுரிவை போர்த்தார் கானப்பேர் காதலார் காதல் செய்து மடமன்னு மடியார்தம் மனத்தி னுள்ளார் மானுரிதோள் மிசைத்தோளார் மங்கை காண நடமன்னி யாடுவார் நாகம் பூண்டார் நான்மறையோ டாறங்கம் நவின்ற நாவார் படமன்னு திருமுடியார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.6 | 103 | முற்றா மதிச்சடையார் மூவ ரானார் மூவுலகு மேத்தும் முதல்வ ரானார் கற்றார் பரவுங் கழலார் திங்கள் கங்கையாள் காதலார் காம்பேய் தோளி பற்றாகும் பாகத்தார் பால்வெண் ணீற்றார் பான்மையா லூழி உலக மானார் பற்றார் மதிலெரித்தார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.7 | 104 | கண்ணமரும் நெற்றியார் காட்டார் நாட்டார் கனமழுவாட் கொண்டதோர் கையார் சென்னிப் பெண்ணமருஞ் சடைமுடியார் பேரொன் றில்லார் பிறப்பிலார் இறப்பிலார் பிணியொன் றில்லார் மண்ணவரும் வானவரும் மற்றை யோரும் மறையவரும் வந்தெதிரே வணங்கி யேத்தப் பண்ணமரும் பாடலார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.8 | 105 | ஏறேறி யேழுலகு மேத்த நின்றார் இமையவர்கள் எப்பொழுது மிறைஞ்ச நின்றார் நீறேறு மேனியார் நீல முண்டார் நெருப்புண்டார் அங்கை யனலு முண்டார் ஆறேறு சென்னியார் ஆனஞ் சாடி அனலுமிழும் ஐவா யரவு மார்த்தார் பாறேறு வெண்டலையார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.9 | 106 | கல்லூர் கடிமதில்கள் மூன்று மெய்தார் காரோணங் காதலார் காதல் செய்து நல்லூரார் ஞானத்தார் ஞான மானார் நான்மறையோ டாறங்கம் நவின்ற நாவார் மல்லூர் மணிமலையின் மேலி ருந்து வாளரக்கர் கோன்றலையை மாளச் செற்றுப் பல்லூர் பலிதிரிவார் பைங்க ணேற்றார் பலியேற்றார் பந்தணை நல்லூ ராரே. | 6.10.10 |
| 107 | பிறவாதே தோன்றிய பெம்மான் றன்னைப் பேணாதார் அவர்தம்மைப் பேணா தானைத் துறவாதே கட்டறுத்த சோதி யானைத் தூநெறிக்குந் தூநெறியாய் நின்றான் றன்னைத் திறமாய எத்திசையுந் தானே யாகித் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நிறமா மொளியானை நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 108 | பின்றானும் முன்றானு மானான் றன்னைப் பித்தர்க்குப் பித்தனாய் நின்றான் றன்னை நன்றாங் கறிந்தவர்க்குந் தானே யாகி நல்வினையுந் தீவினையு மானான் றன்னைச் சென்றோங்கி விண்ணளவுந் தீயா னானைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நின்றாய நீடூர் நிலாவி னானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.2 | 109 | இல்லானை எவ்விடத்தும் உள்ளான் றன்னை இனியநினை யாதார்க் கின்னா தானை வல்லானை வல்லடைந்தார்க் கருளும் வண்ணம் மாட்டாதார்க் கெத்திறத்தும் மாட்டா தானைச் செல்லாத செந்நெறிக்கே செல்விப் பானைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நெல்லால் விளைகழனி நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.3 | 110 | கலைஞானங் கல்லாமே கற்பித் தானைக் கடுநரகஞ் சாராமே காப்பான் றன்னைப் பலவாய வேடங்கள் தானே யாகிப் பணிவார்கட் கங்கங்கே பற்றா னானைச் சிலையாற் புரமெரித்த தீயா டியைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நிலையார் மணிமாட நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.4 | 111 | நோக்காதே எவ்வளவும் நோக்கி னானை நுணுகாதே யாதொன்றும் நுணுகி னானை ஆக்காதே யாதொன்று மாக்கி னானை அணுகாதா ரவர்தம்மை அணுகா தானைத் தேக்காதே தெண்கடல்நஞ் சுண்டான் றன்னைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நீக்காத பேரொளிசேர் நீடு ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.5 | 112 | பூணலாப் பூணானைப் பூசாச் சாந்த முடையானை முடைநாறும் புன்க லத்தில் ஊணலா வூணானை யொருவர் காணா உத்தமனை யொளிதிகழும் மேனி யானைச் சேணுலாஞ் செழும்பவளக் குன்றொப் பானைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நீணுலா மலர்க்கழனி நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.6 | 113 | உரையார் பொருளுக் குலப்பி லானை ஒழியாமே எவ்வுயிரு மானான் றன்னைப் புரையாய்க் கனமாயாழ்ந் தாழா தானைப் புதியனவு மாய்மிகவும் பழையான் றன்னைத் திரையார் புனல்சேர் மகுடத் தானைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நிரையார் மணிமாட நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.7 | 114 | கூரரவத் தணையானுங் குளிர்தண் பொய்கை மலரவனுங் கூடிச்சென் றறிய மாட்டார் ஆரொருவ ரவர்தன்மை யறிவார் தேவர் அறிவோமென் பார்க்கெல்லா மறிய லாகாச் சீரரவக் கழலானை நிழலார் சோலைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நீரரவத் தண்கழனி நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.8 | 115 | கையெலாம் நெய்பாயக் கழுத்தே கிட்டக் கால்நிமிர்த்து நின்றுண்ணுங் கையர் சொன்ன பொய்யெலாம் மெய்யென்று கருதிப் புக்குப் புள்ளுவரா லகப்படா துய்யப் போந்தேன் செய்யெலாஞ் செழுங்கமலப் பழன வேலித் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நெய்தல்வாய்ப் புனற்படப்பை நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.9 | 116 | இகழுமா றெங்ஙனே ஏழை நெஞ்சே இகழாது பரந்தொன்றாய் நின்றான் றன்னை நகழமால் வரைக்கீழிட் டரக்கர் கோனை நலனழித்து நன்கருளிச் செய்தான் றன்னைத் திகழுமா மதகரியி னுரிபோர்த் தானைத் திருப்புன்கூர் மேவிய சிவலோ கனை நிகழுமா வல்லானை நீடூ ரானை நீதனே னென்னேநான் நினையா வாறே. | 6.11.10 |
| 117 | ஊனுடுத்தி யொன்பது வாசல் வைத்து ஒள்ளெலும்பு தூணா வுரோம மேய்ந்து தாமெடுத்த கூரை தவிரப் போவார் தயக்கம் பலபடைத்தார் தாம ரையினார் கானெடுத்து மாமயில்க ளாலுஞ் சோலைக் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் வானிடத்தை யூடறுத்து வல்லைச் செல்லும் வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 118 | முறையார்ந்த மும்மதிலும் பொடியாச் செற்று முன்னுமாய்ப் பின்னுமாய் முக்க ணெந்தை பிறையார்ந்த சடைமுடிமேற் பாம்பு கங்கை பிணக்கந்தீர்த் துடன்வைத்தார் பெரிய நஞ்சுக் கறையார்ந்த மிடற்றடங்கக் கண்ட எந்தை கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் மறையார்ந்த வாய்மொழியான் மாய யாக்கை வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.2 | 119 | நெளிவுண்டாக் கருதாதே நிமலன் றன்னை நினைமின்கள் நித்தலும்நே ரிழையா ளாய ஒளிவண்டார் கருங்குழலி யுமையாள் தன்னை ஒருபாகத் தமர்ந்தடியா ருள்கி யேத்தக் களிவண்டார் கரும்பொழில்சூழ் கண்டல் வேலிக் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் வளியுண்டார் மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.3 | 120 | பொடிநாறு மேனியர் பூதிப் பையர் புலித்தோலர் பொங்கரவர் பூண நூலர் அடிநாறு கமலத்தர் ஆரூ ராதி ஆனஞ்சு மாடுமா திரையி னார்தாங் கடிநாறு பூஞ்சோலை கமழ்ந்து நாறுங் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் மடிநாறு மேனியிம் மாயம் நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.4 | 121 | விண்ணானாய் விண்ணவர்கள் விரும்பி வந்து வேதத்தாய் கீதத்தாய் விரவி யெங்கும் எண்ணானாய் எழுத்தானாய் கடலே ழானாய் இறையானாய் எம்மிறையே யென்று நிற்குங் கண்ணானாய் காரானாய் பாரு மானாய் கழிப்பாலை யுள்ளுறையுங் கபாலப் பனார் மண்ணானாய் மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.5 | 122 | விண்ணப்ப விச்சா தரர்க ளேத்த விரிகதிரோன் எரிசுடரான் விண்ணு மாகிப் பண்ணப்பன் பத்தர் மனத்து ளேயும் பசுபதி பாசுபதன் தேச மூர்த்தி கண்ணப்பன் கண்ணப்பக் கண்டு கந்தார் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் வண்ணப் பிணிமாய யாக்கை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.6 | 123 | பிணம்புல்கு பீறற் குரம்பை மெய்யாப் பேதப் படுகின்ற பேதை மீர்காள் இணம்புல்கு சூலத்தர் நீல கண்டர் எண்டோ ளர் எண்ணிறைந்த குணத்தி னாலே கணம்புல்லன் கருத்துகந்தார் காஞ்சி யுள்ளார் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் மணம்புல்கு மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.7 | 124 | இயல்பாய ஈசனை எந்தை தந்தை என்சிந்தை மேவி யுறைகின் றானை முயல்வானை மூர்த்தியைத் தீர்த்த மான தியம்பகன் திரிசூலத் தன்ன கையன் கயல்பாயுங் கண்டல்சூழ் வுண்ட வேலிக் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் மயலாய மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.8 | 125 | செற்றதோர் மனமொழிந்து சிந்தை செய்து சிவமூர்த்தி யென்றெழுவார் சிந்தை யுள்ளால் உற்றதோர் நோய்களைந்திவ் வுலக மெல்லாங் காட்டுவான் உத்தமன்றா னோதா தெல்லாங் கற்றதோர் நூலினன் களிறு செற்றான் கழிப்பாலை மேய கபாலப் பனார் மற்றிதோர் மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.9 | 126 | பொருதலங்கல் நீண்முடியான் போர ரக்கன் புட்பகந்தான் பொருப்பின்மீ தோடா தாக இருநிலங்கள் நடுக்கெய்த எடுத்தி டுதலும் ஏந்திழையாள் தான்வெருவ இறைவன் நோக்கிக் கரதலங்கள் கதிர்முடியா றஞ்சி னோடு கால்விரலா லூன்று கழிப்பா லையார் வருதலங்க மாயக் குரம்பை நீங்க வழிவைத்தார்க் கவ்வழியே போது நாமே. | 6.12.10 |
| 127 | கொடிமாட நீடெருவு கூடல் கோட்டூர் கொடுங்கோளூர் தண்வளவி கண்டி யூரும் நடமாடு நன்மருகல் வைகி நாளும் நலமாகு மொற்றியூ ரொற்றி யாகப் படுமாலை வண்டறையும் பழனம் பாசூர் பழையாறும் பாற்குளமுங் கைவிட் டிந்நாள் பொடியேறு மேனியராய்ப் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 128 | முற்றொருவர் போல முழுநீ றாடி முளைத்திங்கள் சூடிமுந் நூலும் பூண்டு ஒற்றொருவர் போல வுறங்கு வேன்கை ஒளிவளையை யொன்றொன்றா எண்ணு கின்றார் மற்றொருவ ரில்லைத் துணை யெனக்கு மால்கொண்டாற் போல மயங்கு வேற்குப் புற்றரவக் கச்சார்த்துப் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.2 | 129 | ஆகாத நஞ்சுண்ட அந்தி வண்ணர் ஐந்தலைய மாசுணங்கொண் டம்பொற் றோள்மேல் ஏகாச மாவிட்டோ டொன்றேந் திவந் திடுதிருவே பலியென்றார்க் கில்லே புக்கேன் பாகேதுங் கொள்ளார் பலியுங் கொள்ளார் பாவியேன் கண்ணுள்ளே பற்றி நோக்கிப் போகாத வேடத்தர் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.3 | 130 | பன்மலிந்த வெண்டலை கையி லேந்திப் பனிமுகில் போல்மேனிப் பவந்த நாதர் நென்மலிந்த நெய்த்தானஞ் சோற்றுத் துறை நியமந் துருத்தியும் நீடூர் பாச்சில் கன்மலிந் தோங்கு கழுநீர்க் குன்றங் கடனாகைக் காரோணங் கைவிட் டிந்நாள் பொன்மலிந்த கோதையருந் தாமு மெல்லாம் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.4 | 131 | செத்தவர்தந் தலைமாலை கையி லேந்திச் சிரமாலை சூடிச் சிவந்த மேனி மத்தகத்த யானை யுரிவை மூடி மடவா ளவளோடு மானொன் றேந்தி அத்தவத்த தேவர் அறுப தின்மர் ஆறுநூ றாயிரவர்க் காடல் காட்டிப் புத்தகங் கைக்கொண்டு புலித்தோல் வீக்கிப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.5 | 132 | நஞ்சடைந்த கண்டத்தர் வெண்ணீ றாடி நல்ல புலியதள்மேல் நாகங் கட்டிப் பஞ்சடைந்த மெல்விரலாள் பாக மாகப் பராய்த்துறை யேனென்றோர் பவள வண்ணர் துஞ்சிடையே வந்து துடியுங் கொட்டத் துண்ணென் றெழுந்திருந்தேன் சொல்ல மாட்டேன் புன்சடையின் மேலோர் புனலுஞ் சூடிப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.6 | 133 | மறியிலங்கு கையர் மழுவொன் றேந்தி மறைக்காட்டே னென்றோர் மழலை பேசிச் செறியிலங்கு திண்டோ ள்மேல் நீறு கொண்டு திருமுண்ட மாவிட்ட திலக நெற்றி நெறியிலங்கு கூந்தலார் பின்பின் சென்று நெடுங்கண் பனிசோர நின்று நோக்கிப் பொறியிலங்கு பாம்பார்த்துப் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.7 | 134 | நில்லாதே பல்லூரும் பலிகள் வேண்டி நிரைவளையார் பலிபெய்ய நிறையுங் கொண்டு கொல்லேறுங் கொக்கரையுங் கொடுகொட் டியுங் குடமூக்கி லங்கொழியக் குளிர்தண் பொய்கை நல்லாலை நல்லூரே தவிரே னென்று நறையூரிற் றாமுந் தவிர்வார் போலப் பொல்லாத வேடத்தர் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.8 | 135 | விரையேறு நீறணிந்தோ ராமை பூண்டு வெண்தோடு பெய்திடங்கை வீணை யேந்தித் திரையேறு சென்னிமேல் திங்கள் தன்னைத் திசைவிளங்க வைத்துகந்த செந்தீ வண்ணர் அரையேறு மேகலையாள் பாக மாக ஆரிடத்தி லாட லமர்ந்த ஐயன் புரையேறு தாமேறிப் பூதஞ் சூழப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.9 | 136 | கோவாய இந்திரனுள் ளிட்டா ராகக் குமரனும் விக்கின விநாய கனும் பூவாய பீடத்து மேல யனும் பூமி யளந்தானும் போற்றி சைப்பப் பாவாய இன்னிசைகள் பாடி யாடிப் பாரிடமுந் தாமும் பரந்து பற்றிப் பூவார்ந்த கொன்றை பொறிவண் டார்க்கப் புறம்பயம்நம் மூரென்று போயி னாரே. | 6.13.10 |
| 137 | நினைந்துருகும் அடியாரை நைய வைத்தார் நில்லாமே தீவினைகள் நீங்க வைத்தார் சினந்திருகு களிற்றுரிவைப் போர்வை வைத்தார் செழுமதியின் தளிர்வைத்தார் சிறந்து வானோர் இனந்துருவி மணிமகுடத் தேறத் துற்ற இனமலர்கள் போதவிழ்ந்து மதுவாய்ப் பில்கி நனைந்தனைய திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 138 | பொன்னலத்த நறுங்கொன்றை சடைமேல் வைத்தார் புலியுரியின் அதள்வைத்தார் புனலும் வைத்தார் மன்னலத்த திரள்தோள்மேல் மழுவாள் வைத்தார் வார்காதிற் குழைவைத்தார் மதியும் வைத்தார் மின்னலத்த நுண்ணிடையாள் பாகம் வைத்தார் வேழத்தி னுரிவைத்தார் வெண்ணூல் வைத்தார் நன்னலத்த திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.2 | 139 | தோடேறும் மலர்க்கொன்றை சடைமேல் வைத்தார் துன்னெருக்கின் வடம்வைத்தார் துவலை சிந்தப் பாடேறு படுதிரைக ளெறிய வைத்தார் பனிமத்த மலர்வைத்தார் பாம்பும் வைத்தார் சேடேறு திருநுதன்மேல் நாட்டம் வைத்தார் சிலைவைத்தார் மலைபெற்ற மகளை வைத்தார் நாடேறு திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.3 | 140 | வில்லருளி வருபுருவத் தொருத்தி பாகம் பொருத்தாகி விரிசடைமே லருவி வைத்தார் கல்லருளி வரிசிலையா வைத்தார் ஊராக் கயிலாய மலைவைத்தார் கடவூர் வைத்தார் சொல்லருளி யறநால்வர்க் கறிய வைத்தார் சுடுசுடலைப் பொடிவைத்தார் துறவி வைத்தார் நல்லருளாற் றிருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.4 | 141 | விண்ணிரியுந் திரிபுரங்க ளெரிய வைத்தார் வினைதொழுவார்க் கறவைத்தார் துறவி வைத்தார் கண்ணெரியாற் காமனையும் பொடியா வைத்தார் கடிக்கமல மலர்வைத்தார் கயிலை வைத்தார் திண்ணெரியுந் தண்புனலு முடனே வைத்தார் திசைதொழுது மிசையமரர் திகழ்ந்து வாழ்த்தி நண்ணரிய திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.5 | 142 | உற்றுலவு பிணியுலகத் தெழுமை வைத்தார் உயிர்வைத்தார் உயிர்செல்லுங் கதிகள் வைத்தார் மற்றமரர் கணம்வைத்தார் அமரர் காணா மறைவைத்தார் குறைமதியம் வளர வைத்தார் செற்றமலி யார்வமொடு காம லோபஞ் சிறவாத நெறிவைத்தார் துறவி வைத்தார் நற்றவர்சேர் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.6 | 143 | மாறுமலைந் தாரரண மெரிய வைத்தார் மணிமுடிமே லரவைத்தா ரணிகொள் மேனி நீறுமலிந் தெரியாடல் நிலவ வைத்தார் நெற்றிமேற் கண்வைத்தார் நிலையம் வைத்தார் ஆறுமலைந் தறுதிரைக ளெறிய வைத்தார் ஆர்வத்தா லடியமரர் பரவ வைத்தார் நாறுமலர்த் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.7 | 144 | குலங்கள்மிகும் அலைகடல்கள் ஞாலம் வைத்தார் குருமணிசே ரரவைத்தார் கோலம் வைத்தார் உலங்கிளரும் அரவத்தின் உச்சி வைத்தார் உண்டருளி விடம்வைத்தார் எண்டோ ள் வைத்தார் நிலங்கிளரும் புனல்கனலுள் அனிலம் வைத்தார் நிமிர்விசும்பின் மிசைவைத்தார் நினைந்தா ரிந்நாள் நலங்கிளருந் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.8 | 145 | சென்றுருளுங் கதிரிரண்டும் விசும்பில் வைத்தார் திசைபத்தும் இருநிலத்தில் திருந்த வைத்தார் நின்றருளி யடியமரர் வணங்க வைத்தார் நிறைதவமும் மறைபொருளும் நிலவ வைத்தார் கொன்றருளிக் கொடுங்கூற்றம் நடுங்கி யோடக் குரைகழற்சே வடிவைத்தார் விடையும் வைத்தார் நன்றருளுந் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.9 | 146 | பாம்புரிஞ்சி மதிகிடந்து திரைக ளேங்கப் பனிக்கொன்றை சடைவைத்தார் பணிசெய் வானோர் ஆம்பரிசு தமக்கெல்லாம் அருளும் வைத்தார் அடுசுடலைப் பொடிவைத்தார் அழகும் வைத்தார் ஓம்பரிய வல்வினைநோய் தீர வைத்தார் உமையையொரு பால்வைத்தார் உகந்து வானோர் நாம்பரவுந் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.10 | 147 | குலங்கிளரும் வருதிரைக ளேழும் வைத்தார் குருமணிசேர் மலைவைத்தார் மலையைக் கையால் உலங்கிளர எடுத்தவன்றோள் முடியும் நோவ ஒருவிரலா லுறவைத்தார் இறைவா வென்று புலம்புதலும் அருளொடுபோர் வாளும் வைத்தார் புகழ்வைத்தார் புரிந்தாளாக் கொள்ள வைத்தார் நலங்கிளருந் திருவடியென் றலைமேல் வைத்தார் நல்லூரெம் பெருமானார் நல்ல வாறே. | 6.14.11 |
| 148 | குருகாம் வயிரமாங் கூறு நாளாங் கொள்ளுங் கிழமையாங் கோளே தானாம் பருகா அமுதமாம் பாலின் நெய்யாம் பழத்தின் இரதமாம் பாட்டிற் பண்ணாம் ஒருகா லுமையாளோர் பாக னுமாம் உள்நின்ற நாவிற் குரையா டியாங் கருவா யுலகுக்கு முன்னே தோன்றுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 149 | வித்தாம் முளையாகும் வேரே தானாம் வேண்டு முருவமாம் விரும்பி நின்ற பத்தா மடியார்க்கோர் பாங்க னுமாம் பால்நிறமு மாம்பரஞ் சோதி தானாந் தொத்தா மமரர்கணஞ் சூழ்ந்து போற்றத் தோன்றாதென் னுள்ளத்தி னுள்ளே நின்ற கத்தாம் அடியேற்குக் காணா காட்டுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.2 | 150 | பூத்தானாம் பூவின் நிறத்தா னுமாம் பூக்குளால் வாசமாய் மன்னி நின்ற கோத்தானாங் கோல்வளையாள் கூற னாகுங் கொண்ட சமயத்தார் தேவ னாகி ஏத்தாதார்க் கென்று மிடரே துன்பம் ஈவானா மென்னெஞ்சத் துள்ளே நின்று காத்தானாங் காலன் அடையா வண்ணங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.3 | 151 | இரவனாம் எல்லி நடமா டியாம் எண்டிசைக்குந் தேவனாம் என்னு ளானாம் அரவனாம் அல்லல் அறுப்பா னுமாம் ஆகாச மூர்த்தியாம் ஆனே றேறுங் குரவனாங் கூற்றை யுதைத்தான் றானாங் கூறாத வஞ்சக் குயலர்க் கென்றுங் கரவனாங் காட்சிக் கெளியா னுமாங் கண்ணாங் கருவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.4 | 152 | படைத்தானாம் பாரை யிடந்தா னாகும் பரிசொன் றறியாமை நின்றான் றானாம் உடைத்தானாம் ஒன்னார் புரங்கள் மூன்றும் ஒள்ளழலால் மூட்டி யொருக்கி நின்று அடைத்தானாஞ் சூலம் மழுவோர் நாகம் அசைத்தானாம் ஆனேறொன் றூர்ந்தா னாகுங் கடைத்தானாங் கள்ள மறிவார் நெஞ்சிற் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.5 | 153 | மூலனாம் மூர்த்தியாம் முன்னே தானாம் மூவாத மேனிமுக் கண்ணி னானாஞ் சீலனாஞ் சேர்ந்தா ரிடர்கள் தீர்க்குஞ் செல்வனாஞ் செஞ்சுடர்க்கோர் சோதி தானாம் மாலனாம் மங்கையோர் பங்க னாகும் மன்றாடி யாம்வானோர் தங்கட் கெல்லாங் காலனாங் காலனைக் காய்ந்தா னாகுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.6 | 154 | அரைசே ரரவனாம் ஆலத் தானாம் ஆதிரை நாளானாம் அண்ட வானோர் திரைசேர் திருமுடித் திங்க ளானாந் தீவினை நாசனென் சிந்தை யானாம் உரைசே ருலகத்தா ருள்ளா னுமாம் உமையாளோர் பாகனாம் ஓத வேலிக் கரைசேர் கடல்நஞ்சை யுண்டா னாகுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.7 | 155 | துடியாந் துடியின் முழக்கந் தானாஞ் சொல்லுவார் சொல்லெல்லாஞ் சோதிப் பானாம் படிதானாம் பாவ மறுப்பா னாகும் பால்நீற்ற னாம்பரஞ் சோதி தானாங் கொடியானாங் கூற்றை யுதைத்தா னாகுங் கூறாத வஞ்சக் குயலர்க் கென்றுங் கடியானாங் காட்சிக் கரியா னாகுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.8 | 156 | விட்டுருவங் கிளர்கின்ற சோதி யானாம் விண்ணவர்க்கும் அறியாத சூழ லானாம் பட்டுருவ மால்யானைத் தோல்கீண் டானாம் பலபலவும் பாணி பயின்றான் றானாம் எட்டுருவ மூர்த்தியாம் எண்தோ ளானாம் என்னுச்சி மேலானாம் எம்பி ரானாங் கட்டுருவங் கடியானைக் காய்ந்தா னாகுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.9 | 157 | பொறுத்திருந்த புள்ளூர்வான் உள்ளா னாகி உள்ளிருந்தங் குள்நோய் களைவான் றானாய்ச் செறுத்திருந்த மும்மதில்கள் மூன்றும் வேவச் சிலைகுனியத் தீமூட்டுந் திண்மை யானாம் அறுத்திருந்த கையானாம் அந்தார் அல்லி இருந்தானை ஒருதலையைத் தெரிய நோக்கிக் கறுத்திருந்த கண்ட முடையான் போலுங் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.10 | 158 | ஒறுத்தானாம் ஒன்னார் புரங்கள் மூன்றும் ஒள்ளழலை மாட்டி யுடனே வைத்து இறுத்தானாம் எண்ணான் முடிகள் பத்தும் இசைந்தானாம் இன்னிசைகள் கேட்டா னாகும் அறுத்தானாம் அஞ்சும் அடக்கி யங்கே ஆகாய மந்திரமு மானா னாகுங் கறுத்தானாங் காலனைக் காலால் வீழக் கண்ணாங் கருகாவூ ரெந்தை தானே. | 6.15.11 |
| 159 | சூலப் படையுடையார் தாமே போலுஞ் சுடர்த்திங்கட் கண்ணி யுடையார் போலும் மாலை மகிழ்ந்தொருபால் வைத்தார் போலும் மந்திரமுந் தந்திரமு மானார் போலும் வேலைக் கடல்நஞ்ச முண்டார் போலும் மேல்வினைகள் தீர்க்கும் விகிர்தர் போலும் ஏலக் கமழ்குழலாள் பாகர் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 160 | காரார் கமழ்கொன்றைக் கண்ணி போலுங் காரானை ஈருரிவை போர்த்தார் போலும் பாரார் பரவப் படுவார் போலும் பத்துப் பல்லூழி பரந்தார் போலுஞ் சீரால் வணங்கப் படுவார் போலுந் திசையனைத்து மாய்மற்று மானார் போலும் ஏரார் கமழ்குழலாள் பாகர் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.2 | 161 | வேதங்கள் வேள்வி பயந்தார் போலும் விண்ணுலகு மண்ணுலகு மானார் போலும் பூதங்க ளாய புராணர் போலும் புகழ வளரொளியாய் நின்றார் போலும் பாதம் பரவப் படுவார் போலும் பத்தர் களுக்கின்பம் பயந்தார் போலும் ஏதங்க ளான கடிவார் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.3 | 162 | திண்குணத்தார் தேவர் கணங்க ளேத்தித் திசைவணங்கச் சேவடியை வைத்தார் போலும் விண்குணத்தார் வேள்வி சிதைய நூறி வியன்கொண்டல் மேற்செல் விகிர்தர் போலும் பண்குணத்தார் பாடலோ டாட லோவாப் பரங்குன்ற மேய பரமர் போலும் எண்குணத்தார் எண்ணா யிரவர் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.4 | 163 | ஊக முகிலுரிஞ்சு சோலை சூழ்ந்த உயர்பொழி லண்ணாவி லுறைகின் றாரும் பாகம் பணிமொழியாள் பாங்க ராகிப் படுவெண் டலையிற் பலிகொள் வாரும் மாகமடை மும்மதிலு மெய்தார் தாமு மணிபொழில் சூழாரூர் உறைகின் றாரும் ஏகம்ப மேயாரு மெல்லா மாவார் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.5 | 164 | ஐயிரண்டும் ஆறொன்று மானார் போலும் அறுமூன்றும் நான்மூன்று மானார் போலுஞ் செய்வினைகள் நல்வினைக ளானார் போலுந் திசையனைத்து மாய்நிறைந்த செல்வர் போலுங் கொய்மலரங் கொன்றைச் சடையார் போலுங் கூத்தாட வல்ல குழகர் போலும் எய்யவந்த காமனையுங் காய்ந்தார் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.6 | 165 | பிரியாத குணமுயிர்கட் கஞ்சோ டஞ்சாய்ப் பிரிவுடைய குணம்பேசிற் பத்தோ டொன்றாய் விரியாத குணமொருகால் நான்கே யென்பர் விரிவிலாக் குணநாட்டத் தாறே யென்பர் தெரிவாய குணமஞ்சுஞ் சமிதை யஞ்சும் பதமஞ்சுங் கதியஞ்சுஞ் செப்பி னாரும் எரியாய தாமரைமே லியங்கி னாரும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.7 | 166 | தோலிற் பொலிந்த வுடையார் போலுஞ் சுடர்வா யரவசைத்த சோதி போலும் ஆல மமுதாக வுண்டார் போலும் அடியார்கட் காரமுத மானார் போலுங் காலனையுங் காய்ந்த கழலார் போலுங் கயிலாயந் தம்மிடமாகக் கொண்டார் போலும் ஏலங் கமழ்குழலாள் பாகர் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.8 | 167 | பைந்தளிர்க் கொன்றையந் தாரார் போலும் படைக்கணாள் பாக முடையார் போலும் அந்திவாய் வண்ணத் தழகர் போலும் மணிநீல கண்ட முடையார் போலும் வந்த வரவுஞ் செலவு மாகி மாறாதென் னுள்ளத் திருந்தார் போலும் எந்த மிடர்தீர்க்க வல்லார் போலும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.9 | 168 | கொன்றையங் கூவிள மாலை தன்னைக் குளிர்சடைமேல் வைத்துகந்த கொள்கை யாரும் நின்ற அனங்கனை நீறா நோக்கி நெருப்புருவ மாய்நின்ற நிமல னாரும் அன்றவ் வரக்கன் அலறி வீழ அருவரையைக் காலா லழுத்தி னாரும் என்று மிடுபிச்சை ஏற்றுண் பாரும் இடைமருது மேவிய ஈச னாரே. | 6.16.10 |
| 169 | ஆறு சடைக்கணிவர் அங்கைத் தீயர் அழகர் படையுடையர் அம்பொற் றோள்மேல் நீறு தடவந் திடப மேறி நித்தம் பலிகொள்வர் மொய்த்த பூதங் கூறுங் குணமுடையர் கோவ ணத்தர் கோடால வேடத்தர் கொள்கை சொல்லின் ஈறுந் நடுவு முதலு மாவார் இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 170 | மங்குல் மதிவைப்பர் வான நாடர் மடமா னிடமுடையர் மாத ராளைப் பங்கில் மிகவைப்பர் பால்போல் நீற்றர் பளிக்கு வடம்புனைவர் பாவ நாசர் சங்கு திரையுகளுஞ் சாய்க்கா டாள்வர் சரிதை பலவுடையர் தன்மை சொல்லின் எங்கும் பலிதிரிவர் என்னுள் நீங்கார் இடைமருது மேவி யிடங் கொண்டாரே. | 6.17.2 | 171 | ஆல நிழலிருப்பர் ஆகா யத்தர் அருவரையி னுச்சியர் ஆணர் பெண்ணர் காலம் பலகழித்தார் கறைசேர் கண்டர் கருத்துக்குச் சேயார்தாங் காணா தார்க்குக் கோலம் பலவுடையர் கொல்லை யேற்றர் கொடுமழுவர் கோழம்ப மேய ஈசர் ஏல மணநாறும் ஈங்கோய் நீங்கார் இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.3 | 172 | தேசர் திறம்நினைவார் சிந்தை சேருஞ் செல்வர் திருவாரூ ரென்றும் உள்ளார் வாச மலரின்கண் மான்தோல் போர்ப்பர் மருவுங் கரியுரியர் வஞ்சக் கள்வர் நேசர் அடைந்தார்க் கடையா தார்க்கு நிட்டுரவர் கட்டங்கர் நினைவார்க் கென்றும் ஈசர் புனற்பொன்னித் தீர்த்தர் வாய்த்த இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.4 | 173 | கரப்பர் கரியமனக் கள்வர்க் குள்ளங் கரவாதே தந்நினைய கிற்பார் பாவந் துரப்பர் தொடுகடலின் நஞ்ச முண்பர் தூய மறைமொழியர் தீயா லொட்டி நிரப்பர் புரமூன்றும் நீறு செய்வர் நீள்சடையர் பாய்விடைகொண் டெங்கும் ஐயம் இரப்பர் எமையாள்வர் என்னுள் நீங்கார் இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.5 | 174 | கொடியா ரிடபத்தர் கூத்து மாடிக் குளிர்கொன்றை மேல்வைப்பர் கோல மார்ந்த பொடியாரு மேனியர் பூதிப் பையர் புலித்தோலர் பொங்கரவர் பூண நூலர் அடியார் குடியாவர் அந்த ணாளர் ஆகுதியின் மந்திரத்தார் அமரர் போற்ற இடியார் களிற்றுரியார் எவரும் போற்ற இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.6 | 175 | பச்சை நிறமுடையர் பாலர் சாலப் பழையர் பிழையெலாம் நீக்கி யாள்வர் கச்சைக் கதநாகம் பூண்ட தோளர் கலனொன்று கையேந்தி இல்லந் தோறும் பிச்சை கொளநுகர்வர் பெரியர் சாலப் பிறங்கு சடைமுடியர் பேணுந் தொண்டர் இச்சை மிகஅறிவர் என்று முள்ளார் இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.7 | 176 | காவார் சடைமுடியர் காரோ ணத்தர் கயிலாய மன்னினார் பன்னு மின்சொற் பாவார் பொருளாளர் வாளார் கண்ணி பயிலுந் திருவுருவம் பாக மேயார் பூவார் புனலணவு புன்கூர் வாழ்வர் புரமூன்று மொள்ளழலாக் காயத் தொட்ட ஏவார் சிலைமலையர் எங்குந் தாமே இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.8 | 177 | புரிந்தார் நடத்தின்கண் பூத நாதர் பொழிலாரூர் புக்குறைவர் போந்து தம்மிற் பிரிந்தா ரகல்வாய பேயுந் தாமும் பிரியா ரொருநாளும் பேணு காட்டில் எரிந்தா ரனலுகப்பர் ஏழிலோசை எவ்விடத்துந் தாமேயென் றேத்து வார்பால் இருந்தார் இமையவர்கள் போற்ற என்றும் இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.9 | 178 | விட்டிலங்கு மாமழுவர் வேலை நஞ்சர் விடங்கர் விரிபுனல்சூழ் வெண்காட் டுள்ளார் மட்டிலங்கு தார்மாலை மார்பில் நீற்றர் மழபாடி யுள்ளுறைவர் மாகா ளத்தர் சிட்டிலங்கு வல்லரக்கர் கோனை யன்று செழுமுடியுந் தோளைந்நான் கடரக் காலால் இட்டிரங்கி மற்றவனுக் கீந்தார் வென்றி இடைமருது மேவி யிடங்கொண் டாரே. | 6.17.10 |
| 179 | வடிவேறு திரிசூலந் தோன்றுந் தோன்றும் வளர்சடைமேல் இளமதியந் தோன்றுந் தோன்றுங் கடியேறு கமழ்கொன்றைக் கண்ணி தோன்றுங் காதில்வெண் குழைதோடு கலந்து தோன்றும் இடியேறு களிற்றுரிவைப் போர்வை தோன்றும் எழில்திகழுந் திருமுடியு மிலங்கித் தோன்றும் பொடியேறு திருமேனி பொலிந்து தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 180 | ஆணாகிப் பெண்ணாய வடிவு தோன்றும் அடியவர்கட் காரமுத மாகித் தோன்றும் ஊணாகி ஊர்திரிவா னாகித் தோன்றும் ஒற்றைவெண் பிறைதோன்றும் பற்றார் தம்மேற் சேணாக வரைவில்லா லெரித்தல் தோன்றுஞ் செத்தவர்தம் எலும்பினாற் செறியச் செய்த பூணாணும் அரைஞாணும் பொலிந்து தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.2 | 181 | கல்லாலின் நீழலிற் கலந்து தோன்றுங் கவின்மறையோர் நால்வர்க்கு நெறிக ளன்று சொல்லாகச் சொல்லியவா தோன்றுந் தோன்றுஞ் சூழரவு மான்மறியுந் தோன்றுந் தோன்றும் அல்லாத காலனைமுன் அடர்த்தல் தோன்றும் ஐவகையால் நினைவார்பால் அமர்ந்து தோன்றும் பொல்லாத புலாலெலும்பு பூணாய்த் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.3 | 182 | படைமலிந்த மழுவாளு மானுந் தோன்றும் பன்னிரண்டு கண்ணுடைய பிள்ளை தோன்றும் நடைமலிந்த விடையோடு கொடியுந் தோன்றும் நான்மறையின் ஒலிதோன்றும் நயனந் தோன்றும் உடைமலிந்த கோவணமுங் கீளுந் தோன்று மூரல்வெண் சிரமாலை உலாவித் தோன்றும் புடைமலிந்த பூதத்தின் பொலிவு தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.4 | 183 | மயலாகுந் தன்னடியார்க் கருளுந் தோன்றும் மாசிலாப் புன்சடைமேல் மதியந் தோன்றும் இயல்பாக இடுபிச்சை ஏற்றல் தோன்றும் இருங்கடல்நஞ் சுண்டிருண்ட கண்டந் தோன்றுங் கயல்பாயக் கடுங்கலுழிக் கங்கை நங்கை ஆயிரமா முகத்தினொடு வானிற் றோன்றும் புயல்பாயச் சடைவிரித்த பொற்புத் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.5 | 184 | பாராழி வட்டத்தார் பரவி யிட்ட பன்மலரும் நறும்புகையும் பரந்து தோன்றுஞ் சீராழித் தாமரையின் மலர்க ளன்ன திருந்தியமா நிறத்தசே வடிகள் தோன்றும் ஓராழித் தேருடைய இலங்கை வேந்தன் உடல்துணித்த இடர்பாவங் கெடுப்பித் தன்று போராழி முன்னீந்த பொற்புத் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.6 | 185 | தன்னடியார்க் கருள்புரிந்த தகவு தோன்றுஞ் சதுர்முகனைத் தலையரிந்த தன்மை தோன்றும் மின்னனைய நுண்ணிடையாள் பாகந் தோன்றும் வேழத்தி னுரிவிரும்பிப் போர்த்தல் தோன்றுந் துன்னியசெஞ் சடைமேலோர் புனலும் பாம்புந் தூயமா மதியுடனே வைத்தல் தோன்றும் பொன்னனைய திருமேனி பொலிந்து தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.7 | 186 | செறிகழலுந் திருவடியுந் தோன்றுந் தோன்றும் திரிபுரத்தை எரிசெய்த சிலையுந் தோன்றும் நெறியதனை விரித்துரைத்த நேர்மை தோன்றும் நெற்றிமேல் கண்தோன்றும் பெற்றந் தோன்றும் மறுபிறவி யறுத்தருளும் வகையுந் தோன்றும் மலைமகளுஞ் சலமகளும் மலிந்து தோன்றும் பொறியரவும் இளமதியும் பொலிந்து தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.8 | 187 | அருப்போட்டு முலைமடவாள் பாகந் தோன்றும் அணிகிளரும் உருமென்ன அடர்க்குங் கேழல் மருப்போட்டு மணிவயிரக் கோவை தோன்றும் மணமலிந்த நடந்தோன்றும் மணியார் வைகைத் திருக்கோட்டில் நின்றதோர் திறமுந் தோன்றுஞ் செக்கர்வான் ஒளிமிக்குத் திகழ்ந்த சோதிப் பொருப்போட்டி நின்றதிண் புயமுந் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.9 | 188 | ஆங்கணைந்த சண்டிக்கு மருளி யன்று தன்முடிமேல் அலர்மாலை யளித்தல் தோன்றும் பாங்கணைந்து பணிசெய்வார்க் கருளி யன்று பலபிறவி அறுத்தருளும் பரிசு தோன்றுங் கோங்கணைந்த கூவிளமும் மதமத் தமுங் குழற்கணிந்த கொள்கையொடு கோலந் தோன்றும் பூங்கணைவேள் உருவழித்த பொற்புத் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.10 | 189 | ஆரொருவர் உள்குவார் உள்ளத் துள்ளே அவ்வுருவாய் நிற்கின்ற அருளுந் தோன்றும் வாருருவப் பூண்முலைநன் மங்கை தன்னை மகிழ்ந்தொருபால் வைத்துகந்த வடிவுந் தோன்றும் நீருருவக் கடலிலங்கை அரக்கர் கோனை நெறுநெறென அடர்த்திட்ட நிலையுந் தோன்றும் போருருவக் கூற்றுதைத்த பொற்புத் தோன்றும் பொழில்திகழும் பூவணத்தெம் புனித னார்க்கே. | 6.18.11 |
| 190 | முளைத்தானை எல்லார்க்கும் முன்னே தோன்றி முதிருஞ் சடைமுடிமேல் முகிழ்வெண் டிங்கள் வளைத்தானை வல்லசுரர் புரங்கள் மூன்றும் வரைசிலையா வாசுகிமா நாணாக் கோத்துத் துளைத்தானைச் சுடுசரத்தாற் றுவள நீறாத் தூமுத்த வெண்முறுவல் உமையோ டாடித் திளைத்தானைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 191 | விண்ணுலகின் மேலார்கள் மேலான் றன்னை மேலாடு புரமூன்றும் பொடிசெய் தானைப் பண்ணிலவு பைம்பொழில்சூழ் பழனத் தானைப் பசும்பொன்னின் நிறத்தானைப் பால்நீற் றானை உண்ணிலவு சடைக்கற்றைக் கங்கை யாளைக் கரந்துமையோ டுடனாகி யிருந்தான் றன்னைத் தெண்ணிலவு தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.2 | 192 | நீர்த்திரளை நீள்சடைமேல் நிறைவித் தானை நிலமருவி நீரோடக் கண்டான் றன்னைப் பாற்றிரளைப் பயின்றாட வல்லான் றன்னைப் பகைத்தெழுந்த வெங்கூற்றைப் பாய்ந்தான் றன்னைக் காற்றிரளாய் மேகத்தி னுள்ளே நின்று கடுங்குரலாய் இடிப்பானைக் கண்ணோர் நெற்றித் தீத்திரளைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.3 | 193 | வானமிது வெல்லா முடையான் றன்னை வரியரவக் கச்சானை வன்பேய் சூழக் கானமதில் நடமாட வல்லான் றன்னைக் கடைக்கண்ணால் மங்கையுமை நோக்கா வென்மேல் ஊனமது வெல்லா மொழித்தான் றன்னை உணர்வாகி அடியேன துள்ளே நின்ற தேனமுதைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.4 | 194 | ஊரானை உலகேழாய் நின்றான் றன்னை ஒற்றைவெண் பிறையானை உமையோ டென்றும் பேரானைப் பிறர்க்கென்று மரியான் றன்னைப் பிணக்காட்டில் நடமாடல் பேயோ டென்றும் ஆரானை அமரர்களுக் கமுதீந் தானை அருமறையான் நான்முகனு மாலும் போற்றுஞ் சீரானைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.5 | 195 | மூவனை மூர்த்தியை மூவா மேனி உடையானை மூவுலகுந் தானே யெங்கும் பாவனைப் பாவ மறுப்பான் றன்னைப் படியெழுத லாகாத மங்கை யோடும் மேவனை விண்ணோர் நடுங்கக் கண்டு விரிகடலின் நஞ்சுண் டமுத மீந்த தேவனைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.6 | 196 | துறந்தார்க்குத் தூநெறியாய் நின்றான் றன்னைத் துன்பந் துடைத்தாள வல்லான் றன்னை இறந்தார்க ளென்பே அணிந்தான் றன்னை எல்லி நடமாட வல்லான் றன்னை மறந்தார் மதின்மூன்று மாய்த்தான் றன்னை மற்றொரு பற்றில்லா அடியேற் கென்றுஞ் சிறந்தானைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.7 | 197 | வாயானை மனத்தானை மனத்துள் நின்ற கருத்தானைக் கருத்தறிந்து முடிப்பான் றன்னைத் தூயானைத் தூவெள்ளை ஏற்றான் றன்னைச் சுடர்த்திங்கட் சடையானைத் தொடர்ந்து நின்றென் தாயானைத் தவமாய தன்மை யானைத் தலையாய தேவாதி தேவர்க் கென்றுஞ் சேயானைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.8 | 198 | பகைச்சுடராய்ப் பாவ மறுப்பான் றன்னைப் பழியிலியாய் நஞ்சமுண் டமுதீந் தானை வகைச்சுடராய் வல்லசுரர் புரமட் டானை வளைவிலியா யெல்லார்க்கு மருள்செய் வானை மிகைச்சுடரை விண்ணவர்கண் மேலப் பாலை மேலாய தேவாதி தேவர்க் கென்றுந் திகைச்சுடரைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.9 | 199 | மலையானை மாமேறு மன்னி னானை வளர்புன் சடையானை வானோர் தங்கள் தலையானை என்றலையின் உச்சி யென்றுந் தாபித் திருந்தானைத் தானே யெங்குந் துலையாக ஒருவரையு மில்லா தானைத் தோன்றாதார் மதின்மூன்றுந் துவள வெய்த சிலையானைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.10 | 200 | தூர்த்தனைத் தோள்முடிபத் திறுத்தான் றன்னைத் தொன்னரம்பின் இன்னிசைகேட் டருள்செய் தானைப் பார்த்தனைப் பணிகண்டு பரிந்தான் றன்னைப் பரிந்தவற்குப் பாசுபத மீந்தான் றன்னை ஆத்தனை அடியேனுக் கன்பன் றன்னை அளவிலாப் பல்லூழி கண்டு நின்ற தீர்த்தனைத் தென்கூடற் றிருவா லவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே. | 6.19.11 |
| 201 | ஆதிக்கண் ணான்முகத்தி லொன்று சென்று அல்லாத சொல்லுரைக்கத் தன்கை வாளாற் சேதித்த திருவடியைச் செல்ல நல்ல சிவலோக நெறிவகுத்துக் காட்டு வானை மாதிமைய மாதோர்கூ றாயி னானை மாமலர்மே லயனோடு மாலுங் காணா நாதியை நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 202 | படையானைப் பாசுபத வேடத் தானைப் பண்டனங்கற் பார்த்தானைப் பாவ மெல்லாம் அடையாமைக் காப்பானை அடியார் தங்கள் அருமருந்தை ஆவாவென் றருள்செய் வானைச் சடையானைச் சந்திரனைத் தரித்தான் றன்னைச் சங்கத்த முத்தனைய வெள்ளை யேற்றின் நடையானை நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.2 | 203 | படவரவ மொன்றுகொண் டரையி லார்த்த பராபரனைப் பைஞ்ஞீலி மேவி னானை அடலரவம் பற்றிக் கடைந்த நஞ்சை அமுதாக உண்டானை ஆதி யானை மடலரவம் மன்னுபூங் கொன்றை யானை மாமணியை மாணிக்காய்க் காலன் றன்னை நடலரவஞ் செய்தானை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.3 | 204 | கட்டங்க மொன்றுதங் கையி லேந்திக் கங்கணமுங் காதில்விடு தோடு மிட்டுச் சுட்டங்கங் கொண்டு துதையப் பூசிச் சுந்தரனாய்ச் சூலங்கை யேந்தி னானைப் பட்டங்க மாலை நிறையச் சூடிப் பல்கணமுந் தாமும் பரந்த காட்டில் நட்டங்க மாடியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.4 | 205 | உலர்ந்தார்தம் அங்கங்கொண் டுலக மெல்லாம் ஒருநொடியில் உழல்வானை உலப்பில் செல்வஞ் சிலந்திதனக் கருள்செய்த தேவ தேவைத் திருச்சிராப் பள்ளியெஞ் சிவலோ கனைக் கலந்தார்தம் மனத்தென்றுங் காதலானைக் கச்சியே கம்பனைக் கமழ்பூங் கொன்றை நலந்தாங்கு நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.5 | 206 | குலங்கெடுத்துக் கோள்நீக்க வல்லான் றன்னைக் குலவரையன் மடப்பாவை இடப்பா லானை மலங்கெடுத்து மாதீர்த்தம் ஆட்டிக் கொண்ட மறையவனைப் பிறைதவழ்செஞ் சடையி னானைச் சலங்கெடுத்துத் தயாமூல தன்ம மென்னுந் தத்துவத்தின் வழிநின்று தாழ்ந்தோர்க் கெல்லாம் நலங்கொடுக்கும் நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.6 | 207 | பூவிரியும் மலர்க்கொன்றைச் சடையி னானைப் புறம்பயத்தெம் பெருமானைப் புகலூ ரானை மாவிரியக் களிறுரித்த மைந்தன் றன்னை மறைக்காடும் வலிவலமும் மன்னி னானைத் தேவிரியத் திகழ்தக்கன் வேள்வி யெல்லாஞ் சிதைத்தானை உதைத்தவன்றன் சிரங்கொண் டானை நாவிரிய மறைநவின்ற நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.7 | 208 | சொல்லானைச் சுடர்ப்பவளச் சோதி யானைத் தொல்லவுணர் புரமூன்று மெரியச் செற்ற வில்லானை எல்லார்க்கு மேலா னானை மெல்லியலாள் பாகனை வேதம் நான்குங் கல்லாலின் நீழற்கீழ் அறங்கண் டானைக் காளத்தி யானைக் கயிலை மேய நல்லானை நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.8 | 209 | குன்றாத மாமுனிவன் சாபம் நீங்கக் குரைகழலாற் கூற்றுவனைக் குமைத்த கோனை அன்றாக அவுணர்புர மூன்றும் வேவ ஆரழல்வா யோட்டி யடர்வித் தானைச் சென்றாது வேண்டிற்றொன் றீவான் றன்னைச் சிவனேயெம் பெருமானென் றிருப்பார்க் கென்றும் நன்றாகும் நம்பியை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.9 | 210 | இறவாமே வரம்பெற்றே னென்று மிக்க இராவணனை இருபதுதோள் நெரிய வூன்றி உறவாகி இன்னிசைகேட் டிரங்கி மீண்டே உற்றபிணி தவிர்த்தருள வல்லான் றன்னை மறவாதார் மனத்தென்றும் மன்னி னானை மாமதியம் மலர்க்கொன்றை வன்னி மத்தம் நறவார்செஞ் சடையானை நள்ளாற் றானை நானடியேன் நினைக்கப்பெற் றுய்ந்த வாறே. | 6.20.10 |
| 211 | முடித்தா மரையணிந்த மூர்த்தி போலும் மூவுலகுந் தாமாகி நின்றார் போலுங் கடித்தா மரையேய்ந்த கண்ணார் போலுங் கல்லலகு பாணி பயின்றார் போலுங் கொடித்தா மரைக்காடே நாடுந் தொண்டர் குற்றேவல் தாமகிழ்ந்த குழகர்போலும் அடித்தா மரைமலர்மேல் வைத்தார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 212 | ஓதிற் றொருநூலு மில்லை போலும் உணரப் படாதொன் றில்லை போலுங் காதிற்குழை யிலங்கப் பெய்தார் போலுங் கவலைப் பிறப்பிடும்பை காப்பார் போலும் வேதத்தோ டாறங்கஞ் சொன்னார் போலும் விடஞ்சூழ்ந் திருண்ட மிடற்றார் போலும் ஆதிக் களவாகி நின்றார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.2 | 213 | மையார் மலர்க்கண்ணாள் பாகர் போலும் மணிநீல கண்ட முடையார் போலும் நெய்யார் திரிசூலங் கையார் போலும் நீறேறு தோளெட் டுடையார் போலும் வையார் மழுவாட் படையார் போலும் வளர்ஞாயி றன்ன ஒளியார் போலும் ஐவா யரவமொன் றார்த்தார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.3 | 214 | வடிவிளங்கு வெண்மழுவாள் வல்லார் போலும் வஞ்சக் கருங்கடல்நஞ் சுண்டார் போலும் பொடிவிளங்கு முந்நூல்சேர் மார்பர் போலும் பூங்கங்கை தோய்ந்த சடையார் போலுங் கடிவிளங்கு கொன்றையந் தாரார் போலுங் கட்டங்க மேந்திய கையார் போலும் அடிவிளங்கு செம்பொற் கழலார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.4 | 215 | ஏகாச மாம்புலித்தோல் பாம்பு தாழ இடுவெண் டலைகலனா ஏந்தி நாளும் மேகாசங் கட்டழித்த வெள்ளி மாலை புனலார் சடைமுடிமேற் புனைந்தார் போலும் மாகாச மாயவெண் ணீருந் தீயும் மதியும் மதிபிறந்த விண்ணும் மண்ணும் ஆகாச மென்றிவையு மானார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.5 | 216 | மாதூரும் வாணெடுங்கண் செவ்வாய் மென்றோள் மலைமகளை மார்பத் தணைத்தார் போலும் மூதூர் முதுதிரைக ளானார் போலும் முதலு மிறுதியு மில்லார் போலுந் தீதூர நல்வினையாய் நின்றார் போலுந் திசையெட்டுந் தாமேயாஞ் செல்வர் போலும் ஆதிரை நாளாய் அமர்ந்தார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.6 | 217 | மால்யானை மத்தகத்தைக் கீண்டார் போலும் மான்றோ லுடையா மகிழ்ந்தார் போலுங் கோலானைக் கோளழலாற் காய்ந்தார் போலுங் குழவிப்பிறை சடைமேல் வைத்தார் போலுங் காலனைக் காலாற் கடந்தார் போலுங் கயிலாயந் தம்மிடமாக் கொண்டார் போலும் ஆலானைந் தாட லுகப்பார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.7 | 218 | கண்ணார்ந்த நெற்றி யுடையார் போலுங் காமனையுங் கண்ணழலாற் காய்ந்தார் போலும் உண்ணா அருநஞ்ச முண்டார் போலும் ஊழித்தீ யன்ன ஒளியார் போலும் எண்ணா யிரங்கோடி பேரார் போலும் ஏறேறிச் செல்லு மிறைவர் போலும் அண்ணாவும் ஆரூரும் மேயார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.8 | 219 | கடியார் தளிர்கலந்த கொன்றை மாலை கதிர்போது தாதணிந்த கண்ணி போலும் நெடியானுஞ் சதுர்முகனுந் நேட நின்ற நீலநற் கண்டத் திறையார் போலும் படியேல் அழல்வண்ணஞ் செம்பொன் மேனி மணிவண்ணந் தம்வண்ண மாவார் போலும் அடியார் புகலிடம தானார் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.9 | 220 | திரையானுஞ் செந்தா மரைமே லானுந் தேர்ந்தவர்கள் தாந்தேடிக் காணார் நாணும் புரையா னெனப்படுவார் தாமே போலும் போரேறு தாமேறிச் செல்வார் போலுங் கரையா வரைவில்லே நாகம் நாணாக் காலத்தீ யன்ன கனலார் போலும் வரையார் மதிலெய்த வண்ணர் போலும் ஆக்கூரில் தான்றோன்றி யப்ப னாரே. | 6.21.10 |
| 221 | பாரார் பரவும் பழனத் தானைப் பருப்பதத் தானைப் பைஞ்ஞீலி யானை சீரார் செழும்பவளக் குன்றொப் பானைத் திகழுந் திருமுடிமேற் றிங்கள் சூடிப் பேரா யிரமுடைய பெம்மான் றன்னைப் பிறர்தன்னைக் காட்சிக் கரியான் றன்னைக் காரார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 222 | விண்ணோர் பெருமானை வீரட் டானை வெண்ணீறு மெய்க்கணிந்த மேனி யானைப் பெண்ணானை ஆணானைப் பேடி யானைப் பெரும்பெற்றத் தண்புலியூர் பேணி னானை அண்ணா மலையானை ஆனைந் தாடும் அணியாரூர் வீற்றிருந்த அம்மான் றன்னைக் கண்ணார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.2 | 223 | சிறையார் வரிவண்டு தேனே பாடுந் திருமறைக்காட் டெந்தை சிவலோ கனை மறையான்றன் வாய்மூருங் கீழ்வே ளூரும் வலிவலமுந் தேவூரும் மன்னி யங்கே உறைவானை உத்தமனை ஒற்றி யூரிற் பற்றியாள் கின்ற பரமன் றன்னைக் கறையார் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.3 | 224 | அன்னமாம் பொய்கைசூழ் அம்ப ரானை ஆச்சிரா மன்னகரு மானைக் காவும் முன்னமே கோயிலாக் கொண்டான் றன்னை மூவுலகுந் தானாய மூர்த்தி தன்னைச் சின்னமாம் பன்மலர்க ளன்றே சூடிச் செஞ்சடைமேல் வெண்மதியஞ் சேர்த்தி னானைக் கன்னியம் புன்னைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.4 | 225 | நடையுடைய நல்லெருதொன் றூர்வான் றன்னை ஞானப் பெருங்கடலை நல்லூர் மேய படையுடைய மழுவாளொன் றேந்தி னானைப் பன்மையே பேசும் படிறன் றன்னை மடையிடையே வாளை யுகளும் பொய்கை மருகல்வாய்ச் சோதி மணிகண் டனைக் கடையுடைய நெடுமாட மோங்கு நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.5 | 226 | புலங்கொள்பூந் தேறல்வாய்ப் புகலிக் கோனைப் பூம்புகார்க் கற்பகத்தை புன்கூர் மேய அலங்கலங் கழனிசூழ் அணிநீர்க் கங்கை அவிர்சடைமேல் ஆதரித்த அம்மான் றன்னை இலங்கு தலைமாலை பாம்பு கொண்டே ஏகாச மிட்டியங்கும் ஈசன் றன்னைக் கலங்கற் கடல்புடைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.6 | 227 | பொன்மணியம் பூங்கொன்றை மாலை யானைப் புண்ணியனை வெண்ணீறு பூசி னானைச் சின்மணிய மூவிலைய சூலத் தானைத் தென்சிராப் பள்ளிச் சிவலோ கனை மன்மணியை வான்சுடலை யூராப் பேணி வல்லெருதொன் றேறும் மறைவல் லானைக் கன்மணிகள் வெண்டிரைசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.7 | 228 | வெண்டலையும் வெண்மழுவு மேந்தி னானை விரிகோ வணமசைத்த வெண்ணீற் றானைப் புண்டலைய மால்யானை யுரிபோர்த் தானைப் புண்ணியனை வெண்ணீ றணிந்தான் றன்னை எண்டிசையு மெரியாட வல்லான் றன்னை ஏகம்ப மேயானை எம்மான் றன்னைக் கண்டலங் கழனிசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.8 | 229 | சொல்லார்ந்த சோற்றுத் துறையான் றன்னைத் தொன்னரக நன்னெறியாற் றூர்ப்பான் றன்னை வில்லானை மீயச்சூர் மேவி னானை வேதியர்கள் நால்வர்க்கும் வேதஞ் சொல்லிப் பொல்லாதார் தம்மரண மூன்றும் பொன்றப் பொறியரவம் மார்பாரப் பூண்டான் றன்னைக் கல்லாலின் கீழானைக் கழிசூழ் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.9 | 230 | மனைதுறந்த வல்லமணர் தங்கள் பொய்யும் மாண்புரைக்கும் மனக்குண்டர் தங்கள் பொய்யுஞ் சினைபொதிந்த சீவரத்தர் தங்கள் பொய்யும் மெய்யென்று கருதாதே போத நெஞ்சே பனையுரியைத் தன்னுடலிற் போர்த்த எந்தை அவன்பற்றே பற்றாகக் காணி னல்லாற் கனைகடலின் றென்கழிசூழ் அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.10 | 231 | நெடியானும் மலரவனும் நேடி யாங்கே நேருருவங் காணாமே சென்று நின்ற படியானைப் பாம்புரமே காத லானைப் பாம்பரையோ டார்த்த படிறன் றன்னைச் செடிநாறும் வெண்டலையிற் பிச்சைக் கென்று சென்றானை நின்றியூர் மேயான் றன்னைக் கடிநாறு பூஞ்சோலை அந்தண் நாகைக் காரோணத் தெஞ்ஞான்றுங் காண லாமே. | 6.22.11 |
| 232 | தூண்டு சுடரனைய சோதி கண்டாய் தொல்லமரர் சூளா மணிதான் கண்டாய் காண்டற் கரிய கடவுள் கண்டாய் கருதுவார்க் காற்ற எளியான் கண்டாய் வேண்டுவார் வேண்டுவதே ஈவான் கண்டாய் மெய்ந்நெறி கண்டாய் விரத மெல்லாம் மாண்ட மனத்தார் மனத்தான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 233 | கைகிளரும் வீணை வலவன் கண்டாய் காபாலி கண்டாய் திகழுஞ் சோதி மெய்கிளரும் ஞான விளக்குக் கண்டாய் மெய்யடியார் உள்ளத்து வித்துக் கண்டாய் பைகிளரும் நாக மசைத்தான் கண்டாய் பராபரன் கண்டாய்பா சூரான் கண்டாய் வைகிளருங் கூர்வாட் படையான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.2 | 234 | சிலந்திக் கருள்முன்னஞ் செய்தான் கண்டாய் திரிபுரங்கள் தீவாய்ப் படுத்தான் கண்டாய் நிலந்துக்க நீர்வளிதீ யானான் கண்டாய் நிரூபியாய் ரூபியுமாய் நின்றான் கண்டாய் சலந்துக்க சென்னிச் சடையான் கண்டாய் தாமரையான் செங்கண்மால் தானே கண்டாய் மலந்துக்க மால்விடையொன் றூர்ந்தான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.3 | 235 | கள்ளி முதுகாட்டி லாடி கண்டாய் காலனையுங் காலாற் கடந்தான் கண்டாய் புள்ளி யுழைமானின் தோலான் கண்டாய் புலியுரிசே ராடைப் புனிதன் கண்டாய் வெள்ளி மிளிர்பிறைமேற் சூடி கண்டாய் வெண்ணீற்றான் கண்டாய்நஞ் செந்தின் மேய வள்ளி மணாளற்குத் தாதை கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.4 | 236 | மூரி முழங்கொலிநீ ரானான் கண்டாய் முழுத்தழல்போல் மேனி முதல்வன் கண்டாய் ஏரி நிறைந்தனைய செல்வன் கண்டாய் இன்னடியார்க் கின்பம் விளைப்பான் கண்டாய் ஆரியன் கண்டாய் தமிழன் கண்டாய் அண்ணா மலையுறையு மண்ணல் கண்டாய் வாரி மதகளிறே போல்வான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.5 | 237 | ஆடல் மால்யானை யுரித்தான் கண்டாய் அகத்தியான் பள்ளி யமர்ந்தான் கண்டாய் கோடியான் கண்டாய் குழகன் கண்டாய் குளிராரூர் கோயிலாக் கொண்டான் கண்டாய் நாடிய நன்பொருள்க ளானான் கண்டாய் நன்மையோ டிம்மைமற் றம்மை யெல்லாம் வாடிய வாட்டந் தவிர்ப்பான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.6 | 238 | வேலைசேர் நஞ்ச மிடற்றான் கண்டாய் விண்தடவு பூங்கயிலை வெற்பன் கண்டாய் ஆலைசேர் வேள்வி யழித்தான் கண்டாய் அமரர்கள் தாமேத்து மண்ணல் கண்டாய் பால்நெய்சே ரானஞ்சு மாடி கண்டாய் பருப்பதத் தான்கண்டாய் பரவை மேனி மாலையோர் கூறுடைய மைந்தன் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.7 | 239 | அம்மை பயக்கும் அமிர்து கண்டாய் அந்தேன் தெளிகண்டாய் ஆக்கஞ் செய்திட் டிம்மை பயக்கு மிறைவன் கண்டாய் என்னெஞ்சே உன்னில் இனியான் கண்டாய் மெய்ம்மையே ஞான விளக்குக் கண்டாய் வெண்காடன் கண்டாய் வினைகள் போக மம்ம ரறுக்கு மருந்து கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.8 | 240 | மூலநோய் தீர்க்கும் முதல்வன் கண்டாய் முத்தமிழும் நான்மறையு மானான் கண்டாய் ஆலின்கீழ் நால்வர்க் கறத்தான் கண்டாய் ஆதியு மந்தமு மானான் கண்டாய் பால விருத்தனு மானான் கண்டாய் பவளத் தடவரையே போல்வான் கண்டாய் மாலைசேர் கொன்றை மலிந்தான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாளன் றானே. | 6.23.9 | 241 | அயனவனும் மாலவனு மறியா வண்ணம் ஆரழலாய் நீண்டுகந்த அண்ணல் கண்டாய் துயரிலங்கை வேந்தன் துளங்க வன்று சோதிவிர லாலுற வைத்தான் கண்டாய் பெயரவற்குப் பேரருள்கள் செய்தான் கண்டாய் பேரும் பெரும்படையோ டீந்தான் கண்டாய் மயருறு வல்வினைநோய் தீர்ப்பான் கண்டாய் மறைக்காட் டுறையும் மணாலன் றானே. | 6.23.10 |
| 242 | கைம்மான மதகளிற்றி னுரிவை யான்காண் கறைக்கண்டன் காண்கண்ணார் நெற்றி யான்காண் அம்மான்காண் ஆடரவொன் றாட்டி னான்காண் அனலாடி காண்அயில்வாய்ச் சூலத் தான்காண் எம்மான்காண் ஏழுலகு மாயி னான்காண் எரிசுடரோன் காண்இலங்கு மழுவா ளன்காண் செம்மானத் தொளியன்ன மேனி யான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 243 | ஊனேறு படுதலையில் உண்டி யான்காண் ஓங்காரன் காண்ஊழி முதலா னான்காண் ஆனேறொன் றூர்ந்துழலும் ஐயா றன்காண் அண்டன்காண் அண்டத்துக் கப்பா லான்காண் மானேறு கரதலத்தெம் மணிகண் டன்காண் மாதவன்காண் மாதவத்தின் விளைவா னான்காண் தேனேறு மலர்க்கொன்றைக் கண்ணி யான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.2 | 244 | ஏவணத்த சிலையான்முப் புரமெய் தான்காண் இறையவன்காண் மறையவன்காண் ஈசன் றான்காண் தூவணத்த சுடர்ச்சூலப் படையி னான்காண் சுடர்மூன்றுங் கண்மூன்றாக் கொண்டான் றான்காண் ஆவணத்தால் என்றன்னை ஆட்கொண் டான்காண் அனலாடி காண்அடியார்க் கமிர்தா னான்காண் தீவணத்த திருவுருவிற் கரியுரு வன்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.3 | 245 | கொங்குவார் மலர்க்கண்ணிக் குற்றா லன்காண் கொடுமழுவன் காண்கொல்லை வெள்ளேற் றான்காண் எங்கள்பாற் றுயர்கெடுக்கு மெம்பி ரான்காண் ஏழ்கடலும் ஏழ்மலையு மாயி னான்காண் பொங்குமா கருங்கடல்நஞ் சுண்டான் றான்காண் பொற்றூண்காண் செம்பவளத் திரள்போல் வான்காண் செங்கண்வா ளராமதியோ டுடன்வைத் தான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.4 | 246 | காரேறு நெடுங்குடுமிக் கயிலா யன்காண் கறைக்கண்டன் காண்கண்ணார் நெற்றி யான்காண் போரேறு நெடுங்கொடிமே லுயர்த்தி னான்காண் புண்ணியன்காண் எண்ணரும்பல் குணத்தி னான்காண் நீரேறு சுடர்ச்சூலப் படையி னான்காண் நின்மலன்காண் நிகரேது மில்லா தான்காண் சீரேறு திருமாலோர் பாகத் தான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.5 | 247 | பிறையரவக் குறுங்கண்ணிச் சடையி னான்காண் பிறப்பிலிகாண் பெண்ணோடா ணாயி னான்காண் கறையுருவ மணிமிடற்று வெண்ணீற் றான்காண் கழல்தொழுவார் பிறப்பறுக்குங் காபா லிகாண் இறையுருவக் கனவளையாள் இடப்பா கன்காண் இருநிலன்காண் இருநிலத்துக் கியல்பா னான்காண் சிறையுருவக் களிவண்டார் செம்மை யான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.6 | 248 | தலையுருவச் சிரமாலை சூடி னான்காண் தமருலகந் தலைகலனாப் பலிகொள் வான்காண் அலையுருவச் சுடராழி ஆக்கி னான்காண் அவ்வாழி நெடுமாலுக் கருளி னான்காண் கொலையுருவக் கூற்றுதைத்த கொள்கை யான்காண் கூரெரிநீர் மண்ணொடுகாற் றாயி னான்காண் சிலையுருவச் சரந்துரந்த திறத்தி னான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.7 | 249 | ஐயன்காண் குமரன்காண் ஆதி யான்காண் அடல்மழுவாள் தானொன்று பியன்மே லேந்து கையன்காண் கடற்பூதப் படையி னான்காண் கண்ணெரியால் ஐங்கணையோ னுடல்காய்ந் தான்காண் வெய்யன்காண் தண்புனல்சூழ் செஞ்சடை யான்காண் வெண்ணீற்றான் காண்விசயற் கருள்செய் தான்காண் செய்யன்காண் கரியன்காண் வெளியோன் றான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.8 | 250 | மலைவளர்த்த மடமங்கை பாகத் தான்காண் மயானத்தான் காண்மதியஞ் சூடி னான்காண் இலைவளர்த்த மலர்க்கொன்றை மாலை யான்காண் இறையவன்காண் எறிதிரைநீர் நஞ்சுண் டான்காண் கொலைவளர்த்த மூவிலைய சூலத் தான்காண் கொடுங்குன்றன் காண்கொல்லை யேற்றி னான்காண் சிலைவளர்த்த சரந்துரந்த திறத்தி னான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.9 | 251 | பொற்றாது மலர்க்கொன்றை சூடி னான்காண் புரிநூலன் காண்பொடியார் மேனி யான்காண் மற்றாருந் தன்னொப்பா ரில்லா தான்காண் மறையோதி காண்எறிநீர் நஞ்சுண் டான்காண் எற்றாலுங் குறைவொன்று மில்லா தான்காண் இறையவன்காண் மறையவன்காண் ஈசன் றான்காண் செற்றார்கள் புரமூன்றுஞ் செற்றான் றான்காண் திருவாரூ ரான்காண்என் சிந்தை யானே. | 6.24.10 |
| 252 | உயிரா வணமிருந் துற்று நோக்கி உள்ளக் கிழியி னுரு வெழுதி உயிரா வணஞ்செய்திட் டுன்கைத் தந்தால் உணரப் படுவாரோ டொட்டி வாழ்தி அயிரா வணமேறா தானே றேறி அமரர்நா டாளாதே ஆரூ ராண்ட அயிரா வணமேயென் னம்மா னேநின் அருட்கண்ணால் நோக்காதார் அல்லா தாரே. | 6.25.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 253 | எழுது கொடியிடையார் ஏழை மென்றோள் இளையார்கள் நம்மை இகழா முன்னம் பழுது படநினையேல் பாவி நெஞ்சே பண்டுதான் என்னோடு பகைதா னுண்டோ முழுதுலகில் வானவர்கள் முற்றுங் கூடி முடியா லுறவணங்கி முற்றம் பற்றி அழுது திருவடிக்கே பூசை செய்ய இருக்கின்றான் ஊர்போலும் ஆரூர் தானே. | 6.25.2 | 254 | தேரூரார் மாவூரார் திங்க ளூரார் திகழ்புன் சடைமுடிமேற் றிங்கள் சூடிக் காரூரா நின்ற கழனிச் சாயற் கண்ணார்ந்த மாடங் கலந்து தோன்றும் ஓரூரா உலகெலா மொப்பக் கூடி உமையாள் மணவாளா என்று வாழ்த்தி ஆரூரா ஆரூரா என்கின் றார்கள் அமரர்கள்தம் பெருமானே எங்குற் றாயே. | 6.25.3 | 255 | கோவணமோ தோலோ உடை யாவது கொல்லேறோ வேழமோ ஊர்வ துதான் பூவணமோ புறம்பயமோ அன்றா யிற்றான் பொருந்தாதார் வாழ்க்கை திருந்தா மையோ தீவணத்த செஞ்சடைமேற் றிங்கள் சூடித் திசைநான்கும் வைத்துகந்த செந்தீ வண்ணர் ஆவணமோ ஒற்றியோ அம்மா னார்தாம் அறியேன்மற் றூராமா றாரூர் தானே. | 6.25.4 | 256 | ஏந்து மழுவாளர் இன்னம் பரார் எரிபவள வண்ணர் குடமூக் கிலார் வாய்ந்த வளைக்கையாள் பாக மாக வார்சடையார் வந்து வலஞ்சு ழியார் போந்தா ரடிகள் புறம்ப யத்தே புகலூர்க்கே போயினார் போரே றேறி ஆய்ந்தே யிருப்பார்போய் ஆரூர் புக்கார் அண்ணலார் செய்கின்ற கண்மா யமே. | 6.25.5 | 257 | கருவாகிக் குழம்பிருந்து கலித்து மூளை கருநரம்பும் வெள்ளெலும்புஞ் சேர்ந்தொன் றாகி உருவாகிப் புறப்பட்டிங் கொருத்தி தன்னால் வளர்க்கப்பட் டுயிராருங் கடைபோ காரால் மருவாகி நின்னடியே மறவே னம்மான் மறித்தொருகாற் பிறப்புண்டேல் மறவா வண்ணந் திருவாரூர் மணவாளா திருத்தெங் கூராய் செம்பொனே கம்பனே திகைத்திட் டேனே. | 6.25.6 | 258 | முன்னம் அவனுடைய நாமங் கேட்டாள் மூர்த்தி யவனிருக்கும் வண்ணங் கேட்டாள் பின்னை அவனுடைய ஆரூர் கேட்டாள் பெயர்த்து மவனுக்கே பிச்சி யானாள் அன்னையையும் அத்தனையும் அன்றே நீத்தாள் அகன்றாள் அகலிடத்தார் ஆசா ரத்தை தன்னை மறந்தாள்தன் நாமங் கெட்டாள் தலைப்பட்டாள் நங்கை தலைவன் றாளே. | 6.25.7 | 259 | ஆடுவாய் நீநட்டம் அளவிற் குன்றா அவியடுவார் அருமறையோ ரறிந்தே னுன்னைப் பாடுவார் தும்புருவும் நார தாதி பரவுவார் அமரர்களு மமரர் கோனுந் தேடுவார் திருமாலும் நான்மு கனுந் தீண்டுவார் மலைமகளுங் கங்கை யாளுங் கூடுமே நாயடியேன் செய்குற் றேவல் குறையுண்டே திருவாரூர் குடிகொண் டீர்க்கே. | 6.25.8 | 260 | நீரூருஞ் செஞ்சடையாய் நெற்றிக் கண்ணாய் நிலாத்திங்கள் துண்டத்தாய் நின்னைத் தேடி ஓரூரு மொழியாமே ஒற்றித் தெங்கும் உலகமெலாந் திரிதந்து நின்னைக் காண்பான் தேரூரும் நெடுவீதி பற்றி நின்று திருமாலும் நான்முகனுந் தேர்ந்துங் காணா தாரூரா ஆரூரா என்கின் றார்கள் அமரர்கள்தம் பெருமானே ஆரூ ராயே. | 6.25.9 | 261 | நல்லூரே நன்றாக நட்ட மிட்டு நரையேற்றைப் பழையாறே பாய ஏறிப் பல்லூரும் பலிதிரிந்து சேற்றூர் மீதே பலர்காணத் தலையாலங் காட்டி னூடே இல்லார்ந்த பெருவேளூர்த் தளியே பேணி இராப்பட்டீச் சரங்கடந்து மணற்கால் புக்கு எல்லாருந் தளிச்சாத்தங் குடியிற் காண இறைப்பொழுதில் திருவாரூர் புக்கார் தாமே. | 6.25.10 | 262 | கருத்துத்திக் கதநாகங் கையி லேந்திக் கருவரைபோற் களியானை கதறக் கையால் உரித்தெடுத்துச் சிவந்ததன்றோல் பொருந்த மூடி உமையவளை அச்சுறுத்தும் ஒளிகொள் மேனித் திருத்துருத்தி திருப்பழனந் திருநெய்த்தானம் திருவையா றிடங்கொண்ட செல்வர் இந்நாள் அரிப்பெருத்த வெள்ளேற்றை அடர ஏறி அப்பனார் இப்பருவ மாரூ ராரே. | 6.25.11 |
| 263 | பாதித்தன் திருவுருவிற் பெண்கொண் டானைப் பண்டொருகால் தசமுகனை அழுவித் தானை வாதித்துத் தடமலரான் சிரங்கொண் டானை வன்கருப்புச் சிலைக்காமன் உடலட் டானைச் சோதிச்சந் திரன்மேனி மறுச்செய்தானைச் சுடரங்கி தேவனையோர் கைக்கொண் டானை ஆதித்தன் பற்கொண்ட அம்மான் றன்னை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.1 | |||||||||||||||
| 264 | வெற்புறுத்த திருவடியாற் கூற்றட் டானை விளக்கினொளி மின்னினொளி முத்தின் சோதி ஒப்புறுத்த திருவுருவத் தொருவன் றன்னை ஓதாதே வேத முணர்ந்தான் றன்னை அப்புறுத்த கடல்நஞ்ச முண்டான் றன்னை அமுதுண்டார் உலந்தாலு முலவா தானை அப்புறுத்த நீரகத்தே அழலா னானை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.2 | 265 | ஒருகாலத் தொருதேவர் கண்கொண் டானை ஊழிதோ றூழி உயர்ந்தான் றன்னை வருகாலஞ் செல்கால மாயி னானை வன்கருப்புச் சிலைக்காமன் உடலட் டானைப் பொருவேழக் களிற்றுரிவைப் போர்வை யானைப் புள்ளரைய னுடல்தன்னைப் பொடிசெய் தானை அருவேள்வி தகர்த்தெச்சன் றலைகொண் டானை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.3 | 266 | மெய்ப்பால்வெண் ணீறணிந்த மேனி யானை வெண்பளிங்கி னுட்பதித்த சோதி யானை ஒப்பானை ஒப்பிலா ஒருவன் றன்னை உத்தமனை நித்திலத்தை உலக மெல்லாம் வைப்பானைக் களைவானை வருவிப் பானை வல்வினையேன் மனத்தகத்தே மன்னி னானை அப்பாலைக் கப்பாலைக் கப்பா லானை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.4 | 267 | பிண்டத்திற் பிறந்ததொரு பொருளை மற்றைப் பிண்டத்தைப் படைத்ததனைப் பெரிய வேதத் துண்டத்தின் துணிபொருளைச் சுடுதீ யாகிச் சுழல்காலாய் நீராகிப் பாரா யிற்றைக் கண்டத்தில் தீதினஞ் சமுது செய்து கண்மூன்று படைத்ததொரு கரும்பைப் பாலை அண்டத்துக் கப்புறத்தார் தமக்கு வித்தை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.5 | 268 | நீதியாய் நிலனாகி நெருப்பாய் நீராய் நிறைகாலாய் இவையிற்றின் நியம மாகிப் பாதியாய் ஒன்றாகி இரண்டாய் மூன்றாய் பரமாணு வாய்ப்பழுத்த பண்க ளாகிச் சோதியாய் இருளாகிச் சுவைக ளாகிச் சுவைகலந்த அப்பாலாய் வீடாய் வீட்டின் ஆதியாய் அந்தமாய் நின்றான் றன்னை ஆரூரிற் கண்டடியேன் அயர்த்த வாறே. | 6.26.6 | இப்பதிகத்தில் 7,8,9,10-ம் செய்யுட்கள் | 6.26.7-10 |
| 269 | பொய்ம்மாயப் பெருங்கடலிற் புலம்பா நின்ற புண்ணியங்காள் தீவினைகாள் திருவே நீங்கள் இம்மாயப் பெருங்கடலை அரித்துத் தின்பீர்க் கில்லையே கிடந்துதான் யானேல் வானோர் தம்மானைத் தலைமகனைத் தண்ண லாரூர்த் தடங்கடலைத் தொடர்ந்தோரை யடங்கச் செய்யும் எம்மான்ற னடித்தொடர்வான் உழிதர் கின்றேன் இடையிலேன் கெடுவீர்காள் இடறேன் மின்னே. | 6.27.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 270 | ஐம்பெருமா பூதங்காள் ஒருவீர் வேண்டிற் றொருவீர்வேண் டீர்ஈண்டிவ் வவனி யெல்லாம் உம்பரமே உம்வசமே ஆக்க வல்லீர்க் கில்லையே னுகர்போகம் யானேல் வானோர் உம்பருமாய் ஊழியுமாய் உலகே ழாகி ஒள்ளாரூர் நள்ளமிர்தாம் வள்ளல் வானோர் தம்பெருமா னார்நின்ற அரனைக் காண்பேன் தடைப்படுவே னாக்கருதித் தருக்கேன் மின்னே. | 6.27.2 | 271 | சில்லுருவிற் குறியிருத்தி நித்தல் பற்றிச் செழுங்கணால் நோக்குமிது வூக்க மன்று பல்லுருவிற் றொழில்பூண்ட பஞ்ச பூதப் பளகீரும் வசமன்றே பாரே லெல்லாஞ் சொல்லுருவிற் சுடர்மூன்றாய் உருவம் மூன்றாய்த் தூநயன மூன்றாகி ஆண்ட ஆரூர் நல்லுருவிற் சிவனடியே அடைவேன் நும்மால் நமைப்புண்ணேன் கமைத்துநீர் நடமின் களே. | 6.27.3 | 272 | உன்னுருவிற் சுவையொளியூ றோசை நாற்றத் துறுப்பினது குறிப்பாகும் ஐவீர் நுங்கள் மன்னுருவத் தியற்கைளால் வைப்பீர்க் கையோ வையகமே போதாதே யானேல் வானோர் பொன்னுருவைத் தென்னாரூர் மன்னு குன்றைப் புவிக்கெழிலாஞ் சிவக்கொழுந்தைப் புகுந்தென் சிந்தை தன்னுருவைத் தந்தவனை எந்தை தன்னைத் தலைப்படுவேன் துலைப்படுப்பான் தருக்கேன் மின்னே. | 6.27.4 | 273 | துப்பினைமுன் பற்றறா விறலே மிக்க சோர்வுபடு சூட்சியமே சுகமே நீங்கள் ஒப்பினையைப் பாவித்திவ் வுலக மெல்லாம் உழறுமிது குறைமுடிப்பீர்க் கரிதே என்றன் வைப்பினைப்பொன் மதிலாரூர் மணியை வைகல் மணாளனையெம் பெருமானை வானோர் தங்கள் அப்பனைச்செப் பிடவடைவேன் நும்மால் நானும் ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே. | 6.27.5 | 274 | பொங்குமத மானமே ஆர்வச் செற்றக் குரோதமே உலோபமே பொறையே நீங்கள் உங்கள்பெரு மாநிலத்தின் எல்லை யெல்லாம் உழறுமிது குறைமுடிப்பீர்க் கரிதே யானேல் அங்கமலத் தயனொடுமா லாகி மற்றும் அதற்கப்பா லொன்றாகி அறிய வொண்ணாச் செங்கனகத் தனிக்குன்றைச் சிவனை ஆரூர்ச் செல்வனைச்சேர் வேனும்மாற் செலுத்து ணேனே. | 6.27.6 | 275 | இடர்பாவ மெனமிக்க துக்க வேட்கை வெறுப்பேயென் றனைவீரும் உலகை யோடிக் குடைகின்றீர்க் குலகங்கள் குலுங்கி நுங்கள் குறிநின்ற தமையாதே யானேல் வானோர் அடையார்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தானை அமரர்கள்தம் பெருமானை அரனை ஆரூர் உடையானைக் கடுகச்சென் றடைவேன் நும்மால் ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே. | 6.27.7 | 276 | விரைந்தாளும் நல்குரவே செல்வே பொல்லா வெகுட்சியே மகிழ்ச்சியே வெறுப்பே நீங்கள் நிரந்தோடி மாநிலத்தை அரித்துத் தின்பீர்க் கில்லையே நுகர்போகம் யானேல் வானோர் கரைந்தோட வருநஞ்சை அமுது செய்த கற்பகத்தைத் தற்பரத்தைத் திருவா ரூரிற் பரஞ்சோதி தனைக்காண்பேன் படேனும் பண்பிற் பரிந்தோடி யோட்டந்து பகட்டேன் மின்னே. | 6.27.8 | 277 | மூள்வாய தொழிற்பஞ்சேந் திரிய வஞ்ச முகரிகாண் முழுதுமிவ் வுலகை யோடி நாள்வாயு நும்முடைய மம்ம ராணை நடாத்துகின்றீர்க் கமையாதே யானேல் வானோர் நீள்வான முகடதனைத் தாங்கி நின்ற நெடுந்தூணைப் பாதாளக் கருவை ஆரூர் ஆள்வானைக் கடுகச்சென் றடைவேன் நும்மால் ஆட்டுணேன் ஓட்டந்தீங் கலையேன் மின்னே. | 6.27.9 | 278 | சுருக்கமொடு பெருக்கநிலை நீத்தல் பற்றித் துப்பறையென் றனைவீரிவ் வுலகை யோடிச் செருக்கிமிகை செலுத்தியும் செய்கை வைகல் செய்கின்றீர்க் கமையாதே யானேல் மிக்க தருக்கிமிக வரையெடுத்த அரக்க னாகந் தளரவடி எடுத்தவன்றன் பாடல் கேட்டு இரக்கமெழுந் தருளியவெம் பெருமான் பாதத் திடையிலேன் கெடுவீர்காள் இடறேன் மின்னே. | 6.27.10 |
| 279 | நீற்றினையும் நெற்றிமே லிட்டார் போலும் நீங்காமே வெள்ளெலும்பு பூண்டார் போலுங் காற்றினையுங் கடிதாக நடந்தார் போலுங் கண்ணின்மேற் கண்ணொன் றுடையார் போலுங் கூற்றினையுங் குரைகழலா லுதைத்தார் போலுங் கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகர் போலும் ஆற்றினையுஞ் செஞ்சடைமேல் வைத்தார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 280 | பரியதோர் பாம்பரைமே லார்த்தார் போலும் பாசுபதம் பார்த்தற் களித்தார் போலுங் கரியதோர் களிற்றுரிவை போர்த்தார் போலுங் காபாலங் கட்டங்கக் கொடியார் போலும் பெரியதோர் மலைவில்லா எய்தார் போலும் பேர்நந்தி யென்னும் பெயரார் போலும் அரியதோர் அரணங்க ளட்டார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.2 | 281 | துணியுடையர் தோலுடைய ரென்பார் போலுந் தூய திருமேனிச் செல்வர் போலும் பிணியுடைய அடியாரைத் தீர்ப்பார் போலும் பேசுவார்க் கெல்லாம் பெரியார் போலும் மணியுடைய மாநாக மார்ப்பார் போலும் வாசுகிமா நாணாக வைத்தார் போலும் அணியுடைய நெடுவீதி நடப்பார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.3 | 282 | ஓட்டகத்தே ஊணாக உகந்தார் போலும் ஓருருவாய்த் தோன்றி உயர்ந்தார் போலும் நாட்டகத்தே நடைபலவும் நவின்றார் போலும் ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாதர் போலுங் காட்டகத்தே ஆட லுடையார் போலுங் காமரங்கள் பாடித் திரிவார் போலும் ஆட்டகத்தில் ஆனைந் துகந்தார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.4 | 283 | ஏனத் திளமருப்புப் பூண்டார் போலும் இமையவர்க ளேத்த இருந்தார் போலுங் கானக்கல் லாற்கீழ் நிழலார் போலுங் கடல்நஞ்ச முண்டிருண்ட கண்டர் போலும் வானத் திளமதிசேர் சடையார் போலும் வான்கயிலை வெற்பின் மகிழ்ந்தார் போலும் ஆனத்து முன்னெழுந்தாய் நின்றார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.5 | 284 | காமனையுங் கரியாகக் காய்ந்தார் போலுங் கடல்நஞ்ச முண்டிருண்ட கண்டர் போலுஞ் சோமனையுஞ் செஞ்சடைமேல் வைத்தார் போலுஞ் சொல்லாகிச் சொற்பொருளாய் நின்றார் போலும் நாமனையும் வேதத்தார் தாமே போலும் நங்கையோர் பால்மகிழ்ந்த நம்பர் போலும் ஆமனையுந் திருமுடியார் தாமே போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.6 | 285 | முடியார் மதியரவம் வைத்தார் போலும் மூவுலகுந் தாமேயாய் நின்றார் போலுஞ் செடியார் தலைப்பலிகொண் டுழல்வார் போலுஞ் செல்கதி தான்கண்ட சிவனார் போலுங் கடியார்நஞ் சுண்டிருண்ட கண்டர் போலுங் கங்காள வேடக் கருத்தர் போலும் அடியார் அடிமை உகப்பார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.7 | 286 | இந்திரத்தை இனிதாக ஈந்தார் போலும் இமையவர்கள் வந்திறைஞ்சு மிறைவர் போலுஞ் சுந்தரத்த பொடிதன்னைத் துதைந்தார் போலுந் தூத்தூய திருமேனித் தோன்றல் போலும் மந்திரத்தை மனத்துள்ளே வைத்தார் போலும் மாநாகம் நாணாக வளைத்தார் போலும் அந்திரத்தே அணியாநஞ் சுண்டார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.8 | 287 | பிண்டத்தைக் காக்கும் பிரானார் போலும் பிறவி யிறவி இலாதார் போலும் முண்டத்து முக்கண் ணுடையார் போலும் முழுநீறு பூசு முதல்வர் போலுங் கண்டத் திறையே கறுத்தார் போலுங் காளத்தி காரோணம் மேயார் போலும் அண்டத்துக் கப்புறமாய் நின்றார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.9 | 288 | ஒருகாலத் தொன்றாகி நின்றார் போலும் ஊழி பலகண் டிருந்தார் போலும் பெருகாமே வெள்ளந் தவிர்த்தார் போலும் பிறப்பிடும்பை சாக்காடொன் றில்லார் போலும் உருகாதார் உள்ளத்து நில்லார் போலும் உகப்பார்தம் மனத்தென்றும் நீங்கார் போலும் அருகாக வந்தென்னை அஞ்ச லென்பார் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.10 | 289 | நன்றாக நடைபலவும் நவின்றார் போலும் ஞானப் பெருங்கடற்கோர் நாதர் போலுங் கொன்றாகிக் கொன்றதொன் றுண்டார் போலுங் கோளரக்கர் கோன்றலைகள் குறைத்தார் போலுஞ் சென்றார் திரிபுரங்க ளெய்தார் போலுந் திசையனைத்து மாயனைத்து மானார் போலும் அன்றாகில் ஆயிரம் பேரார் போலும் அணியாரூர்த் திருமூலத் தான னாரே. | 6.28.11 |
| 290 | திருமணியைத் தித்திக்குந் தேனைப் பாலைத் தீங்கரும்பின் இன்சுவையைத் தெளிந்த தேறற் குருமணியைக் குழல்மொந்தை தாளம் வீணை கொக்கரையின் சச்சரியின் பாணி யானைப் பருமணியைப் பவளத்தைப் பசும்பொன் முத்தைப் பருப்பதத்தி லருங்கலத்தைப் பாவந் தீர்க்கும் அருமணியை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 291 | பொன்னேபோற் றிருமேனி உடையான் றன்னைப் பொங்குவெண் ணூலானைப் புனிதன் றன்னை மின்னானை மின்னிடையாள் பாகன் றன்னை வேழத்தி னுரிவிரும்பிப் போர்த்தான் றன்னைத் தன்னானைத் தன்னொப்பா ரில்லா தானைத் தத்துவனை உத்தமனைத் தழல்போல் மேனி அன்னானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.2 | 292 | ஏற்றானை ஏழுலகு மானான் றன்னை ஏழ்கடலு மேழ்மலையு மானான் றன்னைக் கூற்றானைக் கூற்ற முதைத்தான் றன்னைக் கொடுமழுவாள் கொண்டதோர் கையான் றன்னைக் காற்றானைத் தீயானை நீரு மாகிக் கடிகமழும் புன்சடைமேற் கங்கை வெள்ள ஆற்றானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.3 | 293 | முந்திய வல்வினைகள் தீர்ப்பான் றன்னை மூவாத மேனிமுக் கண்ணி னானைச் சந்திரனும் வெங்கதிரு மாயி னானைச் சங்கரனைச் சங்கக் குழையான் றன்னை மந்திரமும் மறைப்பொருளு மானான் றன்னை மறுமையு மிம்மையு மானான் றன்னை அந்திரனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.4 | 294 | பிறநெறியாய்ப் பீடாகிப் பிஞ்ஞ கனுமாய்ப் பித்தனாய்ப் பத்தர் மனத்தி னுள்ளே உறநெறியாய் ஓமமாய் ஈமக் காட்டில் ஓரிபல விடநட்ட மாடி னானைத் துறநெறியாய்த் தூபமாய்த் தோற்ற மாகி நாற்றமாய் நன்மலர்மே லுறையா நின்ற அறநெறியை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.5 | 295 | பழகிய வல்வினைகள் பாற்று வானைப் பசுபதியைப் பாவகனைப் பாவந் தீர்க்குங் குழகனைக் கோளரவொன் றாட்டு வானைக் கொடுகொட்டி கொண்டதோர் கையான் றன்னை விழவனை வீரட்ட மேவி னானை விண்ணவர்க ளேத்தி விரும்பு வானை அழகனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.6 | 296 | சூளா மணிசேர் முடியான் றன்னைச் சுண்ணவெண் ணீறணிந்த சோதி யானைக் கோள்வா யரவ மசைத்தான் றன்னைக் கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகன் றன்னை நாள்வாயும் பத்தர் மனத்து ளானை நம்பனை நக்கனை முக்க ணானை ஆள்வானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.7 | 297 | முத்தினை மணிதன்னை மாணிக் கத்தை மூவாத கற்பகத்தின் கொழுந்து தன்னைக் கொத்தினை வயிரத்தைக் கொல்லே றூர்ந்து கோளரவொன் றாட்டுங் குழகன் றன்னைப் பத்தனைப் பத்தர் மனத்து ளானைப் பரிதிபோற் றிருமேனி உடையான் றன்னை அத்தனை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.8 | 298 | பையா டரவங்கை யேந்தி னானைப் பரிதிபோற் றிருமேனிப் பால்நீற் றானை நெய்யாடு திருமேனி நிமலன் றன்னை நெற்றிமேல் மற்றொருகண் நிறைவித் தானைச் செய்யானைச் செழும்பவளத் திரளொப் பானைச் செஞ்சடைமேல் வெண்டிங்கள் சேர்த்தி னானை ஐயாறு மேயானை ஆரூ ரானை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.9 | 299 | சீரார் முடிபத் துடையான் றன்னைத் தேசழியத் திருவிரலாற் சிதைய நூக்கிப் பேரார் பெருமை கொடுத்தான் றன்னைப் பெண்ணிரண்டு மாணுமாய் நின்றான் றன்னைப் போரார் புரங்கள் புரள நூறும் புண்ணியனை வெண்ணீ றணிந்தான் றன்னை ஆரானை ஆரூரி லம்மான் றன்னை அறியா தடிநாயேன் அயர்த்த வாறே. | 6.29.10 |
| 300 | எம்பந்த வல்வினைநோய் தீர்த்திட் டான்காண் ஏழ்கடலு மேழுலகு மாயி னான்காண் வம்புந்து கொன்றையந்தார் மாலை யான்காண் வளர்மதிசேர் கண்ணியன்காண் வானோர் வேண்ட அம்பொன்றால் மூவெயிலு மெரிசெய் தான்காண் அனலாடி யானஞ்சு மாடி னான்காண் செம்பொன்செய் மணிமாடத் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 301 | அக்குலாம் அரையினன்காண் அடியார்க் கென்றும் ஆரமுதாய் அண்ணிக்கும் ஐயாற் றான்காண் கொக்குலாம் பீலியொடு கொன்றை மாலை குளிர்மதியுங் கூரரவும் நீருஞ் சென்னித் தொக்குலாஞ் சடையினன்காண் தொண்டர் சொல்லுந் தூநெறிகாண் வானவர்கள் துதிசெய் தேத்துந் திக்கெலாம் நிறைந்தபுகழ்த் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.2 | 302 | நீரேறு சடைமுடியெந் நிமலன் றான்காண் நெற்றிமே லொற்றைக்கண் நிறைவித் தான்காண் வாரேறு வனமுலையாள் பாகத் தான்காண் வளர்மதிசேர் சடையான்காண் மாதே வன்காண் காரேறு முகிலனைய கண்டத் தான்காண் கல்லாலின் கீழறங்கள் சொல்லி னான்காண் சீரேறு மணிமாடத் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.3 | 303 | கானேறு களிற்றுரிவைப் போர்வை யான்காண் கற்பகங்காண் காலனையன் றுதைசெய் தான்காண் ஊனேறு முடைதலையிற் பலிகொள் வான்காண் உத்தமன்காண் ஒற்றியூர் மேவி னான்காண் ஆனேறொன் றதுவேறும் அண்ணல் தான்காண் ஆதித்தன் பல்லிறுத்த ஆதி தான்காண் தேனேறு மலர்ச்சோலைத் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.4 | 304 | பிறப்போ டிறப்பென்று மில்லா தான்காண் பெண்ணுருவோ டாணுருவ மாயி னான்காண் மறப்படுமென் சிந்தைமருள் நீக்கி னான்காண் வானவரு மறியாத நெறிதந் தான்காண் நறப்படுபூ மலர்தூபந் தீப நல்ல நறுஞ்சாந்தங் கொண்டேத்தி நாளும் வானோர் சிறப்போடு பூசிக்குந் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.5 | 305 | சங்கரன்காண் சக்கரமாற் கருள்செய் தான்காண் தருணேந்து சேகரன்காண் தலைவன் றான்காண் அங்கமலத் தயன்சிரங்கள் ஐந்தி லொன்றை அறுத்தவன்காண் அணிபொழில்சூழ் ஐயாற் றான்காண் எங்கள்பெரு மான்காணென் னிடர்கள் போக அருள்செய்யும் இறைவன்காண் இமையோ ரேத்துஞ் செங்கமல வயல்புடைசூழ் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.6 | 306 | நன்றருளித் தீதகற்றும் நம்பி ரான்காண் நான்மறையோ டாறங்க மாயி னான்காண் மின்றிகழுஞ் சோதியன்காண் ஆதி தான்காண் வெள்ளேறு நின்றுலவு கொடியி னான்காண் துன்றுபொழிற் கச்சியே கம்பன் றான்காண் சோற்றுத் துறையான்காண் சோலை சூழ்ந்த தென்றலார் மணங்கமழுந் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.7 | 307 | பொன்னலத்த நறுங்கொன்றைச் சடையி னான்காண் புகலூரும் பூவணமும் பொருந்தி னான்காண் மின்னலத்த நுண்ணிடையாள் பாகத் தான்காண் வேதியன்காண் வெண்புரிநூல் மார்பி னான்காண் கொன்னலத்த மூவிலைவேல் ஏந்தி னான்காண் கோலமா நீறணிந்த மேனி யான்காண் செந்நலத்த வயல்புடைசூழ் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.8 | 308 | விண்டவர்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தான்காண் வேலைவிட முண்டிருண்ட கண்டத் தான்காண் மண்டலத்தி லொளிவளர விளங்கி னான்காண் வாய்மூரும் மறைக்காடும் மருவி னான்காண் புண்டரிகக் கண்ணானும் பூவின் மேலைப் புத்தேளுங் காண்பரிய புராணன் றான்காண் தெண்டிரைநீர் வயற்புடைசூழ் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.9 | 309 | செருவளருஞ் செங்கண்மா லேற்றி னான்காண் தென்னானைக் காவன்காண் தீயில் வீழ மருவலர்தம் புரமூன்று மெரிசெய் தான்காண் வஞ்சகர்பா லணுகாத மைந்தன் றான்காண் அருவரையை எடுத்தவன்றன் சிரங்கள் பத்தும் ஐந்நான்கு தோளுநெரிந் தலற வன்று திருவிரலா லடர்த்தவன்காண் திருவா ரூரிற் றிருமூலத் தானத்தெஞ் செல்வன் றானே. | 6.30.10 |
| 310 | இடர்கெடுமா றெண்ணுதியேல் நெஞ்சே நீவா ஈண்டொளிசேர் கங்கைச் சடையா யென்றுஞ் சுடரொளியா யுள்விளங்கு சோதி யென்றுந் தூநீறு சேர்ந்திலங்கு தோளா வென்றுங் கடல்விடம துண்டிருண்ட கண்டா வென்றுங் கலைமான் மறியேந்து கையா வென்றும் அடல்விடையாய் ஆரமுதே ஆதி யென்றும் ஆரூரா வென்றென்றே அலறா நில்லே. | 6.31.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 311 | செடியேறு தீவினைகள் தீரும் வண்ணஞ் சிந்தித்தே நெஞ்சமே திண்ண மாகப் பொடியேறு திருமேனி யுடையா யென்றும் புரந்தரன்றன் தோள்துணித்த புனிதா வென்றும் அடியேனை யாளாகக் கொண்டா யென்றும் அம்மானே ஆரூரெம் மரசே யென்றுங் கடிநாறு பொழிற்கச்சிக் கம்பா வென்றுங் கற்பகமே யென்றென்றே கதறா நில்லே. | 6.31.2 | 312 | நிலைபெறுமா றெண்ணுதியேல் நெஞ்சே நீவா நித்தலுமெம் பிரானுடைய கோயில் புக்குக் புலர்வதன்முன் னலகிட்டு மெழுக்கு மிட்டுப் பூமாலை புனைந்தேத்திப் புகழ்ந்து பாடித் தலையாரக் கும்பிட்டுக் கூத்து மாடிச் சங்கரா சயபோற்றி போற்றி யென்றும் அலைபுனல்சேர் செஞ்சடையெம் ஆதி யென்றும் ஆரூரா வென்றென்றே அலறா நில்லே. | 6.31.3 | 313 | புண்ணியமும் நன்னெறியு மாவ தெல்லாம் நெஞ்சமே இதுகண்டாய் பொருந்தக் கேள்நீ நுண்ணியவெண் ணூல்கிடந்த மார்பா வென்றும் நுந்தாத வொண்சுடரே யென்று நாளும் விண்ணியங்கு தேவர்களும் வேதம் நான்கும் விரைமலர்மேல் நான்முகனும் மாலுங் கூடி எண்ணரிய திருநாம முடையா யென்றும் எழிலாரூ ராவென்றே ஏத்தா நில்லே. | 6.31.4 | 314 | இழைத்தநாள் எல்லை கடப்ப தென்றால் இரவினொடு நண்பகலு மேத்தி வாழ்த்திப் பிழைத்ததெலாம் பொறுத்தருள்செய் பெரியோ யென்றும் பிஞ்ஞகனே மைஞ்ஞவிலுங் கண்டா வென்றும் அழைத்தலறி அடியேனுன் னரணங் கண்டாய் அணியாரூர் இடங்கொண்ட அழகா வென்றுங் குழற்சடையெங் கோனென்றுங் கூறு நெஞ்சே குற்றமில்லை யென்மேல்நான் கூறி னேனே. | 6.31.5 | 315 | நீப்பரிய பல்பிறவி நீக்கும் வண்ணம் நினைந்திருந்தேன் காண்நெஞ்சே நித்த மாகச் சேப்பிரியா வெல்கொடியி னானே யென்றுஞ் சிவலோக நெறிதந்த சிவனே யென்றும் பூப்பிரியா நான்முகனும் புள்ளின் மேலைப் புண்டரிகக் கண்ணானும் போற்றி யென்னத் தீப்பிழம்பாய் நின்றவனே செல்வ மல்குந் திருவாரூ ராவென்றே சிந்தி நெஞ்சே. | 6.31.6 | 316 | பற்றிநின்ற பாவங்கள் பாற்ற வேண்டிற் பரகதிக்குச் செல்வதொரு பரிசு வேண்டிற் சுற்றிநின்ற சூழ்வினைகள் வீழ்க்க வேண்டிற் சொல்லுகேன் கேள்நெஞ்சே துஞ்சா வண்ணம் உற்றவரும் உறுதுணையும் நீயே யென்றும் உன்னையல்லால் ஒருதெய்வம் உள்கே னென்றும் புற்றரவக் கச்சார்த்த புனிதா வென்றும் பொழிலாரூ ராவென்றே போற்றா நில்லே. | 6.31.7 | 317 | மதிதருவன் நெஞ்சமே உஞ்சு போக வழியாவ திதுகண்டாய் வானோர்க் கெல்லாம் அதிபதியே ஆரமுதே ஆதி யென்றும் அம்மானே ஆரூரெம் மையா வென்றுந் துதிசெய்து துன்றுமலர் கொண்டு தூவிச் சூழும் வலஞ்செய்து தொண்டு பாடிக் கதிர்மதிசேர் சென்னியனே கால காலா கற்பகமே யென்றென்றே கதறா நில்லே. | 6.31.8 | 318 | பாசத்தைப் பற்றறுக்க லாகு நெஞ்சே பரஞ்சோதி பண்டரங்கா பாவ நாசா தேசத் தொளிவிளக்கே தேவ தேவே திருவாரூர்த் திருமூலத் தானா வென்றும் நேசத்தை நீபெருக்கி நேர்நின் றுள்கி நித்தலுஞ் சென்றடிமேல் வீழ்ந்து நின்று ஏசற்று நின்றிமையோ ரேறே வென்றும் எம்பெருமா னென்றென்றே ஏத்தா நில்லே. | 6.31.9 | 319 | புலன்களைந்தால் ஆட்டுண்டு போது போக்கிப் புறம்புறமே திரியாதே போது நெஞ்சே சலங்கொள்சடை முடியுடைய தலைவா வென்றுந் தக்கன்செய் பெருவேள்வி தகர்த்தா யென்றும் இலங்கையர்கோன் சிரநெரித்த இறைவா வென்றும் எழிலாரூ ரிடங்கொண்ட எந்தா யென்றும் நலங்கொளடி என்றலைமேல் வைத்தா யென்றும் நாடோ றும் நவின்றேத்தாய் நன்மை யாமே. | 6.31.10 |
| 320 | கற்றவர்க ளுண்ணுங் கனியே போற்றி கழலடைந்தார் செல்லுங் கதியே போற்றி அற்றவர்கட் காரமுத மானாய் போற்றி அல்லலறுத் தடியேனை ஆண்டாய் போற்றி மற்றொருவ ரொப்பில்லா மைந்தா போற்றி வானவர்கள் போற்றும் மருந்தே போற்றி செற்றவர்தம் புரமெரித்த சிவனே போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 321 | வங்கமலி கடல்நஞ்ச முண்டாய் போற்றி மதயானை ஈருரிவை போர்த்தாய் போற்றி கொங்கலரும் நறுங்கொன்றைத் தாராய் போற்றி கொல்புலித்தோ லாடைக் குழகா போற்றி அங்கணனே அமரர்கள்தம் இறைவா போற்றி ஆலமர நீழலறஞ் சொன்னாய் போற்றி செங்கனகத் தனிக்குன்றே சிவனே போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.2 | 322 | மலையான் மடந்தை மணாளா போற்றி மழவிடையாய் நின்பாதம் போற்றி போற்றி நிலையாக என்னெஞ்சில் நின்றாய் போற்றி நெற்றிமே லொற்றைக்கண் ணுடையாய் போற்றி இலையார்ந்த மூவிலைவே லேந்தி போற்றி ஏழ்கடலு மேழ்பொழிலு மானாய் போற்றி சிலையாலன் றெயிலெரித்த சிவனே போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.3 | 323 | பொன்னியலும் மேனியனே போற்றி போற்றி பூதப் படையுடையாய் போற்றி போற்றி மன்னியசீர் மறைநான்கு மானாய் போற்றி மறியேந்து கையானே போற்றி போற்றி உன்னுமவர்க் குண்மையனே போற்றி போற்றி உலகுக் கொருவனே போற்றி போற்றி சென்னிமிசை வெண்பிறையாய் போற்றி போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.4 | 324 | நஞ்சுடைய கண்டனே போற்றி போற்றி நற்றவனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி வெஞ்சுடரோன் பல்லிறுத்த வேந்தே போற்றி வெண்மதியங் கண்ணி விகிர்தா போற்றி துஞ்சிருளி லாட லுகந்தாய் போற்றி தூநீறு மெய்க்கணிந்த சோதி போற்றி செஞ்சடையாய் நின்பாதம் போற்றி போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.5 | 325 | சங்கரனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி சதாசிவனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி பொங்கரவா நின்பாதம் போற்றி போற்றி புண்ணியனே நின்பாதம் போற்றி போற்றி அங்கமலத் தயனோடு மாலுங் காணா அனலுருவா நின்பாதம் போற்றி போற்றி செங்கமலத் திருப்பாதம் போற்றி போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.6 | 326 | வம்புலவு கொன்றைச் சடையாய் போற்றி வான்பிறையும் வாளரவும் வைத்தாய் போற்றி கொம்பனைய நுண்ணிடையாள் கூறா போற்றி குரைகழலாற் கூற்றுதைத்த கோவே போற்றி நம்புமவர்க் கரும்பொருளே போற்றி போற்றி நால்வேத மாறங்க மானாய் போற்றி செம்பொனே மரகதமே மணியே போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.7 | 327 | உள்ளமாய் உள்ளத்தே நின்றாய் போற்றி உகப்பார் மனத்தென்றும் நீங்காய் போற்றி வள்ளலே போற்றி மணாளா போற்றி வானவர்கோன் தோள்துணித்த மைந்தா போற்றி வெள்ளையே றேறும் விகிர்தா போற்றி மேலோர்க்கு மேலோர்க்கு மேலாய் போற்றி தெள்ளுநீர்க் கங்கைச் சடையாய் போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.8 | 328 | பூவார்ந்த சென்னிப் புனிதா போற்றி புத்தேளிர் போற்றும் பொருளே போற்றி தேவார்ந்த தேவர்க்குந் தேவே போற்றி திருமாலுக் காழி யளித்தாய் போற்றி சாவாமே காத்தென்னை யாண்டாய் போற்றி சங்கொத்த நீற்றெஞ் சதுரா போற்றி சேவார்ந்த வெல்கொடியாய் போற்றி போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.9 | 329 | பிரமன்றன் சிரமரிந்த பெரியோய் போற்றி பெண்ணுருவோ டாணுருவாய் நின்றாய் போற்றி கரநான்கும் முக்கண்ணு முடையாய் போற்றி காதலிப்பார்க் காற்ற எளியாய் போற்றி அருமந்த தேவர்க் கரசே போற்றி அன்றரக்கன் ஐந்நான்கு தோளுந் தாளுஞ் சிரம்நெரித்த சேவடியாய் போற்றி போற்றி திருமூலத் தானனே போற்றி போற்றி. | 6.32.10 |
| 330 | பொருங்கைமதக் கரியுரிவைப் போர்வை யானைப் பூவணமும் வலஞ்சுழியும் பொருந்தி னானைக் கரும்புதரு கட்டியையின் னமிர்தைத் தேனைக் காண்பரிய செழுஞ்சுடரைக் கனகக் குன்றை இருங்கனக மதிலாரூர் மூலத் தானத் தெழுந்தருளி யிருந்தானை இமையோ ரேத்தும் அருந்தவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 331 | கற்பகமும் இருசுடரு மாயி னானைக் காளத்தி கயிலாய மலையு ளானை விற்பயிலும் மதனழிய விழித்தான் றன்னை விசயனுக்கு வேடுவனாய் நின்றான் றன்னைப் பொற்பமரும் பொழிலாரூர் மூலத் தானம் பொருந்தியவெம் பெருமானைப் பொருந்தார் சிந்தை அற்புதனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.2 | 332 | பாதியொரு பெண்முடிமேற் கங்கை யானைப் பாசூரும் பரங்குன்றும் மேயான் றன்னை வேதியனைத் தன்னடியார்க் கெளியான் றன்னை மெய்ஞ்ஞான விளக்கானை விரையே நாறும் போதியலும் பொழிலாரூர் மூலத் தானம் புற்றிடங்கொண் டிருந்தானைப் போற்றுவார்கள் ஆதியனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.3 | 333 | நந்திபணி கொண்டருளும் நம்பன் றன்னை நாகேச் சரமிடமா நண்ணி னானைச் சந்திமல ரிட்டணிந்து வானோ ரேத்துந் தத்துவனைச் சக்கரமாற் கீந்தான் றன்னை இந்துநுழை பொழிலாரூர் மூலத் தானம் இடங்கொண்ட பெருமானை இமையோர் போற்றும் அந்தணனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.4 | 334 | சுடர்ப்பவளத் திருமேனி வெண்ணீற் றானைச் சோதிலிங்கத் தூங்கானை மாடத் தானை விடக்கிடுகா டிடமாக உடையான் றன்னை மிக்கரண மெரியூட்ட வல்லான் றன்னை மடற்குலவு பொழிலாரூர் மூலத் தானம் மன்னியவெம் பெருமானை மதியார் வேள்வி அடர்த்தவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.5 | 335 | தாயவனை எவ்வுயிர்க்குந் தன்னொப் பில்லாத் தகுதில்லை நடம்பயிலுந் தலைவன் றன்னை மாயவனும் மலரவனும் வானோ ரேத்த மறிகடல்நஞ் சுண்டுகந்த மைந்தன் றன்னை மேயவனைப் பொழிலாரூர் மூலத் தானம் விரும்பியஎம் பெருமானை யெல்லாம் முன்னே ஆயவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.6 | 336 | பொருளியல்நற் சொற்பதங்க ளாயி னானைப் புகலூரும் புறம்பயமும் மேயான் றன்னை மருளியலுஞ் சிந்தையர்க்கு மருந்து தன்னை மறைக்காடுஞ் சாய்க்காடும் மன்னி னானை இருளியல்நற் பொழிலாரூர் மூலத் தானத் தினிதமரும் பெருமானை இமையோ ரேத்த அருளியனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.7 | 337 | காலனைக்கா லாற்காய்ந்த கடவுள் தன்னைக் காரோணங் கழிப்பாலை மேயான் றன்னைப் பாலனுக்குப் பாற்கடலன் றீந்தான் றன்னைப் பணியுகந்த அடியார்கட் கினியான் றன்னைச் சேலுகளும் வயலாரூர் மூலத் தானஞ் சேர்ந்திருந்த பெருமானைப் பவள மீன்ற ஆலவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.8 | 338 | ஒப்பொருவ ரில்லாத ஒருவன் றன்னை ஓத்தூரும் உறையூரும் மேவி னானை வைப்பவனை மாணிக்கச் சோதி யானை மாருதமுந் தீவெளிநீர் மண்ணா னானை *மெய்ப்பொருளாய் அடியேன துள்ளே நின்ற வினையிலியைத் திருமூலத் தானம் மேய அப்பொன்னை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. * இச்செய்யுளின் பின்னிரு அடிகள் பிற பதிப்புகளில் காணப்படவில்லை. | 6.33.9 | 339 | பகலவன்றன் பல்லுகுத்த படிறன் றன்னைப் பராய்த்துறைபைஞ் ஞீலியிடம் பாவித் தானை இகலவனை இராவணனை இடர்செய் தானை ஏத்தாதார் மனத்தகத்துள் இருளா னானைப் புகழ்நிலவு பொழிலாரூர் மூலத் தானம் பொருந்தியவெம் பெருமானைப் போற்றார் சிந்தை அகலவனை அரநெறியி லப்பன் றன்னை அடைந்தடியேன் அருவினைநோய் அறுத்த வாறே. | 6.33.10 |
| 340 | ஒருவனாய் உலகேத்த நின்ற நாளோ ஓருருவே மூவுருவ மான நாளோ கருவனாய்க் காலனைமுன் காய்ந்த நாளோ காமனையுங் கண்ணழலால் விழித்த நாளோ மருவனாய் மண்ணும்விண்ணுந் தெரித்த நாளோ மான்மறிக்கை யேந்தியோர் மாதோர் பாகந் திருவினாள் சேர்வதற்கு முன்னோ பின்னோ திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 341 | மலையார்பொற் பாவையொடு மகிழ்ந்த நாளோ வானவரை வலியமுத மூட்டி யந்நாள் நிலைபேறு பெறுவித்து நின்ற நாளோ நினைப்பரிய தழற்பிழம்பாய் நிமிர்ந்த நாளோ அலைசாமே அலைகடல்நஞ் சுண்ட நாளோ அமரர்கணம் புடைசூழ இருந்த நாளோ சிலையால்முப் புரமெரித்த முன்னோ பின்னோ திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.2 | 342 | பாடகஞ்சேர் மெல்லடிநற் பாவை யாளும் நீயும்போய்ப் பார்த்தனது பலத்தைக் காண்பான் வேடனாய் வில்வாங்கி யெய்த நாளோ விண்ணவர்க்குங் கண்ணவனாய் நின்ற நாளோ மாடமொடு மாளிகைகள் மல்கு தில்லை மணிதிகழும் அம்பலத்தே மன்னிக் கூத்தை ஆடுவான் புகுவதற்கு முன்னோ பின்னோ அணியாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.3 | 343 | ஓங்கி யுயர்ந்தெழுந்து நின்ற நாளோ ஓருகம்போல் ஏழுகமாய் நின்ற நாளோ தாங்கியசீர்த் தலையான வானோர் செய்த தக்கன்றன் பெருவேள்வி தகர்த்த நாளோ நீங்கியநீர்த் தாமரையான் நெடுமா லோடு நில்லாயெம் பெருமானே யென்றங் கேத்தி வாங்கிமதி வைப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ வளராரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.4 | 344 | பாலனாய் வளர்ந்திலாப் பான்மை யானே பணிவார்கட் கங்கங்கே பற்றா னானே நீலமா மணிகண்டத் தெண்டோ ளானே நெருநலையாய் இன்றாகி நாளை யாகுஞ் சீலமே சிவலோக நெறியே யாகுஞ் சீர்மையே கூர்மையே குணமே நல்ல கோலம்நீ கொள்வதற்கு முன்னோ பின்னோ குளிராரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.5 | 345 | திறம்பலவும் வழிகாட்டிச் செய்கை காட்டிச் சிறியையாய்ப் பெரியையாய் நின்ற நாளோ மறம்பலவு முடையாரை மயக்கந் தீர்த்து மாமுனிவர்க் கருள்செய்தங் கிருந்த நாளோ பிறங்கியசீர்ப் பிரமன்றன் தலைகை யேந்திப் பிச்சையேற் றுண்டுழன்று நின்ற நாளோ அறம்பலவு முரைப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ அணியாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.6 | 346 | நிலந்தரத்து நீண்டுருவ மான நாளோ நிற்பனவும் நடப்பனவும் நீயே யாகிக் கலந்துரைக்கக் கற்பகமாய் நின்ற நாளோ காரணத்தால் நாரணனைக் கற்பித் தன்று வலஞ்சுருக்கி வல்லசுரர் மாண்டு வீழ வாசுகியை வாய்மடுத்து வானோ ருய்யச் சலந்தரனைக் கொல்வதற்கு முன்னோ பின்னோ தண்ணாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.7 | 347 | பாதத்தால் முயலகனைப் பாது காத்துப் பாரகத்தே பரஞ்சுடராய் நின்ற நாளோ கீதத்தை மிகப்பாடும் அடியார்க் கென்றுங் கேடிலா வானுலகங் கொடுத்த நாளோ பூதத்தான் பொருநீலி புனிதன் மேவிப் பொய்யுரையா மறைநால்வர் விண்ணோர்க் கென்றும் வேதத்தை விரிப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ விழவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.8 | 348 | புகையெட்டும் போக்கெட்டும் புலன்க ளெட்டும் பூதலங்க ளவையெட்டும் பொழில்க ளெட்டுங் கலையெட்டுங் காப்பெட்டுங் காட்சி யெட்டுங் கழற்சே வடியடைந்தார் களைக ணெட்டும் நகையெட்டும் நாளெட்டும் நன்மை யெட்டும் நலஞ்சிறந்தார் மனத்தகத்து மலர்க ளெட்டுந் திகையெட்டுந் தெரிப்பதற்கு முன்னோ பின்னோ திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.9 | 349 | ஈசனா யுலகேழும் மலையு மாகி இராவணனை ஈடழித்திட் டிருந்த நாளோ வாசமலர் மகிழ்தென்ற லான நாளோ மதயானை யுரிபோர்த்து மகிழ்ந்த நாளோ தாதுமலர் சண்டிக்குக் கொடுத்த நாளோ சகரர்களை மறித்திட்டாட் கொண்ட நாளோ தேசமுமை யறிவதற்கு முன்னோ பின்னோ திருவாரூர் கோயிலாக் கொண்ட நாளே. | 6.34.10 |
| 350 | தூண்டு சுடர்மேனித் தூநீ றாடிச் சூலங்கை யேந்தியோர் சுழல்வாய் நாகம் பூண்டு பொறியரவங் காதிற் பெய்து பொற்சடைக ளவைதாழப் புரிவெண் ணூலர் நீண்டு கிடந்திலங்கு திங்கள் சூடி நெடுந்தெருவே வந்தெனது நெஞ்சங் கொண்டார் வேண்டு நடைநடக்கும் வெள்ளே றேறி வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 351 | பாதந் தனிப்பார்மேல் வைத்த பாதர் பாதாள மேழுருவப் பாய்ந்த பாதர் ஏதம் படாவண்ணம் நின்ற பாதர் ஏழுலகு மாய்நின்ற ஏக பாதர் ஓதத் தொலிமடங்கி யூருண் டேறி ஒத்துலக மெல்லா மொடுங்கி யபின் வேதத் தொலிகொண்டு வீணை கேட்பார் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.2 | 352 | நென்னலையோர் ஓடேத்திப் பிச்சைக் கென்று வந்தார்க்கு வந்தேனென் றில்லே புக்கேன் அந்நிலையே நிற்கின்றார் ஐயங் கொள்ளார் அருகே வருவார்போல் நோக்கு கின்றார் நுந்நிலைமை யேதோநும் மூர்தா னேதோ என்றேனுக் கொன்றாகச் சொல்ல மாட்டார் மென்முலையார் கூடி விரும்பி யாடும் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.3 | 353 | ஆகத் துமையடக்கி ஆறு சூடி ஐவா யரவசைத்தங் கானே றேறிப் போகம் பலவுடைத்தாய்ப் பூதஞ் சூழப் புலித்தோ லுடையாப் புகுந்து நின்றார் பாகிடுவான் சென்றேனைப் பற்றி நோக்கிப் பரிசழித்தென் வளைகவர்ந்தார் பாவி யேனை மேக முகிலுரிஞ்சு சோலை சூழ்ந்த வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.4 | 354 | கொள்ளைக் குழைக்காதிற் குண்டைப் பூதங் கொடுகொட்டி கொட்டிக் குனித்துப் பாட உள்ளங் கவர்ந்திட்டுப் போவார் போல உழிதருவர் நான்தெரிய மாட்டேன் மீண்டேன் கள்ள விழிவிழிப்பார் காணாக் கண்ணாற் கண்ணுளார் போலே கரந்து நிற்பர் வெள்ளச் சடைமுடியர் வேத நாவர் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.5 | 355 | தொட்டிலங்கு சூலத்தர் மழுவா ளேந்திச் சுடர்க்கொன்றைத் தாரணிந்து சுவைகள் பேசிப் பட்டிவெள் ளேறேறிப் பலியுங் கொள்ளார் பார்ப்பாரைப் பரிசழிப்பா ரொக்கின் றாராற் கட்டிலங்கு வெண்ணீற்றர் கனலப் பேசிக் கருத்தழித்து வளைகவர்ந்தார் காலை மாலை விட்டிலங்கு சடைமுடியர் வேத நாவர் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.6 | 356 | பெண்பா லொருபாகம் பேணா வாழ்க்கைக் கோள்நாகம் பூண்பனவும் நாணாஞ் சொல்லார் உண்பா ருறங்குவார் ஒவ்வா நங்காய் உண்பதுவும் நஞ்சன்றே லோபி யுண்ணார் பண்பா லவிர்சடையர் பற்றி நோக்கிப் பாலைப் பரிசழியப் பேசு கின்றார் விண்பால் மதிசூடி வேத மோதி வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.7 | 357 | மருதங்க ளாமொழிவர் மங்கை யோடு வானவரும் மாலயனுங் கூடித் தங்கள் சுருதங்க ளாற்றுதித்துத் தூநீ ராட்டித் தோத்திரங்கள் பலசொல்லித் தூபங் காட்டிக் கருதுங்கொல் எம்பெருமான் செய்குற் றேவல் என்பார்க்கு வேண்டும் வரங் கொடுத்து விகிர்தங்க ளாநடப்பர் வெள்ளே றேறி வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.8 | 358 | புள்ளானும் நான்முகனும் புக்கும் போந்துங் காணார் பொறியழலாய் நின்றான் றன்னை உள்ளானை யொன்றலா உருவி னானை உலகுக் கொருவிளக்காய் நின்றான் றன்னைக் கள்ளேந்து கொன்றைதூய்க் காலை மூன்றும் ஓவாமே நின்று தவங்கள் செய்த வெள்ளானை வேண்டும் வரங் கொடுப்பார் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.9 | 359 | மாக்குன் றெடுத்தோன்றன் மைந்த னாகி மாவேழம் வில்லா மதித்தான் றன்னை நோக்குந் துணைத்தேவ ரெல்லாம் நிற்க நொடிவரையில் நோவ விழித்தான் றன்னைக் காக்குங் கடலிலங்கைக் கோமான் றன்னைக் கதிர்முடியுங் கண்ணும் பிதுங்க வூன்றி வீக்கந் தவிர்த்த விரலார் போலும் வெண்காடு மேவிய விகிர்த னாரே. | 6.35.10 |
| 360 | அலையார் கடல்நஞ்ச முண்டார் தாமே அமரர்களுக் கருள்செய்யு மாதி தாமே கொலையாய கூற்ற முதைத்தார் தாமே கொல்வேங்கைத் தோலொன் றசைத்தார் தாமே சிலையாற் புரமூன் றெரித்தார் தாமே தீநோய் களைந்தென்னை யாண்டார் தாமே பலிதேர்ந் தழகாய பண்பர் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 361 | வெள்ள மொருசடைமே லேற்றார் தாமே மேலார்கண் மேலார்கண் மேலார் தாமே கள்ளங் கடிந்தென்னை யாண்டார் தாமே கருத்துடைய பூதப் படையார் தாமே உள்ளத் துவகை தருவார் தாமே உறுநோய் சிறுபிணிகள் தீர்ப்பார் தாமே பள்ளப் பரவைநஞ் சுண்டார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.2 | 362 | இரவும் பகலுமாய் நின்றார் தாமே எப்போது மென்னெஞ்சத் துள்ளார் தாமே அரவ மரையி லசைத்தார் தாமே அனலாடி யங்கை மறித்தார் தாமே குரவங் கமழுங்குற் றாலர் தாமே கோலங்கள் மேன்மே லுகப்பார் தாமே பரவு மடியார்க்குப் பாங்கர் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.3 | 363 | மாறின் மதின்மூன்று மெய்தார் தாமே வரியரவங் கச்சாக ஆர்த்தார் தாமே நீறுசேர் திருமேனி நிமலர் தாமே நெற்றி நெருப்புக்கண் வைத்தார் தாமே ஏறு கொடுஞ்சூலக் கையார் தாமே என்பா பரண மணிந்தார் தாமே பாறுண் தலையிற் பலியார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.364 | 364 | சீரால் வணங்கப் படுவார் தாமே திசைக்கெல்லாந் தேவாகி நின்றார் தாமே ஆரா வமுதமு மானார் தாமே அளவில் பெருமை யுடையார் தாமே நீரார் நியம முடையார் தாமே நீள்வரை வில்லாக வளைத்தார் தாமே பாரார் பரவப் படுவார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.5 | 365 | கால னுயிர்வௌவ வல்லார் தாமே கடிதோடும் வெள்ளை விடையார் தாமே கோலம் பலவு முகப்பார் தாமே கோள்நாக நாணாகப் பூண்டார் தாமே நீலம் பொலிந்த மிடற்றார் தாமே நீள்வரையி னுச்சி யிருப்பார் தாமே பால விருத்தரு மானார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.6 | 366 | ஏய்ந்த வுமைநங்கை பங்கர் தாமே ஏழூழிக் கப்புறமாய் நின்றார் தாமே ஆய்ந்து மலர்தூவ நின்றார் தாமே அளவில் பெருமை யுடையார் தாமே தேய்ந்த பிறைசடைமேல் வைத்தார் தாமே தீவா யரவதனை யார்த்தார் தாமே பாய்ந்த படர்கங்கை யேற்றார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.7 | 367 | ஓராதார் உள்ளத்தில் நில்லார் தாமே உள்ளூறு மன்பர் மனத்தார் தாமே பேராதென் சிந்தை யிருந்தார் தாமே பிறர்க்கென்றுங் காட்சிக் கரியார் தாமே ஊராரு மூவுலகத் துள்ளார் தாமே உலகை நடுங்காமற் காப்பார் தாமே பாரார் முழவத் திடையார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.8 | 368 | நீண்டவர்க்கோர் நெருப்புருவ மானார் தாமே நேரிழையை யொருபாகம் வைத்தார் தாமே பூண்டரவைப் புலித்தோல்மே லார்த்தார் தாமே பொன்னிறத்த வெள்ளச் சடையார் தாமே ஆண்டுலகே ழனைத்தினையும் வைத்தார் தாமே அங்கங்கே சிவமாகி நின்றார் தாமே பாண்டவரிற் பார்த்தனுக்குப் பரிந்தார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.9 | 369 | விடையேறி வேண்டுலகத் திருப்பார் தாமே விரிகதிரோன் சோற்றுத் துறையார் தாமே புடைசூழத் தேவர் குழாத்தார் தாமே பூந்துருத்தி நெய்த்தான மேயார் தாமே அடைவே புனல்சூழ்ஐ யாற்றார் தாமே அரக்கனையு மாற்ற லழித்தார் தாமே படையாப் பல்பூத முடையார் தாமே பழன நகரெம் பிரானார் தாமே. | 6.36.10 |
| 370 | ஆரார் திரிபுரங்கள் நீறா நோக்கும் அனலாடி ஆரமுதே யென்றேன் நானே கூரார் மழுவாட் படையொன் றேந்திக் குறட்பூதப் பல்படையா யென்றேன் நானே பேரா யிரமுடையா யென்றேன் நானே பிறைசூடும் பிஞ்ஞகனே யென்றேன் நானே ஆரா வமுதேயென் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 371 | தீவாயின் முப்புரங்கள் நீறா நோக்குந் தீர்த்தா புராணனே யென்றேன் நானே மூவா மதிசூடி யென்றேன் நானே முதல்வாமுக் கண்ணனே யென்றேன் நானே ஏவார் சிலையானே யென்றேன் நானே இடும்பைக் கடல்நின்று மேற வாங்கி ஆவாவென் றருள்புரியும் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.2 | 372 | அஞ்சுண்ண வண்ணனே யென்றேன் நானே அடியார்கட் காரமுதே யென்றேன் நானே நஞ்சணி கண்டனே யென்றேன் நானே நாவலர்கள் நான்மறையே யென்றேன் நானே நெஞ்சுணர வுள்புக் கிருந்த போது நிறையு மமுதமே யென்றேன் நானே அஞ்சாதே ஆள்வானே ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.3 | 373 | தொல்லைத் தொடுகடலே யென்றேன் நானே துலங்கும் இளம்பிறையா யென்றேன் நானே எல்லை நிறைந்தானே யென்றேன் நானே ஏழ்நரம்பி னின்னிசையா யென்றேன் நானே அல்லற் கடல்புக் கழுந்து வேனை வாங்கி யருள்செய்தா யென்றேன் நானே எல்லையாம் ஐயாறா வென்றேன் நானே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.4 | 374 | இண்டைச் சடைமுடியா யென்றேன் நானே இருசுடர் வானத்தா யென்றேன் நானே தொண்டர் தொழப்படுவா யென்றேன் நானே துருத்திநெய்த் தானத்தா யென்றேன் நானே கண்டங் கறுத்தானே யென்றேன் நானே கனலாகுங் கண்ணானே யென்றேன் நானே அண்டத்துக் கப்பாலாம் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.5 | 375 | பற்றார் புரமெரித்தா யென்றேன் நானே பசுபதி பண்டரங்கா வென்றேன் நானே கற்றார்கள் நாவினா யென்றேன் நானே கடுவிடையொன் றூர்தியா யென்றேன் நானே பற்றானார் நெஞ்சுளா யென்றேன் நானே பார்த்தற் கருள்செய்தா யென்றேன் நானே அற்றார்க் கருள்செய்யும் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.6 | 376 | விண்ணோர் தலைவனே யென்றேன் நானே விளங்கும் இளம்பிறையா யென்றேன் நானே எண்ணா ரெயிலெரித்தா யென்றேன் நானே ஏகம்பம் மேயானே யென்றேன் நானே பண்ணார் மறைபாடி யென்றேன் நானே பசுபதி பால்நீற்றா யென்றேன் நானே அண்ணாஐ யாறனே யென்றேன் நானே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.7 | 377 | அவனென்று நானுன்னை அஞ்சா தேனை அல்ல லறுப்பானே யென்றேன் நானே சிவனென்று நானுன்னை யெல்லாஞ் சொல்லச் செல்வந் தருவானே யென்றேன் நானே பவனாகி யென்னுள்ளத் துள்ளே நின்று பண்டை வினையறுப்பா யென்றேன் நானே அவனென்றே யாதியே ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.8 | 378 | கச்சியே கம்பனே யென்றேன் நானே கயிலாயா காரோணா வென்றேன் நானே நிச்சன் மணாளனே யென்றேன் நானே நினைப்பார் மனத்துளா யென்றேன் நானே உச்சம்போ தேறேறீ யென்றேன் நானே உள்குவா ருள்ளத்தா யென்றேன் நானே அச்சம் பிணிதீர்க்கும் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.9 | 379 | வில்லாடி வேடனே யென்றேன் நானே வெண்ணீறு மெய்க்கணிந்தா யென்றேன் நானே சொல்லாய சூழலா யென்றேன் நானே சுலாவாய தொன்னெறியே யென்றேன் நானே எல்லாமா யென்னுயிரே யென்றேன் நானே இலங்கையர்கோன் தோளிறுத்தா யென்றேன் நானே அல்லா வினைதீர்க்கும் ஐயா றனே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.37.10 |
| 380 | ஓசை ஒலியெலா மானாய் நீயே உலகுக் கொருவனாய் நின்றாய் நீயே வாச மலரெலா மானாய் நீயே மலையான் மருகனாய் நின்றாய் நீயே பேசப் பெரிது மினியாய் நீயே பிரானாய் அடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே தேச விளக்கெலா மானாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.1 | |||||||||||||||||||||||||||
| 381 | நோக்கரிய திருமேனி யுடையாய் நீயே நோவாமே நோக்கருள வல்லாய் நீயே காப்பரிய ஐம்புலனுங் காத்தாய் நீயே காமனையுங் கண்ணழலாற் காய்ந்தாய் நீயே ஆர்ப்பரிய மாநாக மார்த்தாய் நீயே அடியானென் றடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே தீர்ப்பரிய வல்வினைநோய் தீர்ப்பாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.2 | 382 | கனத்தகத்துக் கடுஞ்சுடராய் நின்றாய் நீயே கடல்வரைவான் ஆகாய மானாய் நீயே தனத்தகத்துத் தலைகலனாக் கொண்டாய் நீயே சார்ந்தாரைத் தகைந்தாள வல்லாய் நீயே மனத்திருந்த கருத்தறிந்து முடிப்பாய் நீயே மலர்ச்சே வடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே சினத்திருந்த திருநீல கண்டன் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ | 6.38.3 | 383 | வானுற்ற மாமலைக ளானாய் நீயே வடகயிலை மன்னி யிருந்தாய் நீயே ஊனுற்ற ஒளிமழுவாட் படையாய் நீயே ஒளிமதியோ டரவுபுனல் வைத்தாய் நீயே ஆனுற்ற ஐந்து மமர்ந்தாய் நீயே அடியானென் றடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே தேனுற்ற சொன்மடவாள் பங்கன் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.4 | 384 | பெண்ணாண் பிறப்பிலியாய் நின்றாய் நீயே பெரியார்கட் கெல்லாம் பெரியாய் நீயே உண்ணா வருநஞ்ச முண்டாய் நீயே ஊழி முதல்வனாய் நின்றாய் நீயே கண்ணா யுலகெலாங் காத்தாய் நீயே கழற்சே வடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே திண்ணார் மழுவாட் படையாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.5 | 385 | உற்றிருந்த உணர்வெலா மானாய் நீயே உற்றவர்க்கோர் சுற்றமாய் நின்றாய் நீயே கற்றிருந்த கலைஞான மானாய் நீயே கற்றவர்க்கோர் கற்பகமாய் நின்றாய் நீயே பெற்றிருந்த தாயவளின் நல்லாய் நீயே பிரானா யடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே செற்றிருந்த திருநீல கண்டன் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.6 | 386 | எல்லா வுலகமு மானாய் நீயே ஏகம்ப மேவி யிருந்தாய் நீயே நல்லாரை நன்மை யறிவாய் நீயே ஞானச் சுடர்விளக்காய் நின்றாய் நீயே பொல்லா வினைக ளறுப்பாய் நீயே புகழ்ச்சே வடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே செல்வாய செல்வந் தருவாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.7 | 387 | ஆவினில் ஐந்து மமர்ந்தாய் நீயே அளவில் பெருமை யுடையாய் நீயே பூவினில் நாற்றமாய் நின்றாய் நீயே போர்க்கோலங் கொண்டெயி லெய்தாய் நீயே நாவில் நடுவுரையாய் நின்றாய் நீயே நண்ணி யடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே தேவ ரறியாத தேவன் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.8 | 388 | எண்டிசைக்கும் ஒண்சுடராய் நின்றாய் நீயே ஏகம்ப மேய இறைவன் நீயே வண்டிசைக்கும் நறுங்கொன்றைத் தாராய் நீயே வாரா வுலகருள வல்லாய் நீயே தொண்டிசைத்துன் னடிபரவ நின்றாய் நீயே தூமலர்ச்சே வடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே திண்சிலைக்கோர் சரங்கூட்ட வல்லாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.9 | 389 | விண்டார் புரமூன்று மெய்தாய் நீயே விண்ணவர்க்கும் மேலாகி நின்றாய் நீயே கண்டாரைக் கொல்லும்நஞ் சுண்டாய் நீயே காலங்கள் ஊழியாய் நின்றாய் நீயே தொண்டாய் அடியேனை ஆண்டாய் நீயே தூமலர்ச்சே வடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே திண்டோ ள்விட் டெரியாட லுகந்தாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.10 | 390 | ஆரு மறியா இடத்தாய் நீயே ஆகாயந் தேரூர வல்லாய் நீயே பேரும் பெரிய இலங்கை வேந்தன் பெரிய முடிபத் திறுத்தாய் நீயே ஊரும் புரமூன்று மட்டாய் நீயே ஒண்டா மரையானும் மாலுங் கூடித் தேரும் அடியென்மேல் வைத்தாய் நீயே திருவையா றகலாத செம்பொற் சோதீ. | 6.38.11 |
| 391 | நீறேறு திருமேனி யுடையான் கண்டாய் நெற்றிமேல் ஒற்றைக்கண் நிறைந்தான் கண்டாய் கூறாக உமைபாகங் கொண்டான் கண்டாய் கொடியவிட முண்டிருண்ட கண்டன் கண்டாய் ஏறேறி யெங்குந் திரிவான் கண்டாய் ஏழுலகும் ஏழ்மலையு மானான் கண்டாய் மாறானார் தம்மரண மட்டான் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.1 | ||||||||||||||||||||||||
| 392 | கொக்கிறகு சென்னி யுடையான் கண்டாய் கொல்லை விடையேறுங் கூத்தன் கண்டாய் அக்கரைமே லாட லுடையான் கண்டாய் அனலங்கை யேந்திய ஆதி கண்டாய் அக்கோ டரவ மணிந்தான் கண்டாய் அடியார்கட் காரமுத மானான் கண்டாய் மற்றிருந்த கங்கைச் சடையான் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.2 | 393 | நெற்றித் தனிக்கண் ணுடையான் கண்டாய் நேரிழையோர் பாகமாய் நின்றான் கண்டாய் பற்றிப்பாம் பாட்டும் படிறன் கண்டாய் பல்லூர் பலிதேர் பரமன் கண்டாய் செற்றார் புரமூன்றுஞ் செற்றான் கண்டாய் செழுமா மதிசென்னி வைத்தான் கண்டாய் மற்றொரு குற்ற மிலாதான் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.3 | 394 | அலையார்ந்த புனற்கங்கைச் சடையான் கண்டாய் அண்டத்துக் கப்பாலாய் நின்றான் கண்டாய் கொலையான கூற்றங் குமைத்தான் கண்டாய் கொல்வேங்கைத் தோலொன் றுடுத்தான் கண்டாய் சிலையாற் றிரிபுரங்கள் செற்றான் கண்டாய் செழுமா மதிசென்னி வைத்தான் கண்டாய் மலையார் மடந்தை மணாளன் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.4 | 395 | உலந்தார்தம் அங்க மணிந்தான் கண்டாய் உவகையோ டின்னருள்கள் செய்தான் கண்டாய் நலந்திகழுங் கொன்றைச் சடையான் கண்டாய் நால்வேத மாறங்க மானான் கண்டாய் உலந்தார் தலைகலனாக் கொண்டான் கண்டாய் உம்பரார் தங்கள் பெருமான் கண்டாய் மலர்ந்தார் திருவடியென் தலைமேல் வைத்த மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.5 | 396 | தாமரையான் தன்றலையைச் சாய்த்தான் கண்டாய் தகவுடையார் நெஞ்சிருக்கை கொண்டான் கண்டாய் பூமலரா னேத்தும் புனிதன் கண்டாய் புணர்ச்சிப் பொருளாகி நின்றான் கண்டாய் ஏமருவு வெஞ்சிலையொன் றேந்தி கண்டாய் இருளார்ந்த கண்டத் திறைவன் கண்டாய் மாமருவுங் கலைகையி லேந்தி கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.6 | 397 | நீராகி நெடுவரைக ளானான் கண்டாய் நிழலாகி நீள்விசும்பு மானான் கண்டாய் பாராகிப் பௌவமே ழானான் கண்டாய் பகலாகி வானாகி நின்றான் கண்டாய் ஆரேனுந் தன்னடியார்க் கன்பன் கண்டாய் அணுவாகி ஆதியாய் நின்றான் கண்டாய் வாரார்ந்த வனமுலையாள் பங்கன் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.7 | 398 | பொன்னியலுந் திருமேனி யுடையான் கண்டாய் பூங்கொன்றைத் தாரொன் றணிந்தான் கண்டாய் மின்னியலும் வார்சடையெம் பெருமான் கண்டாய் வேழத்தி னுரிவிரும்பிப் போர்த்தான் கண்டாய் தன்னியல்பார் மற்றொருவ ரில்லான் கண்டாய் தாங்கரிய சிவந்தானாய் நின்றான் கண்டாய் மன்னிய மங்கையோர் கூறன் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.8 | 399 | ஆலால முண்டுகந்த ஆதி கண்டாய் அடையலர்தம் புரமூன்று மெய்தான் கண்டாய் காலாலக் காலனையுங் காய்ந்தான் கண்டாய் கண்ணப்பர்க் கருள்செய்த காளை கண்டாய் பாலாரும் மொழிமடவாள் பாகன் கண்டாய் பசுவேறிப் பலிதிரியும் பண்பன் கண்டாய் மாலாலு மறிவரிய மைந்தன் கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.9 | 400 | ஒருசுடரா யுலகேழு மானான் கண்டாய் ஓங்காரத் துட்பொருளாய் நின்றான் கண்டாய் விரிசுடராய் விளங்கொளியாய் நின்றான் கண்டாய் விழவொலியும் வேள்வொலியு மானான் கண்டாய் இருசுடர் மீதோடா இலங்கைக் கோனை ஈடழிய இருபதுதோ ளிறுத்தான் கண்டாய் மருசுடரின் மாணிக்கக் குன்று கண்டாய் மழபாடி மன்னும் மணாளன் றானே. | 6.39.10 |
| 401 | அலையடுத்த பெருங்கடல்நஞ் சமுதா வுண்டு அமரர்கள்தந் தலைகாத்த ஐயர் செம்பொற் சிலையெடுத்து மாநாக நெருப்புக் கோத்துத் திரிபுரங்கள் தீயிட்ட செல்வர் போலும் நிலையடுத்த பசும்பொன்னால் முத்தால் நீண்ட நிரைவயிரப் பலகையாற் குவையார்த் துற்ற மலையடுத்த மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.1 | ||||||||||||||||||
| 402 | அறைகலந்த குழல்மொந்தை வீணை யாழும் அந்தரத்திற் கந்தருவர் அமர ரேத்த மறைகலந்த மந்திரமும் நீருங் கொண்டு வழிபட்டார் வானாளக் கொடுத்தி யன்றே கறைகலந்த பொழிற்கச்சிக் கம்ப மேயக் கனவயிரத் திரள்தூணே கலிசூழ் மாடம் மறைகலந்த மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.2 | 403 | உரங்கொடுக்கு மிருண்மெய்யர் மூர்க்கர் பொல்லா ஊத்தைவாய்ச் சமணர்தமை யுறவாக் கொண்ட பரங்கெடுத்திங் கடியேனை ஆண்டு கொண்ட பவளத்தின் திரள்தூணே பசும்பொன் முத்தே புரங்கெடுத்துப் பொல்லாத காம னாகம் பொடியாக விழித்தருளிப் புவியோர்க் கென்றும் வரங்கொடுக்கும் மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.3 | 404 | ஊனிகந்தூ ணுறிகையர் குண்டர் பொல்லா ஊத்தைவாய்ச் சமணருற வாகக் கொண்டு ஞானகஞ்சேர்ந் துள்ளவயி ரத்தை நண்ணா நாயேனைப் பொருளாக ஆண்டு கொண்ட மீனகஞ்சேர் வெள்ளநீர் விதியாற் சூடும் வேந்தனே விண்ணவர்தம் பெருமான் மேக வானகஞ்சேர் மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.4 | 405 | சிரமேற்ற நான்முகன்றன் றலையும் மற்றைத் திருமால்தன் செழுந்தலையும் பொன்றச் சிந்தி உரமேற்ற இரவிபல் தகர்த்துச் சோமன் ஒளிர்கலைகள் படவுழக்கி உயிரை நல்கி நரையேற்ற விடையேறி நாகம் பூண்ட நம்பியையே மறைநான்கும் ஓல மிட்டு வரமேற்கும் மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.5 | 406 | சினந்திருத்துஞ் சிறுப்பெரியார் குண்டர் தங்கள் செதுமதியார் தீவினைக்கே விழுந்தேன் தேடிப் புனந்திருத்தும் பொல்லாத பிண்டி பேணும் பொறியிலியேன் றனைப்பொருளா வாண்டு கொண்டு தனந்திருத்து மவர்திறத்தை யொழியப் பாற்றித் தயாமூல தன்மவழி யெனக்கு நல்கி மனந்திருத்தும் மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.6 | 407 | சுழித்துணையாம் பிறவிவழித் துக்கம் நீக்குஞ் சுருள்சடையெம் பெருமானே தூய தெண்ணீர் இழிப்பரிய பசுபாசப் பிறப்பை நீக்கும் என்றுணையே என்னுடைய பெம்மான் தம்மான் பழிப்பரிய திருமாலும் அயனுங் காணாப் பரிதியே சுருதிமுடிக் கணியாய் வாய்த்த வழித்துணையாம் மழபாடி வயிரத் தூணே என்றென்றே நானரற்றி நைகின் றேனே. | 6.40.7 | இப்பதிகத்தில் 8,9,10-ம் செய்யுட்கள் சிதைந்து போயின. | 6.40.8-10 |
| 408 | வகையெலா முடையாயும் நீயே யென்றும் வான்கயிலை மேவினாய் நீயே யென்றும் மிகையெலாம் மிக்காயும் நீயே யென்றும் வெண்காடு மேவினாய் நீயே யென்றும் பகையெலாந் தீர்த்தாண்டாய் நீயே யென்றும் பாசூர் அமர்ந்தாயும் நீயே யென்றும் திகையெலாந் தொழச்செல்வாய் நீயே யென்றும் நின்றநெய்த் தானாவென் னெஞ்சு ளாயே. | 6.41.1 |
| 409 | ஆர்த்த எனக்கன்பன் நீயே யென்றும் ஆதிக் கயிலாயன் நீயே யென்றுங் கூர்த்த நடமாடி நீயே யென்றுங் கோடிகா மேய குழகா வென்றும் பார்த்தற் கருள்செய்தாய் நீயே யென்றும் பழையனூர் மேவிய பண்பா வென்றுந் தீர்த்தன் சிவலோகன் நீயே யென்றும்
|
