2340 | பூவும் பழுத்த செழுங்கனியும் புனலும் விரையு மற்றுமுள
யாவுங் கொடுநின் னடிப்பூசை யியற்றா துழலு மிழுதையே
னாவுந் துதிக்கப் பணித்தபணி நன்று பாலை வனத்தமர்வோய்
சேவுந் தனிமா மறைமாவுஞ் செலுத்தா நிற்குந் திறலோயே. | 1 |
2341 | திறலார் சூலப் படையுடையாய் செந்தா மரைக்கண் விடையுடையா,
யறலார் கூந்தற் கருநெடுங்க ணருட்பார்ப் பதியோர் பங்குடையா,
யுறலார் பாலை வனமுடையா யுன்னைத் துதியா வெனைக்குறித்து,
மறலார் கூற்றங் கடாமேலால் வருமுன் விடைமேல் வருவாயே. | 2 |
2342 | வருவாய் குறித்துப் பற்பலகா வதம்போ யுழலு மென்பாதம்,
பொருவாய் தரினு மில்லாநீ பொலியா லயஞ்சூழ் தரமுடமாம்,
வெருவா யெனவந் தருளுவதென் றுரையாய் விண்ணோர் தொழுதேத்த,
வருவா யுருவா யருவுருவா யமர்ந்தாய் பாலை வனத்தரசே. | 3 |
2343 | அரசே கருணைப் பெருங்கடலே யறிவே யறிவி னுள்ளொளியே,
புரசே மலர்ந்து பொலிவனம்போற் பொலியு மேனிப்பெருந்தகையே,
பரசே மலியும் பாலைவனப் பரமா பாத பங்கயத்து,
விரசே யெனப்பே ரருள்புரியா விதந்தா னிதுவென் றுரையாயே. | 4 |
2344 | உரையே னினது பெருங்கீர்த்தி யுரைப்பார் கூட்டத் துற்றுமனங்,
கரையே னினது பாலைவனங் கண்டுவழிபா டியற்றுதற்கு,
விரையேன் சிறிது பொழுதேனும் வெய்ய மனமவெவ் விடயமுறல,
வரையேன் பயனென் பெறவுதித்தேன் வண்டார் கடுக்கை மலைவோயே. | 5 |
2345 | மலையா நிற்கும் வினையொருபால் வருத்தா நிற்கு மலமாயை,
யுலையா நிற்கு முடற்சுமையேற் றொன்றா நிற்கு மனமல்லே,
னலையா நிற்கும் புனல்வளங்கூர்ந் தமையா நிற்கும் பணையுடுத்துத்,
தலையா நிற்கும் பாலைவனத் தனியா நிற்கும் பெருமானே. | 6 |
2346 | மானேபொருவு மதர்விழிக்கோ மளப்பார்ப் பதியார் மணவாளா,
தேனே யமுதே செங்கரும்பே தெவிட்டாக் கனியே தேவர்கடங்,
கோனே பாலை வனத்தரசே குணங்கூ ருன்னைப் பரவாமல்
யானே கழித னன்றாமோ யாரும பரவி யின்புறவே. | 7 |
2347 | இன்பார் பொதுவுஞ் சிறப்புமென விசைத்த விருநூல்வழியிருநான்,
கன்பார் மனத்த னாகாம லடியேன் பிறவிக் கடல்வீழ்ந்து,
துன்பார் தரநிற் கயலேனோ துதிக்கும் பாலை வனத்திறைவா,
நன்பார் முதலெட் டுருவுடையாய் நல்லா யெனக்கு நவிலாயே. | 8 |
2348 | ஆயே யனைய பெருங்கருணை யரசே நின்னைப் புகழாம,
லேயே மலடு கறந்துகறந் திளைத்தே னிளைத்தே னென்செய்கேன்,
பாயே யரவாக் கொள்பவற்கும் பங்கே ருகற்கு மளப்பரியாய்,
வேயேயனதோ ளுமைபங்கா வினையேற் கழித்த லறனன்றே. | 9 |
2349 | அன்றே மலத்து மறைப்புண்டு கிடந்தேற் றருளாற் றனுவாதி,
நன்றே யருளி யுபகரித்தாய நானோ வந்த நலனறிவே,
னென்றே புரையு மணிமாட மிலங்கும் பாலை வனச்செம்பொற்,
குன்றேகுன்றாப் பெருங்கருணைக் கோவே யாவா கொடியேனே. | 10 |
2350 | வேறு
கொடியவ னெனினுங் குணமில னெனினுங் கோதறு நின் றிருவடிக்கே,
யடியவ னிவனென் றெடுத்துரை செய்வா ரகலிடத் தவர்பொது நோக்கா,
னெடியவன் றுதிக்கும் பாலையூர்ப் பரமா நீங்கரு மும்மலத் தோடு,
கடியவன் பிறப்புங் களைந்துநீ சிறப்பிற்கரையுமா கடைக்கணித் தருளே. | 11 |
2351 | அருளெனப் படுவ தெவற்றினுஞ் சிறந்த ததுபெறுந்தகுதிய ரன்றி,
யிருளெனப் படுவ திரிதராக் கொடிய விழுதையோ பெருந்தகு தியன்சொன்,
மருளெனப் படுவ தடைதராப் பாலை வனத்தமர் மாசிலா-மணியே,
பொருளெனப் படுவ கிரியை ஞானமுமாய்ப் பொலியுநின் பூங்கழற் றுணையே. | 12 |
2352 | துணையெனப் படுவ வுயிர்க்கள வரிய தொல்லைவெவ் வினைவரை துளைக்குங்,
கணையெனப் படுவ நீந்தரும் பிறவிக் கருங்கடல் கடப்பதற் கமைந்த,
புணையெனப் படுவ கட்டுவீ டென்று புகன்றிடப் படுவவே றில்லை,
யிணையெனப் படுவ பாலையூர்ப் பெருமா னிருபதத் தாமரை மலரே. | 13 |
2353 | மலர்தலை யுலகிற் பொற்கொழுக் கொண்டு வரகினுக் குழுவது செய்வேன்,
பலர்புகழ் தருகற் றாவொரீஇக் கருங்கற் பசுவினைக் கறந்திடத் துணிவே,
னலர்மதுப் பொழியும் பாலைமா வனத்தி லற்புத மெய்ப்பரஞ்சுடரே,
கலர்கருத் தமையா நின்னரு ளென்றோ கடையனேன் கைக்கொணா ளுரையே. | 14 |
2354 | உரைபல செறித்துக் கவிபல புனைந்து முன்னடிக் கன்பிலை யென்னின்,
விரைபடு தகையின் மலரெனப் படுமே மேதகுமருளமை யாத,
புரையில்செய் தவமு மொப்பெனப் படுமே புண்ணியப் பாலையூர் விளங்க,
வரைமக ளொடுநன் கமருவா யதனால் வயங்குமன் படியனேற் கருளே. | 15 |
2355 | அருந்தவர் புகழும் பாலையா ரணியத் தடைதரா ரடங்கலர் நடுங்கப்,
பெருந்தவர் சிலையாக் கொண்டநம் பெருமான் பேணிவாழ் பெருந்தளி புகுதா,
ரிருந்தவர் பூமேற் கிடந்தவர் கடன்மே லெய்தரு மெய்யெழி னோக்கார்,
வருந்தவர் கலக்க வவரொடுங் கலந்து மறுகுவார் பிறப்பென்ன பிறப்பே. | 16 |
2356 | பிறந்தவர் தமக்குப் பெருந்திரு வாரூர் பேகரும் பத்திமை யியற்றச்,
சிறந்தவர் தமக்குச் சிறந்தகா ளத்தி திகழ்தரி சனஞ்செய்து பவஞ்ச,
மறந்தவர் தமக்குச் சிதம்பர நினைக்கு மாண்பினர் தமக்கண்ணா மலையே,
யிறந்தவர் தமக்குச் காசியே யெம்மா னிருந்தருள் பாலைமா வனமே. | 17 |
2357 | வனம்பயின் மார்பிற் கவுத்துவம் புனைவார் மாமலர்த் தவிசின்மே லிருப்பா,
ரினம்பயி லமரர் குழாந்தலை வணங்க விருந்தரு நீழலில் வாழ்வா,
ரனம்பயில் கழனி புடையுடுத் தோங்க வளப்பிலா வளமமைந் தறவோர்,
மனம்பயில் பாலை வனச்சிவ பரனை வழிபடு தொண்டுபூண் டவரே. | 18 |
2358 | பூணுத லமைந்த பத்திய ருடலம் பொருளுயிர் மூன்றையு நல்கிப்,
பேணுத லமைந்த வுறுதியர் சலியாப் பெருநிலை யாளருக் கல்லான்,
மாணுத லமைந்த வயறொறுங் கயல்பாய் வளமலிபாலையூ ரமர்ந்த,
கோணுத லமைந்த பிறைமுடிக் கணிந்த குருமணி வெளிப்படா தன்றே. | 19 |
2359 | அன்றுமுப் புரமு நீறெழ நகைத்தா னாலடி யமர்ந்தொரு நால்வர்,
நன்றுமெய்ப் பொருளைத் தெளிதர வளித்தா னடுங்கவெங்கூற்றினை யுதைத்தான்,
றுன்றுமெய் யன்பிற் பணிபவர் முடித்தாள் சூட்டினான் பாலைமா வனமு,
மன்றுமெம் முளமும் வதிபவன் றன்மை வகுக்கினோர் தன்மைய தன்றே. | 20 |
2360 | வேறு.
அன்றினார் புரங்கண் மூன்று மழலெழச் செற்ற செம்பொன்
மன்றினார் வளங்கூர் பாலை வனத்தினார் வயங்கு வெள்ளிக்
குன்றினா ரொருவெள் ளேற்றுக் கொடியினா ரடிகள் போற்றி
யொன்றினா ரன்றி மற்றோ ருடலெடுத் ததிற்பே றென்னே. | 21 |
2361 | என்னரும் வணங்கி யேத்த வெழிற்பெரும் பாலை யூர்வாழ்
பன்னரும் புகழார் தெய்வப் பார்ப்பதி மணாளர் பாத
முன்னரு மனத்த ரெல்லா முன்னரு மனைய நீரார்
பின்னரு மனைய ராகிற் பிழைப்பதெக் காலத் தேயோ. | 22 |
2362 | ஓதரு முலக மெல்லா முறுமுறை யுதவ வல்ல
நாதரு மவற்றை யெல்லா நலமுறப் புரக்க வல்ல
நீதரு மவற்றை யெல்லா நிலையறத் துடைக்க வல்ல
போதரும் பாலை யூர்வாழ் புண்ணியப் புராண னாரே. | 23 |
2363 | ஆரணி சடையான் பாலை வனத்தம ரண்ண லன்று
காரணி கொடிய நஞ்சங் கண்டத்துக் கொண்டி லானேற்
றாரணி படைப்பா ரெங்கே தகவது புரப்பா ரெங்கே
போரணி வயிர வாட்கைப் புலவரெங் கேசெல் வாரே. | 24 |
2364 | வாரியே கருணைக் கென்றும் வான்றருக் குலமே வள்ளற்
பாரியே யென்று லோபர் பாற்கவி புனைவீர் வெற்பு
நாரியே யிடப்பால் வைத்த பாலையூர் நம்மான் சீர்த்தி
மூரியே யன்பிற் பாடின் முற்றுறா தொன்றுண் டாமோ. | 25 |
2365 | மோகமாஞ் சலதி மூழ்கி முழுவினைச் சுறாவாய்ப் பட்டுப்
பாகமாம் பத்தி யின்றிப் பாவியாய் வருந்த லாமோ
வேகமே யொருபான் மேவு மின்பமே பல்லு யிர்க்கும்
போகமே பொருளே பாலை நிழலமர் புனித வாழ்வே. | 26 |
2366 | வாழ்வினைக் கருதி மோக வலையகப் பட்டு முட்டாத்
தாழ்வினை யியற்றி யோவாப் பழிதலை சுமக்க லுற்ற
வூழ்வினை யொழிந்து நின்பே ரருளெனு மொப்பில் வாரி
யாழ்வினை யுறுத லென்று பாலையூ ரமர்ந்த தேவே. | 27 |
2367 | தேவரு மகத்து வேந்துந் திருமல ரவனு மாலும்
யாவருங் காணா வொண்ணா வெந்தையே யெனினு மன்பிற்
பூவரும் பிலையே தேனும் புரிந்திட்டுப் போற்றி னப்போழ்
தேவரும் வெளிப்பட் டம்மா பாலையூ ரிருக்குங் கோவே. | 28 |
2368 | கோவண மறையாக் கொண்ட குழகனைக் கொழும்ப லாசப்
பூவண மேனி யானைப் பூவண நகரி னானைத்
தீவண மாக மூன்றூர் செற்றசே வகனை நாளுங்
காவணப் பாலை யானைக் காண்பவர் கடவு ளாரே. | 29 |
2369 | கடல்விளிம் புடுத்த ஞாலங் காவல்செய் சிறப்பும் வேண்டார்
மடல்கெழு கற்ப தாரு வானுல கிருப்பும் வேண்டார்
விடலரு மயன்மால் போக வெள்ளத்துந் துளைய வேண்டா
ரடல்கெழு பாலை யண்ண லடியவர்க் கடிமை யாரே. | 30 |
2370 | வேறு.
ஆரேறு முடிப்பாலை யடிப்பிரான் கழல்பரசுஞ்
சீரேறு பெருஞ்சிறப்பிற் செம்மையர்கள் யாரெனினுங்
காரேறு மகவானுங் கடிக்கமலத் தனுந்துளவத்
தாரேறு புயத்தானுந் தொழத்தக்க தன்மையரே. | 31 |
2371 | மையாரு மிடற்றிறைவர் வண்பாலை வனத்துறைவார்
பொய்யாருஞ் சிறுமருங்குற் புண்ணியப்பார்ப் பதிபாகர்
மெய்யாரு மடிக்கன்பு மேவாதார் யாரெனினுங்
கையாரும் பலனாகக் கொள்வர்கருங் கடுநரகே. | 32 |
2372 | நரகத்தே புகவிரும்பி நானிலமங் கையராசை
விரகத்தே மாழாந்து விழுமனமே யிதுகேட்டி
யுரகத்தே சவிர்முடியா ரூழியிறு தியுமுடியார்
கரகத்தே மலர்க்கையார் பாலைவனங் கருதுவையே. | 33 |
2373 | கருந்தாது நிகராமென் கடைப்பட்ட மனங்குழையா
தருந்தாது நலஞ்சிறிது மந்தோவித் திறத்துளது
திருந்தாது போமென்னிற் செய்வதெவன் பாலைவனத்
திருந்தாது மலர்க்கொன்றைச் சடாமோலி யிறையோனே. | 34 |
2374 | இறையானும் பிறர்க்குரிமை யில்லாதெல் லாம்படைக்கு
மறையானும் புரவுபுரி மாண்பானு முழுதழிக்குந்
துறையானு மயக்கமிகத் துறுப்பானு மறுப்பானும்
பொறையானு நிறையானும் பொலிபாலை வனத்தானே. | 35 |
2375 | வனத்தானை யூர்தருமை வனத்தானை யாடரங்காம்
வனத்தானை யன்பருட்ப வனத்தானை முடிக்கணிந்த
வனத்தானை யூழியும்யௌ வனத்தானைப் பணிசெயும்பு
வனத்தானை நெடும்பாலை வனத்தானைத் தொழனலமே. | 36 |
2376 | நலமென்னா நயமென்னா நாப்பயின்ற கலையென்னாங்
குலமென்னாங் குடியென்னாங் கோத்திரசூத் திரமென்னா
மலமென்னா மருளென்னா மன்பென்னா மமைந்தபெரும்
புலமென்னாம் பாலைவனப் புண்ணியனை வணங்கார்க்கே. | 37 |
2377 | வணங்காது நின்னடியை மறவாது பயில்பவரோ
டிணங்காது பாலைவனத் தெய்தாது நின்விரதத்
துணங்காது சற்றுமன முருகாது திரிகின்ற
குணங்காது மூடருமென் பெறுவரோ குணக்குன்றே. | 38 |
2378 | குன்றாத வனமுலையோர் கூறுடையா யூழியினும்
பொன்றாத பெருஞ்சிறப்பிற் பொலிபாலை வனத்தரசே
யொன்றாத மனங்கொடுனை யொன்றியதொத் தேத்திடினுங்
கன்றாத பேரருளிற் கலக்குமா றெண்ணுகவே. | 39 |
2379 | 2379.
எண்ணுதலிற் குறையில்லை யெண்ணியவா றொன்றானும்
பண்ணுதறா னிலையிந்தப் பாவிசெய லிதுவானா
லொண்ணுதலோர் பான்மருவ வொண்பாலை வனத்தமருங்
கண்ணுதலே நின்னருளிற் கலப்பதுமெவ் வாறுரையே. | 40 |
2380 | வேறு.
உரைசெ யுந்திற மொன்றுள தன்னதை யுரைத்திடக்கேணெஞ்சே,
வரைசெ யுஞ்சிலை யாளனைப் பாலையூர் வள்ளலை வழுத்தாதே,
விரைசெ யுங்குழன் மின்னனார் மயற்குழி வீழ்ந்துதாழ்ந்துழல்வாயேற்,
புரைசெ யும்பவத் துயரநிற் கழியுமோ புணருத லிலையின்பே. | 41 |
2381 | இன்ப மேயெனப் பலஞ்சவாழ்க் கையிற்சுழன் றெய்த்திளைத் திடுநெஞ்சே,
துன்ப மேயலாற் கண்டது வேறெவன் சொற்றியா லதுதீர்ந்து,
நன்ப தாம்புய மாலவற் கரியவ னம்மனோர்க் கெளியன்கா,
ணன்ப வாவுபூம் பாலையூ ரண்ணலை யவாய்த்தொழு தமர்வாயே. | 42 |
2382 | வாயி னாற்பல வுரைப்பரப் படிநிலை வாய்த்துமன் னுதலில்லை,
யாயி னாற்பல னென்னைநன் னெஞ்சமே யஃதொரீஇ யன்புற்று,
வேயி னாற்பெற லரும்பசுந் தோட்கயன் மிளிரரி மதர்ச்செங்கட்,
டாயி னாற்பொலி பாகனைப் பாலையூர் சார்ந்துபோற் றுதனன்றே. | 43 |
2383 | நன்று சற்றுநீ ரெண்ணிலீர் மனைமுத னவில்பெருங் குடும்பத்தே,
சென்று மற்றதி லழுந்துவீ ரென்செய்வீர் திருகுவெஞ் சினங்கொண்டு,
கொன்று செற்றிடக் கூற்றுவன் குறுகிடிற் குவலயத் துள்ளீர்கா,
ளென்று சென்றுநம் பாலையூ ரிறைவனை யேத்துபு தொழுவீரே. | 44 |
2384 | வீரம் வேண்டினு மனைமக வேண்டினும் விளைநில முதலாய,
சாரம் வேண்டினு முலகெலாம் படைத்திடு தலைமைவேண்டினுங்
காவற், பாரம் வேண்டினும் பற்றறுத் துயர்கதி படர்தரு மதற்காய,
வீரம் வேண்டினும் பாலையூ ரிறைவனை யேத்துபு தொழினாமே. | 45 |
2385 | தொழுதெ ழுந்துகை தலைமிசைக் குவித்திலை சொற்பதங் கடந்தாயென்,
றழுது நெஞ்சநெக் குருகிலை யடியரை யஞ்சலித் தடைகில்லை,
பழுது தீர்வதெப் படிமன மேபெரும் பாலைமா வனமேய,
முழுது மாகிய தம்பிரான் றிருவருண் முயங்குத லெவ்வாறே. | 46 |
2386 | எவ்வ மேபடு மலமுதன் மூன்றுமற் றின்பவீ டுறுபாக்குப்,
பவ்வ நீர்விட முண்டகண் டனைப்பெரும் பாலைமா வனத்தானைச்,
செவ்வ னேபணிந் திறைஞ்சிலை யென்செய்தாய் தீயவெங் கொடுநெஞ்சே,
கவ்வ நோயுடற் பரஞ்சுமந் தலைதலிற் கதிவழி பெறலாமே | 47 |
2387 | மேவ லார்புரத் தழலெழ நகைத்தவன் விடையுடைப்பெருமான்பொன்,
காவ லாற்கொரு தோழமை யுற்றவன்காமத கனஞ்செய்தோன்,
பாவ லார்புகழ் பாலைமா வனத்தவன் பணிபவர் தமக்கென்று,
மேவ லார்மக வானயன் மாலென விசைத்திடு மிதுமெய்யே. | 48 |
2388 | மெய்யை மெய்யெனக் காணல ருண்மையா மெய்யையே யுறக்காண்பார்,
பொய்யை யாதரிப் பார்முக நோக்குறார் பொலிவுமே தகப்பூண்பார்,
பையை மேவராப் பாயலான் முதலிய பலர்திருக் குறிக்கொள்ளார்,
செய்யை மேவுநம் பாலைவ னேசனைச் சிந்திக்கு மடியாரே. | 49 |
2389 | அடிய ராதலே நன்றுநன் றுள்ளமே யரவஞ்சு மிடியேற்றுக்,
கொடிய ராதலிற் றாமரை மலரணைக் கோளரா தலிற்செங்க,
ணெடிய ராதலி னிவ்வுரை கடைப்பிடி நிலவிய வெண்ணீற்றுப்,
பொடிய ராவலிற் சூழ்பெரும் பாலையூர்ப் புண்ணிய னடியார்க்கே. | 50 |
2390 | வேறு.
அடியர் காணமன் றாடிடு மழகர்வெண் ணீற்றுப்
பொடியர் வாளராக் குலந்தபு புட்கொடி பொறுக்குங்
கொடியர் பாலைமா வனத்தவர் திருவருள் குறியாக்
கடிய ரெவ்வலி கொடுகடப் பார்பவக் கடலே. | 51 |
2391 | கடல கத்தெழுந் தெங்கணும் பரந்தவெங் கடுவின்
மிடல டக்கிய கண்டரைத் தொண்டரை வெருட்டு
மடல் படைத்தவெங் கூற்றினைப் பாற்றிய வவரை
யுடல் படைத்தபே றுறத்துதி பாலையூ ருற்றே. | 52 |
2392 | உற்ற செஞ்சடை யொருபுற மொருபுறங் கருமை
செற்ற பூங்குழ லொருபுறங் கழன்மணிச் சிலம்பு
பொற்ற வோர்புறம் புலியத ளொருபுறம் பட்டு
மற்ற வோர்புறம் பாலையூர் மருவுமெம் மாற்கே. | 53 |
2393 | மாலு நான்முகத் தொருவனும் விலங்குரு வாய்த்துங்
கோலும் வார்சிறைப் புள்ளுரு வாகியுங் குணங்கள்
சாலுந் தாண்முடி கண்டில ராயினுந் தனித்தோர்க்
காலும் பாலையா னெத்திறத் தினுமெளி யவனே. | 54 |
2394 | எளிய னன்பருக் கெங்கணு மாய்நிறைந் தியலு
மொளியன் மாமறை முடியம ரொப்பிலா னந்தக்
களியன் பாலையூர்க் கருத்தன்மா நடம்பயில் பரமா
வெளிய னென்பவ ரிம்மையே யடைவது வீடே. | 55 |
2395 | வீடு வேண்டினு மெய்துவர் விண்ணகம் புரக்கும்
பீடு வேண்டினு மெய்துவர் தனதனிற் பிறங்கு
மாடு வேண்டினு மெய்துவ ரயனரி வாழ்க்கைப்
பாடு வேண்டினு மெய்துவர் பாலையாற் பணிந்தே. | 56 |
2396 | பணியுந் திங்களும் பயின்றமர் செஞ்சடைப் பரமா
வணியும் பாலையூ ரண்ணலே யன்றொரு துரும்பாற்
றணிய வானவர் வலிதனை யளந்தநா ணின்னைத்
துணிய வோர்ந்திலர் யாங்களோ வுணர்பவர் சொல்லே. | 57 |
2397 | சொல்லத் தக்கது நின்புக ழடிமையிற் றுனைந்து
புல்லத் தக்கது நின்கழல் புண்ணிய மிகையால்
வெல்லத் தக்கது மலந்திருப் பாலையூர் விமலா
கொல்லத் தக்கது கூற்றினை நலங்குறிப் பவரே. | 58 |
2398 | குறிகு ணங்கடந் தவனிரா மயன்குணக் குன்ற
னறிவன் ஞாதுரு ஞானஞே யங்களற் றறாத
மறிவி னன்னிலை யாளருக் கொளிமய மானோன்
பொறிவி ளங்கிய பாலையூர் மருவுமற் புதனே. | 59 |
2399 | அற்ப வாழ்வினை மதியன்மி னலரகத் தமர்வான்
கற்ப மெண்ணில கண்டமர் பாலையூர்க் கடவுள்
சொற்ப தங்கடந் தவன் றுணை யடிமலர் பற்றி
நிற்ப வுண்டுகா ணிகரினின் மலப்பெரு வாழ்வே. | 60 |
2400 | வேறு.
வாழ வேண்டிய வையகத் தீர்வினை
போழ வேண்டினும் புந்திகொள் ளீரின்பத்
தாழ வேண்டினு மையன்பொற் பாலையூர்
சூழ வேண்டித் துனைந்து நடமினே. | 61 |
2401 | நடலை வாழ்வினை நம்புத லோவுமின்
சுடலை சேர்ந்து சுமந்த வுடற்பொறை
யடலை யாமுனம் பாலை யடுத்துவேல்
விடலை தாதையைப் போற்றி விழைமினே. | 62 |
2402 | விழையு மால்வரை மெல்லிய லாளொடுந்
தழையு மால்விடை மேல்வரு தம்பிரான்
குழையும் பூவுங்கொள் பாலையைக் கூடிலோ
ருழையு மொண்மழு வுந்தரு முண்மையே. | 63 |
2403 | உண்மை யோதி யுளங்குளிர் வித்தியால்
வெண்மை மேய வினையுடை யேனுக்குப்
பெண்மை மேவிய பாகப் பெருந்தகாய்
வண்மை மேவிய பாலை வனத்தனே. | 64 |
2404 | வனத்தை மேவி வளிமுத லுண்டுடற்
கனத்தை வாட்டுத லாற்பயன் காண்பதெ
னனத்தை யார்வயற் பாலையூ ரண்ணல்பான்
மனத்தை வைத்துண் டுடுப்பினு மாட்சியே. | 65 |
2405 | மாட்சி மேவிய பாலை வனம்பர
னாட்சி யென்ப தறிந்தன மாங்குறீஇக்
காட்சி யெய்திக் கலந்து களிப்புறப்
பூட்சி வீழுமுன் போதுவம் வாநெஞ்சே. | 66 |
2406 | நெஞ்ச மேயிது கேணி னினைப்பெலாம்
வஞ்ச மேயது மாற்றி வயறொறு
மஞ்ச மேபொலி பாலை யரனகழ
றஞ்ச மேகொள் சமானநிற் கில்லையே. | 67 |
2407 | இல்லை யுண்டென் றிசைக்கு மமணர்முற்
றொல்லை வல்வினை யாளர்தஞ் சொல்லொரீஇ
யல்லை நேர்களத் தண்ணறன் பாலையூர்
நல்லை மேவினெஞ் சேநலம் வாய்க்குமே. | 68 |
2408 | வாயுங் கையு மனமும் படைத்தனை
தாயுந் தந்தையு மாய சதாசிவ
னேயும் பாலை யிடந்துதி செய்பணி
தோயு மாறெண் ணுயிரே துலங்கவே. | 69 |
2409 | வேத நான்கும் விரித்துரை செய்யவும்
போதம் வேறு படுநர் புலைமதஞ்
சாத மென்றடை யோந்தழை பாலையூர்
நாத னாரடித் தொண்டு நயப்பமே. | 70 |
2410 | வேறு.
நயமலி பாலையூர் நங்கள் கோன்மறை
வயமலி பரிமிசை வருபி ரானடிக்
குயமலி பத்திசெ யுண்மை யாளரே
சயமலி முத்தியிற் சார்ந்து வாழ்வரே. | 71 |
2411 | வரைவரு பார்ப்பதி மணாளன் பாலையூர்
விரைவரு கொன்றையான் விழையும் பாதமே
திரைவரு பவக்கடற் செறிந்து வீழ்ந்தவர்
கரைவரு தகைமரக் கலமென் பாரரோ. | 72 |
2412 | அரவணி சடையனை யாழி யேந்துபு
புரவணி விடையனைப் புகுந்து பாலையூ
ருரவணி மதியினன் குவப்பப் போற்றுவா
ரிரவணி கருமல மெமக்கு மாற்றுவார். | 73 |
2413 | வாரணி வனமுலை மங்கை பங்கனை
நீரணி பாலையூர் நிமல னைக்கடற்
காரணி கண்டனைக் கைதொ ழாதவ
ரேரணி யுடல்பொறை யிந்தப் பூமிக்கே. | 74 |
2414 | மிக்கவர் பாலையூர் விமலர் மார்பணி
யக்கவர் புகழ்விரும் பாத மூடர்துன்
பக்கவர் குழிவிழாப் பதைப்ப ரின்பத்துப்
புக்கவ ருயவதெப் போது தேரினே. | 75 |
2415 | தேர்வரு கதிர்மதி செய்ய தீயெனப்
பேர்தரு கண்ணினார் பிறங்கும் பாலையூ
ரேர்தரு மாபணிந் திறைஞ்சி னென்செய்வான்
கார்தரு கடாமிசைக் கடுகுங் காலனே. | 76 |
2416 | காலனைக் காய்ந்தசெங் காலனைத்திரி
சூலனைப் பாலைமா வனத்துத் தோன்றலைச்
சீலனை யன்றறந் தெரிப்ப வைகிய
வாலனை யறிதரா ரறிவென் னாவதே. | 77 |
2417 | ஆவது மழிவது மவன தாணையென்
றேவருங் கொள்ளநீ யிகலி யென்செய்தாய்
மாவது மலர்செறி பாலை வள்ளறா
ளோவரு மன்புபூண் டுறத்தொ ழாய்நெஞ்சே. | 78 |
2418 | சேவுறத் திகழ்பவன் றிகழும் பாலையூர்
மேவுறத் திருவரும் விஞ்சை மேவிடும்
பாவுறச் செறிமல பந்த நீங்கிடுந்
தேவுறற் கருங்கதிச் செல்வ மெய்துமே. | 79 |
2419 | எய்த்தனம் பாலையூ ரிறைவற் கன்புளம்
வைத்தன மும்மல வாழ்க்கை யார்தமைப்
புய்த்தனம் வேறொரு புந்தி செய்கிலோ
முய்த்தன மனமவ னொளிசெய் தாள்கட்கே. | 80 |
2420 | வேறு.
தாளா தாமரை ததையும் பாலையூர்க்
காள கண்டனார் கரும லந்தவிர்த்
தாள வல்லர்நா மங்கு மேவியே
நீள வின்பமார் தருவ நெஞ்சமே. | 81 |
2421 | மேலை நாள்வினை முழுதும் வீதரு
மாலை வார்குழன் மடந்தை பாகனைச்
சோலை சூழ்குயிற் றுழனி யோங்கிடும்
பாலை யூரிடைப் படர்ந்து போற்றினே. | 82 |
2422 | போற்றி வானவர் துதிக்கும் புண்ணிய
னாற்றி யைந்தொழி லருண டாத்துவோன்
பாற்றி வெவ்வினை பாலை வாழ்பவ
னீற்றி நம்வினை நிரப்பு மின்பமே. | 83 |
2423 | இன்பம் வேண்டுமே வீது செய்ம்மினோ
துன்ப மேவிமா ழாந்து சோர்தரீ
ரென்ப றாதபூ ணிறைவன் பாலையூ
ரன்ப ரோடினி தடைந்து வாழுமே. | 84 |
2424 | வாழி பாலையூர் வைகு மெம்பிரான்
சூழி யானைத்தோல் போர்த்த சுந்தரன்
வீழி வாயுமை பங்கன் மென்கழற்
றாழி னல்லதை யின்பஞ் சாருமே. | 85 |
2425 | சாரு வாகமே யாதி சார்ந்துளீர்
தேரு மாறிலா தலைதல் செவ்வியே
யோரும் பாலையூ ரொருவன் றாளிணை
கூரு மன்பராய்க் குறிக்கொண் டுய்ம்மினே. | 86 |
2426 | மின்னை நேர்தரத் தோன்றி வீந்திடு
மென்னை யிவ்வுட லெண்ணி லீர்கொலோ
பொன்னை நேர்சடைப் புனிதன் பாலையூ
ரன்னை பாகனை யடைத னன்மையே. | 87 |
2427 | ஏல வார்குழ லிறைவி பாகனைக்
கால காலனைக் காள கண்டனைப்
பால வாள்விழிப் பாலை யூரனை
யேல வேத்துவார்க் கில்லை துன்பமே. | 88 |
2428 | துன்ன லார்புரஞ் சுட்ட வெம்பிரான்
பன்ன லாருளம் பதித ராதவ
னன்ன மார்வயற் பாலை யண்ணலைச்
சொன்ன பேரெலாந் தூய முத்தரே. | 89 |
2429 | முத்த ராகுவர் மூட ராயவுன்
மத்த ரோடளாம் வாஞ்சை நீத்தெழீஇப்
பத்தர் தம்பிரான் பாலை யூர்புகுஞ்
சித்த ராவரேற் றேவர் போற்றவே. | 90 |
2430 | வேறு.
போற்றுநெடு மாலயனுக் கரியானைப் பெரியானைப் புவனமெல்லாஞ்,
சாற்றுபவன் முதலாய வரியபெய ருடையானைத் தரணிவேத,
மாற்றுநெடுந் தேர்பரியாக் கொண்டானைப் பாலைவனத் தமர்ந்துபல்பூ,
வேற்றுமவர்க் கருள்சுரக்கு மவனையெண்ணா தித்தனைநா ளிரித் தோம் வீணே. | 91 |
2431 | வீணாக நாள்பலவுங் கழித்தனம்பொற் பாலையூர் விரும்பிச்சார்ந்து,
நீணாகம் பூண்டானைக் கண்டிறைஞ்சி யவனடியார்நேயத் தாழ்ந்து,
கோணாக மொழிதரத்தீர்ந் தேன்றுபணி விடைபுரிந்து குலவப் போற்றா,
தாணாகப் பிறந்ததனுக் கிவ்வுலகி லெப்பயனை யடைந் தாம் யாமே. | 92 |
2432 | அடையானை யுரிபோர்த்த பெருமானை யொருமானை யங்கை யேந்துஞ்,
சடையானை வெஞ்சூலப் படையானை யுலகமெனத்தக்க யாவு,
முடையானை நெடும்பாலை வனத்தானை யெழுவிடையு மொருங்கு சாய்த்த,
விடையானைப் பூசிக்கப் பெற்றவரே நற்றவர் மேன் மேலுந் தானே. | 93 |
2433 | மேலாய பொன்னுலகிற் சுதன்மையடைந் தைந்தருவின் விழையு நீழற்,
பாலாய வரியணைமே லிருநிதிய முதலனைத்தும் பணியின் மேவ,
மாலாய வரமகளிர் போகநுகர்ந் திருப்பதினும் வளமை மேய,
தாலாய பாலைவனத் தழகனடி தொழுதைய மருந்தும் பேறே. | 94 |
2434 | அருந்தவம்பன் னாளும்வன மாதியதேத் திருந்துநனியமைந்தா ரேனும்,
பெருந்தவமா மறைபலகற் றாரெனினு மகம்புரிந்த பெரிய ரேனு,
மிருந்தவர்சூழ் பாலைவனத் தெம்மானுக் கன்பினராயெழில் விபூதி,
பொருந்தவவிர் கண்மணிபூ ணாதவரே லவரெமக்கோர் பொருளா காரே. | 95 |
2435 | பொருளாகக் கொலைகளவு முதலியபா தகம்புரியும் புலைய ரேனும்,
வெருளாகத் தொழுமுதலாப் பலநோயு மீடழிக்கும் வீண ரேனு,
மிருளாகத் திலர்பரவு பாலைவனப் பெருமானுக் கென்றுந்தீராத்,
தெருளாகப் புரியன்ப ரெனினவரே நமையாளுந் தேவ ரன்றே. | 96 |
2436 | அன்றுமதி லொருமூன்று மழலாட நகைத்தநினக் கரிதோ நாயேற்,
றுண்டுகொடு மலமூன்றுந் துகளாக நகைத்திடுதல்சொல்லாய் வஞ்சக்,
கன்றுகொடு கனியுகுத்தோன் காணாத பாலைவனக் கடவுளேறே,
மன்றுமறை முடியுநிறை வளரொளியே பெருங்கருணை வாழ்க்கைக் கோவே. | 97 |
2437 | கோவேநின் புகழ்பாடேன் பாடுவார் கூட்டத்துங் குறுகேனெங்க,
டேவேயென் றுனைத்துதித்துன் றிருவடிசேர்ந் தவரடியுஞ் சேவித் தேத்தே,
னேவேபோன் றொளிர்விழியார் மயலலையின் மூழ்கிடுவ தென்று மென்றாற்,
பூவேசெய் பாலைவனப் புண்ணியா வுய்யு நெறி புகலு வாயே. | 98 |
2438 | வாயினாற் பலபுகல்வோம் புகன்றவழி யேநடக்கை மறந்தோ மிவ்வா,
றாயினா லினிச்செயலென் னஞ்சேலென் றிரங்கியினி தருள வேண்டும்,
வேயினாற் புரிபசுந்தோ ளுமைபாகா விடைப்பாகா விண்ணந் தோய்ந்து,
காயினாற் பொலிபாலை வனத்திறைவா கடவுளர்தங் கடவு ளானே. | 99 |
2439 | ஆனேறு கொடியுயர்த்தாய் திருப்பாலை வனத்தரசே யடியார் வாழ,
மீனேறு கடலுலகி னெடுங்கருணை மழைபொழியு மேகமானாய்,
மானேறு கரதலத்தா யெனக்கடங்காப் பெருவாழ்வும் வானஞ்சூழுங்,
கானேறு பெருங்கதியு நெடியமால் காணாநின் கமலப் பூவே. | 100 |
