புலப் பாய்ச்சல்

Selected Writings by Sanmugam Sabesan
சபேசன் - மெல்பேர்ண் - அவுஸ்திரேலியா

புலப் பாய்ச்சல்
[English Version: Brussels Rally Assert Tamil Rights, Affirm Solidarity]

31 October 2005

"...கொட்டுகின்ற மழையிலும் கோடையின் சுகத்தைச் சுகிக்கின்றவர்களாய் சுமார் இருபதினாயிரம் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் எழுப்பிய உரிமை முழக்கத்தின் தாக்கத்தை, பரிமாணங்களைப் பல தளங்களில் வைத்து தர்க்கிப்பது, இவ்வேளையில் மிக முக்கியமானதாகும் என்றே நாம் கருதுகின்றோம்.!.. புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்களின் உரிமை முழக்கப் பாய்ச்சல் அது! புலப் பாய்ச்சல்!"

கடந்தவாரம் பெல்ஜியத்தின் பிரசெல்ஸ் நகரிலே, ஐரோப்பியப் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் எழுப்பிய உரிமை முழக்கம் பல பரிமாணங்களை உள்ளடக்கிய ஒன்றாகும்.

‘ஐரோப்பிய ஒன்றியம் தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள் இயக்கத்தின் மீது விதித்துள்ள பயணத்தடை முடிவை மீளப்பெற வேண்டும்.’ என்பது போன்ற பல முக்கிய கோரிக்கைகளை முன்வைத்து “எழுக தமிழ்” உரிமை முழக்கப் போராட்டம் மிக வெற்றிகரமாக, மாபெரும் உணர்வெழுச்சியோடு நடைபெற்றிருக்கின்றது.

கொட்டுகின்ற மழையிலும் கோடையின் சுகத்தைச் சுகிக்கின்றவர்களாய் சுமார் இருபதினாயிரம் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் எழுப்பிய உரிமை முழக்கத்தின் தாக்கத்தை, பரிமாணங்களைப் பல தளங்களில் வைத்து தர்க்கிப்பது, இவ்வேளையில் மிக முக்கியமானதாகும் என்றே நாம் கருதுகின்றோம்.!

பொதுவாக உலகின் பல்வேறு பாகங்களிலும் ஒத்த கருத்துடைய மக்கள் தங்களுடைய உணர்வுகளை ஐனநாயக முறையின் வழிகளினூடாக வெளிக்காட்டி வருவது எல்லோரும் அறிந்த விடயம்தான். அந்த வழிமுறைக்கு ஏற்பவே ‘எழுக தமிழ்’ உரிமை முழக்கப் போராட்டம் வெற்றிகரமாக நடைபெற்றிருக்கின்றது. எனினும் ‘எழுக தமிழ்’ உரிமை முழக்கப் போராட்டம் மற்றைய போராட்டங்களையும் விட களரீதியாகப் பல பரிமாணங்களைத் தொட்டு நிற்கின்றது என்ற கருத்தினை நாம் இன்றைய தினம் தர்க்கிக்க விழைகின்றோம்.

புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் மிகச் செறிவாக வாழுகின்ற நகரங்களில் கூட்டங்களைக் கூட்டுவதோ, பேரணி ஒன்றை திரட்டுவதோ கடினமான காரியம் அல்ல! ஆனால் ஐரோப்பியாவின் பெல்ஜியம் போன்றதொரு தேசத்தில் பெரசெல்ஸ் போன்றதொரு நகரத்தில் ஓர் எழுச்சிப் பேரணியை உரிமை முழக்கப் போராட்டத்தை நடாத்துவதற்குரிய நடைமுறைச் சிரமங்கள் பெரிதானவையாகும். குறிப்பாக பெரசெல்ஸ் நகரத்தில் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் கணிசமான அளவு குடியிருக்க வில்லை. இப்படிப்பட்ட ஒரு மிகப் பாரிய பேரணி ஒன்றை ஏற்பாடு செய்வதற்குரிய கட்டமைப்போ, வசதிகளோ அங்கே பெரிதாக இல்லை.

ஆயினும் ஐரோப்பாவின் பல நாடுகளிலும் குடியிருக்கும் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் அன்றைய தினம் பல்லாயிரக் கணக்கில் பெல்ஜிய தேசத்திற்குள் அணி திரண்டு சென்ற விடயமானது சாதாரணமான ஒன்றல்ல. உலகெல்லாம் புலம் பெயர்ந்து வாழுகின்ற தமிழீழ மக்கள் இன்னுமொரு புலத்திற்கு அணி திரண்டு சென்ற விடயமானது, புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்களின் சக்தியின் இன்னுமொரு பலத்தை, பரிமாணத்தைக் காட்டுகின்ற காட்சியேயாகும்.!

புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்களின் உரிமை முழக்கப் பாய்ச்சல் அது!
புலப் பாய்ச்சல்!

தமிழீழத்தின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் வாழ்ந்திருந்த மக்கள் இன்று பல்வேறுபட்ட வெளி நாடுகளுக்கும் புலம் பெயர்ந்து பரந்துபட்டு வாழுகின்ற மக்கள்! தாம் புலம் பெயர்ந்த நாடுகளில் புதிதாக வாழ்க்கையைத் தொடங்கி வாழ முயல்கின்ற மக்கள்! புதிய தேசங்கள் தரக்கூடிய புதுவிதமான பிரச்சனைகளுக்கும் முகம் கொடுத்து தமது வாழ்க்கைப் போராட்டத்தை முன்னெடுத்துப் போகின்ற மக்கள்!

எளிதான வாழ்க்கையல்ல அவர்களது வாழ்க்கை!

ஆயினும் எழுச்சியுடன் பல்லாயிரக்கணக்கில் அன்று அவர்கள் பெல்ஜியம் நகருக்குத் திரண்டு சென்றதன் காரணம் என்ன? கட்டாயத்தின் காரணமாகவா? இல்லை பயமுறுத்தல் காரணமாகவா?

எங்கிருந்தோ வந்து எங்கெல்லாமோ வாழ்ந்து கொண்டு இருந்த போதும் தம்முடைய தாய்நாட்டு மக்களுக்காக, தரணியதிரக் குரல் கொடுக்கின்றார்களே இந்த புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள்! அவர்களுடைய தேசியப்பற்று எத்துணை உயர்வானதாக இருக்க முடியும்?

புலம் பெயர்ந்து வந்த விட்ட தமிழீழ மக்களுக்கே இத்துணை உறுதியான தேசியப்பற்று இருக்கக் கூடுமானால் அங்கே தமிழீழத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் எமது மக்களுக்கு எத்தகைய தேசியப்பற்றும், விடுதலை வேட்கையும் இருக்கக் கூடும் என்பதனை, இந்த பெல்ஜிய ‘எழுக தமிழ்’ நிகழ்வு நிரூபித்து நிற்கின்றது.

தமிழ்த்தேசிய நிகழ்வுகளுக்கும், பொங்கு தமிழ் போன்ற எழுச்சி நிகழ்வுகளுக்கும் கலந்து கொள்கின்ற மக்கள் பலாத்காரத்தின் காரணமாகவும், கட்டாயத்தின் காரணமாகவும்தான் செல்கின்றார்கள் என்று தொடர்ந்து கரைந்து கொண்டிருப்பவர்களுக்கும் தமிழ்த் தேசியத்திற்கு எதிரான விசமப் பரப்புரைகளைச் செய்து வருகின்ற விஷமிகளுக்கும் பெல்ஜியத்தின் ‘எழுக தமிழ்’ நிகழ்வு நல்லதொரு பாடத்தை புகட்டி விட்டது.!

பெல்ஜிய தேசத்தில் நடைபெற்ற ‘எழுக தமிழ்’ உரிமை முழக்கப் போராட்டத்தின் சில தாக்கங்களையும், பரிமாணங்களையும் இப்போது சுட்டிக் காட்டினோம். இந்த உரிமை முழக்கப் பேராட்டம் ஏற்படுத்திய வேறு சில தாக்கங்களையும், பரிமாணங்களையும் இன்னுமொரு தளத்தில் வைத்துத் தர்க்கிக்க விழைகின்றோம். அது எமது நேயர்களுக்கு ஒரு விரிவான பார்வையைத் தரக்கூடும்.

ஜனநாயக ஆட்சி முறைகளைக் கடைபிடித்து வருகின்ற மேற்குலக நாடுகள் ஜனநாயகத்தின் முக்கிய விழுமியங்களைப் போற்றியும் பேணியும் வருகின்றன. அங்கே மக்களின் கருத்துக்களுக்கு மதிப்பளிக்கப்படுகின்றன. ஜனநாயக ஆட்சி முறைகளைக் கொண்டுள்ள மேற்குலக நாடுகள் தமது மக்கள் நடத்துகின்ற நடத்தக் கூடிய ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கும், கண்டனப் பேரணிகளுக்கும் மதிப்பளிக்கின்றன.

இந்த ஜனநாயக ரீதியிலான ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கும் கண்டனப் பேரணிகளுக்கும் மதிப்பளித்துச் செவி சாய்ப்பதன் மூலம் மேற்குலக நாடுகள் ஜனநாயகத்தின் முக்கிய விழுமியங்களைக் காப்பாற்றி வருகின்றன. ‘வியட்நாமில் அமெரிக்கா நடத்துகின்ற யுத்தத்தை நிறுத்த வேண்டும்’ என்று அமெரிக்க மக்கள் கிளர்ந்தெழுந்து ஆர்ப்பாட்டங்களைச் செய்து வந்ததன் காரணமாக அமெரிக்க அரசு வியட்நாமில் இருந்த தன் படைகளைத் திரும்பப் பெற்று கொண்டது.

ஜனநாயகத்தின் விழுமியங்களை இவ்வாறு போற்றியும், பேணியும் வருகின்ற காரணங்களினால் பொதுவாக மேற்குலக நாடுகளில் ஜனநாயக மரபு காப்பாற்றப்பட்டு வருகின்றது.

மக்கள் தெரிவிக்கின்ற கருத்துக்களுக்கு மதிப்பளிக்காமல் போனதால்தான் இலங்கையில் போரட்டம் வெடித்தது. தமிழ் மக்கள் ஜனநாயக ரீதியில் தெரிவித்த எதிர்ப்புக்களை சிறிலங்கா அரசுகள் தமது பேரினவாத அரசியல் பலத்தினூடாகவும், அரச வன்முறையாலும் அடக்க முயன்றன. ஜனநாயகத்தின் விழுமியங்களைப் பேணுவதற்கும், காப்பாற்றுவதற்கும் பதிலாக அவற்றை அலட்சியம் செய்து புறக்கணிப்பதையே சிறிலங்கா அரசுகள் மேற்கொண்டு வந்துள்ளன. ஜனநாயக மரபினைக் கடைப் பிடிப்பதற்காச் சொல்லிக் கொண்டே ஜனநாயக மரபினைச் சிறிலங்காவின் அரசுகள் நசுக்கி வந்துள்ளன. தமிழீழ மக்களின் போராட்டமானது ஜனநாயகத்தின் விழுமியங்களைக் காப்பாற்றுவதற்கான போராட்டமும் கூட.!

இந்த வகையில் மிக நியாயபூர்வான கருத்துக்களை தமது புலப்பாய்ச்சல் மூலம் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் முன் வைத்திருக்கின்றார்கள். ஐரோப்பிய ஒன்றியம் இக்கருத்துக்களை பரிசீலனை செய்து உரிய நடவடிக்கைகளை எடுப்பதன் மூலம் ஜனநாயகத்தின் உரிய விழுமியங்களைக் காப்பாற்ற வேண்டும்.

இன்றைய காலகட்டத்தில் ஐரேப்பிய நாடுகள் ஏற்றுக்கொண்டுள்ள பல கருத்துருவாக்கங்களுக்கு எதிராகச் சிறிலங்கா அரசு செயற்பட்டு வருவதையும் நாம் இங்கே சுட்டிக் காட்ட வேண்டும்.

தமிழரின் தாயக கோட்பாடு என்பதானது இந்தியா இலங்கை ஒப்பந்தத்தில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு அதன் பொருட்டு 13வது சட்ட திருத்தமும் செய்யப்பட்டது. இந்த ஒப்பந்தம் தமிழர்களோடு செய்யப்பட்ட ஒப்பந்தம் அல்ல! ஆனால் இந்த ஒப்பந்தத்தை இந்திய அரசு, இலங்கை அரசு ஆகிய இரண்டு அரசுகளும் ஏற்றுக் கொண்டு கைச்சாத்திட்டு அரசியல் சட்டமாகவும் ஆக்கியுள்ளன. இதன் அடிப்படையில் தாயகக் கோட்பாடு, மற்றும் கூட்டாட்சி அரசு என்பது போன்ற கருத்துருவாக்கங்களை ஐரோப்பிய நாடுகளும் ஏற்றுக்கொண்டு சிறிலங்கா அரசிற்கும், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்திற்குமிடையான சமாதான பேச்சுக்களையும் வரவேற்றிருந்தன.

ஆனால் சிறிலங்காவின் பிரதமரும் அதன் அரச அதிபர் தேர்தலுக்கான வேட்பாளருமான திரு மகிந்த ராஜபக்ஸ அவர்கள் தமிழரின் தாயக கோட்பாட்டை நிராகரித்ததோடு மட்டுமல்லாது ஒற்றையாட்சி முறையின் ஊடாக தீர்வு காணப்படும் என்று கூறி வருகின்றார். அதாவது ஐம்பது ஆண்டு காலத்திற்கு முன்னர் சிங்கள-பௌத்தப் பேரினவாதிகள் முன்வைத்த அதே சிநதனைக்கு இப்போது மகிந்த ராஜபக்ஸ புத்துயிர் கொடுக்க முனைந்திருக்கின்றார்.

இந்த விடயத்தை சம்பந்தப்பட்ட உலக நாடுகள் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். கடந்த காலத்தில் சிறிலங்கா அரசு சில கருத்துருவாக்கங்களைக் கொள்கையளவிலும், சட்ட ரீதியாகவும் ஏற்றுக் கொண்டிருந்தது. இவற்றிற்கு சிறிலங்கா அரசு செயல் வடிவம் கொடுக்கவில்லைதான். ஆயினும் இக்கருத்துருவாக்கங்களை ஏற்றுக் கொண்டிருந்தது. இக்கருத்துருவாக்கங்களை மேற்குலக நாடுகளும் வரவேற்று ஒப்புக் கொண்டிருந்தன.

இதே வேளை இந்த இந்திய-இலங்கை ஒப்பந்தத்தை மிகக் கடுமையாக எதிர்த்தவர்களில் திரு ரணில் விக்கிரமசிங்க முக்கியமானவர் என்பதையும் நாம் மறந்து விடக் கூடாது. இப்போ அரச தேர்தல் காரணமாக கூட்டாட்சி என்று கூக்குரல் இடுகின்ற இதே ரணில் விக்கிரமசிங்கதான் தமிழரின் தயாகக் கோட்பாட்டிற்கும், கூட்டாட்சி முறைக்கும் எதிராகச் செயற்பட்டவர் ஆவார். ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் சமாதானப் பேச்சுக்கள் குறித்த பேச்சுக்களால் தமிழருக்கு என்ன கிடைத்தது என்பதை இன்று நாமறிவோம்.

இன்று இல்கைத்தீவையே முழுமையாகப் பாதித்துள்ள இனப்பிரச்சனைக்குரிய தீர்வு குறித்துத் தெளிவான திட்டமொன்றை எந்தச் சிங்களத் தலைமையும் முன்வைக்க வில்லை. அது மட்டுமல்ல இது குறித்து சிங்கள மக்களிடையே தெளிவான விரிவான பரப்புரையும் சிங்களத் தலைமைகளால் மேற்கொள்ளப்பட வில்லை. உண்மையாகவே இந்தப் பிரச்சனையை அமைதி வழியூடாக தீர்ப்பதற்கு சிங்களத் தலைமைகள் விரும்பவில்லை என்கின்ற எமது ஐயத்தை இச்செயலின்மைகள் நிரூபித்தே நிற்கின்றன.

ஜனநாயக மரபுகளையும், அதன் விழுமியங்களையும் போற்றி பேணிக் காத்து வருகின்ற இந்த மேற்குலக நாடுகள் இவற்றை மீளுகின்ற சிறிலங்கா அரசிற்கும், அதன் அரசியல் தலைவர்களுக்கும் இதுவரை எந்த அழுத்தத்தை முறையாக கொடுத்துள்ளன? இந்த உலக நாடுகள் சிறிலங்கா அரசிற்கும் தன் சிங்கள தலைமைகளுக்கும் உரிய அழுத்தங்களைக் கொடுக்கத் தவறும் பட்சத்தில் தாம் பேணுகின்ற ஜனநாயக மரபினைப் புறம் தள்ளிய தவறுக்கும் ஆளாகக் கூடும்!.

பெல்ஜியத்தில் புலம் பெயர்ந்த தமிழீழ மக்கள் மேற்கொண்ட ‘எழுக தமிழ்’ நிகழ்வின் உரிமை முழக்கப் போராட்டம் சாதித்த பரிமாணங்களை இதுவரை தர்க்கித்திருந்தோம். சம்பந்தப்பட்ட உலக நாடுகள் சிறிலங்காவின் அரசிற்கும், அதன் சிங்கள தலைமைகளுக்கும் கொடுக்க வேண்டிய அழுத்தத்தின் அவசியம் குறித்தும் விளக்கியிருந்தோம். ஆனால் நீதியின் பால், நியாயத்தின் பால் நின்று தமது சுதந்திரத்திற்காகப் போராடுகின்ற எமது தேசியத்தின் மீது போடப்படும் தேவையற்ற அழுத்தங்களுக்கு எமது இனம் பணிந்து கொடுக்காது என்பதனையும் தெரிவித்திருந்தோம்.

‘எழுக தமிழ்’ நிகழ்வின் போது பிரான்ஸ் தமிழர் மனித உரிமைகள் மையத்தின் தலைவர் திரு கிருபாகரன் அவர்கள் தெரிவித்த கருத்தில் உள்ள சத்தியத்தை நாம் மனப்பூர்வமாக வரவேற்கின்றோம். திரு கிருபாகரன் அவர்கள் பின்வருமாறு தெரிவித்திருந்தார்.

“எவ்வளவு தடைகளை எம்மினத்தின் மீது விதித்தாலும் அத்தடைகள் எமது விடுதலையை விரைவு படுத்தும்”.

அன்புக்குரிய நேயர்களே! இதுவே மேற்குலக நாடுகளுக்கு நாம் தெரிவிக்கக் கூடிய செய்தியுமாகும்.!

Brussels Rally Assert Tamil Rights, Affirm Solidarity

[An abridged English version of an analysis by S. Sabesan, broadcast on 31.10.05 on the ‘Tamil Voice’ radio program, Melbourne, Australia.]

The October 24 rally in the City of Brussels by the Eelam Tamils from all over Europe, demonstrated the many facets of their struggle for freedom and peace. Despite a heavy downpour, twenty thousand Tamils took part in this emotive ‘Tamil Uprise’, demanding among other things, the withdrawal of the recent travel restrictions placed on the LTTE by the European Union. It is critical to analyse the impact of this significant demonstration defending Tamil people’s rights in the heart of Europe.

As we all know, people all over the world express their views and feelings through democratic means. It is in line with these principles that the ‘Tamil Uprise’ demonstrations have been successfully staged in the various parts of Tamil Eelam. But it should be stated that ‘Tamil Uprise’ demonstrations have many different perspectives compared to the other forms of our liberation struggle.

It is not very hard to organise a rally or arrange meetings in cities where Tamil people are highly concentrated. But there are many practical difficulties in organising an uprising rally in a country like Belgium where not many Eelam Tamils live. There is no organisational network or facilities in place to arrange such a large rally. Nevertheless, thousands of Eelam Tamils living in various European countries marched into Belgium that day – calling in unison for the restoration of the Tamil Nation’s right to self rule. This was, in deed, an emphatic declaration of the solidarity of the Tamil Eelam community in Europe!

The Eelam Tamils in Europe and other parts of the world face many great challenges in their life. From beginning a new life in their adopted country, they endure new and varied forms of hardships to survive. Life is no picnic for them. With all their pressing problems, why did they converge in Brussels in their thousands last week? Were they forced, or were they intimidated? No. On the contrary, it was the burning resurgent nationalism that brought them together from all over Europe.

If the European Tamil diasporas manifest such nationalistic sentiments, how ardently they who live in Tamil Eelam would thirst for their liberation? – This is what the Belgium ‘Tamil Uprise’ has revealed to the world explicitly.

It also put an end to the vicious propaganda by some detractors that people who attend resurgent gatherings such as ‘Pongu Thamil’ and other national events do so due to force and intimidation.

Let us now look at the effects of this Belgium ‘Tamil Uprise’ from another angle.

The Western World which adopts the democratic systems of governance respect their people’s views and aspirations. They allow and listen to democratic opposition expressed through peaceful demonstrations. When the American people demonstrated fiercely against the Vietnam War, the government withdrew its forces. By adhering to democratic principles in such ways the Western World, in general, uphold and preserve its democratic traditions.

On the contrary, it is by disregarding peoples aspirations expressed through democratic means that war broke out in Sri Lanka. Successive Sri Lankan governments stymied all forms of democratic opposition by Tamils with their chauvinistic political power and state terrorism. While proclaiming lip service to democracy and rule of law, they broke the very essence of democratic traditions. And so the struggle of the Tamil Eelam people is also a struggle for upholding democratic values! The European Union should consider their just demands and take appropriate steps to preserve the lofty principles of democracy in southern Sri Lanka.

We should also point out recent moves of the Sri Lankan government which are contrary to the notions accepted by the European nations. The concept of Tamil Homeland is one that is acknowledged in the India–SriLanka Accord and has legal implications by way of the 13th Amendment to the Constitution. On this basis the European nations have accepted the concepts of Homeland, Federal State, etc., and have welcomed the peace talks between the Sri Lankan Government and the LTTE. But the Sri Lankan Prime Minister and presidential candidate Mahinda Rajapakse has not only rejected the concept of Tamil Homeland, but also says a solution will be found on the basis of a unitary state. In other words, he is attempting to give new life to the despised doctrines put forward by the Sinhala-Buddhist chauvinists 50 years ago! Concerned nations of the world should take notice of this unpalatable development. Though the Sri Lankan government in the past has acknowledged certain concepts both legally and in principle, it has failed to give effect to them in practice.

On the other hand, we should not forget that Ranil Wickremasinghe, Opposition Leader and presidential candidate, who now talks subtly about federalism in election campaigns, also fought vehemently against the India–SriLanka Accord and its underlying concept of Tamil Homeland! We know also what Tamils reaped from his talks about peace talks.

No Sinhala leadership has put forward any concrete proposals for the resolution of the ethnic conflict. And no clear campaign has been launched in the south by any Sinhala leader for a consensus approach to this national problem. Such inaction by the Sinhala leadership affirms our suspicion that they do not want a peaceful solution to the drawn out warfare.

Further more, no real pressure was brought to bear on the Sri Lankan government or its political leaders, who breach all democratic principles and norms that the western world so earnestly practice. But greater pressure is being exerted on our Tamil Nation which struggles for the just cause of self determination! Unhelpful pressure it is, to which we ought not bow.

Finally, dear friends, we welcome the truism in the statement made by Mr. Kirubaharan, President of the Centre for Tamil Human Rights (France): “No matter how many bans imposed on us, they will only accelerate our liberation”.

There is no better message that we could give to the western world!