Literary Works of Bharathidaasan ( Kanakasubbaratnam, 1891-1964) புரட்சி கவிஞர் பாரதிதாசன் (கனகசுப்பரத்னம், 1891 - 1964) படைப்புகள்mutaRl tokuti - 75 kavitaikaL - Puthiya Ulagam புரட்சிக் கவிதைகள் - முதற் தொகுதி - 75 கவிதைகள் புதிய உலகம் உள்ளுறை புதிய உலகம் 1.43. உலக ஒற்றுமை தன்பெண்டு தன்பிள்ளை சோறு வீடு சம்பாத்யம் இவையுண்டு தானுண் டென்போன் சின்னதொரு கடுகுபோல் உள்ளங் கொண்டோ ன் தெருவார்க்கும் பயனற்ற சிறிய வீணன்! கன்னலடா என்சிற்றூர் என்போ னுள்ளம் கடுகுக்கு நேர்மூத்த துவரை யுள்ளம்! தென்னையுள்ளம் ஒன்றுண்டு தனது நாட்டுச் சுதந்தரத்தால் பிறநாட்டைத் துன்பு றுத்தல்!
ஆயுதங்கள் பரிகரிப்பார், அமைதி காப்பார், அவரவர்தம் வீடுநகர் நாடு காக்க வாயடியும் கையடியும் வளரச் செய்வார்! மாம்பிஞ்சி யுள்ளத்தின் பயனும் கண்டோ ம்! தூயஉள்ளம் அன்புள்ளம் பெரிய உள்ளம் தொல்லுலக மக்களெலாம் யுஒன்றேரு என்னும் தாயுள்ளம் தனிலன்றோ இன்பம்! ஆங்கே சண்டையில்லை தன்னலந்தான் தீர்ந்த தாலே.
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1. 44. பேரிகை துன்பம் பிறர்க்கு!நல் இன்பம் தமக்கெனும் துட்ட மனோபாவம், அன்பினை மாய்க்கும்; அறங்குலைக் கும்;புவி ஆக்கந்தனைக் கெடுக்கும்! வன்புக் கெலாம் அதுவேதுணை யாய்விடும் வறுமை யெலாம்சேர்க்கும்! "இன்பம் எல்லார்க்கும்" என்றேசொல்லிப் பேரிகை எங்கும் முழங்கிடுவாய்!
தாமும் தமர்களும் வாழ்வதற்கே இந்தத் தாரணி என்றவண்ணம், தீமைக்கெல் லாம்துணை யாகும்; இயற்கையின் செல்வத்தையும் ஒழிக்கும்! தேமலர்ச் சோலையும் பைம்புனல் ஓடையும் சித்தத்திலே சேர்ப்போம்! "க்ஷேமம் எல்லார்க்கும்" என்றேசொல்லிப் பேரிகை செகம் முழங்கிடுவாய்!
நல்லவர் நாட்டினை வல்லவர் தாழ்த்திடும் நச்சு மனப்பான்மை, தொல்புவி மேல்விழும் பேரிடியாம்; அது தூய்மைதனைப் போக்கும்! சொல்லிடும் நெஞ்சில் எரிமலை பூகம்பம் சூழத் தகாதுகண்டாய்! "செல்வங்கள் யார்க்கும்" என்றே சொல்லிப் பேரிகை திக்கில் முழங்கிடுவாய்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1. 45. தளை அறு! கடவுள்கடவுள் என்றெதற்கும் கதறுகின்ற மனிதர்காள்! கடவுள்என்ற நாமதேயம் கழறிடாத நாளிலும் உடைமையாவும் பொதுமையாக உலகுநன்று வாழ்ந்ததாம்; "கடையர்ரு"செல்வர்" என்றதொல்லை கடவுள்பேர் இழைத்ததே!
உடைசுமந்த கழுதைகொண் டுழைத்ததோர் நிலைமையும் உடைமைமுற்றும் படையைஏவி அடையும்மன்னர் நிலைமையும் கடவுளாணை யாயின்,அந்த உடைவெளுக்கும் தோழரைக் கடவுள்தான்முன் னேற்றுமோ?தன் கழுதைதான் முன்னேற்றுமோ?
ஊரிலேனும் நாட்டிலேனும் உலகிலேனும் எண்ணினால் நீர்நிறைந்த கடலையொக்கும் நேர்உழைப் பவர்தொகை! நீர்மிதந்த ஓடமொக்கும் நிறைமுதல்கொள் வோர்தொகை! நேரிற்சூறை மோதுமாயின் தோணிஓட்டம் மேவுமோ?
தொழிலறிந்த ஏழைமக்கள் தொழில்புரிந்து செல்வர்பால் அழிவிலாமு தல்கொடுக்க அம்முதற் பணத்தினால் பழிமிகுந்த அரசமைத்துப் படைகள்தம்மை ஏவியே தொழில்புரிந்த ஏழைமக்கள் சோற்றிலே மண்போடுவார்!
நடவுசெய்த தோழர்கூலி நாலணாவை ஏற்பதும் உடலுழைப்பி லாதசெல்வர் உலகைஆண் டுலாவலும் கடவுளாணை என்றுரைத்த கயவர்கூட்ட மீதிலே கடவுளென்ற கட்டறுத்துத் தொழிலுளாரை ஏவுவோம்.
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.46. கூடித் தொழில் செய்க கூடித் தொழில்செய்தோர் கொள்ளைலா பம்பெற்றார் வாடிடும் பேதத்தால் வாய்ப்பதுண்டோ தோழர்களே! நாடிய ஓர்தொழில் நாட்டார் பலர்சேர்ந்தால் கேடில்லை நன்மை கிடைக்குமன்றோ தோழர்களே! சிறுமுதலால் லாபம் சிறிதாகும்; ஆயிரம்பேர் உறுமுதலால் லாபம் உயருமன்றோ தோழர்களே! அறுபதுபேர் ஆக்கும் அதனை ஒருவன் பெறுவதுதான் சாத்தியமோ பேசிடுவீர் தோழர்களே! பற்பலபேர் சேர்க்கை பலம்சேர்க்கும்; செய்தொழிலில் முற்போக்கும் உண்டாகும் முன்னிடுவீர் தோழர்களே! ஒற்றைக்கை தட்டினால் ஓசை பெருகிடுமோ மற்றும் பலரால் வளம்பெறுமோ தோழர்களே! ஒருவன் அறிதொழிலை ஊரார் தொழிலாக்கிப் பெரும்பே றடைவதுதான் பெற்றிஎன்க தோழர்களே! இருவர் ஒருதொழிலில் இரண்டுநாள் ஒத்திருந்த சரிதம் அரிதுநம் தாய்நாட்டில் தோழர்களே! நாடெங்கும் வாழ்குவதிற் கேடொன்று மில்லைஎனும் பாடம் அதைஉணர்ந்தாற் பயன்பெறலாம் தோழர்களே! பீடுற்றார் மேற்கில் பிறநாட்டார் என்பதெலாம் கூடித் தொழில்செய்யும் கொள்கையினால் தோழர்களே! ஐந்துரூபாய்ச் சரக்கை ஐந்துபணத்தால் முடித்தல் சிந்தை ஒருமித்தால் செய்திடலாம் தோழர்களே! சந்தைக் கடையோநம் தாய்நாடு? லக்ஷம்பேர் சிந்தைவைத்தால் நம்தொழிலும் சிறப்படையும் தோழர்களே! வாடித் தொழிலின்றி வறுமையாற் சாவதெல்லாம் கூடித் தொழில்செய்யாக் குற்றத்தால் தோழர்களே! கூடித் தொழில்செய்யாக் குற்றத்தால் இன்றுவரை மூடிய தொழிற்சாலை முக்கோடி தோழர்களே! கூடைமுறம் கட்டுநரும் கூடித் தொழில்செய்யின் தேடிவரும் செல்வம் சிறப்புவரும் தோழர்களே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.47. தொழிலாளர் விண்ணப்பம் காடு களைந்தோம் - நல்ல கழனி திருத்தியும் உழவு புரிந்தும் நாடுகள் செய்தோம் - அங்கு நாற்றிசை வீதிகள் தோற்றவும் செய்தோம் வீடுகள் கண்டோ ம் - அங்கு வேண்டிய பண்டங்கள் ஈண்டிடச் செய்தோம் பாடுகள் பட்டோ ம் - புவி பதமுறவே நாங்கள் நிதமும் உழைத்தோம்.
மலையைப் பிளந்தோம் - புவி வாழவென் றேகடல் ஆழமும் தூர்த்தோம் அலைகடல் மீதில் - பல் லாயிரங் கப்பல்கள் போய்வரச் செய்தோம் பலதொல் லையுற்றோம் - யாம் பாதாளம் சென்று பசும்பொன் எடுத்தோம் உலையில் இரும்பை - யாம் உருக்கிப்பல் யந்திரம் பெருக்கியுந் தந்தோம்.
ஆடைகள் நெய்தோம் - பெரும் ஆற்றை வளைத்துநெல் நாற்றுக்கள் நட்டோ ம்; கூடை கலங்கள் - முதல் கோபுரம் நற்சுதை வேலைகள் செய்தோம் கோடையைக் காக்க - யாம் குடையளித் தோம்நல்ல நடையன்கள் செய்தோம் தேடிய பண்டம் - இந்தச் செகத்தில் நிறைந்திட முகத்தெதிர் வைத்தோம்.
வாழ்வுக் கொவ்வாத - இந்த வையத்தில் இந்நிலை எய்தப் புரிந்தோம் ஆழ்கடல் காடு - மலை அத்தனை யிற்பல சத்தை யெடுத்தோம். ஈழை அசுத்தம் - குப்பை இலைஎன்ன வேஎங்கள் தலையிற் சுமந்தோம். சூழக் கிடந்தோம் - புவித் தொழிலாள ராம்எங்கள் நிலைமையைக் கேளீர்.
கந்தை யணிந்தோம் - இரு கையை விரித்தெங்கள் மெய்யினைப் போர்த்தோம். மொந்தையிற் கூழைப் - பலர் மொய்த்துக் குடித்துப் பசித்துக் கிடந்தோம் சந்தையில் மாடாய் - யாம் சந்ததம் தங்கிட வீடுமில் லாமல் சிந்தை மெலிந்தோம் - எங்கள் சேவைக் கெலாம்இது செய்நன்றி தானோ?
மதத்தவன் தலைவீர்! - இந்த மண்ணை வளைத்துள்ள அண்ணாத்தை மாரே! குதர்க்கம் விளைத்தே - பெருங் கொள்ளை யடித்திட்ட கோடி சுரர்காள்! வதக்கிப் பிழிந்தே - சொத்தை வடிகட்டி எம்மைத் துடிக்க விட்டீரே! நிதியின் பெருக்கம் - விளை நிலமுற்றும் உங்கள் வசம்பண்ணி விட்டீர்!
செப்புதல் கேட்பீர்! - இந்தச் செகத்தொழி லாளர்கள் மிகப்பலர் ஆதலின், கப்பல் களாக - இனித் தொழும்பர்க ளாக மதித்திட வேண்டாம்! இப்பொழு தேநீர் - பொது இன்பம் விளைந்திட உங்களின் சொத்தை ஒப்ப டைப்பீரே - எங்கள் உடலில் இரத்தம் கொதிப்பேறு முன்பே ஒப்படைப்பீரே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.48. வாழ்வில் உயர்வுகொள்! சுயமரி யாதைகொள் தோழா! - நீ துயர் கெடுப்பாய் வாழ்வில் உயர்வடைவாயே! சுயமரி யாதைகொள் ...
உயர்வென்று பார்ப்பனன் சொன்னால் - நீ உலகினில் மக்கள் எல்லாம்சமம் என்பாய்; துயருறத் தாழ்ந்தவர் உள்ளார் - என்று சொல்லிடுந் தீயரைத் தூவென் றுமிழ்வாய்! அயலொரு கூட்டத்தார் ஆள்வோர் - சிலர் ஆட்பட் டிருப்பவர் என்று சொல்வோரைப் பயமின்றி நீதிருந் தச்சொல்! - சிலர் பழமைசொன் னால்புது நிலைநலம் காட்டு! சுயமரி யாதைகொள் ...
சேசு முகம்மது என்றும் - மற்றும் சிவனென்றும் அரியென்றும் சித்தார்த்த னென்றும், பேசி வளர்க்கின்ற போரில் - உன் பெயரையும் கூட்டுவார் நீஒப்ப வேண்டாம்! காசைப் பிடுங்கிடு தற்கே - பலர் கடவுளென் பார்!இரு காதையும் மூடு! கூசி நடுங்கிடு தம்பி! - கெட்ட கோயிலென் றால்ஒரு காதத்தி லோடு! சுயமரி யாதைகொள் ...
கோயில் திருப்பணி என்பார் - அந்தக் கோவில் விழாவென்று சொல்லியுன் வீட்டு வாயிலில் வந்துனைக் காசு - கேட்கும் வஞ்சக மூடரை மனிதர் என்னாதே! வாயைத் திறக்கவும் சக்தி - இன்றி வயிற்றைப் பிசைந்திடும் ஏழைகட் கேநீ தாயென்ற பாவனை யோடும் - உன் சதையையும் ஈந்திட ஒப்புதல் வேண்டும். சுயமரி யாதைகொள் ...
கடவுள் துவக்கிக் கொடுத்த - பல கவிதைகள், பதிகங்கள் செப்பிய பேர்கள், கடவுள் புவிக்கவ தாரம் - அந்தக் கடவுளின் தொண்டர்கள், லோக குருக்கள், கடவுள் நிகர் தம்பிரான்கள் - ஜீயர், கழுகொத்த பூசுரர், பரமாத்து மாக்கள் கடவுள் அனுப்பிய தூதர் - வேறு கதைகளி னாலும் சுகங்கண்ட துண்டா? சுயமரி யாதைகொள் ...
அடிமை தவிர்த்ததும் உண்டோ ? - அன்றி ஆதிமுதல் இந்தத் தேதி வரைக்கும், மிடிமை தவிர்த்ததும் உண்டோ ? - அன்றி மேல்நிலை என்பதைக் கண்டதும் உண்டோ ? குடிக்கவும் நீரற் றிருக்கும் - ஏழைக் கூட்டத்தை எண்ணாமல், கொடுந்தடி யர்க்கு மடங்கட்டி வைத்ததி னாலே - தம்பி! வசம்கெட்டுப் போனது நமதுநன் னாடு. சுயமரி யாதைகொள் ...
உழைக்காத வஞ்சகர் தம்மை - மிக உயர்வான சாதுக்கள் என்பது நன்றோ? விழித்திருக் கும்போதி லேயே - நாட்டில் விளையாடும் திருடரைச் சாமிஎன் கின்றார்! அழியாத மூடத் தனத்தை - ஏட்டில் அழகாய் வரைந்திடும் பழிகாரர் தம்மை முழுதாய்ந்த பாவலர் என்பார் - இவர் முதலெழுத் தோதினும் மதியிருட் டாகும்! சுயமரி யாதைகொள் ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1. 49. மாண்டவன் மீண்டான்! ஆற்றோரம் தழைமரங்கள் அடர்ந்தஒரு தோப்பில் அழகான இளமங்கை ஆடுகின்றாள் ஊஞ்சல்! சேற்றுமண்ணால் திண்ணையிலே உட்கார்ந்து பொம்மை செய்துவிளை யாடுகின்றான் மற்றுமொரு பிள்ளை! ஏற்றிவைத்த மணிவிளக்கின் அண்டையிலே பாயில் இளஞ்சிசுவும் பெற்றவளும் கொஞ்சுகின்றார் ஓர்பால்! ஏற்றகடன் தொல்லையினால் நோய்கொண்ட தந்தை ஏ!என்று கூச்சலிட்டான்; நிலைதவறி வீழ்ந்தான்!
அண்டைஅயல் மனிதரெல்லாம் ஓடிவந்தார். ஆங்கே அருந்துணைவி நாயகனின் முகத்தில்முகம் வைத்துக் கெண்டைவிழிப் புனல்சோர அழுதுதுடித் திட்டாள்; கீழ்க்கிடந்து மெய்சோர்ந்த நோயாளி தானும் தொண்டையிலே உயிரெழுப்பும் ஒலியின்றிக் கண்ணில் தோற்றமது குறைவுபடச் சுவாசம்மேல் வாங்க, மண்டைசுழ லக்கண்ணீர் வடித்துவடித் தழுதான். மனமுண்டு வாயில்லை என்செய்வான் பாவம்!
பேசாயோ வாய்திறந்து பெற்றெடுத்த உன்றன் பிள்ளைகளைக் கண்கொண்டு பாராயோ என்றன் வீசாத மணிஒளியே! என்றுரைத்தாள் மனைவி. விருப்பமதை இன்னதென விளம்பிடுக, என்று நேசரெலாம் கேட்டார்கள். கேட்டநோயாளி நெஞ்சினையும் விழிகளையும் தன்னிலையில் ஆக்கிப் பேசமுடி யாநிலையில் ஈனசுரத் தாலே பெண்டுபிள்ளை! பெண்டுபிள்ளை!! என்றுரைத்தான் சோர்ந்தான்!!!
எதிர்இருந்தோர் இதுகேட்டார்; மிகஇரக்கங் கொண்டார். இறப்பவனைத் தேற்றவெண்ணி ஏதேதோ சொன்னார். இதுதேதி உன்கடனைத் தீர்க்கின்றோம் என்றார். இருந்தநிலை மாறவில்லை மற்றொருவன் வந்து மதிவந்து விட்டதண்ணே நமதுசர்க்கா ருக்கு! புமக்களுக்குப் புவிப்பொருள்கள் பொதுமுவென்று சர்க்கார் பதிந்துவிட்டார் இனிப்பெண்டு பிள்ளைகளைப் பற்றிப் பயமில்லை! கவலையில்லை! மெய்யண்ணே, மெய்மெய்!!
என்றுசொன்னான் தேற்றுமொழி, இறக்கின்ற மனிதன் இறக்குங்கால் கவலையின்றி இறக்கட்டும் என்று! நன்றிந்த வார்த்தைஅவன் காதினிலே பாய்ந்து நலிவுற்ற உள்ளத்தைப் புலியுளமாய்ச் செய்து சென்றஉயிர் செல்லாமல் செய்ததனால் அங்குச் செத்துவிட்ட அம்மனிதன் பொத்தெனவே குந்தி, இன்றுநான் சாவதற்கே அஞ்சவில்லை என்றான்! இறப்பதெனில் இனியெனக்குக் கற்கண்டென் றானே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.50. ஆய்ந்து பார்! சாந்தியால் உலகம் தழைப்பது நன்றா? சமயபே தம்வளர்த்தே தளர்வது நன்றா? மாந்தரிற் சாதி வகுப்பது சரியா? மக்கள் ஒரேகுலமாய் வாழ்வது சரியா?
வாய்ந்தபோர்க் குறிபோல் மதக்குறி இனிதா? மனமொழி மெய்ஒன்றி மகிழுதல் இனிதா? ஆய்ந்துபார் நெஞ்சமே அமைதிதான் சிறப்பா? அண்டைவீட் டைப்பறிக்கும் சண்டைதான் சிறப்பா?
காணுமா னிடரைக் கனம்செயல் முறையா? கடவுள் எனும்மயக்கில் கவிழ்ப்பது முறையா? மாணுறும் தன்னம்பிக்கை வளர்ப்பது நலமா? வயப்படும் பக்தியினால் பயப்படல் நலமா?
வீணரைப் பணிவது மக்களின் கடனா? மேவும் உழைப்பினிலே ஏவுதல் கடனா? நாணு மூடவழக்கம் நாடுதல் பெரிதா? நல்லறி வென்னும்வழிச் செல்லுதல் பெரிதா?
கோயிலுக் கொன்று கொடுத்திடல் அறமா? கோடி கொடுக்கும்கல்வி தேடிடல் அறமா? வாயிலில் வறியரை வளர்த்திடல் அன்போ? மடத்தில் வீணிற்பொருளைக் கொடுத்திடல் அன்போ?
நாயிலுங் கடையாய் நலிவது மேலா? நல்லகூட் டுத்தொழில்கள் நாட்டிடல் மேலா? ஓய்வறி யார்உறங்க இடந்தரல் உயர்வா? ஊரை வளைக்கும்குரு மார்செயல் உயர்வா?
மாதர்தம் உரிமை மறுப்பது மாண்பா? மாதர்முன் னேற்றத்தால் மகிழ்வது மாண்பா? மேதினி துயர்ப்பட விரும்புதல் இதமா? விதவைக்கு மறுமணம் உதவுதல் இதமா?
கோதையர் காதல்மணம் கொள்வது சீரோ? குழந்தைக்கு மணஞ்செய்து கொல்வது சீரோ? போதனையாற் பெண்கள் பொதுவெனல் கனமோ? பொட்டுக்கட்டும் வழக்கம் போக்குதல் கனமோ?
பாழ்படும் பழமை சூழ்வது திறமா? பகுத்தறிவால் நலம் வகுப்பது திறமா? தாழ்பவர் தம்மைத் தாழ்த்துதல் சால்போ? தனம்காப் பவர்தங்கள் இனம்காத்தல் சால்போ?
ஆழ்வுறும் ஆத்திகம் வைதிகம் சுகமா? அகிலமேற் சமதர்மம் அமைப்பது சுகமா? சூழும் நற்பேதம் தொடர்வது வாழ்வோ? சுயமரி யாதையால் உயர்வது வாழ்வோ?
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.51. மானிட சக்தி மானிடத் தன்மையைக் கொண்டு - பலர் வையத்தை ஆள்வது நாம்கண்ட துண்டு மானிடத் தன்மையை நம்பி - அதன் வன்மையி னாற்புவி வாழ்வுகொள் தம்பி! "மானிடம்" என்றொரு வாளும் - அதை வசத்தில் அடைந்திட்ட உன்இரு தோளும் வானும் வசப்பட வைக்கும் - இதில் வைத்திடும் நம்பிக்கை, வாழ்வைப் பெருக்கும் மானிடத் தன்மையைக் ...
மானிடன் வாழ்ந்த வரைக்கும் - இந்த வையத்திலே அவன் செய்த வரைக்கும் மானிடத் தன்மைக்கு வேறாய் - ஒரு வல்லமை கேட்டிருந்தால் அதைக் கூறாய்! மானிடம் என்பது புல்லோ? - அன்றி மரக்கட்டை யைக்குறித் திடவந்த சொல்லோ? கானிடை வாழ்ந்ததும் உண்டு - பின்பு கடலை வசப்படச் செய்ததும் அதுதான்! மானிடத் தன்மையைக் ...
மானிடம் போற்ற மறுக்கும் - ஒரு மானிடன் தன்னைத்தன் உயிரும் வெறுக்கும்; மானிடம் என்பது குன்று - தனில் வாய்ந்த சமத்துவ உச்சியில் நின்று மானிடருக் கினி தாக - இங்கு வாய்த்த பகுத்தறி வாம்விழி யாலே வான்திசை எங்கணும் நீபார்! - வாழ்வின் வல்லமை யுமானிடத் தன்மைருஎன் றதேர்! மானிடத் தன்மையைக் ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.52. முன்னேறு! சாதிமத பேதங்கள் மூடவழக் கங்கள் தாங்கிநடை பெற்றுவரும் சண்டை யுலகிதனை ஊதையினில் துரும்புபோல் அலக்கழிப்போம்; பின்னர் ஒழித்திடுவோம்; புதியதோர் உலகம் செய்வோம்! பேதமிலா அறிவுடைய அவ்வுலகத் திற்குப் பேசுசுய மரியாதை உலகெனப் பேர்வைப்போம்! ஈதேகாண்! சமுகமே, யாம்சொன்ன வழியில் ஏறுநீ! ஏறுநீ! ஏறுநீ! ஏறே.
அண்டுபவர் அண்டாத வகை செய்கின்ற அநியாயம் செய்வதெது? மதங்கள் அன்றோ? கொண்டு விட்டோ ம் பேரறிவு, பெருஞ்செயல்கள் கொழித்து விட்டோ ம் என்றிங்கே கூறுவார்கள். பண்டொழிந்த புத்தன், ராமாநு ஞன்,மு கம்மது, கிறிஸ்து-எனும் பலபேர் சொல்லிச் சண்டையிடும் அறியாமை அறிந்தா ரில்லை! சமூகமே ஏறுநீ, எம்கொள் கைக்கே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.53. உலகப்பன் பாட்டு பகுத்தறிவு மன்றத்தில் உலகம்என்ற பழயமுத லாளியினை நிற்கவைத்து மிகுத்திருந்த உன்நன்செய், புன்செய்யாவும் வெகுகாலத் தின்முன்னே, மக்கள்யாரும் சுகித்திருக்கக் குத்தகைக்கு விட்டதுண்டோ ? சொல்!என்றேன்; உலகப்பன் ஆம்ஆம்என்றான். வகுத்தஅந்தக் குத்தகைக்குச் சீட்டுமுண்டோ வாய்ச்சொல்லோ என்றுரைத்தேன். வாய்ச்சொல்என்றான்.
குத்தகைக்கா ரர்தமக்குக் குறித்தஎல்லை குறித்தபடி உள்ளதுவா என்றுகேட்டேன். கைத்திறனும் வாய்த்திறனும் கொண்டபேர்கள் கண்மூடி மக்களது நிலத்தையெல்லாம் கொத்திக்கொண் டேப்பமிட்டு வந்ததாலே கூலிமக்கள் அதிகரித்தார், என்னசெய்வேன்! பொத்தல்இலைக் கலமானார் ஏழைமக்கள்; புனல்நிறைந்த தொட்டியைப்போல் ஆனார்செல்வர்.
அதிகரித்த தொகைதொகையாய்ச் செல்வமெல்லாம் அடுக்கடுகாய்ச் சிலரிடம்போய் ஏறிக்கொண்டு சதிராடு தேவடியாள் போல்ஆடிற்று! தரித்திரரோ புழுப்போலே துடிக்கின்றார்கள்; இதுஇந்நாள் நிலைஎன்றான் உலகப்பன்தான்! இந்நிலையி லிருப்பதனால் உலகப்பாநீ புதுக்கணக்குப் போட்டுவிடு; பொருளைஎல்லாம் பொதுவாக எல்லார்க்கும் குத்தகைசெய்.
ஏழைமுத லாளியென்ப தில்லாமற்செய் என்றுரைத்தேன். உலகப்பன் எழுந்துதுள்ளி, ஆழமப்பா உன்வார்த்தை! உண்மையப்பா, அதற்கென்ன தடையப்பா, இல்லையப்பா; ஆழமப்பா உன்கருத்து, மெய்தானப்பா, அழகாயும் இருக்குதப்பா, நல்லதப்பா, தாழ்வுயர்வு நீங்குமப்பா, என்றுசொல்லித் தகதகென ஆடினான். நான்சிரித்து,
ஆடுகின்றாய் உலகப்பா! யோசித்துப்பார்! ஆர்ப்பாட்டக் காரர்இதை ஒப்பாரப்பா! தேடப்பா ஒருவழியை என்றுசொன்னேன். செகத்தப்பன் யோசித்துச் சித்தம்சோர்ந்தான். ஓடப்ப ராயிருக்கும் ஏழையப்பர் உதையயப்ப ராகிவிட்டால், ஓர்நொடிக்குள் ஓடப்பர் உயரப்பர் எல்லாம்மாறி ஒப்பப்பர் ஆய்விடுவார் உணரப்பாநீ!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.54. உலகம் உன்னுடையது! 54. உலகம் உன்னுடையது!
பள்ளம் பறிப்பாய், பாதா ளத்தின் அடிப்புறம் நோக்கி அழுந்துக! அழுந்துக! பள்ளந் தனில்விழும் பிள்ளைப் பூச்சியே, தலையைத் தாழ்த்து! முகத்தைத் தாழ்த்து! தோளையும் உதட்டையும் தொங்கவை! ஈன உளத்தை, உடலை, உயிரைச் சுருக்கு! நக்கிக்குடி! அதை நல்லதென்று சொல்! தாழ்ந்து தாழ்ந்து தாழ்ந்த நாயினும் தாழ்ந்துபோ! குனிந்து தரையைக் கெளவி ஆமையைப் போலே அடங்கி ஒடுங்கு! பொட்டுப் பூச்சியே, புன்மைத் தேரையே, அழு!இளி! அஞ்சு! குனி! பிதற்று! கன்னங் கருத்த இருட்டின் கறையே! தொங்கும் நரம்பின் தூளே! இதைக்கேள்: மனிதரில் நீயுமோர் மனிதன்; மண்ணன்று! இமைதிற! எழுந்து நன்றாய் எண்ணுவாய்! தோளை உயர்த்து! சுடர்முகம் தூக்கு! மீசையை முறுக்கி மேலே ஏற்று! விழித்த விழியில் மேதினிக் கொளிசெய்! நகைப்பை முழக்கு! நடத்து லோகத்தை! உன்வீடு - உனது பக்கத்து வீட்டின் இடையில் வைத்த சுவரை இடித்து வீதிகள் இடையில் திரையை விலக்கி நாட்டொடு நாட்டை இணைத்து மேலே ஏறு! வானை இடிக்கும் மலைமேல் ஏறு விடாமல்! ஏறு மேன்மேல்! ஏறி நின்று பாரடா எங்கும்! எங்கும் பாரடா இப்புவி மக்களை! பாரடா உனது மானிடப் பரப்பை! பாரடா உன்னுடன் பிறந்த பட்டாளம்! யுஎன்குலம்ரு என்றுனைத் தன்னிடம் ஒட்டிய மக்கட் பெருங்கடல் பார்த்து மகிழ்ச்சிகொள்! அறிவை விரிவுசெய்! அகண்ட மாக்கு! விசாலப் பார்வையால் விழுங்கு மக்களை! அணைந்துகொள்! உன்னைச் சங்கம மாக்கு. மானிட சமுத்திரம் நானென்று கூவு! பிரிவிலை எங்கும் பேத மில்லை உலகம் உண்ணஉண்! உடுத்த உடுப்பாய்! புகல்வேன்: "உடைமை மக்களுக்குப் பொது!" புவியை நடத்து! பொதுவில் நடத்து! வானைப் போல மக்களைத் தாவும் வெள்ள அன்பால் இதனைக் குள்ள மனிதர்க்கும் கூறடா தோழனே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1. 55. சாய்ந்த தராசு வாழ்வதிலும் நலம் சூழ்வதிலும் - புவி மக்களெல்லாம் ஒப்புடையார்!
ஏழ்மையில் மக்களைத் தள்ளுவதோ? - இதை இன்பமெனச் சிலர் கொள்ளுவதோ? வாழ்வதிலும் நலம் ...
கூழுக்குப் பற்பலர் வாடவும் சிற்சிலர் கொள்ளை யடிப்பதும் நீதியோ - புவி வாழ்வதுதான் எந்தத் தேதியோ? வாழ்வதிலும் நலம் ...
சிற்சிலர் வாழ்ந்திடப் பற்பலர் உழைத்துத் தீர்கஎனும் இந்த லோகமே - உரு அற்றொழிந் தாலும்நன் றாகுமே! வாழ்வதிலும் நலம் ...
காண்பதெலாம் தொழிலாளி செய்தான் அவன் காணத் தகுந்தது வறுமையாம் - அவன் பூணத் தகுந்ததும் பொறுமையாம்! வாழ்வதிலும் நலம் ...
அன்பெனச் சொல்லியிங் காதிமுதற் பேத வன்பை வளர்த்தனர் பாரிலே - அதன் பின்புகண் டோ ம்இதை நேரிலே! வாழ்வதிலும் நலம் ...
மக்கள் பசிக்க மடத்தலைவர்க் கெனில் வாழை யிலைமுற்றும் நறுநெய்யாம் - இது மிக்குயிர் மேல்வைத்த கருணையாம்! வாழ்வதிலும் நலம் ...
கோயிலிலே பொருள் கூட்டும் குருக்களும் கோதையர் தோளினிற் சாய்கின்றார் - இங்கு நோயினிலே மக்கள் மாய்கின்றார்! வாழ்வதிலும் நலம் ...
கோரும் துரைத்தனத் தாரும் பெரும்பொருள் கொண்டவர்க்கே நலம் கூட்டுவார் - உழைப் போரிடமே கத்தி தீட்டுவார்! வாழ்வதிலும் நலம் ...
மக்களெல் லாம்சம மாக அடைந்திட மாநிலம் தந்ததில் வஞ்சமோ? - பசி மிக்கவரின் தொகை கொஞ்சமோ? வாழ்வதிலும் நலம் ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.56. வியர்வைக் கடல் அதிகாலை கிழக்கு வெளுக்கமுன் வெளியிற் கிளம்பினேன் ஒளிசெயும் மணியிருள், குளிர்ச்சி, நிசப்தம், இவற்றிடை என்னுளம் துள்ளும் மான்குட்டி! உத்ஸாகம் எனைத் தூக்கி ஓடினது!
இயற்கை குன்றம் இருக்கும்.அக் குன்றத் தின்பால் குளமும், அழகிய குளிர்பூஞ் சோலையும் அழகு செய்யும்! அவ்விடத் தில்தான் என்றன் சொந்த நன்செய் உள்ளது.
பகல் கடல்மிசை உதித்த பரிதியின் நெடுங்கதிர் வானெலாம் பாய்ந்தது! பறந்தது வல்லிருள்! புவியின் சித்திரம் ஒளியிற் பொலிந்தது. இயற்கை தந்த எழிலிடை நடந்தேன்.
வயல் வளம்பெற நிறைந்த இளம்பயிர்ப் பசுமை மரகதம் குவிந்த வண்ணம் ஆயிற்று; மரகதக் குவியல்மேல் வாய்ந்த பனித்துளி காணக்கண் கூசும் வயிரக் களஞ்சியம்! பரந்தஎன் வயலைப் பார்த்துக்கொண் டிருந்தேன் மகிழ்ச்சி தவிர மற்றொன்று காணேன்!
உழைப்பு களையினைக் களைவது கருதி, எனது பண்ணை ஆட்கள் பலபேர் வந்தனர். என்னை வணங்கினர்; வயலில் இறங்கினர். வில்லாய் வளைந்தது மேனி; அவர்தோள் விசையாய்க் களைந்தது களையின் விளைவை! முகவிழி கவிழ்ந்து வயலில் மொய்த்தது.
நடுப்பகல் காலைப் போதினைக் கனலாற் பொசுக்கிச் சூரியன் ஏறி உச்சியிற் சூழ்ந்தான். சுடுவெயில் உழவர் தோலை உரித்தது; புதுமலர்ச் சோலையில் போய்விட்டேன் நான்.
வெயில் குளிர்புனல் தெளிந்து நிறைந்த மணிக்குளம்! நிழல்சேர் கரையில் நின்றுகொண் டிருந்தேன் புழுக்கமும் வியர்வையும் எழுப்பி என்னை நலிவு செய்த நச்சு வெய்யில், வானி லிருந்து மண்ணிற் குதித்துத் தேன்மலர்ச் சோலை செழுமை கடந்தென் உளத்தையும் உயிரையும் பிளப்பது விந்தை! குளத்தில் விழுந்து குளிக்கத் தொடங்கினேன். வெள்ளப் புனலும் கொள்ளிபோல் சுட்டது.
உழைப்புத் துன்பம் காலைப் போதினைக் கனலால் பொசுக்கிச் சோலையும் கடந்து சுடவந்த வெய்யில் விரிபுனற் குளத்தையும் வெதுப்பிய தெண்ணினேன். எண்ணும் போதென் கண்ணின் எதிரில் வியர்வையும் அயர்வுமாய்ப் பண்ணை யாட்கள் வந்து நின்று வணக்கம் செய்தனர். ஐயகோ நெஞ்சமே, இந்த ஆட்கள் தாங்கொணாக் கனலை எவ்வாறு தாங்கினர்?
வியர்வைக் கடலின் காட்சி களைபோக்கும் சிறுபயன் விளைக்க இவர்கள் உடலைக் கசக்கி உதிர்த்த வியர்வையின் ஒவ்வொரு துளியிலும் கண்டேன் இவ்வுல குழைப்பவர்க் குரிய தென்பதையே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.57. நீங்களே சொல்லுங்கள்! சித்திரச் சோலைகளே! உமை நன்கு திருத்த இப் பாரினிலே - முன்னர் எத்தனை தோழர்கள் ரத்தம் சொரிந்தன ரோ!உங்கள் வேரினிலே.
நித்தம் திருத்திய நேர்மையி னால்மிகு நெல்விளை நன்னிலமே! - உனக் கெத்தனை மாந்தர்கள் நெற்றி வியர்வை இறைத்தனர் காண்கிலமே.
தாமரை பூத்த தடாகங்களே! உமைத் தந்தஅக் காலத்திலே - எங்கள் தூய்மைச் சகோதரர் தூர்ந்து மறைந்ததைச் சொல்லவோ ஞாலத்திலே.
மாமிகு பாதைகளே! உமை இப்பெரு வையமெ லாம் வகுத்தார் - அவர் ஆமை எனப்புலன் ஐந்தும் ஒடுங்கிட அந்தியெலாம் உழைத்தார்.
ஆர்த்திடும் யந்திரக் கூட்டங்களே! - உங்கள் ஆதி அந்தம் சொல்லவோ? - நீங்கள் ஊர்த்தொழி லாளர் உழைத்த உழைப்பில் உதித்தது மெய்அல்லவோ?
கீர்த்திகொள் போகப் பொருட்புவியே! உன்றன் கீழிருக்கும் கடைக்கால் - எங்கள் சீர்த்தொழி லாளர் உழைத்த உடம்பிற் சிதைந்த நரம்புகள்தோல்!
நீர்கனல் நல்ல நிலம்வெளி காற்றென நின்ற இயற்கைகளே! - உம்மைச் சாரும் புவிப்பொருள் தந்ததெவை? தொழி லாளார் தடக்கைகளே!
தாரணியே! தொழி லாளர் உழைப்புக்குச் சாட்சியும் நீயன்றோ? - பசி தீரும் என்றால் உயிர்போகும் எனச்சொல்லும் செல்வர்கள் நீதிநன்றோ ?
எலிகள் புசிக்க எலாம்கொடுத்தே சிங்க ஏறுகள் ஏங்கிடுமோ? - இனிப் புலிகள் நரிக்குப் புசிப்பளித்தே பெரும் புதரினில் தூங்கிடுமோ?
கிலியை விடுத்துக் கிளர்ந்தெழுவார் இனிக் கெஞ்சும்உத் தேசமில்லை - சொந்த வலிவுடையார் இன்ப வாழ்வுடையார் இந்த வார்த்தைக்கு மோசமில்லை.
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.58. புதிய உலகு செய்வோம் புதியதோர் உலகம் செய்வோம் - கெட்ட போரிடும் உலகத்தை வேரொடு சாய்ப்போம். புதியதோர் உலகம் ...
பொதுஉடைமைக் கொள்கை திசையெட்டும் சேர்ப்போம் புனிதமோ டதைஎங்கள் உயிரென்று காப்போம். புதியதோர் உலகம் ...
இதயமெலாம் அன்பு நதியினில் நனைப்போம் யுஇதுஎனதெரு ன்னுமோர் கொடுமையைத் தவிர்ப்போம் புதியதோர் உலகம் ...
உணர்வெனும் கனலிடை அயர்வினை எரிப்போம் யுஒருபொருள் தனிருஎனும் மனிதரைச் சிரிப்போம்! புதியதோர் உலகம் ...
இயல்பொருள் பயன்தர மறுத்திடில் பசிப்போம் ஈவதுண்டாம் எனில் அனைவரும் புசிப்போம். புதியதோர் உலகம் ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.59. பலிபீடம் மத - ஓடத்திலேறிய மாந்தரே - பலி பீடத்திலே சாய்ந்தீரே!
பாடுபட் டீர்கள் பருக்கையில் லாதொரு பட்டியில் மாடென வாழ்கின்றீர் - மதக் கேடர்கள் காலினில் வீழ்கின்றீர் - ஒண்ட வீடுமில் லாமலே தாழ்கின்றீர்! மத - ஓடத்திலேறிய ...
பாதிக்கு தேபசி என்றுரைத் தால்,செய்த பாபத்தைக் காரணம் காட்டுவார் - மத வாதத்தை உம்மிடம் நீட்டுவார் - பதில் ஓதிநின் றால்படை கூட்டுவார். மத - ஓடத்திலேறிய ...
வாதனை சொல்லி வணங்கிநின் றால்தெய்வ சோதனை என்றவர் சொல்லுவார் - பணச் சாதனையால் உம்மை வெல்லுவார் - கெட்ட போதனையால் தினம் கொல்லுவார். மத - ஓடத்திலேறிய ...
பேதிக்கும் நோய்க்கும் பெரும்பசிக் கும்,பல பீதிக்கும் வாய்திறப் பீர்களோ! - இழி சாதியென்றால் எதிர்ப் பீர்களோ? - செல்வர் வீதியைத் தான் மதிப்பீர்களோ? மத - ஓடத்திலேறிய ...
கூடித் தவிக்கும் குழந்தை மனைவியர் கூழை நினைத்திடும் போதிலே - கோயில் வேடிக்கையாம் தெரு மீதிலே - செல்வர் வாடிக்கை ஏற்பீரோ காதிலே? மத - ஓடத்திலேறிய ...
தொட்டிடும் வேலை தொடங்கலு மின்றியே தொந்தி சுமக்கும்பு ரோகிதர் - இட்ட சட்டப்படிக்கு நீரோ பதர் - அவர் அட்டகா சத்தினுக் கேதெதிர்? மத - ஓடத்திலேறிய ...
மூடத் தனத்தை முடுக்கும் மதத்தைநிர் மூலப் படுத்தக்கை ஓங்குவீர் - பலி பீடத்தை விட்டினி நீங்குவீர் - செல்வ நாடு நமக்கென்று வாங்குவீர். மத - ஓடத்திலேறிய ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.60. சகோதரத்துவம் உறுதி உறுதி உறுதி! ஒன்றே சமுகம் என்றெண்ணார்க்கே - இறுதி! உறுதி உறுதி உறுதி ...
உறவினர் ஆவார் ஒரு நாட்டார் - எனல் உறுதி உறுதி உறுதி ...
பிறவியில் உயர்வும் தாழ்வும் சொல்லல் மடமை - இந்தப் பிழைநீக் குவதே உயிருள் ளாரின் கடமை - நம்மிற் குறைசொல வேண்டாம் உறவினர் பகைநீங் குங்கோள் - உங்கள் குகையினை விட்டே வெளிவரு வீர்சிங் கங்காள் உறுதி உறுதி உறுதி ...
நாட்டுக் குலையில் தீட்டுச் சொல்வார் மொழியை - நாமே நம்பித் தேடிக் கொண்டோ ம் மீளாப் பழியை - நாட்டின் கோட்டைக் கதவைக் காக்கத் தவறும் அந்நாள் - இந்தக் குற்றம் செய்தோம்; விடுவோம்; வாழ்வோம் இந்நாள் உறுதி உறுதி உறுதி ...
வாழ்விற் செம்மை அடைதல் வேண்டும் நாமே - நம்மில் வஞ்சம் காட்டிச் சிலரைத் தாழ்த்தல் தீமை - புவியில் வாழ்வோ ரெல்லாம் சமதர் மத்தால் வாழ்வோர் - மற்றும் வரிதிற் றாழ்வோர் பேதத் தாலே தாழ்வோர் உறுதி உறுதி உறுதி ...
தேசத் தினர்கள் ஓர்தாய் தந்திடு சேய்கள் - இதனைத் தெளியா மக்கள் பிறரை நத்தும் நாய்கள் - மிகவும் நேசத் தாலே நாமெல் லாரும் ஒன்றாய் - நின்றால் நிறைவாழ் வடைவோம் சலியா வயிரக் குன்றாய். உறுதி உறுதி உறுதி ...
பத்துங் கூடிப் பயனைத் தேடும் போது - நம்மில் பகைகொண் டிழிவாய்க் கூறிக் கொள்ளல் தீது - நம் சித்தத் தினிலே இருளைப் போக்கும் சொல்லைக் - கேளீர் செனனத் தாலே உயர்வும் தாழ்வும் இல்லை உறுதி உறுதி உறுதி ...
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.61. சேசு பொழிந்த தெள்ளமுது மேதினிக்குச் சேசு நாதர் எதற்கடி? தோழி - முன்பு வெம்மைகொள் மக்களைச் செம்மை புரிந்திடத் தோழா - அவர் காதினிக் கும்படி சொன்னசொல் ஏதடி? தோழி - அந்தக் கர்த்தர் உரைத்தது புத்தமு தென்றறி தோழா - அந்தப் பாதையில் நின்று பயனடைந்தார் எவர்? தோழி - இந்தப் பாரத நாட்டினர் நீங்கிய மற்றவர் தோழா - இவர் ஏதுக்கு நன்மைகள் ஏற்கவில்லை உரை தோழி - இங்கு ஏசுவின் கட்டளை நாசம் புரிந்தனர் தோழா.
ஏசு மதத்தினில் இந்துக்கள் ஏனடி? தோழி - அந்த இந்துக்கள் தீயிட்ட செந்துக்கள் ஆயினர் தோழா - மிக மோசம் அவர்க்கென்ன வந்தது கூறடி? தோழி - அட முன்-மனு என்பவன் சொன்னதில் வந்தது தோழா - அவன் நாசம் விளைக்க நவின்றது யாதடி? தோழி - சட்டம் நால் வருணத்தினில் நாலாயிரம் சாதி தோழா - ஏசின் ஆசை மதம்புகப் பேதம் அகன்றதோ? தோழி - அவர்க் கங்குள்ள மூதேவி இங்கும் முளைத்தனள் தோழா!
சொல்லிய சேசுவின் தொண்டர்கள் எங்கடி? தோழி - அந்தத் தொண்டர்கள் உள்ளனர், தொண்டு பறந்தது தோழா - அந்தப் புல்லிய பேதத்தைப் போக்கினரோ அவர்? தோழி - அதைப் போதாக் குறைக்குமுப் போகம் விளைத்தனர் தோழா - அடி எல்லையில் பேதம் இழைத்தது தான் எவர்? தோழி - அட இந்த நெடுஞ்சட்டை அந்தகரே அறி தோழா - முன்பு வல்லவர் சேசு வகுத்தது தான்என்ன? தோழி - புவி "மக்கள் எல்லாம்சமம்" என்று முழக்கினர் தோழா!
ஈண்டுள்ள தொண்டர்கள் என்ன செய்கின்றனர்? தோழி - அவர் ஏழைகள் தாழ்வுறச் செல்வரை வாழ்த்தினர் தோழா - அடி வேண்ட வரும்திருக் கோயில் வழக்கென்ன? தோழி - அட மேற்குலம் தாழ்குலம் என்று பிரித்தனர் தோழா - விரல் தீண்டப் படாதவர் என்பவர் யாரடி? தோழி - இங்குச் சேசு மதத்தினை தாபித்த பேர்கள்என் தோழா - உளம் தூண்டும் அருட்சேசு சொல்லிய தென்னடி? தோழி - அவர் "சோதரர் யாவரும்" என்று முழங்கினர் தோழா!
பஞ்சமர் பார்ப்பனர் என்பதெல் லாம்என்ன? தோழி - இவை பாரத நாட்டுப் பழிச்சின்னத் தின்பெயர் தோழா - இங்குக் கொஞ்சமும் இப்பழி கொள்ளுதல் நல்லதோ? தோழி - ஒப்புக் கொள்ளும் நிலத்தினில் கள்ளி முளைத்திடும் தோழா - இங்கு நெஞ்சினிற் சேசுவின் தொண்டர் நினைப்பென்ன? தோழி - தினம் நேர்மையில் கோயில்வி யாபாரம் செய்வது தோழா - இந்த வஞ்சகர்க் கென்ன வழுத்தினர் சேசுநல் தோழி - இன்ப வாழ்க்கை யடைந்திட யார்க்கும் சுதந்தரம் என்றார்!
நாலு சுவர்க்கு நடுப்புறம் ஏதுண்டு? தோழி - அங்கு நல்ல மரத்தினிற் பொம்மை அமைத்தனர் தோழா - அந்த ஆலயம் சாமி அமைத்தவர் யாரடி? தோழி - மக்கள் அறிவை இருட்டாக்கி ஆள நினைப்பவர் தோழா - மக்கள் மாலைத் தவிர்த்து வழிசெய்வ ரோஇனித் தோழி - செக்கு மாடுக ளாக்கித்தம் காலைச்சுற் றச்செய்வர் தோழா - அந்தக் கோலநற் சேசு குறித்தது தானென்ன? தோழி - ஆஹா கோயிலென் றால்அன்பு தோய்மனம் என்றனர் தோழா!
ஆண்மைகொள் சேசு புவிக்குப் புரிந்ததென்? தோழி - அவர் அன்பெனும் நன்முர செங்கும் முழக்கினர் தோழா - அந்தக் கேண்மைகொள் சேசுவின் கீர்த்தி யுரைத்திடு தோழி - அவர் கீர்த்தி யுரைத்திட வார்த்தை கிடைக்கிலை தோழா - நலம் தாண்டவம் ஆடிடச் செய்தவரோ அவர்? தோழி - அன்று தன்னைப் புவிக்குத் தரும்பெரு மானவர் தோழா - அந்த ஆண்டவன் தொண்டர்கள் ஆகிடத் தக்கவர் யாவர்? - எனில் "அன்னியர்ரு தான்"என்ற பேதமி லாதவர் தோழா.
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
6. பன்மணித்திரள் 1.62. தமிழ்நாட்டிற் சினிமா உருவினையும் ஒலியினையும் ஒன்றாகச் சேர்த்தே ஒளிபெருகத் திரையினிலே படங்காட்டும் கலையைத் திருவிளைக்கும் நல்லறிஞர், ஐரோப்பி யர்கள் தெரிந்துவெளி யாக்குகின்றார் எனக்கேட்ட நாளில், "இருவிழியால் அதுகாணும் நாள்எந்த நாளோ, என்நாடும் அக்கலையில் இறங்குநாள் எந்நாள், இருள்கிழித்துத் தமிழ்நாடாம் நிலவுதனை, உலகின் எதிர்வைக்கும் நாள்எந்நாள்" என்றுபல நினைத்தேன்.
ஒலியுருவப் படம்ஊரில் காட்டுவதாய்க் கேட்டேன்; ஓடினேன்; ஓடியுட்கார்ந் தேன்இரவில் ஒருநாள். புலிவாழும் காட்டினிலே ஆங்கிலப்பெண் ஒருத்தி, புருஷர்சக வாசமிலாப் புதுப்பருவ மங்கை மலர்க்குலத்தின் அழகினிலே வண்டுவிழி போக்கி வசமிழந்த படியிருந்தாள்! பின்பக்கம் ஒருவன் எலிபிடிக்கும் பூனைபோல் வந்தந்த மங்கை எழில்முதுகிற் கைவைத்தான்! புதுமைஒன்று கண்டேன்.
உளமுற்ற கூச்சந்தான் ஒளிவிழியில் மின்ன, உயிர்அதிர்ந்த காரணத்தால் உடல்அதிர்ந்து நின்றே, தெளிபுனலின் தாமரைமேற் காற்றடித்த போது சிதறுகின்ற இதழ்போலே செவ்விதழ் துடித்துச் சுளைவாயால் நீயார்என் றனல்விழியாற் கேட்டாள் சொல்பதில்நீ என்றதவள் சுட்டுவிரல் ஈட்டி! களங்கமிலாக் காட்சி,அதில் இயற்கையெழில் கண்டேன்! கதைமுடிவில் யுபடம்ருஎன்ற நினைவுவந்த தன்றே!
என்தமிழர் படமெடுக்க ஆரம்பஞ் செய்தார்; எடுத்தார்கள் ஒன்றிரண்டு பத்து நூறாக! ஒன்றேனும் தமிழர்நடை யுடைபாவ னைகள் உள்ளதுவாய் அமைக்கவில்லை, உயிர்உள்ள தில்லை! ஒன்றேனும் தமிழருமை உணர்த்துவதா யில்லை! ஒன்றேனும் உயர்நோக்கம் அமைந்ததுவா யில்லை! ஒன்றேனும் உயர்நடிகர் வாய்ந்ததுவா யில்லை! ஒன்றேனும் வீழ்ந்தவரை எழுப்புவதா யில்லை!
வடநாட்டார் போன்றஉடை, வடநாட்டார் மெட்டு! மாத்தமிழர் நடுவினிலே தெலுங்குகீர்த் தனங்கள்! வடமொழியில் ஸ்லோகங்கள்! ஆங்கில ப்ரசங்கம்! வாய்க்குவரா இந்துஸ்தான்! ஆபாச நடனம்! அடையும்இவை அத்தனையும் கழித்துப்பார்க் குங்கால், அத்திம்பேர் அம்மாமி எனுந்தமிழ்தான் மீதம்! கடவுளர்கள், அட்டைமுடி, காகிதப் பூஞ்சோலை கண்ணாடி முத்துவடம் கண்கொள்ளாக் காட்சி!
பரமசிவன் அருள்புரிய வந்துவந்து போவார்! பதிவிரதைக் கின்னல்வரும் பழையபடி தீரும்! சிரமமொடு தாளமெண்ணிப் போட்டியிலே பாட்டுச் சிலபாடி மிருதங்கம் ஆவர்த்தம் தந்து வரும்காதல்! அவ்விதமே துன்பம்வரும், போகும்! மகரிஷிகள் கோயில்குளம் - இவைகள் கதாசாரம். இரக்கமற்ற படமுதலா ளிக்கெல்லாம் இதனால் ஏழைகளின் ரத்தத்தை உறிஞ்சியது லாபம்!
படக்கலைதான் வாராதா எனநினைத்த நெஞ்சம் பாழ்படுத்தும் முதலாளி வர்க்கத்தின் செயலால், படக்கலையாம் சனியொழிந்தால் போதுமென எண்ணும்! பயன்விளைக்கும் விதத்தினிலே பலசெல்வர் கூடி இடக்ககற்றிச் சுயநலத்தைச் சிறிதேனும் நீக்கி இதயத்தில் சிறிதேனும் அன்புதனைச் சேர்த்துப் படமெடுத்தால் செந்தமிழ்நா டென்னும்இள மயிலும் படமெடுத்தாடும்; தமிழர் பங்கமெலாம் போமே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.63. புத்தகசாலை தனித்தமைந்த வீட்டிற்புத் தகமும் நானும் சையோகம் புரிந்ததொரு வேளை தன்னில், இனித்தபுவி இயற்கையெழில் எல்லாம் கண்டேன்; இசைகேட்டேன்! மணம்மோந்தேன்! சுவைகள் உண்டேன்! மனித்தரிலே மிக்குயர்ந்த கவிஞர் நெஞ்சின் மாகாசோதி யிற்கலந்த தெனது நெஞ்சும்! சனித்ததங்கே புத்துணர்வு! புத்த கங்கள் தருமுதவி பெரிது! மிகப்பெரிது கண்டீர்!
மனிதரெலாம் அன்புநெறி காண்ப தற்கும் மனோபாவம் வானைப்போல் விரிவ டைந்து தனிமனிதத் தத்துவமாம் இருளைப் போக்கிச் சகமக்கள் ஒன்றென்ப துணர்வ தற்கும், இனிதினிதாய் எழுந்தஉயர் எண்ண மெல்லாம் இலகுவது புலவர்தரு சுவடிச் சாலை; புனிதமுற்று மக்கள்புது வாழ்வு வேண்டில் புத்தகசாலை வேண்டும் நாட்டில் யாண்டும்.
தமிழர்க்குத் தமிழ்மொழியிற் சுவடிச் சாலை சர்வகலா சாலையைப்போல் எங்கும் வேண்டும். தமிழிலிலாப் பிறமொழிநூல் அனைத்தும் நல்ல தமிழாக்கி வாசிக்கத் தருதல் வேண்டும், அமுதம்போல் செந்தமிழிற் கவிதை நூற்கள், அழகியவாம் உரைநடையில் அமைந்த நூற்கள், சுமைசுமையாய்ச் சேகரித்துப் பல்கலை சேர் துறைதுறையாய்ப் பிரித்தடுக்கி வைத்தல் வேண்டும்.
நாலைந்து வீதிகளுக் கொன்று வீதம் நல்லதுவாய் வசதியதாய் இல்லம் வேண்டும். நூலெல்லாம் முறையாக ஆங்க மைத்து நொடிக்குநொடி ஆசிரியர் உதவு கின்ற கோலமுறும் செய்தித்தாள் அனைத்தும் ஆங்கே குவிந்திருக்க வகைசெய்து தருதல் வேண்டும். மூலையிலோர் சிறுநூலும் புதுநூ லாயின் முடிதனிலே சுமந்துவந்து தருதல் வேண்டும்.
வாசிக்க வருபவரின் வருகை ஏற்றும் மரியாதை காட்டிஅவர்க் கிருக்கை தந்தும், ஆசித்த நூல்தந்தும் புதிய நூல்கள் அழைத்திருந்தால் அதையுரைத்தும், நாளும் நூலை நேசித்து வருவோர்கள் பெருகும் வண்ணம் நினைப்பாலும் வாக்காலும் தேகத் தாலும் மாசற்ற தொண்டிழைப்பீர்! சமுதா யச்சீர் மறுமலர்ச்சி கண்டதென முழக்கஞ் செய்வீர்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.64. வாளினை எடடா! வலியோர்சிலர் எளியோர்தமை வதையேபுரி குவதா? மகராசர்கள் உலகாளுதல் நிலையாம்எனும் நினைவா? உலகாளஉ னதுதாய்மிக உயிர்வாதை யடைகிறாள்; உதவாதினி ஒருதாமதம் உடனேவிழி தமிழா!
கலையேவளர்! தொழில்மேவிடு! கவிதைபுனை தமிழா! கடலேநிகர் படைசேர்கடு விடநேர்கரு விகள்சேர்! நிலமேஉழு! நவதானிய நிறையூதியம் அடைவாய்; நிதிநூல்விளை! உயிர்நூல்உரை நிசநூல்மிக வரைவாய்!
அலைமாகடல் நிலம்வானிலுன் அணிமாளிகை ரதமே அவைஏறிடும் விதமேயுன ததிகாரம் நிறுவுவாய்! கொலைவாளினை எடடாமிகு கொடியோர்செயல் அறவே குகைவாழ்ஒரு புலியே!உயர் குணமேவிய தமிழா!
தலையாகிய அறமேபுரி சரிநீதி யுதவுவாய்! சமமேபொருள் ஜனநாயகம் எனவேமுர சறைவாய்! இலையேஉண விலையேகதி இலையேஎனும் எளிமை இனிமேலிலை எனவேமுர சறைவாய் முரசறைவாய்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.65. வீரத் தமிழன் தென்றிசையைப் பார்க்கின்றேன்; என்சொல்வேன் என்றன் சிந்தையெலாம் தோள்களெலாம் பூரிக்கு தடடா! அன்றந்த லங்கையினை ஆண்டமறத் தமிழன் ஐயிரண்டு திசைமுகத்தும் தன்புகழை வைத்தோன்! குன்றெடுக்கும் பெருந்தோளான் கொடைகொடுக்கும் கையான்! குள்ளநரிச் செயல்செய்யும் கூட்டத்தின் கூற்றம்! என்தமிழர் மூதாதை! என்தமிழர் பெருமான் இராவணன்காண்! அவன்நாமம் இவ்வுலகம் அறியும்!
வஞ்சக விபூஷணனின் அண்ணனென்று தன்னை வையத்தார் சொல்லுமொரு மாபழிக்கே அஞ்சும் நெஞ்சகனை, நல்யாழின் நரம்புதனைத் தடவி நிறையஇசைச் செவியமுது தரும்புலவன் தன்னை, வெஞ்சமரில் சாதல்வர நேர்ந்திடினும் சூழ்ச்சி விரும்பாத பெருந்தகையைத் தமிழ்மறைகள் நான்கும் சஞ்சரிக்கும் நாவானை வாழ்த்துகின்ற தமிழர் தமிழரென்பேன், மறந்தவரைச் சழக்கரெனச் சொல்வேன்!
வீழ்ச்சியுறு தமிழகத்தில் எழுச்சி வேண்டும்! விசைஒடிந்த தேகத்தில் வன்மை வேண்டும்! சூழ்ச்சிதனை வஞ்சகத்தைப் பொறாமை தன்னைத் தொகையாக எதிர்நிறுத்தித் தூள் தூளாக்கும் காழ்ச்சிந்தை, மறச்செயல்கள் மிகவும் வேண்டும்! கடல்போலச் செந்தமிழைப் பெருக்க வேண்டும்! கீழ்ச்செயல்கள் விடவேண்டும்! ராவ ணன்தன் கீர்த்திசொல்லி அவன்நாமம் வாழ்த்த வேண்டும்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.66. சைவப் பற்று இரும்புப் பெட்டியிலே - இருக்கும் எண்பது லக்ஷத்தையும், கரும்புத் தோட்டத்திலே - வருஷம் காணும் கணக்கினையும், அருந் துணையாக - இருக்கும் ஆயிரம் வேலியையும் பெரும் வருமானம் - கொடுக்கும் பிறசொத் துக்களையும்,
ஆடை வகைகளையும் - பசும்பொன் ஆபர ணங்களையும், மாடு கறந்தவுடன் - குடங்கள் வந்து நிறைவதையும், நீடு களஞ்சியங்கள் - விளைந்த நெல்லில் நிறைவதையும், வாடிக்கைக் காரர்தரும் - கொழுத்த வட்டித் தொகையினையும்,
எண்ணிஎண்ணி மகிழ்ந்தே - ஒருநாள் எங்கள் மடாதிபதி வெண்ணிறப் பட்டுடுத்திச் - சந்தனம் மேனியெ லாம்பூசிக் கண்கவர் பூஷணங்கள் - அணிந்து கட்டில் அறைநோக்கிப் பெண்கள் பலபேர்கள் - குலவிப் பின்வர முன்நடந்தார்!
பட்டுமெத் தைதனிலே - மணமே பரவும் பூக்களின்மேல் தட்டினிற் பக்ஷணங்கள் - அருந்திச் சைவத்தை ஆரம்பித்தார்; கட்டிக் கரும்பினங்கள் - சகிதம் கண்கள் உறங்கிவிட்டார். நட்ட நடுநிசியில் - கனவில் நடந்தது கேளீர்:
நித்திரைப் பூமியிலே - சிவனார் நேரில் எழுந்தருளிப் புத்தம் புதிதாகச் - சிலசொல் புகல ஆரம்பித்தார். "இத்தனை நாளாகப் - புவியில் எனது சைவமதை நித்தநித்த முயன்றே - புவியில் நீளப் பரப்பிவிட்டாய்.
மடத்தின் ஆஸ்தியெல்லாம் - பொதுவில் மக்களுக் காக்கிவிட்டேன்! திடத்தில் மிக்கவனே - இனிநீ சிவபுரி வாழ்க்கை நடத்துக!" என்றே - சிவனார் நவின்று பின்மறைந்தார். இடி முழக்கமென்றே - தம்பிரான் எண்ணம் கலங்கிவிட்டார்!
தீப்பொறி பட்டதுபோல் - உடலம் திடுக்கிட எழுந்தார்! "கூப்பிடு காவலரை" - எனவே எமனை எலி விழுங்கிற்று! கூச்சல் கிளப்பிவிட்டார். "காப்பளிக்க வேண்டும் - பொருள்கள் . எமனை எலி விழுங்கிற்று! களவுபோகு" மென்றார் "மாப்பிள்ளை என்றனுக்கே - இத்ததி எமனை எலி விழுங்கிற்று! மரணம் ஏதுக்" கென்றார்.
சொப்பனத்தை நினைத்தார் - தம்பிரான் எமனை எலி விழுங்கிற்று! துள்ளிவிழுந் தழுதார்! ஒப்பி உழைத்ததில்லை - சிறிதும் எமனை எலி விழுங்கிற்று! உடல் அசைந்ததில்லை! எப்படி நான்பிரிவேன் - அடடா! எமனை எலி விழுங்கிற்று! இன்பப் பொருளையெல்லாம்; தப்பிப் பிழைப்பதுண்டோ - எனது எமனை எலி விழுங்கிற்று! சைவம் எனத்துடித்தார்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.67. எமனை எலி விழுங்கிற்று! சர்க்கா ருக்குத் தாசன்நான்! ஓர்நாள் பக்கத் தூரைப் பார்க்க எண்ணி விடுமுறை கேட்டேன். விடுமுறை இல்லை! விடுமுறை பலிக்க நோயை வேண்டினேன். மார்புநோய் வந்து மனதில் நுழைந்தது!
மலர்ந்தஎன் முகத்தினில் வந்தது சுருக்கம்! குண்டு விழிகள் கொஞ்சம் குழிந்தன. என்பெண் டாட்டி என்னை அணுகினாள். எதிரில் பந்து மித்திரர் இருந்தார். தூயஓர் பெரியார் என்னுடல் தொட்டுக் காயம் அநித்தியம் என்று கலங்கினார். எதிரில் நிமிர்ந்தேன்; எமன்!எமன்! எமனுரு!
இரு கோரப்பல்! எரியும் கண்கள்!! சுவாசமும் கொஞ்சம் சுண்டுவ தறிந்தேன். சூடு மில்லை உடம்பைத் தொட்டால்! கடிகா ரத்தின் கருங்கோடு காணேன்; கண்டது பிழையோ, கருத்தின் பிழையோ ஒன்றும் சரியாய்ப் புரிய வில்லை என்ற முடிவை ஏற்பாடு செய்தேன்! என்கதி என்ன என்று தங்கை சொன்னதாய் நினைத்தேன். விழிகள் சுழன்றன! பேசிட நாக்கைப் பெயர்த்தே னில்லை. பேச்சடங் கிற்றெனப் பெருந்துயர் கொண்டேன். இருப்புத் தூண்போல் எமன்கை இருந்ததே! எட்டின கைகள் என்னுயிர் பிடிக்க! உலகிடை எனக்குள் ஒட்டுற வென்பதே ஒழிந்தது! மனைவி ஓயா தழுதாள்! எமனார் ஏறும் எருமைக் கடாவும் என்னை நோக்கி எடுத்தடி வைத்தது. மூக்கிற் சுவாசம் முடியும் தருணம் நாக்கும் நன்கு நடவாச் சமயம், சர்க்கார் வைத்தியர் சடுதியில் வந்து பக்குவஞ் சொல்லிப் பத்துத் தினங்கள் விடுமுறை எழுதி மேசைமேல் வைத்து வெளியிற் சென்றார். விஷய முணர்ந்தேன். "அண்டையூர் செல்ல அவசியம் மாட்டு வண்டி கொண்டுவா" என்றேன்! மனைவி எமனிழுக் கின்றான் என்றாள். அத்ததி சுண்டெலி ஒன்று துடுக்காய் அம்மி யண்டையில் மறைந்ததும் அம்மியை நகர்த்தினேன்! இங்கு வந்த எமனை அந்த எலிதான் விழுங்கி யிருக்கும் என்பதை மனைவிக் குரைத்தேன். வாஸ்தவம் என்றாள்! மாட்டு வண்டி ஓட்டம் பிடித்தது! முன்னமே லீவுதந் திருந்தால், இந்நேரம் ஊர்போய் இருக்க லாமே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.68. சுதந்தரம் தித்திக்கும் பழம் தின்னக் கொடுப்பார்; மதுரப் பருப்பு வழங்குவார் உனக்கு; பொன்னே, மணியே, என்றுனைப் புகழ்வார்; ஆயினும் பச்சைக் கிளியே அதோபார்! உன்னுடன் பிறந்த சின்ன அக்கா, வான வீதியில் வந்து திரிந்து தென்னங் கீற்றுப் பொன்னூசல் ஆடிச் சோலை பயின்று சாலையில் மேய்ந்து வானும் மண்ணுந்தன் வசத்திற் கொண்டாள்! தச்சன் கூடுதான் உனக்குச் சதமோ? அக்கா அக்கா என்றுநீ அழைத்தாய். அக்கா வந்து கொடுக்கச் சுக்கா மிளகா சுதந்திரம் கிளியே?
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.69. நம் மாதர் நிலை பழங்கால அறைக்குளே பதினைந்து திருடர்கள் பதுங்கிடவும் வசதியுண்டு. பதார்த்தவகை மீதிலே ஒட்டடையும் ஈக்களும் பதிந்திடவும் வசதியுண்டு. முழங்கள் பதினெட்டிலே மாற்றமில்லா விடினும் முன்றானை மாற்றமுண்டு. முடிகிவரும் நோய்க்கெலாம் கடவுளினை வேண்டியே முடிவடைய மார்க்கமுண்டு.
தொழுங்கணவன் ஆடையிற் சிறுபொத்தல் தைக்கவும் தொகைகேட்கும் ஆட்கள்வேண்டும். தோசைக் கணக்கென்று கரிக்கோடு போடவோ சுவருண்டு வீட்டில்.இந்த ஒழுங்கெலாம் நம்மாதர் வாரத்தின் ஏழுநாள் உயர்விரதம் அநுஷ்டிப்பதால் உற்றபலன் அல்லவோ அறிவியக் கங்கண் டுணர்ந்த பாரததேசமே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.70. ஏசுநாதர் ஏன் வரவில்லை? தலை,காது, மூக்கு, கழுத்து,கை, மார்பு,விரல், தாள்என்ற எட்டுறுப்பும் தங்கநகை, வெள்ளிநகை, ரத்தின மிழைத்தநகை, தையலர்கள் அணியாமலும், விலைகுறையும் ஆடைகள் அணிந்துமே கோயில்வர வேண்டுமென் றேபாதிரி விடுத்தஒரு சேதியால் விஷமென்று கோயிலை வெறுத்தார்கள் பெண்கள்புருஷர்!
நிலைகண்ட பாதிரிபின் எட்டுறுப் பேயன்றி நீள்இமைகள், உதடு,நாக்கு நிறையநகை போடலாம், கோயிலில் முகம்பார்க்க நிலைக்கண்ணா டியும்உண்டென இலைபோட் டழைத்ததும், நகைபோட்ட பக்தர்கள் எல்லாரும் வந்துசேர்ந்தார்; ஏசுநா தர்மட்டும் அங்குவர வில்லையே, இனியபா ரததேசமே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.71. கடவுள் மறைந்தார்! மனைமக்கள் தூங்கினார் நள்ளிரவில் விடைபெற்று வழிநடைச் சிரமம்இன்றி மாபெரிய யுசிந்தனா லோகத்தைரு அணுகினேன். வந்தனர்என் எதிரில்ஒருவர். எனைஅவரும் நோக்கியே நான்கடவுள் நான்கடவுள் என்றுபல முறைகூறினார். இல்லைஎன் பார்கள்சிலர்; உண்டென்று சிலர்சொல்வர் "எனக்கில்லை கடவுள்கவலை"
எனவுரைத் தேன்.அவர், யுஎழுப்புசுவர் உண்டெனில் எழுப்பியவன் ஒருவனுண்டே இவ்வுலகு கண்டுநீ நானும்உண் டெனஅறிகரு என்றுரைத்தார். அவரைநான் "கனமான கடவுளே உனைச்செய்த சிற்பிஎவன்? காட்டுவீர்" என்றவுடனே கடவுளைக் காண்கிலேன்! அறிவியக்கப் புலமை கண்ட பாரததேசமே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.72. உன்னை விற்காதே! தென்னி லங்கை யிராவணன் தன்னையும் தீய னென்னும் துரியனையும் பிறர் என்ன சொல்லி யெவ்வாறு கசப்பினும் இன்று நானவர் ஏற்றதைப் பாடுவேன்; இன்னு மிந்தச் செயலற்ற நாட்டினில் எத்தனை துரியோ தனர் வாழினும் அன்னவர் தமைக் கொல்ல முயன்றிடும் அந்த கன்தனை நான்கொல்ல முந்துவேன்.
நெஞ்சி லுற்றது செய்கையில் நாட்டுதல் நீச மன்று; மறக்குல மாட்சியாம்! தஞ்ச மென்று பிறன்கையில் தாழ்கிலாத் தன்மை யாவது வீரன் முதற்குணம்! நெஞ்சி லூறிக் கிடந்ததம் பூமியை நேரில் மற்றவர் ஆண்டிடப் பார்த்திடும் பஞ்சை யன்று. துரியன் இராவணன் பாரதக் குலம் வேண்டிடும் பண்பிதே!
தன்கு லத்தினைத் தூக்கிடும் தாம்பெனச் சகம் சிரிக்கப் பிறந்தவி பீஷணன் நன்ம னத்தவன் ராமனைச் சார்ந்ததை நல்ல தென்பது ராமன் முகத்துக்காம்! இன்பம் வேண்டிப் பிறன்வச மாவதை இந்தத் தேசம் இகழ்ந்திடும் மட்டிலும் துன்ப மன்றிச் சுகம்கிடை யாதென்றே துரைகள் சேர்ந்த சபைக்குமுன் கூறுவேன்.
பாரதத் திருத் தாயெனும் பேச்சிலே பச்சை யன்பு பொழிந்திடு கின்றவர் வீரத் தால்உள மேசெய லாயினோர் விழி யிலாதவர் ஊமைய ராயினும் கோரித் தாவுமென் னுள்ளம் அவர்தம்மை! கொள்கை மாற்றல் திருட்டுத் தனங்காண்! ஓரி போலப் பதுங்கும் படித்தவர் ஊமை நொள்ளை செவிடென்று சொல்லுவேன்!
இன்பம் வந்து நெருங்கிடு நேரத்தில் ஈனர் அஞ்சிக் கிடக்கின்ற நேரத்தில் ஒன்றி லாயிரம் தர்க்கம் புரிந்துபின் உரிமைத் தாய்தனைப் போவென்று சொல்வதால், என்னை யீன்ற நறுந்தாய் நாட்டினை எண்ணுந் தோறும் உளம்பற்றி வேகுதே! அன்பி ருந்திடில் நாட்டின் சுகத்திலே ஆயிரம் கதை ஏன்வளர்க் கின்றனர்?
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1. 73. பத்திரிகை காரிருள் அகத்தில் நல்ல கதிரொளி நீதான்! இந்தப் பாரிடைத் துயில்வோர் கண்ணிற் பாய்ந்திடும் எழுச்சி நீதான்! ஊரினை நாட்ட இந்த உலகினை ஒன்று சேர்க்கப் பேரறி வாளர் நெஞ்சிற் பிறந்த பத்திரிகைப் பெண்ணே!
அறிஞர்தம் இதய ஓடை ஆழநீர் தன்னை மொண்டு செறிதரும் மக்கள் எண்ணம் செழித்திட ஊற்றி ஊற்றிக் குறுகிய செயல்கள் தீர்த்துக் குவலயம் ஓங்கச் செய்வாய்! நறுமண இதழ்ப் பெண்ணேஉன் நலம்காணார் ஞாலம் காணார்.
கடும்புதர் விலக்கிச் சென்று களாப்பழம் சேர்ப்பார் போலே நெடும்புவி மக்கட் கான நினைப்பினிற் சென்று நெஞ்சிற் படும்பல நுணுக்கம் சேர்ப்பார் படித்தவர். அவற்றை யெல்லாம் "கொடும்" என அள்ளி உன்தாள் கொண்டார்க்குக் கொண்டு போவாய்!
வானிடை நிகழும் கோடி மாயங்கள், மாநி லத்தில் ஊனிடை உயிரில் வாழ்வின் உட்புறம் வெளிப் புறத்தே ஆனநற் கொள்கை, அன்பின் அற்புதம் இயற்கைக் கூத்து தேனிதழ் தன்னிற் சேர்த்துத் தித்திக்கத் தருவாய் நித்தம்!
சிறுகதை ஒன்று சொல்லிப் பெருமதி யூட்டும் தாளே! அறைதனில் நடந்த வற்றை அம்பலத் திழுத்துப் போட்டுக் கறையுளம் தூய்மை செய்வாய்! களைப்பிலே ஊக்கம் பெய்வாய்! நிறைபொருள் ஆவாய் ஏழை நீட்டிய வெறுங் கரத்தே!
ஓவியம் தருவாய்! சிற்பம் உணர்விப்பாய்! கவிதை யூட்டக் காவியம் தருவாய்! மக்கள் கலகல வெனச் சிரிப்பு மேவிடும் விகடம் சொல்வாய்! மின்னிடும் காதல் தந்து கூவுவாய்! வீரப் பேச்சுக் கொட்டுவாய் கோலத் தாளே!
தெருப்பெருக் கிடுவோ ருக்கும் செகம்காக்கும் பெரியோர்க் கும்,கை இருப்பிற் பத்திரிகை நாளும் இருந்திடல் வேண்டும்! மண்ணிற் கருப்பெற் றுருப்பெற் றிளநடை பெற்றுப்பின் ஐந்தே ஆண்டு வரப்பெற்றார் பத்திரிகை நாளும் உண்டென்றால் வாழ்க்கை பெற்றார்!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.74. யாத்திரை போகும் போது! சீப்புக் கண்ணாடி ஆடை சிறுகத்தி கூந்தல் எண்ணெய் சோப்புப் பாட்டரி விளக்கு தூக்குக் கூஜாதாள் பென்சில் தீப்பெட்டி கவிகை சால்வை செருப்புக் கோவணம் படுக்கை காப்பிட்ட பெட்டி ரூபாய் கைக்கொள்க யாத்தி ரைக்கே!
உள்ளுறை அட்டவணைக்குத் திரும்ப
1.75. பூசணிக்காய் மகத்துவம்! மெய் வண்ண வீடுகட்ட உனைத்தொங்க விடுகின் றார்கள்; செய் வண்ண வேலைசெய்து திருமாடம் முடிக்கின் றாய்நீ! பொய் வண்ணப் பூசணிக்காய்! கறியுனைச் செய்துண் டேன்;உன் கைவண்ணம் அங்கு கண்டேன்; கறிவண்ணம் இங்கு கண்டேன்!
|