One Hundred Tamils of the 20th Century Namakkal V. Ramalingam Pillai
நாமக்கல் கவிஞர்
ராமலிங்கம் பிள்ளை
1888 - 1972 [to read the Tamil text you may need to download & install a Tamil Unicode font from here - for detailed instructions please also see Tamil Fonts & Software]
Professor C.R.Krishnamurthi on Namakkal V. Ramalingam Pillai at Thamizh Literature Through the Ages -  "...Like MahA Kavi SubramaNiya BhArathiyAr, (Namakkal) rAmaligam PiLLai belonged to a generation of Thamizh poets who grew up at a time when the struggle for political freedom was in full swing. People in different walks of life, endowed with talents in different disciplines were heavily influenced by GAndhiji's idealism and social and moral philosophy; these patriots developed deep convictions about the supreme value of freedom and were willing to make any sacrifice for the sake of achieving freedom for their country. The non violent approach advocated by GAndhiji appealed to them as the best tool at their disposal to defy the super power.
The need to address the social problems which deplorably persisted in the society for centuries (uplift of women, education of masses, eradication of poverty, untouchability, religious exploitations and superstitions) was felt as urgent as never before. n^Amakkal rAmalingam PiLLai's literary policy was a bold and courageous bid to bring out these problems to the attention of the Thamizh people. In recognition of his literary genius as well as his contribution to the society, he was made the first poet-laureate of Thamizh n^Adu and given the title "n^Amakkal Kavignar" (நாமக்கல் கவிஞர்). In fact his first claim to fame came from the following poem in which he exhorted Thamizh people to join GAndhiji in his non violent struggle against Britain which did not involve the sword or blood: கத்தியின்றி ரத்தமின்றி
யுத்தமொன்று வருகுது
சத்தியத்தின் நித்தியத்தை
நம்பும்யாரும் சேருவீர் (கத்)
ஒண்டி அண்டிக்f குண்டுவிட்டு
உயிர்பறித்த லின்றியே
மண்டலத்தில் கண்டிலாத சண்டை
யொன்று புதுமையே (கத்)
குதிரையில்லை யானையில்லை
கொல்லும் ஆசையில்லையே
எதிரியென்று யாருமில்லை
ஏற்றும் ஆசையில்லதாய் (கத்)
கோபமில்லை தாபமில்லை
சாபங்கூறல் இல்லையே
பாபமான செய்கை யொன்றும்
பண்ணுமாசை யின்fறியே (கத்)..... |
His love of Thamizh was as deep as his thirst for Indian independence. In an excellent summary of the literary achievement of the Thamizh people over the millenniums, n^Amakkal Kavignar used a simple style in the following poem to inspire them to stand by GAndhiji's nonviolent struggle. தமிழன் என்றொரு இனமுண்டு
தனயே அவர்க்கொரு குணமுண்டு
அமிழ்தம் அவனுடை மொழியாகும்
அன்பே அவனுடை வழியாகும்
அறிவின் கடலைக் கடைந்தவனாம்
அமிர்தம் திருக்குறள் அடைந்தவனர்
பொறியின் ஆசையைக் குறைத்திடவே
பொருந்திய நூல்கள் உரைத்திடுவான்
கவிதைச் சுவைகளை வடித்தெடுத்தான்
கம்பன் பாட்ரெனப் பெயர்கொடத்தான்
புவியில் இன்பம் பகர்ந்தவெலாம்
புண்ணிய முறையில் நுகர்த்திடுவான்
பத்தினி சாபம் பலித்துவிடும்
பாரில் இம்மொழி ஒலித்திடவே
சித்திரச் சிலப்பதிகாரமதை
செய்தவன் துறவுடை ஓரரசன்.
சிந்தா மணிமணி மேகலையும்
பத்துப் பாட்டெனும் சேகரமும்
நந்தா விளக்கெனத் தமிழ்நாட்டின்
நாகரி கத்தினை மிகக்காட்டும்.
தேவா ரம்திரு வாசகமும்
திகழும் சேக்கி ழார்புகழும்
ஓவாப் பெருங்கதை ஆழ்வார்கள்
உரைகளும்f தமிழன் வாழ்வாகும்.
தாயும் ஆனவர் சொன்னதெலாம்
தமிழன் ஞானம் இன்னதெனும்
பாயும் துறவுகொள் பட்டினத்தார்
பாடலும் தமிழன் பெட்பெனலாம்.
உத்தமன் காந்தியின் அருமைகளை
உணர்ந்தவன் தமிழன் பெருமையுடன்
சத்தியப்போரில் கடனிருந்தான்
சாந்தம் தவ$ துடனிருந்தான்.
n^Amakkal Kavignar painted a brilliant and moving account of various social events and turmoils, which occurred during the development of Thamizh in the following poem. He stressed the need to recognize the purpose of why all these sacrifices were made and appealed to the Thamizh people that now was the time to stand behind the nonviolent movement of GAndhiji. பல்லவி
தருணம் இதுவே, தருணம் இதுவே தமிழா , எழுந்திருடா.
அனுபல்லவி
கருணையின் வடிவாம் கலைகளiன் முடிவாம்
காந்தி யென்e$ருமுனி சாந்தியென்றழைக்கிரார்.
சரணங்கள்
வள்ளுவர் வாழ்க்கையும் திருக்குறள் வகுத்ததும்
தள்ளரும் தாயுமா னவருடல் தகித்ததும்
வள்ளலி ராமலிங்க சுவாமிகள் வடித்ததும்
கள்ளமில் பட்டினத்தார் கவலையும் இதற்கே. (தரு)
சைவர்கள் பூ ண்டதும்f சமணர்கள் மாண்டதும்
வைணவர் வருத்தமும் புத்தர்கள் வாட்டமும்
மையற ஏசுதான் சிலுவையில் மரித்ததும்
மஹும்மது நபியவர் மகிழ்ந்ததும் இதற்கே (தரு)
கம்பன் கவித்திறமும் விfல்லியின் சந்தமும்
செம்பொருள் சேக்கிழார் தேடத் தெரிந்ததுவும்
பைம்பரஞ் சோதியார் பாடிப்பகர்ந்ததுவும்
நம்பின யாவரும் நவின்றதும் இதுவே (தரு)
n^Amakkal Kavignar took tremendous pride in describing the glory of Thamizh as could be seen in the poem below. Among other things he praised the Thamizh people belonging to different religions living in peaceful coexistence. தமிழா, உனக்கிது தருணம் வாய்த்தது.....
ஏசு தமிழரல்ல என்றிடும் காரணத்தால்
இகழ்ந்து விடுவ தில்லை தமிழ் நாட்டார்
பேசும் தமிழர்களiல் கிருஸ்துவைப் போற்றுகின்ற
பெருமையு டையவர்கள் பலபேர்கள் (தமிழா)
மகம்மது பிறந்தது மற்e$ருதேசம் அவர்
மகிமை விளங்குமிந்தத் தமிழ்நாட்டில்
அகம்மகிழ்ந் தனுதினம் நாகூர் ஆண்டவனை
ஆரார் தொழுகி$ர் அறியாயோ (தமிழா)
n^Amakkal Kavignar's similes are simple but unique in their expressions. In all his literary works, patriotic and social messages are always beautifully woven into the main theme. This is clearly seen in one of his famous works, avanum avaLum (He and She), (அவனும் அவளும்). He first described the heroine as follows: "One cannot compare her to a deer because the deer has always a puzzled look (மருளுதல்) ; one cannot compare her eyes to those of a fish because fish do not have very black eyes; one cannot compare her to honey because even honey tends to become insipid; one cannot compare her forehead to a crescent moon because the rest of her face is not as dark as the moon". More importantly he presented the heroine as a modern girl who fought for the freedom of women and for the removal of old traditional practices which put them down. He also made his heroine champion the cause of remarriage of widows and crusade against child marriage. In a style characteristic of a social reformer, he made his heroine condemn men who talked about the chastity of women while they themselves committed adultery. மான் என அவளைச் சொன்னால்
மருளுதல் அவளுக் கில்லை.
மீன்விழி உடையா ளென்$ல்
மீனிலே கருமை இல்லை.
தேன்மொழிக் குவமை சொன்னால்
தெவிட்டுதல் தேனுக் குண்டு.
கூன்பிறை நெற்றி என்$ல்
குறைமுகம் இருண்டு போகும்.
மறுமணம் மாதர்க்fகில்லை
மதலையை விதவை யாக்கி
நறுமணப் பூ வு மின்றி
நல்லஓர் துணியும் இன்றி
உறுமணல் தேரை போல
ஒளiந்திருந் தொடுங்கச் செய்யும்
சிறுமனப் பான்மை யேநம்
தேசத்தின் நாசம் என்பாள்
கற்பெனப் பேசு வார்கள்
கற்பினைப் பெண்களே காக்கப்
பற்பல பெண்ணை நாடிப்
பசப்பலாம் ஆண்கள் மட்டும்
அற்புதம் ஆனதாகும்
அநியாயம் இந்த நாட்டின்
நற்பதம் கெடுத்த தென்று
நாளெல்லாம் நைவாள் நங்கை.
(அவனும் அவளும்)
n^Amakkal Kavignar's work is a nice blend of simple but touching literary style intended to expose social problems which have long been neglected. It is difficult to describe how deeply n^Amakkal Kavignar was devoted to GAndhiji and his teachings. The following is an example of his feelings: கவிபாடிப் பெருமை செய்யக் கம்ப னில்லை
கற்பனைக்கிங் கில்லையந்fதக் காளi தாசன்
செவி நாடும் கீர்த்தனைக்கு த்யாக ரில்லை
தேசீய பாரதியின் திறமும் இல்லை
புவிசூடும் அறிவினுக்கோர் புதுமை தந்து
புண்ணியமும் கண்ணியமும் புகழும் சேர்ந்த
உவமானம் வேறெவரும் உரைக்க வொண்ணா
உத்தமராம் காந்தியரை உவந்து பேச.
In addition to several lyrical and narrative poetry, n^Amakkal Kavignar had also written an autobiography, "en Kathai" (என் கதை). " | 
